Wybrane zagadnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej członków korpusu służby cywilnej*
1. Wstęp
Spośród 17 mln pracowników w Polsce sektor publiczny zatrudnia ok. 3,5 mln osób[2], z czego ok. 120 tys. to członkowie korpusu służby cywilnej[3]. Członkowie korpusu służby cywilnej podlegają pragmatyce służbowej, która wyraża się m.in. w obowiązku przestrzegania norm postępowania uregulowanych w ustawach szczególnych względem Kodeksu pracy oraz w kodeksach etyki. Za naruszenie ich postanowień grożą kary, które mogą nakładać przełożeni (dyrektor generalny) oraz komisje dyscyplinarne. Ze względu na liczebność tej grupy pracowników oraz ich szczególną sytuację prawną warto przyjrzeć się temu, na czym polega specyfika zawodu członka służby cywilnej. Na szczególną uwagę zasługuje problematyka odpowiedzialności dyscyplinarnej tych pracowników. Z uwagi na obszerność tematyki w niniejszym artykule zostaną omówione jedynie wybrane zagadnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej członków służby cywilnej. Artykuł koncentruje się na przepisach, na gruncie których często dochodzi do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, natomiast przywołane zostaną jedynie orzeczenia sądów powszechnych.
(dostęp: 30.11.2024).
Dostęp do akt postępowania cywilnego zawierających informacje niejawne
1. Wstęp
Zasady ochrony informacji niejawnych reguluje ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych[1]. Informacją niejawną są takie materiały, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania. Informacjom niejawnym nadaje się klauzule, tj. odpowiednio „ściśle tajne”, „tajne”, „poufne” albo „zastrzeżone”. Informacje podlegają ochronie od chwili nadania klauzuli tajności do czasu zniesienia lub zmiany tej klauzuli.
Polecenia w testamentach oraz wykonawca testamentu
1. Wstęp
Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami spadkowymi dziedziczyć można wyłącznie na podstawie ustawy albo na podstawie testamentu. Powołanie do spadku na podstawie testamentu ma pierwszeństwo przed powołaniem do dziedziczenia wynikającym z ustawy, w konsekwencji w zakresie, w jakim dochodzi do dziedziczenia na podstawie testamentu, wyłączone zostaje dziedziczenie ustawowe[1].
Płatności dodatkowe w umowach konsumenckich
1. Wstęp
W ustawie o prawach konsumenta[1] wprowadzono szczególne regulacje dotyczące naliczania płatności dodatkowych w umowach, które przedsiębiorcy zawierają z konsumentami. Regulacje te są istotne zwłaszcza w sektorach gospodarki, w których usługi świadczone konsumentom mają złożony charakter, co przekłada się na zróżnicowanie elementów wynagrodzenia pobieranego przez przedsiębiorców. Często wyróżnia się wtedy wynagrodzenie główne oraz szereg opłat dodatkowych. Odnosi się to m.in. do umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz cyfrowych.
Wyrok TSUE z 17 października 2024 r. (C-76/22, Santander Bank Polska)
Tomasz Jaroszyński
1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 25 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010[1] (dalej: „dyrektywa 2014/17/UE”). Wniosek złożono w ramach sporu między QI, działającą w charakterze konsumenta, a Santander Bank Polska S.A. (dalej: „Bank”) w przedmiocie wysokości obniżki całkowitego kosztu kredytu związanego z nieruchomością mieszkalną w następstwie przedterminowej jego spłaty przez QI.
Wyrok TSUE z 24 października 2024 r. (C-347/23, Zabitoń)
(ochrona konsumentów, umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej)
Tomasz Jaroszyński
1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 2 lit. b dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich[1] (dalej: „dyrektywa Rady 93/13/EWG”). Wniosek złożono w ramach sporu między LB i JL (dalej: „powodowie”) a Getin Noble Bank S.A. (dalej: „Bank”) w przedmiocie żądania zwrotu rat zapłaconych na podstawie umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej.
Europejska inicjatywa obywatelska w świetle zarejestrowanych wniosków
1. Wstęp
Europejska inicjatywa obywatelska (dalej: „inicjatywa”, „EIO”) to traktatowy instrument zbliżony do tzw. pośredniej inicjatywy legislacyjnej, umożliwiający obywatelom Unii Europejskiej (dalej: „UE”, „Unia”) zwrócenie się do Komisji Europejskiej (dalej: „Komisja”) o przedłożenie projektu aktu prawnego UE w określonej sprawie. Został on wprowadzony do prawa UE na mocy Traktatu z Lizbony i jest pierwszym tego rodzaju instrumentem ponadnarodowej inicjatywy prawodawczej[1]. Deklarowanym celem tego mechanizmu jest zwiększenie zaangażowania obywateli w życie demokratyczne UE, a tym samym wzmocnienie legitymacji demokratycznej w Unii[2].
Ochrona konsumentów w świetle ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej
1. Wstęp
W dniu 9 sierpnia 2024 r. w Dzienniku Ustaw ogłoszono ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej (dalej: „u.p.k.e”)[1] wraz z ustawą wprowadzającą (dalej: „u.w.p.k.e”)[2]. U.p.k.e stanowi implementację Europejskiego kodeksu łączności elektronicznej (dalej: „E.k.ł.e.” lub „Kodeks”)[3] i w całości zastępuje obowiązującą od blisko 20 lat ustawę – Prawo telekomunikacyjne (dalej: „u.p.t.”)[4].
Prawo komunikacji elektronicznej
1. Wprowadzenie
Ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. – Prawo komunikacji elektronicznej (dalej: „u.p.k.e.”)[1] weszła w życie w dniu 10 listopada 2024 r. Ustawa ta implementuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającą Europejski Kodeks Łączności Elektronicznej (dalej: „E.k.ł.e.”)[2] oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2380 z dnia 23 listopada 2022 r.[3] U.p.k.e. zastąpiła obowiązującą prawie przez 20 lat ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne[4] (dalej: „u.p.t.”).
Wyrok TSUE z 11 lipca 2024 r. (C-757/22, Meta Platforms Ireland)
1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólnego rozporządzenia o ochronie danych)[1] (dalej: „RODO”).
Zasady techniki prawodawczej w najnowszym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego
1. Wprowadzenie
Zasady techniki prawodawczej (dalej: „ZTP”) są załącznikiem do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”[1] (dalej: „rozporządzenie ZTP”) wydanego na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów[2]. Zgodnie z tym przepisem Prezes Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii Rady Legislacyjnej ustala, w drodze rozporządzenia, zasady techniki prawodawczej. ZTP regulują elementy metodyki przygotowania i sposób redagowania projektów ustaw i rozporządzeń oraz innych normatywnych aktów prawnych, warunki, jakim powinny odpowiadać uzasadnienia projektów normatywnych aktów prawnych oraz reguły przeprowadzania zmian w systemie prawa. Rozporządzenie ZTP weszło w życie z dniem 1 sierpnia 2002 r.
Termin przedawnienia należności z tytułu składek członkowskich na rzecz izby lekarskiej
1. Wstęp
Przedmiotem opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie o termin przedawnienia należności z tytułu składek członkowskich na przykładzie składek izby lekarskiej. Chodzi tu o zastosowanie do należności, o których mowa w art. 116 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich[1] (czyli składek), przepisu art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa[2] lub art. 118 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny[3].
Radca prawny w kontekście „podsłuchów”
1. Wstęp
Stosowanie „podsłuchów” przez uprawnione do tego instytucje władzy publicznej, na chwilę obecną, budzi emocje głównie w dwóch aspektach. Po pierwsze, w kontekście rodzaju „podsłuchu”[1], a po drugie, w kontekście osób, które tymi „podsłuchami” są obejmowane[2]. Na kanwie czynności, za pomocą których możliwe jest pozyskanie informacji objętych tajemnicą komunikowania się, powstaje zagadnienie stosowania takich czynności w stosunku do radców prawnych jako profesjonalnych pełnomocników. W niniejszym opracowaniu nastąpi próba przybliżenia problematyki stosowania kontroli operacyjnej oraz czynności dowodowej (faktycznie zbieżnej z kontrolą operacyjną) wraz z przedstawieniem statusu radcy prawnego „dotkniętego” tymi czynnościami.
- ! Zasady publikowania w dziale „Prawo i praktyka”
- Aplikacja radcowska
- Cyberbezpieczeństwo
- Glosy
- Informacja publiczna
- Juryslingwistyka
- Kryminalistyka
- Legislacja
- Między historią a prawem
- Obrót gospodarczy
- Ochrona danych osobowych
- Ochrona środowiska
- Odpowiedzialność dyscyplinarna
- Orzecznictwo
- Partnerstwo publiczno-prywatne
- Polemiki
- Polityka przestrzenna
- Postępowanie administracyjne
- Postępowanie cywilne
- Postępowanie karne
- Postępowanie przed Komisją Śledczą
- Postępowanie sądowoadministracyjne
- Prawa konsumenta
- Prawo administracyjne
- Prawo autorskie
- Prawo budowlane
- Prawo cywilne
- Prawo finansowe
- Prawo fundacyjne
- Prawo gospodarcze
- Prawo handlowe
- Prawo karne
- Prawo komunikacji elektronicznej
- Prawo konstytucyjne
- Prawo konsularne
- Prawo konsumenckie
- Prawo krajów UE
- Prawo lotnicze
- Prawo medyczne
- Prawo nieruchomości
- Prawo nowych technologii
- Prawo oświatowe
- Prawo podatkowe
- Prawo pracy
- Prawo restrukturyzacyjne
- Prawo rodzinne
- Prawo rolne
- Prawo spółdzielcze
- Prawo Unii Europejskiej
- Prawo upadłościowe i naprawcze
- Prawo za granicą
- Procedura cywilna
- Procedura karna
- Procedury prawne
- Samorząd radców prawnych
- Tajemnica zawodowa
- Teoria prawa
- Ubezpieczenia społeczne
- Ustrój sądów
- Usługi prawnicze
- Wykonywanie zawodu radcy prawnego
- Zamówienia publiczne
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
