22.12.2024

Trzynaście argumentacji prawniczych według typologii G. Tarello na przykładzie Filipik Cycerona

Filip Wyszyński
 
Wprowadzenie

Dokonując analizy sztuki retoryki w kontekście jej prawniczej użyteczności, należy zwrócić się w kierunku znamienitego belgijskiego filozofa prawa i logika – Chaïma Perelmana
[1]. C. Perelman uchodzi za jednego z najwybitniejszych teoretyków prawniczych technik argumentacyjnych. Jego najbardziej znanym dziełem pozostała „Logika prawnicza. Nowa retoryka” z 1984 roku[2]. Druga część tej książki jest zbiorem wielu wskazówek retorycznych, ważnych w dyskursie i zawodzie prawniczym.
 

[1] K. Zeidler, Nowa retoryka [w:] J. Zajadło, K. Zeidler (red.), Filozofia prawa w pytaniach i odpowiedziach, Warszawa 2013, s. 187.
[2] Jak wskazuje J. Wróblewski, w tej pozycji wydawniczej analiza dyskursu prawniczego według C. Perelmana została wyłożona po razy pierwszy w sposób całościowy, przez co zajmuje ona szczególne miejsce w jego dorobku. Zob. J. Wróblewski, Logika prawnicza a teoria argumentacji Ch. Perelmana [w:] C. Perelman, Logika Prawnicza. Nowa Retoryka, tłum. T. Pajor, Warszawa 1984, s. 17.

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy