Postanowienie z dnia 24 stycznia 2020 r. Sygn. akt: D 180/19
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:    r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:           r. pr. Agnieszka Świstak
r. pr. Artur Załuski
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P., […], obwinionemu o to, że:
w okresie od […] r. do dnia […] r. nie zwrócił mocodawcy dokumentów prowadzonej sprawy, mimo wezwania mocodawcy do ich zwrotu,
tj. o czyn określony w art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 46 KERP,
 

 

 

 
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: „Rzecznik”) wniósł do tutejszego Sądu w dniu […] r. wniosek o ukaranie r.pr. P. (dalej: „Obwiniony”) (sygn. akt […]), wpisanego na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionemu, że:

 
Obwiniony nie wniósł odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
 
W dniu […] r. tutejszy Sąd po rozpoznaniu sprawy na rozprawie wydał orzeczenie, którym uniewinnił Obwinionego od obydwu zarzuconych czynów (k. […]-[…]).
 
Wyższy Sąd Dyscyplinarny, na skutek odwołania Rzecznika, orzeczeniem z dnia […] r. uchylił orzeczenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w części, w której Obwiniony został uniewinniony od czynu polegającego na tym, że w okresie od […] r. do dnia […] r. nie zwrócił mocodawcy dokumentów prowadzonej sprawy, mimo wezwania mocodawcy do ich zwrotu. W tym zakresie, Wyższy Sąd Dyscyplinarny przekazał sprawę do ponownego rozpoznania tutejszemu Sądowi (k. […]-[…]).
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny skierował sprawę do rozpoznania na rozprawie, która została wywołana w dniu […] r. Po otwarciu przewodu sądowego, na etapie postępowania dowodowego Obwiniony wystąpił o zarządzenie krótkiej przerwy, podczas której przekazał protokolarnie Pokrzywdzonemu – M. dokumenty prowadzonej sprawy. Po otrzymaniu dokumentów, Pokrzywdzony oświadczył, że nie zgłasza pretensji do Obwinionego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
W stanie faktycznym sprawy niewątpliwym jest, że Obwiniony nie zwrócił posiadanych dokumentów dotyczących sprawy Pokrzywdzonego do dnia […] r. Między Obwinionym i Pokrzywdzonym powstał spór obejmujący sposób zwrócenia dokumentów. Obwiniony deklarował wolę zwrócenia dokumentów osobiście, w kancelarii. Pokrzywdzony nalegał na zwrócenie dokumentów za pośrednictwem poczty.
 
Ostatecznie, między stronami doszło do przekazania rzeczonych dokumentów, co zaspokoiło interesy Pokrzywdzonego, który nie zgłasza pretensji wobec Obwinionego.
 
Ponadto, zważyć należało, że według oświadczenia Pokrzywdzonego, przedmiotowe dokumenty nie były Pokrzywdzonemu potrzebne do innych spraw.
 
W świetle powyższego, mając na uwadze zapatrywanie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego na wykładnię art. 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, które Sąd uznał za wiążące stosownie do art. 442 § 3 kpk, należało dojść do przekonania, że postępowanie Obwinionego w niniejszej sprawie nie było prawidłowe. Tym niemniej, Obwiniony ostatecznie wykonał ciążący na nim obowiązek wynikający z art. 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Obwiniony nie odmówił wykonania rzeczonego obowiązku zwrotu dokumentów, nalegał jedynie na preferowany przez niego sposób zwrotu. Pokrzywdzony nie zgłasza pretensji do Obwinionego, nie wskazuje na możliwość poniesienia szkody wskutek nieotrzymania dokumentów we wcześniejszym terminie.
 
Biorąc powyższe pod rozwagę, Sąd doszedł do przekonania, że społeczna szkodliwość czynu Obronionego jest znikoma. Czyn Obwinionego nie godzi w podstawowe zasady wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
W tym stanie rzeczy należało postępowanie prowadzone w sprawie umorzyć na podstawie art. 17 § 1 pkt 3) kpk.
 
Wobec tego, że w sprawie nie doszło do ukarania, koszty postępowania dyscyplinarnego pokrywa tutejsza Okręgowa Izba Radców Prawnych na zasadzie wynikającej z art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
 
(WK)