Orzeczenie z dnia 9 grudnia 2019 r. Sygn. akt: D 111/19
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Paulina Sibilska
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P., ([…]), obwinionemu o to, że:

 

 

 

 
Pismem z […] r. Sąd Rejonowy dla W. w W. […] Wydział Cywilny zwrócił się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. („OIRP”) wskazując na potrzebę rozważenia zmiany pełnomocnika z urzędu ustanowionego dla P. (zwany dalej także „skarżącym” lub „pokrzywdzonym”) oraz wszczęcie wobec jego pełnomocnika z urzędu radcy prawnego P (zwany dalej także „obwinionym”) postępowania wyjaśniającego w związku z zarzutami wskazanymi w piśmie pokrzywdzonego które Sąd załączył do swojego pisma.
 
[…] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wszczął dochodzenie w sprawie (k. […]).
 
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o ukaranie obwinionego o to, że:
działając jako pełnomocnik ustanowiony z urzędu P.:
1. w okresie od […] r. do […] r. unikał kontaktu ze swoim klientem P., dla którego został ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu w sprawie z powództwa S. sp. z o.o., a także nie poinformował go o terminie posiedzenia w sprawie toczącej się pod sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym dla W. w W., pomimo iż został prawidłowo zawiadomiony o terminie;
tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
2. w dniu […] r. nie stawił się na posiedzeniu w sprawie toczącej się pod sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym dla W. w W., pomimo iż został prawidłowo zawiadomiony o terminie;
tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6, art. 8, art. 12 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
3. w dniach od […] do […] r. nie złożył apelacji od niekorzystnego dla P. wyroku wydanego w dniu […] r. w sprawie toczącej się pod sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym dla W. w W.,
tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6, art. 8, art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
 
Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie w tym dowody z dokumentów wskazanych we wniosku o ukaranie oraz zeznania pokrzywdzonego.
 
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:
 
Obwiniony został ustanowiony pełnomocnikiem pokrzywdzonego z urzędu w sprawie z powództwa S. Sp. z o.o. Obwiniony zawiadomił pokrzywdzonego o ustanowieniu pismem z […] r. (k. […]).
 
[…] r. w sprawie o sygn. akt […] Sąd Rejonowy dla W. w W. […] Wydział Cywilny wydał wyrok w którym uchylił nakaz zapłaty wydany uprzednio w postępowaniu nakazowym i zasądził od pokrzywdzonego i jego żony P. na rzecz S. Sp. z o.o. kwotę […] zł z odsetkami i przyznał obwinionemu jako pełnomocnikowi pokrzywdzonego ustanowionemu z urzędu wynagrodzenie w kwocie […] zł plus VAT […] k. […]-[…]).
 
Postanowieniem z dnia […] r. Sąd Rejonowy dla W. P.-P. w W. […] Wydział Cywilny odrzucił apelację złożoną przez obwinionego od powyższego wyroku, wskazując iż była ona wniesiona po terminie tj. […] r. podczas gdy termin na jej wniesienie upływał […] r. (postanowienie k. […]).
 
Obwiniony nie kontaktował się z pokrzywdzonym poza skierowaniem do niego pisma z […] r. i jedną rozmową przed terminem rozprawy wyznaczonej na […] r. Kontakt z obwinionym był utrudniony, nie odbierał telefonów od pokrzywdzonego i nie oddzwaniał (zeznania pokrzywdzonego, pismo pokrzywdzonego z dnia […] r. do Sądu Rejonowego dla W. w W. […] Wydział Cywilny, k. […]).
 
Obwiniony nie stawił się na rozprawie w dniu […] r., nie poinformował pokrzywdzonego o terminie rozprawy i nie poinformował pokrzywdzonego o wyroku Sądu z […] r. (zeznania pokrzywdzonego, pismo pokrzywdzonego z dnia […] r. do Sądu Rejonowego dla W. w W. […] Wydział Cywilny, k. […]).
 
Pokrzywdzony niezadowolony z braku kontaktu z obwinionym oraz jego niestawiennictwem na rozprawie złożył wniosek o zmianę pełnomocnika z urzędu, który jednak nie został uwzględniony (zeznania pokrzywdzonego).
 
Obwiniony wystąpił do Sądu o sporządzenie uzasadnienia zapadłego w dniu […] r. wyroku, jednakże po otrzymaniu wyroku wraz z uzasadnieniem nie ustalił z pokrzywdzonym zasadności wnoszenia apelacji czy jej treści (zeznania pokrzywdzonego, postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. […] Wydział Cywilny z dnia […] r. o odrzuceniu apelacji złożonej przez obwinionego od wyroku - k. […]).
 
Obwiniony nie wniósł apelacji w terminie przez co została ona odrzucona (postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. […] Wydział Cywilny z dnia […] r. o odrzuceniu apelacji złożonej przez obwinionego od wyroku - k. […]).
 
Obwiniony nie stawił się na rozprawę przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym pomimo prawidłowego wezwania.
 
Po przeprowadzeniu rozprawy, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinionego winnym zarzucanych mu czynów.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie, Sąd uznał iż obwiniony działając jako pełnomocnik ustanowiony z urzędu P. w okresie od […] r. do […] r. unikał kontaktu ze swoim klientem P., dla którego został ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu w sprawie z powództwa S. sp. z o.o., a także nie poinformował go o terminie posiedzenia w sprawie toczącej się pod sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym dla W. w W., pomimo iż został prawidłowo zawiadomiony o terminie.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
Zgodnie z art. 44 KERP radca prawny, na żądanie klienta, obowiązany jest informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych. Obwiniony unikał kontaktu ze swoim klientem, a w szczególności nie poinformował go o terminie posiedzenia na którym zapadł wyrok.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary upomnienia.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie, Sąd ustalił iż obwiniony działając jako pełnomocnik ustanowiony z urzędu P. w dniu […] r. nie stawił się na posiedzeniu w sprawie toczącej się pod sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym dla W. w W., pomimo iż został prawidłowo zawiadomiony o terminie.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6, art. 8, art. 12 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 KERP), a także sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania (art. 12 ust. 1 KERP). Zgodnie z Art. 8 KERP radca prawny, świadcząc klientowi pomoc prawną ma postępować lojalnie i kierować się dobrem klienta w celu ochrony jego praw. W ocenie Sądu działanie – a właściwie zaniechanie - obwinionego polegające na niestawieniu się na rozprawie na której powinien był reprezentować klienta (na której ponadto nastąpiło zamknięcie sprawy i wydanie wyroku) wyraźnie naruszało te przepisy.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary nagany.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie, Sąd uznał iż obwiniony działając jako pełnomocnik ustanowiony z urzędu P. w dniach od […] do […] r. nie złożył apelacji od niekorzystnego dla P. wyroku wydanego w dniu […] r. w sprawie toczącej się pod sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym dla W. w W.
 
W ocenie Sądu, takie postępowanie obwinionego naruszało obowiązek wykonywania czynności zawodowych rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 KERP), a także obowiązek postępowanie lojalnie w stosunku do klienta i kierowania się dobrem klienta w celu ochrony jego praw (art. 8 KERP).
 
Działanie obwinionego polegające na braku złożenia apelacji w wymaganym terminie naruszało także dyspozycję art. 11 ust. 2 KERP jako mogące zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego, a także art. 12 ust. 1 nakazującego wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania. Należy podkreślić, że o zaniechaniu obwinionego organy dyscyplinarne Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. zostały zawiadomione przez Sąd Rejonowy dla W. P.-P. w W. który wydatnie wskazywał na potrzebę rozważenia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego w związku z brakiem odpowiednich działań obwinionego jako pełnomocnika z urzędu ustanowionego dla pokrzywdzonego (który sam interweniował także w tym Sądzie).
 
W ocenie Sądu zaniechanie obwinionego polegające na niezłożeniu apelacji od niekorzystnego dla pokrzywdzonego wyroku poważnie naruszało te przepisy.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy – w tym okolicznością, iż obwiniony reprezentował pokrzywdzonego w sprawie o zapłatę, w której to sprawie nie złożył apelacji co uniemożliwiło pokrzywdzonemu dalszą obronę swoich praw.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
Trzeba podkreślić, że zawód radcy prawnego jest zawodem zaufania publicznego i radca prawny winien starannie świadczyć pomoc prawną, mając na uwadze godność zawodu, zaufanie klienta i uczciwość.
 
Na podstawie art. 65¹ ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1-2 orzeczenia Sąd połączył orzekając jako karę łączną karę nagany. Kara łączna w ocenie Sądu jest ustalona w adekwatnej wysokości.
 
Obok kary pieniężnej, na podstawie art. 65 ust. 2a Sąd orzekł zakaz wykonywania przez obwinionego patronatu na czas […] lat. W ocenie Sądu obwiniony nie powinien sprawować patronatu nad aplikantami, którzy pod opieką patrona muszą przyswoić zasady wykonywania zawodu radcy prawnego w zgodzie z przepisami i Kodeksem Etyki Radcy Prawnego. W ocenie Sądu ten okres powinien pozwolić obwinionemu na zrozumienie jego czynu i przyswojenie zasad wykonywania zawodu w sposób pozwalający w przyszłości na prawidłowe sprawowanie patronatu.
 
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
W.K.