Orzeczenie z dnia 8 lipca 2022 r. Sygn. akt: D 54/22
Orzeczenie jest prawomocne
 

Przewodniczący:       r. pr. Katarzyna Kosicka-Polak
Członkowie:              r. pr. Artur Załuski
r. pr. Katarzyna Szwed-Kawka
Protokolant:              Gabriela Filip

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu M. P.-S., […], obwinionej o to, że:
w dniu […] r. w W. przywłaszczyła cudzą rzecz ruchomą w postaci pojazdu marki […] o nr rej. […], wraz z kluczykami do ww. samochodu i dokumentami, powierzonymi jej na podstawie umowy leasingu operacyjnego z dnia […] r., czym działała na szkodę […] S.A. w kwocie 60.000,00 zł,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 284 § 2 kodeksu karnego.
 

 

 

 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., B. M., zwany dalej „Rzecznikiem Dyscyplinarnym”, złożył do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców w Prawnych w W. wniosek o ukaranie i wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu M. P.-S., wpisanej na listę radców prawnych pod numerem […], zwanej dalej „Obwinioną”, która w dniu […] roku w W. przywłaszczyła cudzą rzecz ruchomą w postaci pojazdu marki […] o nr rej. […], wraz z kluczykami do ww. samochodu i dokumentami, powierzonymi jej na podstawie umowy leasingu operacyjnego z dnia […] roku, czym działała na szkodę […] S.A. w kwocie 60.000,00 zł., tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 284 § 2 kodeksu karnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalił następujące istotne okoliczności faktyczne sprawy.
 
Pismem z dnia […] roku Prokuratura Rejonowa W. O. w W. poinformowała Okręgową Izbę Radców Prawnych w W., że w dniu […] roku prokurator Prokuratury Rejonowej W. O. w W. wydał postanowienie o przedstawieniu radcy prawnemu M. P.-S. (nr wpisu […]) zarzutu popełnienia czynu zabronionego z art. 284 § 2 k.k. W związku z powyższym w dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o wszczęciu dochodzenia w sprawie.
 
Następnie pismem z dnia […] roku Prokuratura Rejonowa W. O. w W. poinformowała Rzecznika Dyscyplinarnego, że radcy prawnemu M. P.-S. postawiono zarzut tego, że w dniu […] roku w W. przywłaszczyła cudzą rzecz ruchomą w postaci pojazdu marki […] o nr rej. […], wraz z kluczykami do ww. samochodu i dokumentami, powierzonymi jej na podstawie umowy leasingu operacyjnego z dnia […] r., czym działała na szkodę […] S.A. w kwocie 60000,00 zł. Jednocześnie w ww. piśmie poinformowano, że podejrzana przyznała się do popełnienia zarzuconego czynu. Postępowanie przygotowawcze zostało zakończone skierowaniem w dniu […] roku do Sądu Rejonowego dla m. st. W. w W. wniosku o warunkowe umorzenie postępowania.
 
Mając na uwadze powyższe Rzecznik Dyscyplinarny przedstawił radcy prawnemu M. P.-S. ww. zarzut oraz skierował wniosek o ukaranie do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. Obwiniona prawidłowo powiadomiona o terminie końcowego zaznajomienia się z aktami dochodzenia wyznaczonego na dzień […] roku nie stawiła się.
 
Obwiniona również prawidłowo powiadomiona o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień […] roku przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., nie stawiła się na niej, nie usprawiedliwiając swojej obecności.
 
Na rozprawie został przesłuchany świadek T. S., ekspert od spraw windykacji współpracujący z Pokrzywdzonym przy odzyskiwaniu przywłaszczonego przez Obwinioną samochodu. Świadek zeznał, że Obwiniona zaprzestała spłat rat kredytu w […] roku. Po rozwiązaniu umowy z […] Obwiniona nie zwróciła samochodu i zostało wszczęte postępowanie windykacyjne. W […] roku sprawa została przekazana do zewnętrznej firmy windykacyjnej w celu odzyskania przedmiotu leasingu. Ze względu na utrudniony kontakt z Obwinioną były podejmowane próby kontaktu telefonicznego, mailowego oraz wizyty terenowe pod znanymi adresami. Obwiniona nie odbierała telefonów, raz odpisała na maila, chciała wznowić umowę. Potem żadnego kontaktu z Obwinioną nie było. Ze względu na brak kontaktu z Obwinioną, Pokrzywdzony nie wiedział, gdzie jest przedmiot leasingu i nie mógł go w żaden sposób zabezpieczyć. W […] roku zostało złożone zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Pokrzywdzony odzyskał samochód w […] roku. Samochód nie został zwrócony polubownie, był wpisany w bazy Policji. Po odzyskaniu przedmiotu leasingu Pokrzywdzony wezwał Obwinioną o zwrot kluczyków do pojazdu oraz dowodu rejestracyjnego, niestety bezskutecznie. Auto musiało zostać otwarte komisyjnie na placu. Świadek wskazał też, że obecnie trwa jeszcze postępowanie cywilne, ponieważ wystąpił niedobór na umowie ze sprzedaży tego przedmiotu leasingu w wysokości ok 30 000 złotych.
 
Sąd ustalił z urzędu, że przeciwko Obwinionej zostało wydanych 8 prawomocnych już orzeczeń dyscyplinarnych, w tym Obwiniona została ukarana dwukrotnie karą zawieszenia prawa do wykonywania zawodu w sprawach sygn. akt […] oraz […].
 
Sąd po rozpoznaniu na rozprawie sprawy przeciwko radcy prawnemu M. P.-S. wydał orzeczenie, w którym uznał radcę prawnego M. P.-S., […], winną zarzucanego wnioskiem o ukaranie czynu.
 
Sąd zważył, co następuje:
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. nie ma wątpliwości, że Obwiniona popełnienia delikt dyscyplinarny z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 284 § 2 kodeksu karnego. Dodatkowo Sąd uznał, że postawa Obwinionej, będącej radcą prawnym, wobec Pokrzywdzonego jest niedopuszczalna i karygodna. Obwiniona nie uczestniczyła też, mimo prawidłowych zawiadomień w postępowaniu toczącym się przed Rzecznikiem Dyscyplinarnym i tut. Sądem, okazując tym samym swój lekceważący stosunek do pionu dyscyplinarnego.
 
Takie zachowanie radcy prawnego w stosunku do Pokrzywdzonego podważa zaufanie do zawodu radcy prawnego przed kontrahentami, klientami, organami ścigania, koleżankami i kolegami z samorządu radcowskiego, narażając ich na szkodę. W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją godzącą w zasady etyki zawodowej i dobre obyczaje. Osoby tak postępujące i tak zachowujące się wobec swoich kontrahentów, organów samorządowych oraz innych radców prawnych nie powinny wykonywać zawodu radcy prawnego i świadczyć, legitymując się tytułem „radca prawny”, usług prawnych. Zgromadzony materiał dowodowy w sprawie nie pozostawia żadnych niejasności w sprawie.
 
Sąd podziela zdanie Rzecznika Dyscyplinarnego, że takie działanie radcy prawnego stoi w oczywistej sprzeczności z prawem i etyką zawodu.
 
Stosując art. 64. ust. 1 ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którym radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych, Sąd postanowił wymierzyć przewidzianą w art. 65 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, która jest najsurowszą z kar dyscyplinarnych. Zdaniem Sądu osoby postępujące tak jak Obwiniona nie powinny wykonywać zawodu radcy prawnego. Obwiniona swoim działaniem naruszyła dobre imię i wizerunek zawodu radcy prawnego, a takie zachowanie radcy prawnego nie może spotkać się z aprobatą samorządu radcowskiego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił charakter sprawy i związany z tym nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, ustalając koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu zaangażowania.
 
Mając na uwadze powyższe, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. orzekł jak w sentencji orzeczenia.
 
JR