Orzeczenie z dnia 8 czerwca 2015 r. Sygn. akt: D 10/2015
Orzeczenie prawomocne
 

Przewodniczący: radca prawny Michał Rajski
Członkowie: radca prawny Agnieszka Świstak
radca prawny Igor Bąkowski
Protokolant: Anna Gabrysiak
 

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawach w dniach [...] r., [...] r., [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu G., [...], obwinionemu o to, że:
w dniu [...] r. nabył od swoich byłych klientów: H. (1), H (2)., Z. (1), Z. (2) i T. (1) prawo własności nieruchomości położonej w W. przy ul. I. stanowiącą działkę gruntu o numerze ewidencyjnym [...] z obrębu [...], pomimo faktu, iż w dniu [...] r. Sąd Rejonowy dla W. w W. w sprawie z wniosku C. (1) o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie (sygnatura akt [...]) wydał postanowienie na mocy którego C. (1) i C. (2) nabyli przez zasiedzenie własności ww. nieruchomości, a radca prawny G. w postępowaniu tym reprezentował uczestników postępowania: H. (1), H. (2), Z. (1), Z. (2) i T. (1),
tj. czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2010 r. nr 10, poz. 65 z, późn. zm.);
 

 

 

 
Dnia [...] r. do Okręgowej Izby Radców Prawnych (dalej zwana „OIRP w W.”) wpłynęła skarga C. (1) (dalej zwany „Pokrzywdzony”) na radcę prawnego G. (nr wpisu [...], dalej zwany „Obwinionym”). W skardze tej Pokrzywdzony wskazał, że w jego ocenie Obwiniony dopuścił się naruszenia zasad etyki zawodowej, w ten sposób, że w dniu [...] r. nabył nieruchomość, położoną w W., przy ul. I., stanowiącą działkę gruntu o nr ewidencyjnym [...] z obrębu [...] o powierzchni [...] ha, od swoich byłych klientów, tj. Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1) oraz T. (1), których uprzednio reprezentował w prowadzonym z wniosku C. (1) postępowaniu o zasiedzenie ww. nieruchomości. Powyższego Obwiniony dokonał w sytuacji, gdy dysponował wiedzą, że nieruchomość ta nie stanowi własności zbywających, bowiem wobec tej nieruchomości zapadło prawomocne postanowienie o jej zasiedzeniu przez C. (1), (postanowienie z dnia [...] r. wydane przez Sąd Rejonowy dla W. w sprawie o sygn. akt [...], orzeczenie prawomocne z dniem [...] r.)  (k. [...]).
Pokrzywdzony, na dowód prawdziwości swoich twierdzeń, załączył do złożonej skargi postanowienie z dnia[...] r. wydane przez Sąd Rejonowy dla W. w sprawie o sygn. akt [...], kserokopie pism procesowych sporządzonych przez Obwinionego w toku sprawy o zasiedzenie w imieniu i na rzecz jego klientów, tj. Z. (1), Z. (2), H. (2), Hanny H. (1) oraz T. (1) (k. [...]).
 Pokrzywdzony złożył również do akt sprawy kserokopię postanowienia Sądu Rejonowego dla W. w W. [...] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia [...] r., wydanego w sprawie toczącej się w przedmiocie wniosku o wpis prawa własności w księdze wieczystej [...], z którego uzasadnienia wynika, że chociaż Pokrzywdzony, na dzień wydania orzeczenia, posiadał tytuł własności do działki nr [...] z obrębu [...] o pow. [...] m², to jego wniosek o wpis nie został uwzględniony, ponieważ powyższa działka, po nabyciu prawa własności do niej przez Pokrzywdzonego w drodze zasiedzenia była przedmiotem umowy sprzedaży na rzecz Obwinionego (k. [...]).
W dniu [...] r. do OIRP w W., w odpowiedzi na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego do złożenia pisemnych wyjaśnień, wpłynęło pismo Obwinionego, (k. [...]).
W wyjaśnieniach w piśmie tym zawartych Obwiniony wskazał, że reprezentował uczestników postępowania toczącego się w przedmiocie zasiedzenia działki nr [...] z obrębu [...] o pow. [...] m², tj. Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), T. (1), jednakże jego działanie w ww. postępowaniu było znacznie ograniczone, albowiem klienci zlecili Obwinionemu wyłącznie ustalenie etapu postępowania, na jakim znajduje się sprawa o zasiedzenie oraz ustalenie, czy na tym etapie możliwe i zasadne jest podjęcie działań, mających na celu zapobieżenie zasiedzeniu ww. nieruchomości. Obwiniony wskazał, że po zapoznaniu się z aktami sprawy, poinformował swoich mocodawców, że zapobiegnięcie zasiedzeniu na rzecz Pokrzywdzonego jest jego zdaniem niemożliwe, wobec czego, na wniosek klientów, Obwiniony ograniczył swój udział w sprawie jedynie do odbioru korespondencji procesowej. Obwiniony wskazał, że wobec tak sformułowanego żądania mocodawców nie brał czynnego udziału w sprawie, nie zostało mu doręczone postanowienie wydane w tej sprawie i nie miał też wiedzy odnośnie sposobu jej zakończenia.
Obwiniony przyznał również, że na mocy umowy sprzedaży (akt notarialny za rep. [...]) z dnia [...] r. nabył on sporną nieruchomość od swych mocodawców, tj. Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), oraz T. (1). Jednakże podkreślił, że zarówno jego ograniczony udział w postępowaniu w przedmiocie zasiedzenia ww. nieruchomości, jak również brak doręczenia mu zawiadomienia o terminie publikacji postanowienia kończącego w sprawie, w tym niedoręczenie mu samego orzeczenia końcowego pozwala przyjąć, że nabywając sporną nieruchomość, nie miał świadomości, iż nie jest ona już własnością sprzedających, a tym samym, że działał w dobrej wierze. Obwiniony przywołał również okoliczność, że Pokrzywdzony nie ujawnił swego prawa własności w księdze wieczystej, do czego był prawnie obowiązany, a co niewątpliwie pozwoliłoby zapobiec sprzedaży działki przez osoby nieuprawnione.
Na poparcie swoich twierdzeń Obwiniony przesłał oświadczenie pracownika jego Kancelarii – Pani D., wskazujące na dobrą wiarę Obwinionego przy zawieraniu umowy kupna - sprzedaży (k. [...]).
Postanowieniem z dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. wszczął wobec Obwinionego dochodzenie w sprawie czynu polegającego na nabyciu w dniu [...] r. przez radcę prawnego, spornej nieruchomości od byłych klientów, pomimo posiadanej wiedzy, iż nieruchomość ta nie stanowi ich własności, tj. czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6 pkt 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (Dz. U. z 2010 r., nr 10, poz. 65 z późn. zm.) (k. [...]).
 W dniu [...] r. w siedzibie OIRP w W. zeznania złożył Pokrzywdzony. Wskazał on, że podtrzymuje zarzuty stawiane Obwinionemu, ujęte w skardze, którą wniósł. Jednocześnie wskazał, iż Obwiniony nie brał czynnego udziału w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym w przedmiocie zasiedzenia, jak również nie stawił się on na ogłoszeniu orzeczenia kończącego postępowanie (k. [...]).
W dniu [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., uwzględniając materiał dowodowy zebrany w sprawie, na podstawie art. 313 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 74¹ ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, postanowił przedstawić Obwinionemu, zarzut, że w dniu [...] r.  nabył od swych byłych klientów Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1) oraz T. (1) prawo własności nieruchomości położonej w W. przy ul. I. stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym [...] z obrębu [...], pomimo faktu, iż w dniu [...] Sąd Rejonowy dla W. w W., w sprawie o sygn. akt [...] wydał postanowienie, na mocy którego C. (1) i C. (2) nabyli przez zasiedzenie własność ww. nieruchomości, a Obwiniony w postępowaniu tym reprezentował uczestników postępowania Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1) oraz T. (1), tj. czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6 pkt 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r., nr 10, poz. 65 z późn. zm.) (k. [...]).
W dniu [...] r., wezwany do złożenia wyjaśnień, Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu (k. [...]).
W dniu [...] r. wpłynęło do OIRP w W. pismo Obwinionego, w którym usprawiedliwił swą nieobecność na przesłuchaniu wyznaczonym na dzień [...] r. (k. [...]). Z kolei w dniu [...] r.  do OIRP w W. wpłynęło kolejne pismo Obwinionego, w którym poinformował on o ustanowieniu obrońcy w osobie adwokata K. (k. [...]).
W dniu [...] r., wezwany do złożenia wyjaśnień, Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu (k. [...]).
Pismem z dnia [...] r. (data wpływu do OIRP) Obwiniony wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków: D., pracownika Kancelarii radcy prawnego oraz T. (1), K., P. oraz S. na okoliczności w piśmie tym wskazane (k. [...]).
Postanowieniem z dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. oddalił ww. wnioski dowodowe zgłoszone przez Obwinionego, jako zmierzające w sposób oczywisty do przedłużenia postępowania (k. [...]).
Postanowieniem z dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. zamknął dochodzenie w sprawie (k. [...]) i złożył do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko Obwinionemu, o to, że w dniu [...] r.  nabył od swych byłych klientów Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1) oraz T. (1) prawo własności nieruchomości położonej w W. przy ul. I. stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym [...] z obrębu [...], pomimo faktu, iż w dniu [...] r. Sąd Rejonowy dla W. w W., w sprawie o sygn. akt [...] wydał postanowienie, na mocy którego C. (1) i C. (2) nabyli przez zasiedzenie własność ww. nieruchomości, a Obwiniony w postępowaniu tym reprezentował uczestników postępowania tj. czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6 pkt 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r., nr 10, poz. 65 z późn. zm.) (k. [...])
W uzasadnieniu ww. wniosku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych wskazał, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, iż doszło do popełnienia zarzucanego radcy prawnemu przewinienia dyscyplinarnego (k. [...]).
W dniu [...] do OIRP w Warszawie wpłynęło pismo Obwinionego, zawierające pełnomocnictwo, którego Obwiniony udzielił reprezentującemu go obrońcy – adwokatowi K. (k. [...]).
Z kolei w dniu [...] r. do OIRP w W. wpłynęło kolejne pismo Obwinionego, w którym wniósł on o dopuszczenie w sprawie dowodu z zeznań świadków: D., T. (1), K., P. (1) oraz S. na okoliczności w piśmie tym wskazane. Obwiniony wniósł ponadto o umorzenie postępowania w sprawie wobec nie wyjaśnienia przez Rzecznika Dyscyplinarnego, na czym miałoby polegać zarzucane mu naruszenie art. 6 pkt 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r., nr 10, poz. 65 z późn. zm.). W ocenie Obwinionego powyższe sformułowanie zarzutu jest niejednoznaczne, a to w konsekwencji uniemożliwia mu skuteczną obronę w postępowaniu. Obwiniony po raz kolejny podkreślił, że działał w sposób niezawiniony oraz nieumyślny (k. [...]).
Na rozprawie w dniu [...] r. przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej zwany „OSD”) stawił się Pokrzywdzony, Obwiniony oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego. OSD dopuścił dowód z przesłuchania Obwinionego, który odmówił składania wyjaśnień.
Na rozprawie w dniu [...] r. dopuszczono również dowód z przesłuchania świadka – Pokrzywdzonego, który również podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Dodatkowo Pokrzywdzony wskazał, że pod koniec roku [...] r. złożył on wniosek w Sądzie Okręgowym o ustalenie treści księgi wieczystej nieruchomości. (k. [...]).
W dniu [...] r. OSD wydał orzeczenie, mocą którego uznał Obwinionego winnym zarzucanego mu czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne, jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 pkt 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za ten czyn na podstawie art. 64 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 65 ust. 1 pkt 3a) ustawy o radcach prawnych wymierzył Obwinionemu karę pieniężną w wysokości [...] zł ([...] złotych), jak również zasądził od Obwinionego na rzecz OIRP w W. zwrot kosztów postępowania dyscyplinarnego w kwocie [...] zł ([...] złotych) (k. [...]).
W uzasadnieniu ww. orzeczenia OSD wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że Obwiniony dopuścił się czynu, zarzucanego mu we wniosku o wszczęcie postępowania. Wymierzona zaś Obwinionemu kara uzasadniona jest stopniem winy i charakterem naruszenia dokonanego przez Obwinionego, co skutkowało wystawieniem na szwank godności i niezbędnego zaufania klientów do radców prawnych (k. [...]).
Od ww. orzeczenia odwołanie w dniu [...] r. (data wpływu do OIRP w W.) złożył Obwiniony. Obwiniony zaskarżył orzeczenie OSD w całości i zarzucił mu rażącą obrazę przepisów postępowania, tj. art. 6 k.p.k. polegającą na pozbawieniu Obwinionego prawa o korzystania z pomocy obrońcy w toku całego postępowania, art. 399 § 1 k.p.k. polegającą na tym, iż OSD nie uprzedził obecnych na rozprawie stron o możliwości zakwalifikowania czynu objętego wnioskiem Rzecznika według innego przepisu prawnego oraz art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., polegającą na braku w wyroku dokładnego określenia przypisanego Obwinionemu czynu oraz jego kwalifikacji prawnej (k. [...]).
W dniu [...] r. przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym Krajowej Izby Radców Prawnych (dalej zwany „WSD”) odbyła się rozprawa, na której nikt się nie stawił. Zastępca Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego wniósł o otrzymanie w mocy orzeczenia sądu I instancji (k. [...]).
W tym samym dniu, po naradzie, WSD wydał orzeczenia, mocą którego uchylił zaskarżone orzeczenie OSD z dnia [...] r. i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania przed WSD (k. [...]).
W uzasadnieniu ww. orzeczenia WSD wskazał, że podzielił argumentacje Obwinionego w odwołaniu, dotyczącą pominięcie w postępowaniu przed I instancja obrońcy. W ocenie WSD rozprawa przed OSD toczyła się z naruszeniem prawa obwinionego do obrony, co pozostaje w sprzeczności z art. 6 k.p.k. w zw. z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych (k. [...]).
W dniu [...] r. do OIRP w W. wpłynął faksem wniosek Obwinionego o usprawiedliwienie jego nieobecności na rozprawie wyznaczonej na dzień [...] r. W załączeniu Obwiniony przedstawił kserokopię zwolnienia lekarskiego i wniósł o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność (k. [...]).
Na rozprawie w dniu [...] r. przed OSD stawili się: Pokrzywdzony, obrońca Obwinionego – adwokat K. oraz świadek D.. W rozprawie uczestniczył również Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego S.. Nie stawiła się świadek T. (1), prawidłowo powiadomiona o terminie.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego przedstawił podstawy wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Przewodniczący poinformował z kolei obecnych o treści odpowiedzi Obwinionego na wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
Kolejno, OSD dopuścił dowód z przesłuchania świadka – Pokrzywdzonego. Potwierdził on swoje zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym. Wskazał, że wystąpił o założenie księgi wieczystej gruntu, który zasiedział jednak otrzymał odmowę, bowiem księgę wieczystą założył Obwiniony. Pokrzywdzony wskazał również, że obecnie to on widnieje, jako właściciel działki w księdze wieczystej. Wskazał również, że Obwiniony uznał racje Pokrzywdzonego w sprawie sądowej, założonej w związku z ustaleniem treści księgi wieczystej. Mimo tego, Pokrzywdzony w dalszym ciągu wnosi o ukaranie Obwinionego.
Na rozprawie w dniu [...] r. OSD przeprowadził również dowód z przesłuchania świadka D.. Wskazała ona, że na polecenie Obwinionego przygotowywała dokumenty do podpisania aktu notarialnego, w szczególności wydrukowała księgi wieczyste, sprawdziła decyzje deklaratoryjne dotyczące działek, sprawdziła wszystkie działki należące do sprzedających z wypisami z ewidencji gruntów. Świadek zeznała również, że działki, które należały w dniu podpisania aktu notarialnego do klientów Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1) oraz T. (1) wpisała do projektu aktu notarialnego, zaś pozostałe działki , które do nich już nie należały, bądź toczyło się w stosunku do nich postępowanie administracyjne nie zostały uwzględnione w projekcie aktu. Świadek zeznała, że sama osobiście sprawdzała działkę, której dotyczyło zasiedzenie. W sprawach, w których świadek miała postanowienia o prawomocnych zakończeniu postępowania i gdzie zostało stwierdzone zasiedzenie na rzecz osób trzecich nie uwzględniała ich w projekcie aktu notarialnego. Obwiniony otrzymał od świadka projekt aktu notarialnego z wymienionymi działkami, a następnie pojechał do notariusza ze stronami, gdzie akt został odczytany i podpisany przez strony. Księgi wieczyste poszczególnych działek sprawdzała świadek, bo to ona sporządziła projekt aktu notarialnego. Świadek zeznała, że jej zdaniem w czasie sporządzania przez nią projektu aktu nie było żadnej wzmianki o wniosku od Pokrzywdzonego, który wpłynął do księgi wieczystej w dniu jego podpisania. Gdyby jakikolwiek wniosek wpłynął do księgi wieczystej w tym czasie miałaby ona o tym wiedzę. Świadek wskazała, że nie miała wiedzy, że Pokrzywdzony nabył własność działki w drodze zasiedzenia. Jej zdaniem Obwiniony również nie mógł mieć o tym wiedzy. Świadek zeznała także, że numery działek, które klientki mogą sprzedać na rzecz Obwinionego sprawdzała nie tylko ona, ale również notariusz, który sporządzał akt notarialny (k. [...]).
W dniu [...] r. do OIRP w W. wpłynęło również pismo świadka T. (1), w którym wniosła o usprawiedliwienie swojej nieobecności, z uwagi na przebytą [...] (k. [...]).
W dniu [...] r. do OIRP w W. wpłynął wniosek Obwinionego o usprawiedliwienie jego nieobecności na rozprawie wyznaczonej na dzień [...] r., z uwagi na kolizję terminów. Obwiniony wniósł o prowadzenie rozprawy pod jego nieobecność (k. [...]).
Na rozprawie w dniu [...] r. przed OSD stawili się: obrońca Obwinionego adwokat K., świadek T. (1) oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego S..
OSD dopuścił dowód z zeznań świadka T. (1). Świadek wskazała, że w ramach rozliczeń z Obwinionym współwłaściciele działek, w tym ona, w związku z prowadzeniem przez Obwinionego dla nich szeregu spraw, sprzedali mu resztę działek [...] i częściowo dostali za tę sprzedaż pieniądze, a częściowo rozliczone to zostało w ramach rozliczenia wynagrodzenia za prowadzenie spraw. Świadek zeznała, że działka, która leży u podstaw niniejszej sprawy nie była sprzedawana tylko w drodze zasiedzenia przeszła na posiadaczy. Świadek zeznała, że było […] działek i sprawy trwały latami ([...] lata) i było dużo spraw sądowych. Łącznie były trzy zasiedzenia i tymi sprawami zajmował się Obwiniony, a czasami zastępowała go pani D.. Na koniec jednorazowym aktem notarialnym współwłaściciele odstąpili prawo własności tych wszystkich działek [...] Obwinionemu. Świadek nie wiedziała, kto przygotowywał projekt aktu notarialnego.
Przewodniczący na podstawie art. 399 § 1 k.p.k. uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej z art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego na art. 6 ust 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Kolejno Obrońca podtrzymał wnioski dowodowe złożone w piśmie Obwinionego z dnia [...] r. i wniósł o przerwanie rozprawy w związku z możliwością zmiany kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego Obwinionemu.
OSD uwzględnił wniosek obrońcy Obwinionego i przerwał rozprawę do dnia [...] r. (k. [...]).
Na rozprawie w dniu [...] r. przed OSD stawił się Obwiniony oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego S.. OSD postanowił podpuścić dowód z przesłuchania Obwinionego. Obwiniony wskazał, że nie wie nic o sprawie, nie wie, co jest mu zarzucane, jak również odmówił składania wyjaśnień. Pod odczytaniu przez Przewodniczącego treści wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego w zakresie zarzucanego Obwinionemu zarzutu Obwiniony wskazał, że powierzył sporządzenie umowy sprzedaży radcy prawnemu, która tę umowę przygotowała razem z notariuszem, mając pełny dostęp do dokumentów tych działek. Obwiniony wskazał, że nie brał udziału przy przygotowywaniu umowy, jak również nie miał świadomości, że wśród tych […] działek jest działka Pokrzywdzonego. Pokrzywdzony nie kontaktował się również z nim w sprawie ewentualnego przeniesienia na niego prawa własności. Gdyby Pokrzywdzony to uczynił to na pewno Obwiniony przeniósłby na niego własność tej nieruchomości. Dodatkowo Obwiniony wskazał, że w postępowaniu sądowym wszczętym z wniosku Pokrzywdzonego uznał powództwo. W pozostałym zakresie Obwiniony odmówił składania wyjaśnień.
OSD postanowił w dalszej kolejności na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. oddalić wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków K., P. (1) i S.. Obwiniony zawnioskował o przesłuchanie notariusza na okoliczność sporządzenia aktu notarialnego, jego przygotowania, jak również, kto się z notariuszem kontaktował w sprawie przekazania tych dokumentów i ustalania treści aktu. OSD oddalił ten wniosek dowodowy z uwagi na to, że okoliczności te zostały udowodnione zgodnie z twierdzeniem Obwinionego.
Po przerwie Przewodniczący ogłosił orzeczenie, podając ustnie najważniejsze powody orzeczenia (k. [...]).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
 Sąd Rejonowy dla W. [...] Wydział Cywilny postanowieniem z dnia [...] r. wydanym w sprawie o sygn. akt [...] stwierdził, iż spadek po C., (2), zmarłej w dniu [...] r., na podstawie ustawy nabył w całości syn –C. (1) (k. [...]).
Mocą postanowienia Sądu Rejonowego dla W. z dnia [...] r., wydanego w sprawie z wniosku C. (1) z udziałem Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), T. (2), P. (2), P. (3) oraz T. (1), o sygn. akt [...] stwierdzono, iż C. (1) oraz C. (2) nabyli po jednej drugiej części, przez zasiedzenie, z dniem [...] r. własność nieruchomości położonej w W. przy ul. I., stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym [...] z obrębu [...] o powierzchni [...] ha, wchodzącej w skład nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy dla W. [...] Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze [...] (k. [...]).
W postępowaniu toczącym się w przedmiocie zasiedzenia o sygn. akt [...], Obwiniony przyjął pełnomocnictwo i reprezentował uczestników postępowania: Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), T. (1) (m.in. składał pisma procesowe, w których wnosił o oddalenie wniosku C. (1) w przedmiocie zasiedzenia). Na żadnej z rozpraw, która odbyła się w tej sprawie nie stawił się Obwiniony (k. [...],[...],[...]).
Na mocy umowy sprzedaży (akt notarialny za rep. [...]) z dnia [...] r. zawartej przed notariuszem K., Obwiniony nabył od Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), T. (1) liczne nieruchomości, w tym m.in. działkę gruntu o numerze ewidencyjnym [...] z obrębu [...] o powierzchni [...] ha, wchodzącej w skład nieruchomości dla której Sąd Rejonowy dla W. [...] Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze [...] (k. [...]). Projekt aktu notarialnego sporządzany był przez D.. D. przygotowywała numery działek, które ww. osoby mogły sprzedać na rzecz Obwinionego, poprzez sprawdzenie ksiąg wieczystych każdej z działek, w tym działki należącej do Obwinionego. Na dzień sporządzania projektu aktu notarialnego Obwiniony nie widniał, jako właściciel działki. Dopuszczalność sprzedaży wszystkich działek, w tym działki należącej do Obwinionego sprawdził również notariusz (k. [...]).
W dniu [...] r. C. złożył w Sądzie Rejonowym dla W. w W. wniosek o wpis w księdze wieczystej prawa własności nieruchomości położonej przy ul. I. w W.. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla W.w W. [...] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia [...] r., wniosek o wpis prawa własności w księdze wieczystej [...] został oddalony, z uwagi na fakt, że powyższa działka była przedmiotem umowy sprzedaży na rzecz osoby trzeciej po uprzednim nabyciu jej prawa własności przez Obwinionego w drodze zasiedzenia (k. [...]).
Pokrzywdzony założył w Sądzie Okręgowym sprawę o ustalenie treści księgi wieczystej spornej nieruchomości pod koniec [...] r. (k. [...]). W toku tej sprawy Obwiniony w całości uznał roszczenie Pokrzywdzonego (k. [...], [...]).
Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o: treść skargi (k. [...]), zeznania Pokrzywdzonego (k. [...], [...], [...]), wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego (k. [...]), zeznań świadka D. (k. [...]), zeznań świadka T. (1) (k. [...]), wyjaśnienia Obwinionego (k. [...]).
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania, że Obwiniony dopuścił się czynu, zarzucanego mu we wniosku o wszczęcie postępowania.
Bezsporne w niniejszej sprawie jest, iż na mocy umowy sprzedaży (akt notarialny za rep. [...]) z dnia [...] r. zawartej przed notariuszem K., Obwiniony nabył od Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), T. (1) sporną nieruchomość, którą uprzednio przez zasiedzenie nabył Pokrzywdzony.
W ocenie OSD istnieją jednak poważne wątpliwości, czy Obwiniony kupując sporną działkę mógł mieć świadomość, że nie stanowi ona własności sprzedających (byłych mocodawców Obwinionego).
Udział Obwinionego w charakterze pełnomocnika Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1), T. (1) w wielu sprawach dotyczących nieruchomości tych osób, przeciwko którym prowadzone były sprawy o zasiedzenie, był ograniczony w istocie do sporządzenia kilku pism procesowych. Obwiniony nie stawił się na żadnym terminie rozprawy. Nie otrzymał również postanowienia wydanego w tym postępowaniu mocą, którego stwierdzone zostało zasiedzenie przez Pokrzywdzonego działki.
Zeznania świadka D. w sposób jednoznaczny potwierdziły, że Obwiniony nie sporządzał projektu aktu notarialnego i nie uczestniczył w sprawdzaniu stanu prawnego konkretnych działek, które zamierzał nabyć od swoich byłych Mocodawców. Co więcej, pracownik Obwinionego – D. oraz notariusz, który sporządzał akt notarialny nabycia m.in. spornej działki sprawdzili treść księgi wieczystej spornej działki i nie było w niej jakiejkolwiek wzmianki o prawie przysługującym Obwinionemu.
Pokrzywdzony sam przyznał, że wniosek o ujawnienie prawa własności w księdze wieczystej złożył blisko 1,5 roku po wydania postanowienia o stwierdzeniu zasiedzenia spornej działki, a zatem przez ten cały okres w księgach wieczystych, jako właściciele działki widnieli Mocodawcy Obwinionego. W dacie sporządzania aktu notarialnego istniał również taki stan.
Zważyć należy, że Obwiniony w momencie wytoczenia przez Pokrzywdzonego powództwa o ustalenie księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym uznał powództwo. Obwiniony przyznał również, że gdyby Pokrzywdzony przed skierowaniem sprawy na drogę sądową zwrócił się do niego o zwrot spornej działki to przeniósłby na niego własność tej nieruchomości. Pokrzywdzony jednak nie kontaktował się w tej kwestii z Obwinionym.
            W niniejszej sprawie wobec powyższego nie sposób przypisać Obwinionemu winy i w konsekwencji odpowiedzialności za czyn zarzucany mu we wniosku o wszczęcie postępowania. Zgromadzone w toku niniejszego postępowania dowody nie przesądzają jednoznacznie o tym, że Obwiniony w momencie nabywania nieruchomości, położonej w W., przy ul. I., stanowiącej działkę gruntu o nr ewidencyjnym [...] z obrębu [...] o powierzchni [...] ha, od swoich byłych klientów, tj. Z. (1), Z. (2), H. (2), H. (1) oraz T. (1) miał wiedzę, że stanowi ona własność Pokrzywdzonego, który nabył ją uprzednio w drodze zasiedzenia. Ewentualne wątpliwości, czy Obwiniony mógł mieć świadomość, że jedna z działek, którą nabywa od swoich Mocodawców nie jest ich własnością w związku z toczącym się postępowaniem o zasiedzenie, w którym występował, jako ich pełnomocnik wobec braku dowodu, który by tę okoliczność jednoznacznie potwierdził, zgodnie z art. 5 §2 k.p.k. w zw. z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych, należy rozstrzygać na korzyść Obwinionego.
Powyższe potwierdza wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2014 r., sygn. akt II AKa 78/14, zgodnie, z którym: „Wątpliwości płynące ze stanu dowodowego nie mogą prowadzić do wnioskowania niekorzystnego dla oskarżonego” (opubl. Legalis numer 1024084).
W tym stanie rzeczy trudno mówić o naruszeniu przez Obwinionego przepisów ustawy o radcach prawnych, jak również przepisów Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, a zatem należało orzec jak w sentencji.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 76 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(AG)