Orzeczenie z dnia 7 grudnia 2017 r. Sygn. akt: D 66/17
opublikowano: 2018-03-07 przez:
Orzeczenie z dnia 7 grudnia 2017 r. Sygn. akt: D 66/17
Orzeczenie prawomocne
Przewodniczący: radca prawny Robert Karpiński
Członkowie: radca prawny Andrzej Dudziuk
radca prawny Paulina Sibilska
Protokolant: Karolina Szymala
radca prawny Paulina Sibilska
Protokolant: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu T., […], obwinionemu o to, że:
- w W. w okresie od dnia […] do dnia […] świadcząc pomoc prawną na rzecz N. w W. w sprawie o sygn. akt […] toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W. P. w W., zaniechał poinformowania klienta o treści ogłoszonego w dniu […] przez w/w sąd wyroku w tej sprawie, co stanowi naruszenie art. 6, art. 12 ust. 1, art. 44 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego oraz
- w W. w okresie od dnia […] do dnia […] świadcząc pomoc prawną na rzecz N. w W. w sprawie o sygn. akt […] toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W. P. w W., zaniechał sporządzenia i wniesienia wniosku o uzasadnienie wyroku z dnia […] ogłoszonego w tej sprawie, co stanowi naruszenie art. 6, art. 12 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego oraz
- w W. w okresie od dnia […] do dnia […] świadcząc pomoc prawną na rzecz N. w W. w sprawie o sygn. […] toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W. P. w W., zaniechał sporządzenia i wniesienia apelacji od wyroku z dnia […] ogłoszonego w tej sprawie, a także sporządzenia i przedstawienia klientowi informacji o bezzasadności lub niecelowości wnoszenia apelacji w tej sprawie oraz skutkach takiego zaniechania, co stanowi naruszenie art. 6, art. 12 ust. 1 i art. 44 ust. 1 i 3 Kodeksu etyki radcy prawnego oraz
- w W. w dniu […] w piśmie skierowanym do K. w W. zawarł nieprawdziwą informację odnośnie tego, że według stanu na […] nie prowadził jakichkolwiek spraw sądowych, w których N. w W., byłaby stroną, co stanowi naruszenie art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego, co stanowi czyn sprzeczny z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późń. zm.) oraz wyżej powołanych przepisów Kodeksu etyki radcy prawnego przyjętych uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego T., […], winnym zarzucanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. art. 6, art. 12 ust. 1, art. 44 ust. 1, art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego T., […], winnym zarzucanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. art. 6, art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego T., […], winnym zarzucanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. art. 6, art. 12 ust. 1 i art. 44 ust. 1 i 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego T., […], winnym zarzucanego w punkcie 4 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w pkt od 1 do 4 łączy w ten sposób, że orzeka jako karę łączną karę upomnienia;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego T., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] złotych.
Uzasadnienie
W dniu […] wpłynął do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., wniosek o ukaranie r.pr. T. (dalej: „Obwiniony”) wpisanego na listę radców prawnych pod numerem […]. Rzecznik Dyscyplinarny tutejszej Izby zarzucił Obwinionemu, że:
- w W. w okresie od dnia […] do dnia […] świadcząc pomoc prawną na rzecz N. w W. w sprawie o sygn. akt […] toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W.P. w W., zaniechał poinformowania klienta o treści ogłoszonego w dniu […] przez w/w sąd wyroku w tej sprawie, co stanowi naruszenie art. 6, art. 12 ust. 1, art. 44 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego,
- w W. w okresie od dnia […] do dnia […] świadcząc pomoc prawną na rzecz N. w W. w sprawie o sygn. akt […] toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W. P. w W., zaniechał sporządzenia i wniesienia wniosku o uzasadnienie wyroku z dnia […] ogłoszonego w tej sprawie, co stanowi naruszenie art. 6, art. 12 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego,
- w W. w okresie od dnia […] do dnia […] świadcząc pomoc prawną na rzecz N. w W. w sprawie o sygn. […] toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W. P. w W., zaniechał sporządzenia i wniesienia apelacji od wyroku z dnia […] ogłoszonego w tej sprawie, a także sporządzenia i przedstawienia klientowi informacji o bezzasadności lub niecelowości wnoszenia apelacji w tej sprawie oraz skutkach takiego zaniechania, co stanowi naruszenie art. 6, art. 12 ust. 1 i art. 44 ust. 1 i 3 Kodeksu etyki radcy prawnego,
- w W. w dniu […] w piśmie skierowanym do K. w W. zawarł nieprawdziwą informację odnośnie tego, że według stanu na […] nie prowadził jakichkolwiek spraw sądowych, w których N. w W., byłaby stroną, co stanowi naruszenie art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu etyki radcy prawnego, co stanowi czyn sprzeczny z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późń. zm.) oraz wyżej powołanych przepisów Kodeksu etyki radcy prawnego przyjętych uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
Obwiniony nie wniósł odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
W toku rozprawy głównej Obwiniony wniósł wniosek o wydanie orzeczenia skazującego i wymierzenie mu kary upomnienia za każdy z zarzucanych mu czynów oraz wymierzenie kary upomnienia jako kary łącznej.
Ponadto, Obwiniony oświadczył, że przyznaje się do popełnienia każdego z zarzuconych czynów.
Powyższy wniosek Obwinionego został złożony w czasie właściwym, zakreślonym dyspozycją art. 387 § 1 k.p.k.
Pełnomocnik pokrzywdzonego (spółka N. w W.; dalej: „Pokrzywdzony”) oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego przychylili się do wniosku Obwinionego.
W ocenie Sądu, okoliczności popełnienia deliktów dyscyplinarnych i wina Obwinionego nie budziły wątpliwości. Powyższe przekonanie zostało oparte na przyznaniu Obwinionego do popełnienia przewinień oraz na korespondującej z nim treści ujawnionych dowodów z dokumentów.
Obwiniony świadczył pomoc prawną na rzecz Pokrzywdzonego na podstawie umowy z dnia […] (k. […]-[…]). W treści § 2 ust. 7. umowy, strony uzgodniły prowadzenie sprawy za sygn. akt […] przeciwko R. (b. prezesowi Pokrzywdzonego) oraz S. (b. rzeczoznawcy) wskazując jednocześnie na konieczność podjęcia czynności związanych z rozprawą wyznaczoną na dzień […]. (k. […]).
W dniu […], Obwiniony sporządził pismo informujące K. k., że na dzień […] Kancelaria Obwinionego nie prowadziła jakichkolwiek spraw sądowych, w który Pokrzywdzony byłby stroną (k. […]).
W sprawozdaniu z dnia […] skierowanym do K. k., Obwiniony, w odpowiedzi na pytanie dotyczące spraw sądowych, zawisłych lub zakończonych w roku […] lub prowadzonych przez Kancelarię Obwinionego, w których Pokrzywdzony jest stroną, wskazał, że prowadzona jest sprawa karna, dotycząca działania R. za sygn. akt […] (k. […]-[…]).
Na wezwanie Pokrzywdzonego, Obwiniony poinformował w piśmie z dnia […]., że w sprawie […] zapadł wyrok uniewinniający […]. Wniosek o sporządzenie uzasadnienia został skierowany przez Prokuratora, dlatego też Obwiniony nie wnosił o uzasadnienie wyroku (k. […]).
Sąd Okręgowy w W., wyrokiem z dnia […], utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla W. P. w W. z […] (sygn. akt […]) (k. […]-[…]).
Pozostałe dokumenty potwierdzały powyższe fakty bądź nie miały znaczenia dla oceny okoliczności popełnienia deliktów oraz winy Obwinionego.
Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Strony nie podważały wiarygodności dokumentów.
Ponadto, Sąd doszedł do przekonania, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.
Obwiniony, dostrzegając nieprawidłowość czynów objętych wnioskiem o ukaranie, dążył do zakończenia postępowania. Świadomość Obwinionego w powyższym zakresie oraz jego publiczny wyraz w postaci przyznania pozwalają zasadnie zakładać, że Obwiniony nie dopuści się podobnych przewinień w przyszłości.
Uwzględnienie wniosku Obwinionego w pełni korespondowało z interesami Pokrzywdzonego. Obwiniony przyznał bowiem, również wobec pełnomocnika Pokrzywdzonego, że jego działanie było nieprawidłowe względem swojego klienta. Pokrzywdzony wyraził zgodę na orzeczenie kar w wymiarze zaproponowanym przez Obwinionego. Powyższe okoliczności wskazują, że potrzeba zadośćuczynienia Pokrzywdzonemu została zrealizowana w drodze zapadłego orzeczenia.
Ponadto, uwzględnienie wniosku Obwinionego pozwoliło na skrócenie postępowania, jego zakończenie na pierwszym terminie.
W zakresie orzeczonych kar, Sąd miał na uwadze zasady wymiaru kary.
Kara upomnienia jest karą najmniej dotkliwą spośród katalogu kar przewidzianych ustawą o radcach prawnych. Za przyjęciem najniższego wymiaru kary przemawiała przede wszystkim postawa Obwinionego polegająca na przyznaniu do popełnienia deliktów. Ponadto, Sąd zważył także na fakt, że Pokrzywdzony nie uprawdopodobnił poniesienia szkody, która byłaby konsekwencją czynów Obwinionego. Wyrok Sądu Rejonowego dla W. P. w W. z […] (sygn. akt […]) został ostatecznie zaskarżony, a następnie utrzymany w mocy. Brak jest podstaw do twierdzenia, że aktywność Obwinionego w tym zakresie spowodowałaby zmianę treść rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego w W., co następnie wpłynęłoby na przebieg sprawy z zakresu prawa pracy w sposób korzystny dla Pokrzywdzonego. Wreszcie, Pokrzywdzony oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zgodzili się z wymiarem kary zaproponowanym przez Obwinionego, co świadczyło o zaspokojeniu interesu Pokrzywdzonego, jak i publicznego.
Z tych wszystkich względów, bacząc w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, której realizację powinien zapewnić już sam fakt ukarania, Sąd wymierzył Obwinionemu karę upomnienia za każde z popełnionych przewinień, zgodnie z jego wnioskiem.
Kara łączna została orzeczona na podstawie art. 651 ustawy o radcach prawnych.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została w całości rozpoznana na jednym terminie.
(AD)
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
W toku rozprawy głównej Obwiniony wniósł wniosek o wydanie orzeczenia skazującego i wymierzenie mu kary upomnienia za każdy z zarzucanych mu czynów oraz wymierzenie kary upomnienia jako kary łącznej.
Ponadto, Obwiniony oświadczył, że przyznaje się do popełnienia każdego z zarzuconych czynów.
Powyższy wniosek Obwinionego został złożony w czasie właściwym, zakreślonym dyspozycją art. 387 § 1 k.p.k.
Pełnomocnik pokrzywdzonego (spółka N. w W.; dalej: „Pokrzywdzony”) oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego przychylili się do wniosku Obwinionego.
W ocenie Sądu, okoliczności popełnienia deliktów dyscyplinarnych i wina Obwinionego nie budziły wątpliwości. Powyższe przekonanie zostało oparte na przyznaniu Obwinionego do popełnienia przewinień oraz na korespondującej z nim treści ujawnionych dowodów z dokumentów.
Obwiniony świadczył pomoc prawną na rzecz Pokrzywdzonego na podstawie umowy z dnia […] (k. […]-[…]). W treści § 2 ust. 7. umowy, strony uzgodniły prowadzenie sprawy za sygn. akt […] przeciwko R. (b. prezesowi Pokrzywdzonego) oraz S. (b. rzeczoznawcy) wskazując jednocześnie na konieczność podjęcia czynności związanych z rozprawą wyznaczoną na dzień […]. (k. […]).
W dniu […], Obwiniony sporządził pismo informujące K. k., że na dzień […] Kancelaria Obwinionego nie prowadziła jakichkolwiek spraw sądowych, w który Pokrzywdzony byłby stroną (k. […]).
W sprawozdaniu z dnia […] skierowanym do K. k., Obwiniony, w odpowiedzi na pytanie dotyczące spraw sądowych, zawisłych lub zakończonych w roku […] lub prowadzonych przez Kancelarię Obwinionego, w których Pokrzywdzony jest stroną, wskazał, że prowadzona jest sprawa karna, dotycząca działania R. za sygn. akt […] (k. […]-[…]).
Na wezwanie Pokrzywdzonego, Obwiniony poinformował w piśmie z dnia […]., że w sprawie […] zapadł wyrok uniewinniający […]. Wniosek o sporządzenie uzasadnienia został skierowany przez Prokuratora, dlatego też Obwiniony nie wnosił o uzasadnienie wyroku (k. […]).
Sąd Okręgowy w W., wyrokiem z dnia […], utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla W. P. w W. z […] (sygn. akt […]) (k. […]-[…]).
Pozostałe dokumenty potwierdzały powyższe fakty bądź nie miały znaczenia dla oceny okoliczności popełnienia deliktów oraz winy Obwinionego.
Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Strony nie podważały wiarygodności dokumentów.
Ponadto, Sąd doszedł do przekonania, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.
Obwiniony, dostrzegając nieprawidłowość czynów objętych wnioskiem o ukaranie, dążył do zakończenia postępowania. Świadomość Obwinionego w powyższym zakresie oraz jego publiczny wyraz w postaci przyznania pozwalają zasadnie zakładać, że Obwiniony nie dopuści się podobnych przewinień w przyszłości.
Uwzględnienie wniosku Obwinionego w pełni korespondowało z interesami Pokrzywdzonego. Obwiniony przyznał bowiem, również wobec pełnomocnika Pokrzywdzonego, że jego działanie było nieprawidłowe względem swojego klienta. Pokrzywdzony wyraził zgodę na orzeczenie kar w wymiarze zaproponowanym przez Obwinionego. Powyższe okoliczności wskazują, że potrzeba zadośćuczynienia Pokrzywdzonemu została zrealizowana w drodze zapadłego orzeczenia.
Ponadto, uwzględnienie wniosku Obwinionego pozwoliło na skrócenie postępowania, jego zakończenie na pierwszym terminie.
W zakresie orzeczonych kar, Sąd miał na uwadze zasady wymiaru kary.
Kara upomnienia jest karą najmniej dotkliwą spośród katalogu kar przewidzianych ustawą o radcach prawnych. Za przyjęciem najniższego wymiaru kary przemawiała przede wszystkim postawa Obwinionego polegająca na przyznaniu do popełnienia deliktów. Ponadto, Sąd zważył także na fakt, że Pokrzywdzony nie uprawdopodobnił poniesienia szkody, która byłaby konsekwencją czynów Obwinionego. Wyrok Sądu Rejonowego dla W. P. w W. z […] (sygn. akt […]) został ostatecznie zaskarżony, a następnie utrzymany w mocy. Brak jest podstaw do twierdzenia, że aktywność Obwinionego w tym zakresie spowodowałaby zmianę treść rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego w W., co następnie wpłynęłoby na przebieg sprawy z zakresu prawa pracy w sposób korzystny dla Pokrzywdzonego. Wreszcie, Pokrzywdzony oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zgodzili się z wymiarem kary zaproponowanym przez Obwinionego, co świadczyło o zaspokojeniu interesu Pokrzywdzonego, jak i publicznego.
Z tych wszystkich względów, bacząc w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary, której realizację powinien zapewnić już sam fakt ukarania, Sąd wymierzył Obwinionemu karę upomnienia za każde z popełnionych przewinień, zgodnie z jego wnioskiem.
Kara łączna została orzeczona na podstawie art. 651 ustawy o radcach prawnych.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została w całości rozpoznana na jednym terminie.
(AD)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
