Orzeczenie z dnia 3 lutego 2023 r. Sygn. akt: D 42/22
Orzeczenie jest prawomocne
 

Przewodniczący:       r. pr. Tomasz Nawrot
Członkowie:              r. pr. Tomasz Iwańczuk
r. pr. Artur Załuski
Protokolant:              Karolina Szymala
                                    Gabriela Filip

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r., […] r. oraz […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu L. O., […], obwinionemu o to, że:

 

 

 

 
Wnioskiem z dnia […] roku Rzecznik Dyscyplinarny („RD”) wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego („OSD”) o ukaranie radcy prawnego L. O. („Obwiniony”), obwinionego o to, że w okresie od […] roku do co najmniej […] roku w O. wykonywał czynności zawodowe wobec klienta D. C. w sposób niesumienny, nielojalny, nieprofesjonalny i bez zachowania należytej staranności – w ten sposób, że mimo zawarcia z ww. klientem umowy, w ramach której zobowiązał się do analizy danych/dokumentów finansowych i opracowania wniosku restrukturyzacyjnego, mimo pobrania od wyżej wymienionego klienta za wymienioną pomoc prawną umówionego wynagrodzenia oraz kwoty 5000 zł na wniesienie opłaty od ww. wniosku – nie zrealizował przedmiotu umowy – tzn. nie opracował i nie wniósł do Sądu wniosku restrukturyzacyjnego, to jest popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6, art. 8 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Obwiniony złożył, w dniu […] roku, odpowiedź na wniosek o ukaranie, wnosząc o umorzenie postępowania z uwagi na brak znamion czynu zabronionego.
 
Sąd rozpoznał wniosek o ukaranie na rozprawie w dniu […] roku, […] roku oraz […] roku.
 
Na rozprawie Obwiniony nie przyznał się do zarzuconego mu czynu oraz złożył wyjaśnienia, obrońca Obwinionego podtrzymał wniosek o umorzenie postępowania, zaś Rzecznik Dyscyplinarny podtrzymał wniosek o ukaranie Obwinionego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
 
Obwiniony, jako radca prawny prowadzący Kancelarię Radców Prawnych „[…]” w O., świadczył na rzecz państwa D. i D. C. pomoc prawną związaną m.in. z obroną państwa C. przed roszczeniami wierzycieli. w dniu […] roku Obwiniony zawarł z panem D. C. umowę zlecenia, której przedmiotem była analiza danych/dokumentów finansowych i opracowanie wniosku restrukturyzacyjnego (§ 1 pkt 1 umowy) oraz reprezentacja w postępowaniu restrukturyzacyjnym (§ 1 pkt 2 umowy). Strony ustaliły wynagrodzenie za realizację § 1 pkt 1 umowy w wysokości 200 zł plus vat za jedną godzinę pracy, przy czym uzgodniono że szacowana wysokość wynagrodzenia stanowi 10 000 zł plus vat, w tym przedpłata w wysokości 5000 zł oraz za realizację § 1 pkt 2 umowy w wysokości 200 zł plus vat za jedną godzinę pracy, przy czym, Obwiniony zastrzegł w umowie prawo do pobierania wynagrodzenia w formie przedpłat również na poczet realizacji tego elementu zlecenia. Zgodnie z umową dokonanie przedpłaty, w przypadku obu powyższych elementów, było warunkiem rozpoczęcia realizacji przedmiotu umowy.
 
Z ramienia Kancelarii Obwinionego sprawą pana C. zajmowała się początkowo pani B. W., która przeanalizowała otrzymane od klienta dokumenty, ale ponieważ nie dostarczył on wszystkich koniecznych dokumentów oraz informacji wielokrotnie kontaktowała się z panem C. prosząc go o ich przesłanie oraz wyjaśniając, że jest to niezbędne do przygotowania wniosku restrukturyzacyjnego. W tym celu pani W. wysyłała do pana C. szereg e-maili z precyzyjną instrukcją, jakie dane oraz dokumenty są niezbędne. Nie mogąc uzyskać od pana C. wszystkich potrzebnych informacji pani W. przygotowała obszerny projekt wniosku restrukturyzacyjnego z miejscami do wypełnienia oraz informacją, jak to należy zrobić, a także przesłała go panu C., (e-mail z dnia […] r., z załącznikami).
 
Po kilku miesiącach Państwo C. zgłosili się do Kancelarii Obwinionego ponownie w celu kontynuowania współpracy w zakresie przygotowania wniosku restrukturyzacyjnego. Wtedy sprawą z ramienia Kancelarii Obwinionego zajął się radca prawny K. N., który ponownie przeanalizował posiadane dokumenty i sporządził wykaz niezbędnych, brakujących informacji, który wysłał do pana C., wraz z informacją czego jeszcze brakuje. Pan N. rozmawiał także telefonicznie z panem C., informując go co jest konieczne do uzupełnienia wniosku i każdą pozycję omawiając odrębnie. Pomimo to D. C. nie przesłał do Kancelarii Obwinionego brakujących informacji.
 
Następnie po wizycie pana C. w programie telewizyjnym […], D. C. wypowiedział Obwinionemu umowę i kontakt z klientem urwał się.
 
Obwiniony otrzymał od pana C. wynagrodzenie, z tytułu wykonania § 1 pkt 1 umowy, w wysokości 10 000 złotych plus vat, w 2 równych ratach, […] roku oraz […] roku. Ponadto D. C. wpłacił na konto Kancelarii Obwinionego kwotę 5 000 złotych na koszty postępowania restrukturyzacyjnego […] r., pomimo że państwo C. otrzymali od pani W., w e-mailu z dnia […] r., informację dotyczącą wysokości opłaty od wniosku restrukturyzacyjnego, wraz z danymi dotyczącymi numeru rachunku bankowego Sądu - beneficjenta opłaty (załącznikiem do wiadomości e-mail był wypełniony druk do wykonania przelewu).
 
Po wypowiedzeniu przez pana C. umowy Obwinionemu, Obwiniony próbował przekazem pocztowym zwrócić klientowi 5 000 złotych wpłacone przez pana C. na konto Kancelarii Obwinionego na koszty postępowania restrukturyzacyjnego. D. C. odmówił jednak przyjęcia tej kwoty twierdząc, że będzie domagał się wielokrotnie wyższego odszkodowania od Obwinionego. Ostatecznie kwota ta została zwrócona przekazem pocztowym pani D. C. […] roku (w międzyczasie D. C. zmarł).
Dowód:
Treść umowy zlecenia z dnia […] roku, k. […],
Zeznanie D. C., złożone w postępowaniu przed Rzecznikiem Dyscyplinarnym, k. […],
Zeznanie świadka P. G., k. […],
Zeznanie świadka K. N., k. […],
Wyjaśnienia Obwinionego złożone na rozprawie przed OSD, k. […],
Korespondencja e-mail i projekt wniosku restrukturyzacyjnego załączone do pisma obrońcy Obwinionego z dnia […] r, k. […],
Zwrócona korespondencja OSD do D. C., z adnotacją Poczty, k. […].
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
W ocenie OSD zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje, aby Obwiniony popełnił zarzucany mu delikt dyscyplinarny.
 
Stan faktyczny, w niniejszej sprawie, nie budzi wątpliwości w odniesieniu do okoliczności przyjęcia przez Obwinionego od D. C. zlecenia analizy danych/dokumentów finansowych i opracowania wniosku restrukturyzacyjnego oraz przyjęcia za te czynności wynagrodzenia w wysokości 10 000 złotych plus VAT. Nie budzi również wątpliwości to, że Obwiniony, a ściśle jego współpracownicy, przeanalizowali dokumenty pana C. i opracowali obszerny projekt wniosku restrukturyzacyjnego, choć niekompletny, który przekazali D. C., wraz z dokładną instrukcją jak go uzupełnić, opłacić i złożyć do Sądu.
 
Co do przyczyny niemożności skompletowania wszystkich danych w projekcie wniosku restrukturyzacyjnego, zeznania D. C. złożone w postępowaniu prowadzonym przez Rzecznika Dyscyplinarnego różnią się w stosunku do wyjaśnień Obwinionego oraz zeznań świadków P. G. i K. N. OSD dał wiarę zeznaniom świadków G. i N. oraz wyjaśnieniom Obwinionego, że przyczyną nieumieszczenia w projekcie wniosku było niedostarczenie przez D. C. pełnych informacji i kompletu dokumentów, pomimo wielokrotnych próśb ze strony współpracowników Obwinionego. OSD nie dał wiary zeznaniom D. C. złożonym w postępowaniu prowadzonym przez RD, iż nie mógł on dostarczyć wszystkich informacji ponieważ dokumenty znajdowały się w Kancelarii Obwinionego. Pozostaje to nie tylko w sprzeczności z zeznaniami wyżej wskazanych świadków, ale także przeczy temu doświadczenie życiowe członków składu orzekającego OSD.
 
Co do niezłożenia przez Obwinionego wniosku restrukturyzacyjnego do Sądu istotne są dwie rzeczy, to czy było to przedmiotem umowy zlecenia z […] roku („umowa”) i czy Obwiniony zapewniał swojego klienta, że wniosek został złożony do Sądu.
 
Co do pierwszej kwestii, to wprawdzie przepis § 1 pkt 2 umowy, jako element zlecenia wymienia „reprezentację Zleceniodawcy w postępowaniu restrukturyzacyjnym”, jednak umowa nie precyzuje, czy chodzi o złożenie wniosku, czy o dalsze czynności już po złożeniu takiego wniosku samodzielnie przez klienta. Ponadto zgodnie z § 2 pkt. 2 umowy za takie czynności należało się Obwinionemu odrębne wynagrodzenie, w tym formie przedpłat. Przedpłata za reprezentowanie w postępowaniu sądowym nie została pobrana od klienta. Zeznania D. C. złożone w postępowaniu prowadzonym przez RD, co do tego że wniosek miał być złożony przez Obwinionego stoją w sprzeczności z wyjaśnieniami Obwinionego, który wskazał, że nie rekomendował takiego rozwiązania klientowi jako kosztownego i nie zostało to uzgodnione z klientem oraz, że skoro wniosek nie został złożony nie mogło być mowy o reprezentacji w postępowaniu. Wątpliwości w tym zakresie należy rozstrzygnąć na korzyść Obwinionego.
 
Podobnie, jeżeli chodzi on zeznania D. C. złożone w postępowaniu prowadzonym przez RD, co do tego że Obwiniony lub jego współpracownicy zapewniali go, że wniosek restrukturyzacyjny został złożony do Sądu. Nie znajduje to potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym, a zatem i tu wątpliwości należy rozstrzygnąć na korzyść Obwinionego.
 
Co do próby zwrotu D. C. kwoty 5000 zł, wpłaconej przez niego uprzednio na konto Kancelarii Obwinionego, na koszty sądowe i odmowy przyjęcia tej sumy (ostatecznie zwróconej w trakcie rozpoznawania sprawy przez OSD) przez D. C., zeznania tego ostatniego pokrywają się z wyjaśnieniami Obwinionego.
 
Nie można zatem uznać wykonywania czynności zawodowych przez Obwinionego wobec klienta D. C. w sposób niesumienny, nielojalny, nieprofesjonalny i bez zachowania należytej staranności skoro:
- została przeprowadzona analiza dokumentów i sytuacji finansowej klienta oraz został sporządzony projekt wniosku restrukturyzacyjnego w takiej postaci jak to było możliwe, przy odpowiednim zaangażowaniu współpracowników Obwinionego i niedostatecznej współpracy ze strony D. C.,
- złożenie wniosku restrukturyzacyjnego nie było przedmiotem zlecenia udzielonego Obwinionemu przez D. C.,
- Obwiniony podejmował próby, z których ostatnia okazała się skuteczna, zwrotu Obwinionemu kwoty 5000 złotych, otrzymanej uprzednio na koszty sądowe.
 
W konsekwencji nie sposób przypisać Obwinionemu winy w zakresie naruszenia art. 6, art. 8 i art. 12 ust. 1 KERP. Należało zatem uniewinnić Obwinionego.
 
Warto przy tym zaznaczyć, że dopiero na etapie postępowania przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym ujawniły się okoliczności oraz wątpliwości, które czynią postawiony Obwinionemu zarzut nieuzasadnionym. Zeznania D. C. złożone w postępowaniu przed Rzecznikiem Dyscyplinarnym mogły uzasadniać postawienie radcy prawnemu L O. zarzutu, jak we wniosku o ukaranie.
 
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
 
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
 
JR