Orzeczenie z dnia 30 stycznia 2013 r, Sygn. akt: D 53/2012
Orzeczenie prawomocne
                                                                                                       
 

Przewodniczący: r. pr. Andrzej Szmigiel
Członkowie: r. pr. Andrzej Dudziuk
r. pr. Hubert Terentiew
Protokolant: Karolina Izdebska

 
Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. w Warszawie sprawy przeciwko r. pr. [...] [...] obwinionemu o to, że w okresie od dnia  [...]nie zwrócił panu R pomimo złożonego pisemnego zobowiązania z dnia  [...] kwoty  [...]  złotych wraz z ustawowymi odsetkami wynikającej z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie pomocy prawnej, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 6 pkt. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego
 

                                                                      
 

 
Pismem z dnia [...] r. Zastępca Prokuratora Rejonowego w P pani S poinformowała, iż w dniu [...]r. do Prokuratury Rejonowej w P wpłynęło pismo pana R dotyczące nierzetelnego i nienależytego wykonywania obowiązków przez radcę prawnego K. Pismo pana R w rzeczonej sprawie wraz z załącznikami zostało przekazane do Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie dnia [...] r.
 
Zarzuty Skarżącego obejmowały w szczególności następujące czyny:
 

 
W związku z powyższymi zarzutami Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych pismem z dnia [...] r. oraz pismem z dnia [...] r. wezwał radcę prawnego K do złożenia pisemnych wyjaśnień odnośnie przedstawionych przez zawiadamiającego zarzutów.
 
Postanowieniem z dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie wszczął dochodzenie w sprawie niezwrócenia panu R od dnia [...] r. przez radcę prawnego – pomimo złożonego zobowiązania – kwoty [...] zł wraz z ustawowymi odsetkami, wynikającej z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie pomocy prawnej.
 
Czyn ten został zakwalifikowany jako naruszenie art. 6 pkt 1 Kodeksu Etyki radcy Prawnego
w związku z art. 64 ust. 1 pkt ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r.
 
Dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wydał postanowienie o przedstawieniu radcy prawnemu K zarzutów – w tym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. w związku z art. 6 pkt 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (dalej jako „KERP”).
 
Dnia [...] r. przesłuchano radcę prawnego K w charakterze obwinionego. Ww. radca prawny, pouczony o jego prawach oświadczył, iż przyznaje się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.
 
Wobec faktu, iż Obwiniony nie złożył wniosku o końcowe zaznajomienie z materiałami dochodzenia, dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wydał postanowienie o zamknięciu dochodzenia.
 
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego uznał, iż wskazane powyżej zachowanie radcy prawnego K wypełnia dyspozycję art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. w związku z art. 6 pkt 1 KERP, gdyż ww. radca prawny pomimo złożonego pisemnego zobowiązania z dnia [...]r. nie zwrócił panu R do dnia [...] r. kwoty [...] zł wraz z ustawowymi odsetkami wynikającej z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie pomocy prawnej.
 
W związku z powyższym dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego przy OIRP w Warszawie. [...]r. Obwiniony – K nie stawił się na przedmiotowej rozprawie. Informacja o nieobecności obwinionego przekazana została Przewodniczącemu na podstawie notatki służbowej sporządzonej przez pracownika sekretariatu OSD. Przewodniczący nie stwierdził żadnych przeszkód do rozpoznania sprawy ze względu na brak wniosków obwinionego o zmianę terminu rozprawy. Pokrzywdzony R podtrzymał treść zeznań złożonych w toku postępowania wyjaśniającego – tj. wskazał, iż do dnia rozprawy nie odzyskał pieniędzy, które Obwiniony zobowiązał się zwrócić w związku z rozwiązaniem umowy o prowadzenie sprawy.
 

 

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
W roku [...] strony zawarły umowę o świadczenie usług prawnych, polegających na prowadzeniu przez obwinionego sprawy skarżącego. Dnia [...] r. strony ustaliły warunki rzeczonej umowy. Radca prawny K pobrał z tego tytułu od R wynagrodzenie w kwocie [...] zł. 
 
Następnie radca prawny K nie podjął żadnych czynności w przedmiotowej sprawie mimo wezwań klienta – R.
 
W związku z powyższym R – rozczarowany sposobem reprezentacji swojej osoby (a w zasadzie jej brakiem) – porozumiał się z Obwinionym co do odebrania mu zlecenia na prowadzenie przedmiotowej sprawy.
 
Obwiniony radca prawny wyraził na powyższe zgodę i zobowiązał się do zwrócenia pobranej kwoty w wysokości [...] zł.
 
Pomimo opisanych powyżej ustaleń stron co do zwrotu pobranego honorarium, K - do dnia rozprawy, na której zapadł wyrok Sądu I instancji w niniejszym postępowaniu - nie wykonał rzeczonego zobowiązania i nie zwrócił pokrzywdzonemu kwoty pobranego wynagrodzenia.
 
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: (i) pismo p. R skierowane do radcy prawnego K z dnia [...] r.; (ii) odpowiedź na pismo z dnia [...] r.; (iii) potwierdzenie dokonania wpłaty w kwocie [...] zł stanowiącej wynagrodzenie za świadczenie usług prawnych; (iv) pismo z dnia [...] r. skierowane do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie potwierdzające niedokonanie zwrotu nienależnie pobranej kwoty w wysokości [...] zł, (v) wyjaśnienia obwinionego, (vi) zeznania Pokrzywdzonego.
 

Sąd zważył co następuje.
W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy wskazuje na bezsporną winę radcy prawnego K odnośnie zarzucanego mu czynu.
 
W pierwszym rzędzie podkreślenia wymaga, iż w stanie rzeczy niniejszej sprawy sam Obwiniony jednoznacznie przyznaje, się do popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wprost potwierdza, iż stan faktyczny wskazany przez Pokrzywdzonego jest zgodny z prawdą.
 
Co więcej zeznania Pokrzywdzonego i oświadczenie obwinionego o przyznaniu się do winy tworzą spójną i logiczną całość z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. W szczególności fakt uiszczenia przez Pokrzywdzonego na rzecz obwinionego tytułem wynagrodzenia kwoty [...] zł wynika z dowodu wpłaty znajdującego się w aktach sprawy, zaś późniejsze ustalenia Stron co do zwrotu tej kwoty – w związku z odebraniem sprawy obwinionemu przez Pokrzywdzonego – znajdują jednoznacznie potwierdzenie w korespondencji tychże stron.
 
W ocenie Sądu czyn, którego dopuścił się skazany wyczerpuje znamiona przewinienia dyscyplinarnego wskazanego w art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych – jako czyn sprzeczny z zasadami etyki radcy prawnego wskazanymi w art. 6 ust. 1 KERP.
 
Niewątpliwie, niewywiązanie się z umowy zawartej z Pokrzywdzonym R, składanie zobowiązań co do zwrotu – jak się później okazało - nienależnie pobranej kwoty a następnie nieuiszczenie deklarowanego zwrotu mimo wezwań i toczącego się postępowania stanowi czyn godzący w zasady etyki radcy prawnego i jego obowiązek należytego wykonywania zawodu.
 
Mając na uwadze powyższe, wina skazanego w zakresie zarzucanego mu czynu jest bezsporna.
 
Odnośnie wymiaru kary za powyższy czyn, Sąd uznał iż w okolicznościach niniejszej sprawy zachowanie obwinionego nie stanowiło – także z racji stosunkowo nieznacznej wysokości niezwróconej kwoty - ciężkiego przewinienia dyscyplinarnego. W związku z tym, obwinionemu wymierzono karę nagany z ostrzeżeniem, tj. karę drugą w hierarchii (lżejszą jest tylko upomnienie). Kara w powyższym wymiarze powinna należycie spełnić funkcję prewencyjną i wychowawczą wobec obwinionego oraz stanowi adekwatną sankcję do stopnia zawinienia i charakteru popełnionego czynu.
 
O kosztach Sąd orzekł stosownie do dyspozycji art. 70⁶  ustawy o radcach prawnych.
 
(EM)