Orzeczenie z dnia 2 września 2020 r. Sygn. akt: D 217/19
Orzeczenie jest  prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Marzena Okła-Anuszewska
CZŁONKOWIE:                 r. pr. Robert Karpiński
r. pr. Igor Bąkowski
PROTOKOLANT:              Wioletta Kopka
 

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w składzie następującym po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu J. K., [...], obwinionemu o to, że:

 

 

 

 
Wnioskiem z dnia [...] r. Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „RD”) wystąpił o ukaranie radcy prawnego J. K. – […] (dalej także: „Obwiniona”) za to, że w dniach [...] r. i [...] r. nie stawiła się na wezwanie Dziekana Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w celu przesłuchania w charakterze świadka w sprawie skreślenia I. S. z listy aplikantów radcowskich, której to Obwiniona była patronem. Obwiniona nie usprawiedliwiła tych nieobecności. W konsekwencji, RD stwierdził, że naruszyła obowiązek współdziałania z organami samorządu radców prawnych, a także obowiązek stawiennictwa na wezwanie dziekana w wyznaczonym terminie, tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 62 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „OSD”) rozpoznał wniosek o ukaranie na dwóch rozprawach: [...] i [...] r.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
W dniu [...] r. Wicedziekan Rady OIRP w W., A. S. poinformowała RD o zachowaniu Obwinionej, która to wezwana przez Dziekana Rady OIRP W. C. dwukrotnie: [...] r. i [...] r. (k. 2, 3 i 5) w charakterze świadka w sprawie aplikantki radcowskiej I. S., nie stawiła się w wyznaczonych terminach (k. 7 i 8), mimo otrzymania wezwań (k. 4, 6 i 6v.). Wezwania kierowane do Obwinionej miały być wywołane tym, że opinia Obwinionej jako patronki była podstawą do skreślenia I. S. z listy aplikantów (k. 1).
 
Obwiniona nie stawiła się w wyznaczonych terminach i nie podjęła jakichkolwiek działań celem usprawiedliwienia ich nieobecności.
 
Powyższe okoliczności faktyczne OSD ustalił na podstawie ww. dokumentów, które uznał za wiarygodne, bowiem ich prawdziwość nie budziła wątpliwości i nie została zakwestionowana przez strony.
 
Sąd zważył, co następuje:
 
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego, za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego -  art. 64 ust. 1 RadcPrU. Jeżeli postępowanie to wykaże, że radca prawny dopuścił się takich czynów, winien ponieść z tego tytułu konsekwencje w postaci ukarania orzeczeniem sądu dyscyplinarnego.
 
Przepis art. 62 KERP przewiduje obowiązek współdziałania radcy prawnego z organami samorządu radców prawnych w sprawach związanych z jego funkcjonowaniem i zasadami oraz w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania KERP. Nadto, zgodnie z art. 62 ust. 3 KERP, radca prawny wezwany przez dziekana winien się stawić w wyznaczonym terminie, a w razie zaistnienia przeszkody usprawiedliwić niestawiennictwo.
 
Obwiniona nie tylko nie stawiała się na wezwania, ale nawet nie podjęła jakiejkolwiek próby usprawiedliwienia tego zaniechania.
 
Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w postaci dokumentów pozwala uznać, że wina Obwinionej w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości.
 
W zakresie wymierzonej kary Sąd wziął pod uwagę stopień winy radcy prawnego, okoliczności popełnienia czynu, stopień szkodliwości czynu opisanego we wniosku o ukaranie i uznał, że adekwatną karą będzie kara upomnienia na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 RadPrU. 
 
Wnioskowana przez RD kara pieniężnej w wysokości 15.000,00 zł i zakaz wykonywania patronatu jako kara za czyn „szczególnie naganny ze względu na złamanie kariery tej młodej osoby”, nie mogła być wymierzona jako stanowczo wygórowana i nieadekwatna do popełnionego czynu.
 
Należy zaznaczyć bowiem, że OSD mógł oceniać zachowanie Obwinionej czy też właściwie - jej zaniechanie - w oparciu o przeprowadzone w sprawie dowody.
 
Obwiniona nie stawiła się na wezwania Dziekana, ale jej niestawiennictwo ani też negatywna opinia o aplikancie nie powodowała, że Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. była zobligowana do skreślenia I. S. z listy aplikantów. Podstawy skreślenia z listy aplikantów zawiera art. 37 ustawy o radcach prawnych, a negatywna opinia patrona o przebiegu aplikacji nie jest samodzielną podstawą do podjęcia takiej uchwały przez Radę.
 
Ocena winy Obwinionej musi być zatem dokonana z uwzględnieniem ustalonych faktów, a nie możliwych konsekwencji, jakie miałyby być następstwem niestawiennictwa na wezwanie Dziekana OIRP. OSD nie mógł brać pod uwagę niewykazanych w postępowaniu okoliczności, które miałyby spowodować wymierzenie wnioskowanej przez Rzecznika Dyscyplinarnego - bardzo surowej kary dyscyplinarnej.
 
Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy radcy prawnego J. K. Sąd uwzględnił także, że jest to pierwsze przewinienie dyscyplinarne Obwinionej.
 
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z § 1 ust. 1 Uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 maca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego.
 
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
 
GF