Orzeczenie z dnia 2 sierpnia 2021 r. Sygn. akt: D 27/21
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:                 r. pr. Anita Żołyniak - Piętka
r. pr. Gerard Madejski
PROTOKOLANT:              Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu G. […] obwinionemu o to, że:

 

 

 
Pismem z dnia […] roku skierowane zostało do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. („OIRP”) zawiadomienie adwokata K. (dalej zwany także „zawiadamiającym”) - pełnomocnika B. (zwanej także dalej „Skarżącą”) oraz małoletniego B2 reprezentowanego przez matkę (skarżąca i jej małoletni syn zwani także dalej „Skarżącymi”) na postępowanie radcy prawnego r.pr. G. (numer wpisu […]) (dalej także jako „Obwiniony”).
 
W związku z powyższym Rzecznik Dyscyplinarny wszczął dochodzenie w sprawie.
 
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o ukaranie Obwinionego o to, że:
1. przekroczył zakres pełnomocnictwa z dnia […] r. udzielonego Obwinionemu przez Skarżącą, które nie upoważniało obwinionego do odbioru kwot z zadośćuczynienia i odszkodowań zasadzonych na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r. i dokonał nieuprawnionego odbioru w imieniu Skarżącej zasądzonych na mocy ww. wyroku kwot po […] zł z tytułu zadośćuczynienia oraz kwot po […] zł, z tytułu odszkodowania łącznie po […] zł dla skarżącej i jej małoletniego syna które to kwoty zostały:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, przelana na rachunek bankowy G2;
oraz odebrane i pokwitowane przez Obwinionego radcę prawnego:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, od M., z potwierdzeniem, że cała suma jaka wynikła z wyroku została zapłacona ,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 3, art. 6, art. 8, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1, art. 37 ust. 1-5, oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t.,
2. od dnia […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów zwodził Skarżącą oraz nie rozliczył się ze Skarżącą i nie dokonał zwrotu na rzecz Skarżącej, zasadzonych na Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r. kwot po […] zł z tytułu zadośćuczynienia oraz kwot po […] zł, z tytułu odszkodowania łącznie po […] zł dla Skarżących, które to kwoty zostały:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, przelana na rachunek bankowy G2;
oraz odebrane i pokwitowane przez Obwinionego radcę prawnego:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, od M., z potwierdzeniem, że cała suma jaka wynikła z wyroku została zapłacona ,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 3, art. 6, art. 8, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 oraz art. 37 ust. 1-5, oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t.,
3. nie będąc upoważnionym do odbioru w imieniu Skarżących zasądzonej na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] kwoty tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania, wskazał rachunek G2 celem dokonania zasądzonej na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r. zapłaty kwoty […] zł tytułem realizacji ugody porozumienia oraz Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r., a tym samym nie wyodrębnił i nie zdeponował kwoty pieniężnej klienta na odpowiednio wyodrębnionym i odrębnym rachunku od rachunków radcy prawnego,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 3, art. 6, art. 8, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 oraz art. 37 ust. 1-5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t.,
4. działając w imieniu Skarżącej na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa, do reprezentowania Skarżących m.in. w zakresie dochodzenia i odbioru wszelkich świadczeń należnych z tytułu śmierci męża Skarżącej B3, tj. o przyznanie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jednorazowego odszkodowania z tytułu śmiertelnego wypadku przy pracy, nie podjął się żadnych czynności w sprawie, nie informując Skarżącej o przebiegu sprawy i braku podjęcia czynności
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 3, art. 6, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. z 2020 poz. 75 j.t. z późn. zm.,
5. będąc wezwany pismem z dnia […] r. przez pełnomocnika Skarżącej, Zawiadamiającego, do przedstawienia stanu sprawy i przesłaniu kopii dokumentów, do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów - nie dokonał zwrotu dokumentów, jak też nie poinformował o stanie sprawy
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 3, art. 6, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust.1 oraz art. 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t.,
6. będąc wezwany pismem z dnia […] r. przez radcę prawnego Rzecznika dyscyplinarnego Pana M2 do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie ze skargi Skarżącej, do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów - nie złożył wyjaśnień w wyznaczonym terminie
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 62 ust. 2 i 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. („Sąd”) rozpatrzył sprawę na rozprawie.
 
Obwiniony prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się na rozprawę przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym, nie wnosił o odroczenie rozprawy ani nie usprawiedliwił swojej nieobecności.
 
W sprawie przesłuchano Skarżącą oraz przeprowadzono dowody z szeregu dokumentów, w szczególności wskazanych we wniosku o ukaranie.
 
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:

Obwiniony reprezentował Skarżących w sprawie związanej z tragiczną śmiercią męża i ojca który zmarł w trakcie prac budowlanych - postępowaniu karnym przed Sądem Rejonowym w K. (sygn. akt […]) przeciwko oskarżonym M. oraz B4. 63 ust 1 pkt 2 Ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym w zb. z art. 160 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk w zb. z art 155 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. Sąd Rejonowy w K. uznał za winnego M. i wymierzył mu, poza karą pozbawienia wolności także obowiązek uiszczenia na rzecz Skarżących kwot po […] zł z tytułu zadośćuczynienia oraz kwot po […] zł z tytułu odszkodowania, tj. łącznie po […] zł dla każdego z pokrzywdzonych.
 
W przedmiotowej sprawie karnej odbyła się jedna rozprawa w dniu […] r. Na bazie wcześniej zawartej ugody pomiędzy obrońcą M.mec. S. a obwinionym oskarżony S2 został skazany i zobowiązany w wyroku do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych kwoty po […] zł (razem […] zł).
 
Od tamtego czasu ani skarżąca ani jej syn nie otrzymali jakiejkolwiek kwoty z tytułu zasadzonych odszkodowań i zadośćuczynień. Skarżąca zaniepokojona brakiem spłat a także brakiem jakiegokolwiek konstruktywnego kontaktu z Obwinionym zwróciła się do zawiadamiającego ze zleceniem dokonania oceny sprawy a następnie podjęcia adekwatnych działań na drodze prawnej.
 
Po zapoznaniu się z aktami sprawy sygn. akt […] okazało się, że oskarżony M. złożył 2 pisemne oświadczenia (z […] i […] r.) o wywiązaniu się w całości z zasądzonych wyrokiem sądu zobowiązań zapłaty odszkodowania i zadośćuczynienia wobec Skarżących.
 
Jako dowód przedłożono oświadczenie M. o wypełnieniu w całości zobowiązania pieniężnego w stosunku do rodziny B.
 
Obrońca oskarżonego M. mec. S. przekazał, że całość zasądzonych kwot została zapłacona z czego […] zł zostało zapłacone w gotówce do rąk obwinionego w 3 ratach:
- w dniu […] r. obwiniony odebrał od M. kwotę […] zł;
- w dniu […] r. obwiniony odebrał od M. kwotę […] zł,
- w dniu […] r. obwiniony odebrał kwotę […] zł.
 
Dodatkowo kwota […] zł została zapłacona z rachunku kancelarii mec. S. na rachunek G2.
 
Obwiniony oświadczył pisemnie, że cała suma jaka wynika z ww. wyroku karnego Sądu Rejonowego w K. została zapłacona.
 
Potwierdzają to w szczególności: pokwitowanie odbioru gotówki z dnia […] r., pokwitowanie odbioru gotówki z dnia […] r., pokwitowanie z dnia […] r. potwierdzenie przelewu na kwotę […] zł.
 
Z powyższego wynika, iż obwiniony przywłaszczył sobie kwotę […] zł przekazaną mu przez M. jako zadośćuczynienie i odszkodowanie zasądzone wyrokiem karnym.
 
Treść udzielonego Obwinionemu w dniu […] r. pełnomocnictwa nie upoważniała go do odbioru zasądzonych kwot zadośćuczynienia i odszkodowania.
 
Z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika bezspornie, iż obwiniony przyjął w imieniu Skarżących środki w wysokości […] zł, z czego […] zł zostało przelane na rachunek bankowy G2.
 
Wpłacający środki działali w zaufaniu do profesjonalnego pełnomocnika.
 
Obwiniony otrzymał łącznie trzy transze pieniędzy w gotówce oraz jeden przelew, który przekierował na rachunek bankowy G2.
 
Z zeznań Skarżącej i zgromadzonych dokumentów wynika, iż Obwiniony pobranych pieniędzy dotąd nie zwrócił, ani się nie rozliczył z poszkodowanymi w żadnym zakresie.
 
Obwiniony nie zwrócił także dokumentów sprawy w której reprezentował Skarżących.
 
Fakt pobrania przez Obwinionego pieniędzy jest bezsporny i wynika z dokumentów.
 
Wezwany na przesłuchanie w charakterze obwinionego na dzień […] r., Obwiniony nie stawił się, nie stawił się także na wyznaczony na dzień […] r. termin końcowego zaznajomienia z materiałami dochodzenia.
 
Powyższe Sąd ustalił na podstawie dowodów przeprowadzonych na rozprawie, w tym dokumentów wskazanych we wniosku o ukaranie (karty tam wskazane), zeznań Skarżącej.
 
Zeznania pokrzywdzonej były szczegółowe, spójne i konsekwentne oraz dawały szczegółowy obraz sytuacji oraz działań i zaniechań obwinionego, co w połączeniu z analizą pozostałych dowodów pozwoliło Sądowi na dokładne ustalenie stanu faktycznego i następnie ocenę czynów obwinionego.
 
Po przeprowadzeniu rozprawy, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinionego winnym zarzucanych mu czynów.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie, Sąd uznał obwinionego winnym tego, że Obwiniony przekroczył zakres pełnomocnictwa z dnia […] r. udzielonego Obwinionemu przez Skarżącą, które nie upoważniało Obwinionego do odbioru kwot z zadośćuczynienia i odszkodowań zasadzonych na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r. i dokonał nieuprawnionego odbioru w imieniu Skarżącej po […] zł, z tytułu odszkodowania łącznie po […] zł dla Skarżących które to kwoty zostały:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, przelana na rachunek bankowy G2;
oraz odebrane i pokwitowane przez Obwinionego:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […[ r. w kwocie […] zł, od M., z potwierdzeniem, że cała suma jaka wynikła z wyroku została zapłacona.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3, art. 6, art. 8, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1, art. 37 ust. 1-5, oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
Art. 3 ust. 1 stanowi iż naruszenie postanowień Kodeksu Etyki stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego. W świetle art. 6 Kodeksu Etyki, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami, a art. 8 nakazuje aby radca prawny świadcząc klientowi pomoc prawną postępował lojalnie i kierował się dobrem klienta w celu ochrony jego praw.
 
Zgodnie z Art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Ustęp 2 doprecyzowuje, że naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego. Jednocześnie art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki wskazuje, że radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
 
Jak wskazuje art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny nie może zajmować się sprawami ani w jakikolwiek sposób uczestniczyć w czynnościach, które ograniczałyby jego niezależność, uwłaczały godności zawodu, podważały do niego zaufanie albo groziły naruszeniem tajemnicy zawodowej.
 
Art. 37 Kodeksu Etyki wskazuje w jaki sposób radca prawny winien się zachowywać wobec środków i aktywów majątkowych klienta, w tym w szczególności wskazuje iż:
1. Pieniądze, papiery wartościowe i inne aktywa majątkowe klienta, znajdujące się w posiadaniu radcy prawnego, o ile ich zdeponowanie na rachunku jest możliwe, powinny być odpowiednio wyodrębnione i zdeponowane na rachunku odrębnym od innych rachunków radcy prawnego. Nie dotyczy to przekazanych radcy prawnemu środków na pokrycie opłat i wydatków związanych z prowadzoną sprawą.
2. Radca prawny powinien poinformować klienta o miejscu zdeponowania i sposobie zabezpieczenia tych środków.
3. Wszelki obrót aktywami, o których mowa w ust. 1, w tym dokonywany pomiędzy radcą prawnym a klientem, musi być odpowiednio ewidencjonowany i udokumentowany.
4. Radca prawny nie może przekazać środków z rachunku odrębnego na swój rachunek z tytułu zapłaty wynagrodzenia bez pisemnej zgody klienta.
5. Radca prawny jest zobowiązany na żądanie klienta lub osoby, na rzecz której wykonywał czynności zawodowe, wydać środki, o których mowa w ust. 1 – niezwłocznie lub na warunkach zaakceptowanych przez klienta lub tę osobę.
 
Art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki nakazuje radcy prawnemu, na żądanie klienta, informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych.
 
Swym czynem niewątpliwie obwiniony naruszył powyższe przepisy. Obwiniony przyjął środki należne jego klientom od drugiej strony postępowania, podczas gdy jego umocowanie tego nie obejmowało. Jest to postawa wysoce naganna i niegodna radcy prawnego.
 
Uznając winę Obwinionego w zakresie tego czynu Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary nagany.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia Obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie, Sąd uznał obwinionego winnym tego, że Obwiniony od dnia […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów zwodził Skarżącą oraz nie rozliczył się ze Skarżącą i nie dokonał zwrotu na rzecz Skarżącej, zasadzonych na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r. kwot po […] zł z tytułu zadośćuczynienia oraz kwot po […] zł, z tytułu odszkodowania łącznie po […] zł dla Skarżących, które to kwoty zostały:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, przelana na rachunek bankowy G2;
oraz odebrane i pokwitowane przez Obwinionego:
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w K. od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, z Kancelarii Adwokackiej S. w Kole od M.;
- dnia […] r. w kwocie […] zł, od M., z potwierdzeniem, że cała suma jaka wynikła z wyroku została zapłacona.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3, art. 6, art. 8, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 oraz art. 37 ust. 1-5 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
Art. 3 ust. 1 stanowi iż naruszenie postanowień Kodeksu Etyki stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego. W świetle art. 6 Kodeksu Etyki, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami, a art. 8 nakazuje aby radca prawny świadcząc klientowi pomoc prawną postępował lojalnie i kierował się dobrem klienta w celu ochrony jego praw.
 
Zgodnie z art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Ustęp 2 doprecyzowuje, że naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego. Jednocześnie art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki wskazuje, że radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
 
Jak wskazuje art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny nie może zajmować się sprawami ani w jakikolwiek sposób uczestniczyć w czynnościach, które ograniczałyby jego niezależność, uwłaczały godności zawodu, podważały do niego zaufanie albo groziły naruszeniem tajemnicy zawodowej.
 
Art. 37 Kodeksu Etyki wskazuje w jaki sposób radca prawny winien się zachowywać wobec środków i aktywów majątkowych klienta, w tym w szczególności wskazuje iż:
1. Pieniądze, papiery wartościowe i inne aktywa majątkowe klienta, znajdujące się w posiadaniu radcy prawnego, o ile ich zdeponowanie na rachunku jest możliwe, powinny być odpowiednio wyodrębnione i zdeponowane na rachunku odrębnym od innych rachunków radcy prawnego. Nie dotyczy to przekazanych radcy prawnemu środków na pokrycie opłat i wydatków związanych z prowadzoną sprawą.
2. Radca prawny powinien poinformować klienta o miejscu zdeponowania i sposobie zabezpieczenia tych środków.
3. Wszelki obrót aktywami, o których mowa w ust. 1, w tym dokonywany pomiędzy radcą prawnym a klientem, musi być odpowiednio ewidencjonowany i udokumentowany.
4. Radca prawny nie może przekazać środków z rachunku odrębnego na swój rachunek z tytułu zapłaty wynagrodzenia bez pisemnej zgody klienta.
5. Radca prawny jest zobowiązany na żądanie klienta lub osoby, na rzecz której wykonywał czynności zawodowe, wydać środki, o których mowa w ust. 1 – niezwłocznie lub na warunkach zaakceptowanych przez klienta lub tę osobę.
 
Art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki nakazuje radcy prawnemu, na żądanie klienta, informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych.
 
Swym czynem obwiniony bardzo poważnie naruszył powyższe przepisy w sposób podważający zaufanie do obwinionego, godności zawodu jak i zaufanie do zawodu radcy prawnego.
 
Obwiniony reprezentował Skarżących w sprawie związanej z tragiczną śmiercią męża i ojca, który zmarł w trakcie prac budowlanych. Była to tragedia dla rodziny a jednocześnie sytuacja pozbawiająca rodzinę głównego źródła utrzymania i egzystencji. Czyn obwinionego polegający na przywłaszczeniu sobie kwot należnych z tytułu odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z tragiczną śmiercią męża i ojca swoich klientów (w tym dziecka) oraz unikania ich zwrotu swoim klientom jest niewyobrażalnie wręcz cyniczny i podły i musi wiązać się z wymierzeniem odpowiednio surowej kary dyscyplinarnej.
 
Klient Obwinionego pozostawał w żałobie a Obwiniony zamiast rzetelnie pomóc jako radca prawny przywłaszczył sobie kwoty mające chociaż w części zadośćuczynić Skarżącej tragiczną stratę męża i ojca, powodując tym dodatkowo duże problemy i stres dla Skarżącej oraz konieczność skorzystania z pomocy prawnej innego pełnomocnika i walki o odzyskanie zawłaszczonych kwot.
 
Trzeba też podkreślić, że Obwiniony odebrał należne kwoty od drugiej strony i pełnomocników którzy działali w zaufaniu do obwinionego jako radcy prawnego będącego pełnomocnikiem pokrzywdzonych.
 
Osoba która dopuściła się tak haniebnego czynu nie powinna wykonywać zawodu radcy prawnego.
 
Uznając winę obwinionego w zakresie tego czynu Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt. 5 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
Najsurowszy rodzaj kary w ocenie Sądu jest konieczny i adekwatny do wyjątkowo nagannego i haniebnego charakteru przewinienia obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie, Sąd uznał obwinionego winnym tego, że obwiniony nie będąc upoważnionym do odbioru w imieniu Skarżących zasądzonej na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] kwoty tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania, wskazał rachunek G2 celem dokonania zasądzonej na rzecz Skarżących na mocy pkt IV Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r. zapłaty kwoty […] zł tytułem realizacji ugody porozumienia oraz Wyroku Sądu Rejonowego w K. II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt. […] z dnia […] r., a tym samym nie wyodrębnił i nie zdeponował kwoty pieniężnej klienta na odpowiednio wyodrębnionym i odrębnym rachunku od rachunków radcy prawnego.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3, art. 6, art. 8, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1 oraz art. 37 ust. 1-5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
Art. 3 ust. 1 stanowi iż naruszenie postanowień Kodeksu Etyki stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego. W świetle art. 6 Kodeksu Etyki, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami, a art. 8 nakazuje aby radca prawny świadcząc klientowi pomoc prawną postępował lojalnie i kierował się dobrem klienta w celu ochrony jego praw.
 
Zgodnie z art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Ustęp 2 doprecyzowuje, że naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego. Jednocześnie art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki wskazuje, że radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
 
Jak wskazuje art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny nie może zajmować się sprawami ani w jakikolwiek sposób uczestniczyć w czynnościach, które ograniczałyby jego niezależność, uwłaczały godności zawodu, podważały do niego zaufanie albo groziły naruszeniem tajemnicy zawodowej.
 
Art. 37 Kodeksu Etyki wskazuje w jaki sposób radca prawny winien się zachowywać wobec środków i aktywów majątkowych klienta, w tym w szczególności wskazuje iż:
1. Pieniądze, papiery wartościowe i inne aktywa majątkowe klienta, znajdujące się w posiadaniu radcy prawnego, o ile ich zdeponowanie na rachunku jest możliwe, powinny być odpowiednio wyodrębnione i zdeponowane na rachunku odrębnym od innych rachunków radcy prawnego. Nie dotyczy to przekazanych radcy prawnemu środków na pokrycie opłat i wydatków związanych z prowadzoną sprawą.
2. Radca prawny powinien poinformować klienta o miejscu zdeponowania i sposobie zabezpieczenia tych środków.
3. Wszelki obrót aktywami, o których mowa w ust. 1, w tym dokonywany pomiędzy radcą prawnym a klientem, musi być odpowiednio ewidencjonowany i udokumentowany.
4. Radca prawny nie może przekazać środków z rachunku odrębnego na swój rachunek z tytułu zapłaty wynagrodzenia bez pisemnej zgody klienta.
5. Radca prawny jest zobowiązany na żądanie klienta lub osoby, na rzecz której wykonywał czynności zawodowe, wydać środki, o których mowa w ust. 1 – niezwłocznie lub na warunkach zaakceptowanych przez klienta lub tę osobę.
 
Swym czynem obwiniony bardzo poważnie naruszył powyższe przepisy w sposób podważający zaufanie do obwinionego, godności zawodu jak i zaufanie do zawodu radcy prawnego.
 
Obwiniony nie będąc upoważniony wskazał rachunek G2 celem dokonania zasądzonej na rzecz Skarżących na mocy wyroku sądu (w sprawie w której był ich pełnomocnikiem) zapłaty kwoty […] zł tytułem realizacji ugody porozumienia oraz wyroku sądu. Pomimo istniejącego w tym zakresie obowiązku, obwiniony nie wyodrębnił i nie zdeponował kwoty pieniężnej klienta na odpowiednio wyodrębnionym i odrębnym rachunku od rachunków radcy prawnego. Czyn obwinionego jest wysoce naganny.
 
Uznając winę obwinionego w zakresie tego czynu Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary nagany.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest konieczny i adekwatny do wysoce nagannego charakteru przewinienia Obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 4 wniosku o ukaranie, Sąd uznał obwinionego winnym tego, że Obwiniony w okresie od […] r. do dnia […] r. działając w imieniu Skarżącej na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa, do reprezentowania Skarżących m.in. w zakresie dochodzenia i odbioru wszelkich świadczeń należnych z tytułu śmierci męża Skarżącej B3, tj. o przyznanie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jednorazowego odszkodowania z tytułu śmiertelnego wypadku przy pracy, nie podjął się żadnych czynności w sprawie, nie informując skarżącej o przebiegu sprawy i braku podjęcia czynności.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3, art. 6, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
Art. 3 ust. 1 stanowi iż naruszenie postanowień Kodeksu Etyki stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego. W świetle art. 6 Kodeksu Etyki, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami.
 
Zgodnie z Art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Ustęp 2 doprecyzowuje, że naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego. Jednocześnie art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki wskazuje, że radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
 
Art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki nakazuje radcy prawnemu, na żądanie klienta, informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych.
 
Swym czynem niewątpliwie obwiniony naruszył powyższe przepisy. Obwiniony reprezentował Skarżących w sprawach związanych z tragiczną śmiercią męża Skarżącej B3 (i ojca ich małoletniego syna) który zmarł w trakcie prac budowlanych. Była to tragedia dla rodziny a jednocześnie sytuacja pozbawiająca rodzinę głównego źródła utrzymania i egzystencji. Obwiniony przyjął od Skarżących pełnomocnictwo w zakresie dochodzenia i odbioru wszelkich świadczeń należnych z tytułu śmierci męża Skarżącej B3, tj. o przyznanie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jednorazowego odszkodowania z tytułu śmiertelnego wypadku przy pracy, a jednocześnie nie podjął się żadnych czynności w sprawie, nie informując skarżącej o przebiegu sprawy i braku podjęcia czynności.
 
Była to postawa nie tylko nieprofesjonalna ale także wysoce naruszająca zaufanie do Obwinionego jak i ogólnie do zawodu radcy prawnego.
 
Uznając winę obwinionego w zakresie tego czynu Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] ([…]) złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia Obwinionego a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i wysoce naganną postawę Obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 5 wniosku o ukaranie, Sąd uznał Obwinionego winnym tego, że Obwiniony będąc wezwany pismem z dnia […] r. przez pełnomocnika Skarżącej Zawiadamiającego do przedstawienia stanu sprawy i przesłaniu kopii dokumentów, do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów - nie dokonał zwrotu dokumentów, jak też nie poinformował o stanie sprawy.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3, art. 6, art. 11 ust. 1 i 2 w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust.1 oraz art. 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
Art. 3 ust. 1 stanowi iż naruszenie postanowień Kodeksu Etyki stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego. W świetle art. 6 Kodeksu Etyki, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami.
 
Zgodnie z art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Ustęp 2 doprecyzowuje, że naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego. Jednocześnie art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki wskazuje, że radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
 
Art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki nakazuje radcy prawnemu, na żądanie klienta, informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych.
 
Jak wskazuje art. 46 Kodeksu Etyki, radca prawny nie może odmówić wydania klientowi na jego wniosek, po zakończeniu stosunku prawnego na podstawie którego prowadził sprawę, otrzymanych od niego dokumentów oraz pism procesowych w sprawach, które prowadził i nie może uzależniać wydania tych dokumentów od uregulowania przez klienta należności.
 
Swym czynem Obwiniony naruszył powyższe przepisy w sposób podważający zaufanie do Obwinionego, godności zawodu jak i zaufanie do zawodu radcy prawnego.
 
Uznając winę obwinionego w zakresie tego czynu Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary upomnienia.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia Obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 6 wniosku o ukaranie, Sąd uznał Obwinionego winnym tego, że Obwiniony będąc wezwany pismem z dnia […] r. przez radcę prawnego Rzecznika dyscyplinarnego Pana M2 do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie ze skargi Skarżącej, do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów - nie złożył wyjaśnień w wyznaczonym terminie.
 
Sąd uznał iż działanie to wypełniało dyspozycję popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 2 i 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
Zgodnie z art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki radca prawny wezwany przez dziekana, wicedziekana, rzecznika dyscyplinarnego lub jego zastępcę, sąd dyscyplinarny, a także wizytatorów, obowiązany jest stawić się w wyznaczonym terminie, a w razie zaistnienia przeszkody usprawiedliwić niestawiennictwo. Ustęp 3 tego artykułu wskazuje, że radca prawny wezwany do złożenia wyjaśnień przez podmioty, o których mowa w ust. 2, w sprawach wynikających z ustawowych zadań samorządu radców prawnych bądź Kodeksu obowiązany jest złożyć wyjaśnienia w wyznaczonym terminie.
 
Swym czynem Obwiniony niewątpliwie naruszył powyższe przepisy.
 
Uznając winę Obwinionego w zakresie tego czynu Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec Obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary nagany.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest konieczny i adekwatny do nagannego charakteru przewinienia Obwinionego.
 
Na podstawie art. 65¹ ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1, 2, 3, 5 i 6 Sąd połączył w ten sposób, że orzekł jako karę łączną karę pozbawienie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Kara łączna w ocenie Sądu jest ustalona w adekwatnej wysokości.
 
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
GF