Orzeczenie z dnia 2 października 2019 r. Sygn. akt: D 284/18
opublikowano: 2020-10-16 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 2 października 2019 r. Sygn. akt: D 284/18
Orzeczenie prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 10 marca 2020 r. sygn. WO-9/20 zmienił pkt 2 zaskarżonego orzeczenia w ten sposób, że w miejsce słów: „bezpośrednio po rozprawie zwróci się do pokrzywdzonej na piśmie w terminie 7 dni od doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem”.
Orzeczenie prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 10 marca 2020 r. sygn. WO-9/20 zmienił pkt 2 zaskarżonego orzeczenia w ten sposób, że w miejsce słów: „bezpośrednio po rozprawie zwróci się do pokrzywdzonej na piśmie w terminie 7 dni od doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem”.
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Michał Rajski
CZŁONKOWIE: r. pr. Bogdan Sanowski
r. pr. Paulina Sibilska
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
CZŁONKOWIE: r. pr. Bogdan Sanowski
r. pr. Paulina Sibilska
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu B., […], obwinionemu o to, że: dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez wniesienie w dniu […] r. w charakterze pełnomocnika z urzędu Pani M. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), która jako spóźniona (wniesiona do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W.) została odrzucona przez Sąd Okręgowy W.-P. W. na mocy postanowienia z dnia […] r. (sygn. akt […]),
tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku, w związku z art. 8 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego B., […], winnym zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku, w związku z art. 8 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3 ustawy o radcach prawnych wymierza karę […] ([…]) złotych
- Na podstawie art. 65 pkt 2e ustawy o radcach prawnych orzeka dodatkowo obowiązek przeproszenia pokrzywdzonej w ten sposób, że bezpośrednio po rozprawie zwróci się do pokrzywdzonej w poniższy sposób: „przepraszam panią pokrzywdzoną M. za to, że popełniłem błąd niewłaściwie kierując apelację złożoną w prowadzonej przeze mnie sprawie”.
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego B., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] ([…]) złotych.
W dniu […] roku do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynęło pismo M. (dalej Skarżąca) zatytułowane „Skarga na radcę prawnego z urzędu B.” w którym Skarżąca zarzuciła radcy prawnemu B. (dalej Obwiniony) przekroczenie zasad etycznych przy wykonywaniu zawodu radcy prawnego.
W złożonym zawiadomieniu Skarżąca zarzuciła Obwinionemu współpracę Obwinionego z kancelarią strony przeciwnej, niezgłoszenie wniosku o powołanie biegłego oraz niepodtrzymanie wniosków o przesłuchanie świadków, spowodowanie zdenerwowania Skarżącej przed rozprawą poprzez wypowiedź pozwanego R., nieodbieranie przez Obwinionego terminowo korespondencji z Sądu, złożenie apelacji do niewłaściwego sądu i przekroczenie terminu.
Pismem z dnia […] r. Rzecznik Dyscyplinarny OIRP w W. wezwał Obwinionego do złożenia pisemnych wyjaśnień.
Obwiniony zadośćuczynił ww. wezwaniu pismem z dnia […] r., które wpłynęło do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu […] r. Obwiniony złożył szczegółowe wyjaśnienia oraz wskazał, że większość przedstawionych w zawiadomieniu zarzutów względem jego osoby jest całkowicie bezpodstawna, natomiast odrzucenie apelacji nastąpiło na skutek mylnego zaadresowania apelacji do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W. oraz przekazania akt sądowi właściwemu po upływie terminu do wniesienia apelacji. Zaskarżony wskazał, że skutki omyłki mogły być wyeliminowane przez złożenie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu apelacji z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia apelacji.
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wszczął dochodzenie w sprawie dotyczącej podejrzenia nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez sporządzenie i wniesienie w dniu […] r. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. w sprawie sygn. akt […], która została odrzucona, tj. w sprawie czynu określonego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Zdaniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego przedstawiony w zawiadomieniu stan faktyczny oraz wyjaśnienia Zaskarżonego powodują konieczność przeprowadzenia dalszych czynności dowodowych w celu ustalenia, czy postępowanie Obwinionego wypełnia znamiona deliktu dyscyplinarnego.
W toku dochodzenia przeprowadzono dowód z przesłuchania świadka M. Obwiniony nie stawił się w wyznaczonym terminie przesłuchania, również nie usprawiedliwił należycie swojej nieobecności.
W dniu […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., uwzględniając materiał dowodowy zebrany w sprawie, na podstawie art. 313 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 741 pkt 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych, postanowił przedstawić radcy prawnemu B. zarzut tego że dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez wniesienie w dniu […] r. w charakterze pełnomocnika z urzędu Pani M. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), która jako spóźniona (wniesiona do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W.) została odrzucona przez Sąd Okręgowy W.-P. w W. na mocy postanowienia z dnia […] r. (sygn. akt […]), tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wskazał, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności postanowienia Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), wynika, że apelacja wniesiona przez Obwinionego w imieniu Pani M. została odrzucona.
W dniu […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 oraz art. 325e § 1 art. 322 § 1 i 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr z 2017r. poz. 1904 z późn. zm.) w związku z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2017r. poz. 1870 z późn. zm.) postanowił umorzyć dochodzenie w części dotyczącej współpracy Obwinionego z kancelarią strony przeciwnej, niezgłoszenia wniosku o powołanie biegłego oraz niepodtrzymania wniosków o przesłuchanie świadków, spowodowania zdenerwowania Skarżącej przed rozprawą poprzez wypowiedź pozwanego R., nieodbierania przez Obwinionego terminowo korespondencji z Sądu. W ocenie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego brak jest podstaw do przypisania odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionemu.
Dnia […] roku do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: OSD) wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: Rzecznik) o ukaranie radcy prawnego B. wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pod numerem […], o to że dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez wniesienie w dniu […] r. w charakterze pełnomocnika z urzędu Pani M. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), która jako spóźniona (wniesiona do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W.) została odrzucona przez Sąd Okręgowy W.-P. w W. na mocy postanowienia z dnia […] r. (sygn. akt […]), tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Na rozprawie w dniu […] r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny przeprowadził dowód z przesłuchania Obwinionego oraz Pokrzywdzonej.
Obwiniony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Obwiniony wskazał, że zarzut wynika wprost z akt, doszło do pomyłki w prawidłowym określeniu Sądu. Jak dalej wyjaśnił Obwiniony w momencie kiedy zorientował się, że apelacja trafiła do złego Sądu, złożył wniosek o przywrócenie terminu, niestety Sąd odrzucił apelację. Obwiniony przyznał, że jest to ewidentny jego błąd. Ponadto Obwiniony wyjaśnił, że był przekonany że apelacja została prawidłowo złożona. Obwiniony dodał, że jedno z poprzednich pism w tej sprawie było nieprawidłowo zaadresowane i dopiero przy badaniu spraw Obwiniony zauważył, że Sąd nie poinformował Obwinionego o przekazaniu sprawy do Sądu właściwego. Zdaniem Obwinionego gdyby Sąd poinformował go wtedy o tym, to Obwiniony nie złożył by apelacji do niewłaściwego sądu.
Pokrzywdzona opisała zdarzenia związane ze złożeniem apelacji do Sądu niewłaściwego. Zgodnie z zeznaniem Pokrzywdzonej o tym że apelacja została złożona do niewłaściwego Sądu dowiedziała się kiedy otrzymała odmowę przyjęcia apelacji. Pokrzywdzona wskazała, że zapoznała się z decyzją odmowną, która odrzucała apelację wówczas, kiedy upłynął termin do złożenia apelacji. Pokrzywdzona zeznała, że od Obwinionego nie dostała żadnej informacji czy apelacja została złożona prawidłowo, a kancelaria zapewniła Pokrzywdzoną, że apelacja została prawidłowo złożona. W ocenie Pokrzywdzonej spóźnienie było celowe i było ta zamierzone działanie, ale udowodnić tego nie może.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Obwiniony reprezentował Pokrzywdzoną będącą powodem w postępowaniu przez Sądem Okręgowym W.-P. w W., […] Wydział Cywilny pod sygn. akt […].
Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego Obwiniony złożył apelację od wyroku Sądu Okręgowego w W.-P. w W. z dnia […] r., sygn. akt […] do Sądu Okręgowego w W. […] Wydział Cywilny. Apelacja od przedmiotowego wyroku została złożona do niewłaściwego Sądu.
Z uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. odrzucającego apelację, wynika że w dniu […] r. doręczono pełnomocnikowi powódki odpis wyroku z dnia […] r. wraz z uzasadnieniem. W dniu […] r., pełnomocnik powódki wniósł apelację od przedmiotowego wyroku. W dniu […] r., Sąd Okręgowy w W. przekazał apelację pełnomocnika powódki do Sądu Okręgowego W.-P. w W. Dwutygodniowy termin na wniesienie apelacji upływał w dniu […] r., zatem doszło do przekroczenia ustawowego terminu do wniesienia apelacji.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że Obwiniony dopuścił się zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu.
Zgodnie z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego Radca Prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Jednocześnie art. 12 pkt. 1 ww. kodeksu Radca Prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniający profesjonalny charakter działania.
Dokonane ustalenia pozwalają na stwierdzenie, że Obwiniony nie dochował ustawowego terminu do wniesienia apelacji, do skutkowało odrzuceniem apelacji przez Sąd.
Jako powód wyjaśniający takie działanie, Obwiniony wskazał okoliczności, że jedno z poprzednich pism w tej sprawie było nieprawidłowo zaadresowany, a Sąd nie poinformował Obwinionego o przekazaniu sprawy do Sądu właściwego. Z uwagi na to Obwiniony przekonany był zatem, że złożył apelację do sądu właściwego.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, za udowodnione, że Obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu czym naruszył art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Sąd ocenił, że ze względu na rodzaj deliktu, dotyczący niedochowania ustawowego terminu do wniesienia apelacji, co w konsekwencji skutkowało odrzuceniem apelacji przez Sądu, pomimo przekonania Obwinionego, że złożył apelację w terminie do sądu właściwego, jest zastosowanie wobec obwinionego kary pieniężnej oraz dodatkowo obowiązku przeproszenia Pokrzywdzonej. Obwiniony winien w przedmiotowej sprawie dochować należytej staranności, aby sporządzone przez niego pismo procesowe zostało złożone do właściwego sądu. Obwiniony powinien mieć na uwadze konsekwencje jakie grożą za złożenie pisma do sądu niewłaściwego, w przypadku gdy sąd nie przekaże w terminie złożonej apelacji do sądu właściwego. Konsekwencją taką jest odrzucenie apelacji, co skutkuje dla powoda nierozpoznaniem sprawy przez sąd II instancji.
Przy wymiarze kary Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wziął pod uwagę fakt, iż Obwiniony przyznał się do zarzucanego czynu i złożył szczegółowe wyjaśnienia w tej sprawie.
(WK)
W złożonym zawiadomieniu Skarżąca zarzuciła Obwinionemu współpracę Obwinionego z kancelarią strony przeciwnej, niezgłoszenie wniosku o powołanie biegłego oraz niepodtrzymanie wniosków o przesłuchanie świadków, spowodowanie zdenerwowania Skarżącej przed rozprawą poprzez wypowiedź pozwanego R., nieodbieranie przez Obwinionego terminowo korespondencji z Sądu, złożenie apelacji do niewłaściwego sądu i przekroczenie terminu.
Pismem z dnia […] r. Rzecznik Dyscyplinarny OIRP w W. wezwał Obwinionego do złożenia pisemnych wyjaśnień.
Obwiniony zadośćuczynił ww. wezwaniu pismem z dnia […] r., które wpłynęło do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu […] r. Obwiniony złożył szczegółowe wyjaśnienia oraz wskazał, że większość przedstawionych w zawiadomieniu zarzutów względem jego osoby jest całkowicie bezpodstawna, natomiast odrzucenie apelacji nastąpiło na skutek mylnego zaadresowania apelacji do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W. oraz przekazania akt sądowi właściwemu po upływie terminu do wniesienia apelacji. Zaskarżony wskazał, że skutki omyłki mogły być wyeliminowane przez złożenie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu apelacji z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia apelacji.
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wszczął dochodzenie w sprawie dotyczącej podejrzenia nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez sporządzenie i wniesienie w dniu […] r. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. w sprawie sygn. akt […], która została odrzucona, tj. w sprawie czynu określonego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Zdaniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego przedstawiony w zawiadomieniu stan faktyczny oraz wyjaśnienia Zaskarżonego powodują konieczność przeprowadzenia dalszych czynności dowodowych w celu ustalenia, czy postępowanie Obwinionego wypełnia znamiona deliktu dyscyplinarnego.
W toku dochodzenia przeprowadzono dowód z przesłuchania świadka M. Obwiniony nie stawił się w wyznaczonym terminie przesłuchania, również nie usprawiedliwił należycie swojej nieobecności.
W dniu […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., uwzględniając materiał dowodowy zebrany w sprawie, na podstawie art. 313 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 741 pkt 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych, postanowił przedstawić radcy prawnemu B. zarzut tego że dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez wniesienie w dniu […] r. w charakterze pełnomocnika z urzędu Pani M. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), która jako spóźniona (wniesiona do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W.) została odrzucona przez Sąd Okręgowy W.-P. w W. na mocy postanowienia z dnia […] r. (sygn. akt […]), tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wskazał, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności postanowienia Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), wynika, że apelacja wniesiona przez Obwinionego w imieniu Pani M. została odrzucona.
W dniu […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 oraz art. 325e § 1 art. 322 § 1 i 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr z 2017r. poz. 1904 z późn. zm.) w związku z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2017r. poz. 1870 z późn. zm.) postanowił umorzyć dochodzenie w części dotyczącej współpracy Obwinionego z kancelarią strony przeciwnej, niezgłoszenia wniosku o powołanie biegłego oraz niepodtrzymania wniosków o przesłuchanie świadków, spowodowania zdenerwowania Skarżącej przed rozprawą poprzez wypowiedź pozwanego R., nieodbierania przez Obwinionego terminowo korespondencji z Sądu. W ocenie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego brak jest podstaw do przypisania odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionemu.
Dnia […] roku do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: OSD) wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: Rzecznik) o ukaranie radcy prawnego B. wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pod numerem […], o to że dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego przez wniesienie w dniu […] r. w charakterze pełnomocnika z urzędu Pani M. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. (sygn. akt […]), która jako spóźniona (wniesiona do Sądu Okręgowego w W. zamiast do Sądu Okręgowego W.-P. w W.) została odrzucona przez Sąd Okręgowy W.-P. w W. na mocy postanowienia z dnia […] r. (sygn. akt […]), tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Na rozprawie w dniu […] r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny przeprowadził dowód z przesłuchania Obwinionego oraz Pokrzywdzonej.
Obwiniony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Obwiniony wskazał, że zarzut wynika wprost z akt, doszło do pomyłki w prawidłowym określeniu Sądu. Jak dalej wyjaśnił Obwiniony w momencie kiedy zorientował się, że apelacja trafiła do złego Sądu, złożył wniosek o przywrócenie terminu, niestety Sąd odrzucił apelację. Obwiniony przyznał, że jest to ewidentny jego błąd. Ponadto Obwiniony wyjaśnił, że był przekonany że apelacja została prawidłowo złożona. Obwiniony dodał, że jedno z poprzednich pism w tej sprawie było nieprawidłowo zaadresowane i dopiero przy badaniu spraw Obwiniony zauważył, że Sąd nie poinformował Obwinionego o przekazaniu sprawy do Sądu właściwego. Zdaniem Obwinionego gdyby Sąd poinformował go wtedy o tym, to Obwiniony nie złożył by apelacji do niewłaściwego sądu.
Pokrzywdzona opisała zdarzenia związane ze złożeniem apelacji do Sądu niewłaściwego. Zgodnie z zeznaniem Pokrzywdzonej o tym że apelacja została złożona do niewłaściwego Sądu dowiedziała się kiedy otrzymała odmowę przyjęcia apelacji. Pokrzywdzona wskazała, że zapoznała się z decyzją odmowną, która odrzucała apelację wówczas, kiedy upłynął termin do złożenia apelacji. Pokrzywdzona zeznała, że od Obwinionego nie dostała żadnej informacji czy apelacja została złożona prawidłowo, a kancelaria zapewniła Pokrzywdzoną, że apelacja została prawidłowo złożona. W ocenie Pokrzywdzonej spóźnienie było celowe i było ta zamierzone działanie, ale udowodnić tego nie może.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Obwiniony reprezentował Pokrzywdzoną będącą powodem w postępowaniu przez Sądem Okręgowym W.-P. w W., […] Wydział Cywilny pod sygn. akt […].
Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego Obwiniony złożył apelację od wyroku Sądu Okręgowego w W.-P. w W. z dnia […] r., sygn. akt […] do Sądu Okręgowego w W. […] Wydział Cywilny. Apelacja od przedmiotowego wyroku została złożona do niewłaściwego Sądu.
Z uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego W.-P. w W. z dnia […] r. odrzucającego apelację, wynika że w dniu […] r. doręczono pełnomocnikowi powódki odpis wyroku z dnia […] r. wraz z uzasadnieniem. W dniu […] r., pełnomocnik powódki wniósł apelację od przedmiotowego wyroku. W dniu […] r., Sąd Okręgowy w W. przekazał apelację pełnomocnika powódki do Sądu Okręgowego W.-P. w W. Dwutygodniowy termin na wniesienie apelacji upływał w dniu […] r., zatem doszło do przekroczenia ustawowego terminu do wniesienia apelacji.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że Obwiniony dopuścił się zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu.
Zgodnie z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego Radca Prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Jednocześnie art. 12 pkt. 1 ww. kodeksu Radca Prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniający profesjonalny charakter działania.
Dokonane ustalenia pozwalają na stwierdzenie, że Obwiniony nie dochował ustawowego terminu do wniesienia apelacji, do skutkowało odrzuceniem apelacji przez Sąd.
Jako powód wyjaśniający takie działanie, Obwiniony wskazał okoliczności, że jedno z poprzednich pism w tej sprawie było nieprawidłowo zaadresowany, a Sąd nie poinformował Obwinionego o przekazaniu sprawy do Sądu właściwego. Z uwagi na to Obwiniony przekonany był zatem, że złożył apelację do sądu właściwego.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, za udowodnione, że Obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu czym naruszył art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Sąd ocenił, że ze względu na rodzaj deliktu, dotyczący niedochowania ustawowego terminu do wniesienia apelacji, co w konsekwencji skutkowało odrzuceniem apelacji przez Sądu, pomimo przekonania Obwinionego, że złożył apelację w terminie do sądu właściwego, jest zastosowanie wobec obwinionego kary pieniężnej oraz dodatkowo obowiązku przeproszenia Pokrzywdzonej. Obwiniony winien w przedmiotowej sprawie dochować należytej staranności, aby sporządzone przez niego pismo procesowe zostało złożone do właściwego sądu. Obwiniony powinien mieć na uwadze konsekwencje jakie grożą za złożenie pisma do sądu niewłaściwego, w przypadku gdy sąd nie przekaże w terminie złożonej apelacji do sądu właściwego. Konsekwencją taką jest odrzucenie apelacji, co skutkuje dla powoda nierozpoznaniem sprawy przez sąd II instancji.
Przy wymiarze kary Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wziął pod uwagę fakt, iż Obwiniony przyznał się do zarzucanego czynu i złożył szczegółowe wyjaśnienia w tej sprawie.
(WK)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
