Orzeczenie z dnia 29 września 2022 r. Sygn. akt: D 47/22
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCA:      r. pr. Marzena Okła-Anuszewska
CZŁONKOWIE:                 r. pr. Agnieszka Korpas-Mattusch
r. pr. Grzegorz Stelmach
PROTOKOLANT:              Gabriela Filip

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu K. S.-C., […], obwinionej o to, że:
zniesławiła radcę prawnego I. R., jak również naruszyła zasady koleżeństwa i zakaz przedstawiania wobec osób trzecich negatywnej opinii o czynnościach zawodowych innego radcy prawnego, poprzez to, że w dniu […] r., w W., na zamkniętej grupie na facebooku „[…]”, włączając się do dyskusji prowadzonej przez użytkowników tego profilu na temat radcy prawnego I. R., sporządzonego w imieniu M. R., i adresowanego do administratorów grupy „[…]” – opublikowała post, w którym poprzez użycie sformułowań „(…) Przejrzałam wszystko i pismo radcy prawnego jest zdecydowanie na wyrost. Cóż zawód, też jestem radcą, klient płaci … itd., w razie chęci odpowiedzi pomogę.”, sugerowała, że radca prawny I. R. sporządziła przedmiotowe pismo bez zachowania zasady niezależności radcy prawnego, w celu spełnienia oczekiwań klienta i jedynie z uwagi na otrzymane wynagrodzenie, czym jednocześnie zasugerowała, że radcowie prawni, jako grupa zawodowa, przy wykonywaniu czynności zawodowych częstokroć kierują się wyłącznie oczekiwaniami klienta a nie profesjonalizmem i rzetelnością,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 11 ust. 1, art. 50 ust. 1 i art. 52 ust. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 7 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 

 

 

 
Wnioskiem z […] r. Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „RD”) wystąpił o ukaranie radcy prawnego K. S. – C., […] (dalej także: „Obwiniona”) za to, że: zniesławiła radcę prawnego I. R. (dalej także: „Pokrzywdzona”), jak również naruszyła zasady koleżeństwa i zakaz przedstawiania wobec osób trzecich negatywnej opinii o czynnościach zawodowych innego radcy prawnego, poprzez to, że w dniu […] r., w W., na zamkniętej grupie na facebooku „[…]”, włączając się do dyskusji prowadzonej przez użytkowników tego profilu na temat radcy prawnego I. R., sporządzonego w imieniu M. R. i adresowanego do administratorów grupy „[…]” - opublikowała post, w którym poprzez użycie sformułowań „(...) Przejrzałam wszystko i pismo radcy prawnego jest zdecydowanie na wyrost. Cóż zawód, też jestem radcą, klient płaci ... itd., w razie chęci odpowiedzi pomogę.”, sugerowała, że radca prawny I. R. sporządziła przedmiotowe pismo bez zachowania zasady niezależności radcy prawnego, w celu spełnienia oczekiwań klienta i jedynie z uwagi na otrzymane wynagrodzenie, czym jednocześnie zasugerowała, że radcowie prawni, jako grupa zawodowa, przy wykonywaniu czynności zawodowych częstokroć kierują się wyłącznie oczekiwaniami klienta a nie profesjonalizmem i rzetelnością, czym popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 11 ust. 1, art. 50 ust. 1 i art. 52 ust. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (dalej także: „KERP”), w zw. z art. 7 KERP.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „OSD”) przeprowadził […] r. rozprawę. Podczas rozprawy, Obwiniona poddała się dobrowolnie karze, którą zaaprobowała Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego i Pokrzywdzona.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zgodził się z wnioskiem Obwinionej i wydał orzeczenie z nim zgodne, zważył także, co następuje:
 
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych) i za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy) bądź dopuszczenia się przez radcę prawnego nadużycia wolności słowa, stanowiącego ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony lub jej pełnomocnika, świadka, biegłego albo tłumacza.
 
Zdaniem OSD, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, w szczególności dokumenty (wydruki z portalu facebook zawierające wpisy Obwinionej z […] i […] r. – k. .[…]),  skargi datowane na […] r., jak i  pisemne wyjaśnienia Obwinionej – k. […] pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że Obwiniona dopuściła się czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, określonych w art. 64 ust. 1 ustawy o radach prawnych w zw. z art. 11ust. 1, art. 50 ust. 1 i art. 52 ust. 3 w zw. z art. 7 KERP.
 
Obwiniona (członkini zamkniętej grupy „[…]”) włączyła się do dyskusji prowadzonej przez użytkowników tego profilu na temat pisma Pokrzywdzonej i opublikowała post o treści: „Powiem szczerze, że w mojej ocenie posty wskazanych osób w żaden sposób nie wyczerpują dyspozycji art. 212 k.k., jak i nie naruszają dóbr osobistych. W postach pojawia się zdziwienie lokalizacją galerii i wątpliwości w zakresie pozyskiwania środków przez klientów takich galerii bez wskazania konkretnej, a tym bardziej właściciela. Ciekawe, iż kilka postów pozostaje w tym zakresie wątpliwych ale nie są to posty żadnej ze wskazanych osób. Przejrzałam wszystko i pismo radcy jest zdecydowanie na wyrost. Cóż taki zawód, też jestem radcą, klient płaci ... itd. (????) w razie chęci odpowiedzi pomogę.”
 
Umieszony przez Obwinioną wpis (podkreślony powyżej), będący częścią szerszej wypowiedzi stanowiącej element dyskusji na forum grupy, jednoznacznie wskazuje, że Pokrzywdzona, wystosowując wobec administratorów grupy żądanie usunięcia zarówno członków grupy, jak i niektórych wpisów, kierowała się wyłącznie chęcią zaspokojenia oczekiwań klienta (nieuzasadnionych – w ocenie Obwinionej, co wskazywała jej ocena prawna) dla uzyskania wynagrodzenia. Sformułowanie to, w ocenie OSD jako niepoparte jakąkolwiek rzetelną oceną intencji Pokrzywdzonej, jest obraźliwe wobec Pokrzywdzonej. Jednocześnie jest oczywiście obraźliwe dla innych radców prawnych, których obowiązkiem jest zachowanie niezależności wobec klienta i jego oczekiwań.
 
Jedną z naczelnych zasad wykonywania zawodu radcy prawnego, zgodnie z art. 7 KERP jest niezależność w wykonywaniu zawodu, konieczność zapewnienia klientowi sumiennej i zgodnej z prawem pomocy prawnej, a stanowisko radcy prawnego nie może być wynikiem ulegania sugestii czy poleceniom klienta.
 
Zgodnie z art. 50 KERP radca prawny zobowiązany jest do zachowania wobec innych radców prawnych lojalności i koleżeństwa, a także zgodnie z art. 52 ust. 3 KERP niedopuszczalnym jest wygłaszanie wobec osób trzecich negatywnej opinii o czynnościach zawodowych innego radcy prawnego.
 
Obwiniona w sposób jednoznaczny poinformowała członków grupy (liczącej ponad 2,5 tysiąca osób), że żądanie Pokrzywdzonej (nieuzasadnione – jak oceniła Obwiniona) jest dla niej zrozumiałe, bo taka zależność od klienta dla otrzymania zapłaty jest standardem. Jeżeli taka zasada przyświecać miała Obwinionej w jej pracy zawodowej, to można tylko wyrazić zdziwienie i ubolewanie, ale stawianie takiego obraźliwego zarzutu (bezpodstawnie) innemu radcy prawnemu jest zachowaniem niegodnym i narusza w sposób oczywisty wskazane przepisy KERP.
 
W zakresie wymierzonej kary Sąd wziął pod uwagę stopień winy Obwinionej, okoliczności popełnienia czynu, stopień jego szkodliwości oraz zachowanie po jego popełnieniu i uznał, że wnioskowana przez Obwinioną i zaaprobowana przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego i Pokrzywdzoną kara nagany jest adekwatną do zarzuconego jej czynu.
 
Wobec czego, działając w oparciu o przepis art. 387 KPK w zw. z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych, orzekł wobec Obwinionej  wnioskowaną przez nią karę, zgodnie z art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych. Zastosowane na podstawie art. 65 ust. 2e i 2f (zaproponowane przez Obwinioną): dodatkowy obowiązek w postaci przeproszenia Pokrzywdzonej i środek w postaci podania orzeczenia do publicznej wiadomości poprzez publikację w kwartalniku „Radca Prawny” wzmacniają wymierzoną karę i stanowią adekwatne zadośćuczynienie dla Pokrzywdzonej. Zaznaczyć także trzeba, że publikacja w kwartalniku samorządu radców prawnych zapewni Obwinionej pozostawienie jej zachowania w sferze samorządu zawodowego i dobrze spełni funkcje prewencyjne kary – powinna zapobiegać popełnianiu tego typu przewinień w przyszłości i jest adekwatna do stopnia winy Obwinionej.
 
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z uchwałą nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres postępowania przed Rzecznikiem Dyscyplinarnym i Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym (tj. uchwała KRRP nr 621/XI/2022 z 14.6.2022 r.), który uzasadnia wysokość zasądzonych kosztów.
 
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
 
JR