Orzeczenie z dnia 28 stycznia 2020 r. Sygn. akt: D 182/19
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:    r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Bogdan Sanowski
r. pr. Andrzej Szmigiel
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P. ([…]) obwinionemu o to, że 1) w okresie od […] r. do […] r. w W. nierzetelnie wykonywał czynności zawodowe  na rzecz klientki K. w sprawie o uznanie spadkobiercy za niegodnego, zawisłej przed Sądem Okręgowym w W. (sygn. akt […]) poprzez to, że:

 

 

 

 
Pani K. (zwana dalej także „skarżącym” lub „pokrzywdzonym”) złożyła zawiadomienie do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. („OIRP”) dotyczące wskazywanych nieprawidłowości w działaniach ustanowionego dla niej pełnomocnika z urzędu radcy prawnego P. (zwany dalej także „obwinionym”).
 
[…] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wszczął dochodzenie w sprawie (k. […]).
 
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o ukaranie obwinionego o to, że:
w okresie od […] r. do […] r. w W. nierzetelnie wykonywał czynności zawodowe na rzecz skarżącej w sprawie o uznanie spadkobiercy za niegodnego, zawisłej przed Sądem Okręgowym w W. (sygn. akt […]) poprzez to, że:

 
Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie w tym dowody z dokumentów wskazanych we wniosku o ukaranie.
 
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:
 
Pokrzywdzona K. pozwem z […] r. wniosła o uznanie spadkobiercy za niegodnego (k. […]-[…]).
 
Postanowieniem z […] r. Sąd ustanowił dla powódki pełnomocnika z urzędu którego wyznaczyć miała Okręgowa Izba Radców Prawnych („OIRP”) w W. (k. […]).
 
OIRP w W. jako pełnomocnika wyznaczyła radcę prawnego P., który został o tym powiadomiony pismem z […] r. W piśmie tym obwiniony został zobowiązany do niezwłocznego zbadania akt sprawy, zawiadomienia strony postępowania listem poleconym o wyznaczeniu pełnomocnikiem procesowym oraz do prowadzenia sprawy z dołożeniem należytej staranności (k. […]).
 
Zarządzeniem z […] r. Sąd zobowiązał obwinionego do wykonania zobowiązania z pkt 1 zarządzenia z dnia […] r. tj. uzupełnienia braków formalnych pozwu poprzez wskazanie wartości przedmiotu sporu, wskazanie przed którym Sądem i pod jaką sygnaturą akt toczyła się sprawa o stwierdzenie nabycia spadku i o dział spadku – w terminie tygodniowym pod rygorem zwrotu pozwu (k. […]).
 
Po otrzymaniu tego zobowiązania obwiniony przeglądał akta sprawy w dniu […] r. po czym pismem z […] r. zwrócił się o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków formalnych o […] dni, motywując swoja prośbę brakiem możliwości nawiązania kontaktu z powódką. Sąd przedłużył przedmiotowy termin zgodnie z wnioskiem obwinionego. Pismem procesowym z […] r. obwiniony wskazał na wartość przedmiotu sporu. (k. […], […], […], […]).
 
Sąd zarządzeniem z […] r. zwrócił pozew z uwagi na brak dokonania opłaty sądowej, które zostało doręczone obwinionemu […] r. Na to postanowienie obwiniony wniósł w terminie zażalenie, które zostało uwzględnione (k. […], […], […]-[…]).
 
Na pierwszej z wyznaczonych rozpraw stawiła się powódka, a także, z substytucji obwinionego, radca prawny G.
 
Zarządzeniem z […] r. Sąd zobowiązał obwinionego do uzupełnienia braków formalnych wniosków i pisma powódki z […] r. w terminie tygodniowym (doręczone […] r.). Obwiniony nie ustosunkował się do tego zobowiązania Sądu (k. […]-[…], […]).
 
Obwiniony nie stawił się na rozprawę w dniu […] r. Publikację orzeczenia odroczono do […] r. (k. […]-[…]).
 
Pismem z […] r. Sąd udzielił obwinionemu […]-dniowego terminu do złożenia załącznika do protokołu z rozprawy pod rygorem pominięcia. Obwiniony nie złożył załącznika do protokołu. Pismo to zostało wysłane na adres mailowy […] (k. […]-[…]).
 
Orzeczenie zostało ogłoszone […] r. Obwiniony nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku i o doręczenie mu wyroku wraz z uzasadnieniem (k. […]-[…]).
 
Pismem z […] r. Sąd zwrócił się do obwinionego o przesłanie faktury VAT – pismo to zostało odebrane przez obwinionego […] r., a fakturę przesłał do Sądu […] r. (k. […], […]).
 
Pismem z […] r. Sąd poinformował obwinionego, że […] zamknął rozprawę i […] r. wydał wyrok, który uprawomocnił się z dniem […] r., zobowiązując obwinionego do skontaktowania się z powódką, celem wyjaśnienia istoty prawomocności wyroku i związanych z tym konsekwencji (k. […]).
 
Pismem z […] r. Sąd zobowiązał obwinionego do wskazania czy wnosi o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji czy też o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia z […] r. w terminie tygodniowym. Pismo to zostało odebrane przez obwinionego […] r., jednak obwiniony nie zrealizował przedmiotowego zobowiązania w wyznaczonym terminie (k. […], […]).
 
[…] r. powódka złożyła zażalenie na postanowienie Sądu z […] r. w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności (k. […]-[…]).
 
Pismem z […] r. Sąd zobowiązał obwinionego do usunięcia braków formalnych ww. zażalenia poprzez uiszczenie opłaty od zażalenia w kwocie […] zł, złożenie 1 odpisu zażalenia oraz wskazanie sygnatury akt, pod którą prowadzone jest postępowanie egzekucyjne oraz komornika sądowego który prowadzi to postępowanie – w terminie […] dni. Przedmiotowe zobowiązanie po podwójnej awizacji ([…] i […] r.) nie zostało odebrane przez obwinionego i […] r. zostało zwrócone do Sądu. Zobowiązanie to nie zostało wykonane. (k. […], […])
 
Pismem z […] r. obwiniony wniósł o przedłużenie tygodniowego terminu do wskazania czy pismo wniesione przez powódkę stanowi wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji czy też wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia z […] r., a z ostrożności procesowej, w przypadku nieuwzględnienie ww. wniosku wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji (k. […]).
 
Postanowieniem z […] r. Sąd odrzucił wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem. Postanowieniem z […] r. Sąd odrzucił zażalenie powódki na postanowienie z […] r. Postanowienie to zostało doręczone obwinionemu […] r. (k. […], […], […])
 
Obwiniony nie stawił się na rozprawę przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym pomimo prawidłowego wezwania.
 
Po przeprowadzeniu rozprawy, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinionego winnym zarzucanego mu we wniosku o ukaranie czynu.
 
Materiał dowodowy w sprawie jest klarowny i wynika z obszernej dokumentacji z akt sprawy w której obwiniony był pełnomocnikiem i korespondencji z Sądem.
 
Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, obwiniony w początkowym okresie jako pełnomocnik podejmował pewne działania w przedmiotowej sprawie, jednakże w późniejszym okresie zaniechał prawidłowego działania i pomimo wielokrotnych pism i wezwań z Sądu nie podejmował prawidłowych działań.
 
Sąd uznał iż obwiniony działając jako pełnomocnik ustanowiony z urzędu K. w okresie od […] r. do […] r. w W. nierzetelnie wykonywał czynności zawodowe na rzecz skarżącej w sprawie o uznanie spadkobiercy za niegodnego, zawisłej przed Sądem Okręgowym w W. (sygn. akt […]).
 
Obwiniony nie wykonywał ani nie ustosunkował się do zarządzeń – zobowiązań Sądu z dnia […] r., z dnia […] r. i z dnia […] r.
 
Obwiniony nie stawił się na rozprawie w dniu […] r., na której Sąd zamknął rozprawę i odroczył ogłoszenie wyroku, po czym mimo udzielenia mu przez Sąd […] dniowego terminu – nie złożył załącznika do protokołu, a następnie, uprzednio nie uczestnicząc w trakcie ogłoszenia wyroku w dniu […] r., nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie mu wyroku wraz z uzasadnieniem, czym spowodował brak możliwości złożenia apelacji od ww. wyroku przez pokrzywdzoną (powódkę).
 
Obwiniony nie poinformował klientki o treści wyroku i możliwości dalszego postępowania w sprawie – pomimo iż był do tego dodatkowo wzywany przez Sąd.
 
Sąd uznał iż te działania i zaniechania naruszały art. 6, art. 8 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego przyjętego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 KERP), a także sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania (art. 12 ust. 1 KERP). Zgodnie z Art. 8 KERP radca prawny, świadcząc klientowi pomoc prawną ma postępować lojalnie i kierować się dobrem klienta w celu ochrony jego praw. W ocenie Sądu działania i zaniechania obwinionego wyraźnie naruszały te przepisy.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy – w tym okolicznością, iż obwiniony reprezentował pokrzywdzoną w sprawie majątkowej, a jego zaniechania doprowadziły do braku możliwości złożenia apelacji przez pokrzywdzoną.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
Trzeba podkreślić, że zawód radcy prawnego jest zawodem zaufania publicznego i radca prawny winien starannie świadczyć pomoc prawną, mając na uwadze godność zawodu, zaufanie klienta i uczciwość.
 
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
(WK)