Orzeczenie z dnia 28 kwietnia 2023 r. Sygn. akt: D 84/20
Orzeczenie nie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:                 r. pr. Marzena Okła-Anuszewska
r. pr. Katarzyna Kosicka-Polak
PROTOKOLANT:              Karolina Szymala
Gabriela Filip

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w składzie następującym po rozpoznaniu na rozprawach […] r. oraz […] r. w Warszawie sprawy przeciwko radcy prawnemu R. N., […], obwinionemu o to, że:

 

 

 

 
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: „Rzecznik”) wniósł do tutejszego Sądu w dniu […] r. wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. R. N. (dalej: „Obwiniony”), wpisanego na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionemu, że:
dopuścił się naruszenia godności zawodu radcy prawnego i nienależytego wykonywania tego zawodu w ten sposób, że w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, posługując się nieważnymi oraz sfałszowanymi pełnomocnictwami z dnia […] r. udzielonymi rzekomo przez J. A. do działania w imieniu Spółki A. Limited z siedzibą na C. w dniu […] r. w imieniu spółki A. Limited zawarł umowę darowizny (Rep. A nr […]) przed notariuszem R. W. w R., działając zarówno po stronie Darczyńcy, jak i Obdarowanego (Fundacja H. im. T. H. z siedzibą w W.), której przedmiot stanowiły nieruchomości o wartości według kwoty wskazanej w akcie notarialnym: 8.335.480 zł, nie będąc do niniejszej umocowanym, działając bez zlecenia oraz wbrew woli Spółki A. Limited, doprowadzając niniejszą Spółkę do znacznej szkody w wyniku m. in. zmiany wpisu własności tych nieruchomości, polegającej na braku możliwości rozporządzania nieruchomościami i nie informując do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów Spółki A. Limited o podjętych czynnościach, przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności, jednocześnie udzielając pomocy prawnej w sprawie dotyczącej jego samego oraz pozostając w bliskich stosunkach z przeciwnikiem spółki A. Limited, podejmował czynności pełnomocnika lub obrońcy klientów, których interesy są sprzeczne oraz przed rozpoczęciem zastępstwa procesowego nie poinformował działającej w tej samej sprawie radcy prawnego o podjęciu się świadczenia pomocy prawnej w tej sprawie oraz nie ustalił z nią oraz klientem zasad współpracy,
tj. popełnienie czynu określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6, 11 ust. 1, 12 ust. 1, 27 pkt 5, 28 ust. 1, 43 ust. 1 i 2, 44 ust. 1 i 2 oraz art. 53 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Sąd nie uwzględnił wniosku Obwinionego o umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 kpk w zw. z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych z tego powodu, że wcześniej zapadłe orzeczenie Sądu z dnia […] r. (sygn. akt […]) zostało uchylone, sprawa została przekazana do Sądu do ponownego rozpoznania. W uchylonym orzeczeniu, Sąd dokonał zmiany opisu czynu objętego pkt. 5 wniosku o ukaranie, co mogło stanowić o tożsamości podmiotowej i przedmiotowej postępowania prowadzonego za sygn. akt […] oraz niniejszego postępowania. W związku z uchyleniem powołanego wyżej orzeczenia, opisy czynów zarzucanych Obwinionemu pozostają zgodne z treścią wniosku o ukaranie. W prawie prowadzonej obecnie przez Sąd za sygn. akt […] zarzucono Obwinionemu m.in., że: dopuścił się naruszenia godności zawodu i nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego w okresie począwszy od […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów przez posługiwanie się nieważnymi oraz sfałszowanymi pełnomocnictwami z dnia […] r. udzielonymi rzekomo przez J. A. do działania w imieniu Spółki A. Limited z siedzibą na C., tj. popełnienie czynu określonego w art. 6, 11 ust. 1 i 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych. Porównanie treści przywołanych zarzutów wskazuje wyraźnie na rozbieżność ich zakresów. W niemniejszej sprawie, zarzut obejmuje dokonanie określonej czynności – zawarcia umowy darowizny w dniu […] r. przy posłużeniu się nieważnymi oraz sfałszowanymi pełnomocnictwami z dnia […] r. udzielonymi rzekomo przez J. A. do działania w imieniu Spółki A. Limited z siedzibą na C., a także dalszych działań i zaniechań pozostających w związku z tą umową – w okresie od […] r. do daty postanowienia o przedstawieniu zarzutów ([…] r. – k. […]). Natomiast w sprawie […], zarzut dotyczy posługiwania się zakwestionowanymi pełnomocnictwami przy dokonywaniu niesprecyzowanych czynności, w okresie od […] r. W ocenie Sądu, powyższe prowadzi do rozbieżności przywoływanych wyżej postępowań w zakresie przedmiotowym oraz czasu, w jakim Obwiniony działał bądź zaniechał wymaganego działania.
 
Obwiniony nie wniósł odpowiedzi na wniosek o ukaranie, nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przewinienia, złożył obszerne wyjaśnienia oraz udzielił odpowiedzi na pytania zadane mu przez Sąd.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
W dniu […] r. zostały sporządzone dwa dokumenty pełnomocnictw umocowujących Obwinionego do działania za spółkę A. Limited z siedzibą na C. (dalej również jako: „A. Limited”) (k. 177-181v. i 182-183v.). Obydwa dokumenty wskazują wyraźnie, że umocowanie zostaje udzielone Obwinionemu – radcy prawnemu. Jeden z dokumentów (k. 178-181v.) został poświadczony za zgodność z oryginałem w dniu […] r. przez Obwinionego w ramach czynności zawodowych (k. 178-181v.).
 
W dniu […] r. Obwiniony, działając za A. Limited z siedzibą na C. na podstawie dokumentu pełnomocnictwa udzielonego mu w dniu […] r. przez J. A. oraz działając równocześnie za Fundację H. im. T. H. z siedzibą w W. (dalej również jako: „Fundację H. im. T. H.”) jako jej prezes, zawarł umowę darowizny. Na mocy powyższej umowy, A. Limited darowała Fundacji H. im. T. H. 24 nieruchomości lokalowe (k. 262-278). Darczyńca zobowiązał obdarowaną Fundację H. im. T. H. do tego, aby pożytki osiągnięte z darowanych nieruchomości zostały przeznaczone w pierwszej kolejności na:

 
Jednocześnie zastrzeżono, że pożytki osiągnięte z nieruchomości stanowiących przedmiot umowy nie mogą posłużyć do świadczenia na rzecz Obwinionego bądź podmiotów, w których Obwiniony pełni rolę wspólnika, członka zarządu lub inną funkcję przewidzianą przepisami prawa spółek handlowych (k. 277).
 
W dniu […] r. zostało sporządzone pisemne oświadczenie za spółkę A. Limited, z którego wynika, że:

 
W dniu […] r., J. A. złożył w obecności notariusza oświadczenie, w którym stwierdził m.in., że nie udzielił Obwinionemu pełnomocnictwa do reprezentowania A. Limited oraz że był dyrektorem A. Limited od dnia […] do dnia […] r. (k. 196-207).
 
W dniu […] r. została sporządzona prywatna ekspertyza grafologiczna, która stwierdza, że podpis J. A. widniejący na kopii pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu przez A. Limited w dniu […] r. nie jest oryginalnym podpisem J. A. (k. 226-243v.).
 
Postanowieniem z dnia […] r., Sąd Okręgowy w Ł., działając z wniosku A. Limited z udziałem Fundacji H. im. T. H., udzielił zabezpieczenia roszczenia poprzez ustanowienie zakazu zbywania oraz obciążania 24 lokali. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Okręgowy wskazał na uprawdopodobnienie roszczenia o stwierdzenie nieważności umowy darowizny z dnia […] r. ze względu na nieprawidłowe umocowanie Obwinionego działającego w imieniu A. Limited (k. 292-293v.).
 
W dniu […] r. J. A. złożył oświadczenie przed notariuszem, które to oświadczenie miało być okazane wedle uznania Obwinionego. Z treści oświadczenia wynika m.in., że J. A.:

 
W dniu […] r. została sporządzona kolejna ekspertyza grafologiczna, która stwierdza, że podpis J. A. widniejący na kopii pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu przez A. Limited w dniu […] r. nie jest oryginalnym podpisem J. A. (k. 245-251v.).
 
W dniu […] r. została sporządzona ekspertyza kryminalistyczna dokumentów, z której wynika, że podpis złożony pod dokumentem pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu przez
A. Limited (k. 182v.-183v.) nie został złożony przez osobę, która złożyła podpis m.in. na paszporcie J. A. (k. 254-260v.).
 
Pozwem z dnia […] r. (wniesionym w tej samej dacie) A. Limited reprezentowana przez r.pr. M. K. z substytucji G. K., wytoczyła przeciwko Fundacji H. im. T. H. powództwo o ustalenie nieważności umowy darowizny z dnia […] r., na podstawie której strona pozwana uzyskała nieodpłatnie własność 24 lokali od powodowej A. Limited. W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in. na nieskuteczność umocowania Obwinionego do działania w imieniu A. Limited z tego powodu, że w dniu udzielenia pełnomocnictwa Obwinionemu, tj. […] r., A. Limited nie była reprezentowana przez J. A. Ponadto, J. A. zaprzeczył udzieleniu pełnomocnictwa Obwinionemu, ekspertyzy sporządzone na zlecenie powoda wykazały, że podpis widniejący na dokumencie pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu nie został złożony przez J. A. (k. 295-297v.).
 
W dniu […] r., Obwiniony spotkał się z N. T. oraz G. T. (przedstawicielami kancelarii G&T LLC.), którym przedstawił szczegóły i dokumenty związane ze sprawą wszczętą następnie przed Sądem Okręgowym w L. za sygn. akt […] (k. 113).
 
W dniu [.] r., Obwiniony złożył przysięgę i oświadczenie przed Sądem Rejonowym w L. w sprawie pomiędzy: spółkami O. Gesellshaft mit berchrenkter Haftung (dalej: O. GmbH) i C. Limited (dalej: C. Limited) oraz O. Limited (2) (występującymi jako powodowie) a G. C.,
D. (Cyprus) Ltd., M. M., A. S., A. T., A. Limited, V. Limited, P. Ltd., Rejestr Spółek oraz Syndyków Mas Upadłościowych (występującymi jako pozwani). W dokumencie obejmującym oświadczenie, Obwiniony stwierdził w szczególności, że:

 
W treści powyższego oświadczenia, Obwiniony przedstawił obszerne wywody dotyczące formalnych aspektów zmian korporacyjnych i właścicielskich w spółkach zaangażowanych w postępowanie prowadzone przez Sąd w L. (k. 47-57).
 
W dniu […] r., Sąd Okręgowy w L. (Cypr) sporządził dokument w sprawie pomiędzy: O. GmbH, C. Limited oraz O. Limited (2) (występującymi jako powodowie) a G. C., D. (Cyprus) Ltd., M. M., A. S., A. T., A. Limited, V. Limited, P. Ltd., Rejestr Spółek oraz Syndyków Mas Upadłościowych (występującymi jako pozwani), prowadzonej pod nr. pozwu: […]. Z treści powyższego dokumentu wynika, że na jego mocy, Sąd Okręgowy w L. dokonał czynności o charakterze zabezpieczającym zakazując pozwanym dokonywania określonych czynności rozporządzających, dotyczących majątku pozwanych (w tym tytułów uczestnictwa w spółkach) oraz aktów reprezentacji. Powodowie byli reprezentowani przez adwokatów G.&T. Dokument został opatrzony apostille […] r. (k. 21-23v.).
 
Następnie, w dniu […] r., Sąd Okręgowy w L. (Cypr) sporządził dokument w powołanej wyżej sprawie, w którym Sąd ten stwierdził prawomocność orzeczenia z dnia […] r. oraz zobowiązał pozwanych do złożenia oświadczeń oraz wyjawienia dokumentów dotyczących zmian właścicielskich w gronie pozwanych. Powodowie byli reprezentowani przez adwokatów G.&T. Dokument został opatrzony apostille […] r. (k. 25-27v.).
 
W dniu […] r., Obwiniony został powołany do Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej „P.” w Ł. (k. 299).
 
Postanowieniem z dnia […] r., Sąd Okręgowy w Ł. (sygn. akt […]) oddalił wniosek pozwanej Fundację H. im. T. H. o zawieszenie postępowania o ustalenie nieważności umowy darowizny z […] r. do zakończenia postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy w L. (Cypr) w przedmiocie kontroli nad powodową spółką (sygn. […]) (k. 304-304v.).
 
Sąd Najwyższy w Republice Wysp Marschalla wydał w dniu […] r. wyrok zaoczny w sprawie z powództwa M. Foundation w Panamie przeciwko S. A. oraz J. A. (sprawa cywilna […]). Na mocy tego wyroku, Sąd Najwyższy w Republice Wysp Marschalla postanowił, że:

 
Dokument obejmujący wyrok został opatrzony apostille […] r. (37-41v.).
 
Postanowieniem z dnia […] r., Sąd Okręgowy w W. stwierdził brak podstaw do odmowy uznania orzeczenia Sądu Okręgowego w L. z dnia […] r. w sprawie nr […] oraz stwierdził brak podstaw do odmowy uznania orzeczenia Sądu Okręgowego w L. z dnia […] r. w sprawie nr […] (k. 317-318v.).
 
W dniu […] r., Sąd Najwyższy w Republice Wysp Marschalla wydał postanowienie (sprawa cywilna […]), którym odrzucił wniosek o unieważnienie wskazanego wyżej wyroku zaocznego z dnia […] r. w sprawie z powództwa M. Foundation w Panamie przeciwko S. A. oraz J. A. Dokument obejmujący postanowienie został opatrzony apostille […] r. (43-45v.).
 
W dniu […] r. spółka T. Company of the Marschall Islands, Inc. z siedzibą w M., Republika Wysp Marschalla, sporządziła zaświadczenie o prawie reprezentowania spółki O. GmbH zarejestrowanej na Wyspach Marschalla […] r. pod nr. rejestracyjnym […], z którego wynika, że: (i) O. GmbH spełnia wymogi ustawowe Wysp Marschalla, (ii) udziałowcem, Dyrektorem oraz wyższym urzędnikiem O. GmbH jest M. Foundation (Folio nr […]) z siedzibą w P., Republika Panamy. Zaświadczenie zostało opatrzone apostille […] r. (k. 13-15).
 
We wskazywanej wyżej dacie, spółka T. Company of the Marschall Islands, Inc. z siedzibą w M., Republika Wysp Marschalla, sporządziła zaświadczenie o prawie reprezentowania spółki C. Limited zarejestrowanej na Wyspach Marschalla […] r. pod nr. rejestracyjnym […], z którego wynika, że: (i) Pokrzywdzona C. Limited spełnia wymogi ustawowe Wysp Marschalla, (ii) udziałowcem, Dyrektorem oraz wyższym urzędnikiem O. GmbH jest M. Foundation (Folio nr […]) z siedzibą w P., Republika Panamy. Zaświadczenie zostało opatrzone apostille […] r. (k. 17-19).
 
W dniach […] i […] r. zostały sporządzone trzy memoranda prawne na zlecenie i koszt Obwinionego. W treści powyższych dokumentów zakwestionowano sposób dokonania doręczenia w sprawie prowadzonej przez Sądy na Wyspach Marschalla (k. 1144-1154).
 
W wiadomości e-mail z dnia […] r. P. A. (z kancelarii A.&K.) poinformowała G. T. na polecenie Obwinionego o tym, że w sądzie na Wyspach Marschalla toczy się spór dotyczący prawnej reprezentacji i kontroli nad spółkami O. GmbH i C. Limited, które są powodami w sprawie […], w której zapadł wyrok zaoczny w dniu […] r. Obwiniony złożył wniosek o uchylenie tego orzeczenia, który to wniosek został uwzględniony. W wyniku tego funkcjonują dwa przeciwstawne zarządy O. GmbH oraz C. Limited, jeden oparty na wyroku zaocznym, a drugi z przeciwnymi poglądami w sprawie […]. Obwiniony uważa siebie za jedynego prawowitego dyrektora powołanych spółek. W związku z powyższym, autor wiadomości skierował prośbę o powstrzymanie się od dalszych czynności w sprawie […] oraz o udostępnienie wszelkich materiałów i dokumentów dotyczących tej sprawy (k. 109v.-110).
 
W okresie od […] r. do […] r. B. T. prowadziła wymianę korespondencji e-mail z adwokatami G. T. oraz N. T. w sprawie niezgodnego z prawem reprezentowania O. GmbH oraz C. Limited przed Sądem cypryjskim. W korespondencji tej N. T. wskazał na orzeczenie Sądu Wysp Marschalla z […] r., które uchyla orzeczenie z dnia […] r. (k. 110v.). W odpowiedzi na powyższe B. T. podniosła, że dokumenty załączone przez N. T. stanowią jedynie wniosek złożony do Sądu Wysp Marschalla, a nie orzeczenie uchylające poprzednie orzeczenie (k. 110v.-111). Ostatecznie, N. T. poinformował B. T., że nie reprezentuje powodów w przedmiotowej sprawie – sprawa jest prowadzona przez inną kancelarię prawniczą (k. 111v.-112).
 
W dniu […] r. adwokaci G. T. i N. T. sporządzili odpowiedź na skargę B. T., adresowaną do Komisji Dyscyplinarnej Izby Adwokackiej na Cyprze. W piśmie tym, stwierdzono m.in., że:

 
Pismem z dnia […] r. B. T., działając za M. FOUNDATION - dyrektora O. G oraz C., sformułowała wezwanie do zaniechania naruszeń prawa przez Obwinionego. W treści wezwania, Obwiniony został poinformowany lub wezwany do tego, że:

 
Obwiniony udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie B. T. w piśmie z dnia […] r., w którym wskazał na brak umocowania M. FOUNDATION do reprezentowania O. GmbH i C. Limited oraz na kwestię sporu sądowego, obejmującego kwestię kontroli nad tymi spółkami. Obwiniony podniósł, że wyrok zaoczny […] nie jest prawomocny i został zaskarżony sprzeciwem wniesionym do Wysokiego Trybunału Wysp Marschalla w dniu […] r. Obwiniony czerpie swoje umocowanie do działania w imieniu spółek z pełnomocnictw udzielonych mu przez S. A. oraz J. A. (k. 134-134v.).
 
W nawiązaniu do powyższej odpowiedzi Obwinionego, B. T. wskazała w piśmie nadanym do Obwinionego w dniu […] r., że jego twierdzenia wprowadzają w błąd, ponieważ postępowanie prowadzone przez Obwinionego na Wyspach Marschalla zmierza do wznowienia zakończonego postępowania sądowego. Dokumenty przedstawione przez Obwinionego świadczą jednoznacznie o złożeniu apelacji od odmowy wznowienia postępowania, co nie wpływa na prawomocność wyroku. B. T. ponownie wezwała Obwinionego do wykonania obowiązków określonych w piśmie z dnia z dnia […] r. (k. 165-167).
 
W nieokreślonej dacie został sporządzony dokument podpisany przez r.pr. M. K. (Kancelaria G.K.), z którego wynika, że:

 
Ze wskazania zawartego w treści tego dokumentu wynika, że jego autor prezentuje informacje pozyskane od osób działających w imieniu i na rzecz A. Limited dotyczące czynności podejmowanych w jej imieniu przez Obwinionego oraz osób działających z jego upoważnienia (k. 169-175v.).
 
Okoliczność wskazaną w pkt. 2 powyżej potwierdza w części wydruk strony – Portalu Sądów Apelacji W. dotyczący sprawy prowadzonej przez Sąd Okręgowy w W. za sygn. akt […] (k. 582 i 1085), z którego wynika, że Obwiniony występował w sprawie jako pełnomocnik A. Limited w […] r. oraz w […] r. mimo, że jego relacje z A. G. nie były przyjacielskie od […] (k. 112 oraz wyjaśnienie Obwinionego na k. 769).
 
W dniu […] r. zostało wydane zaświadczenie o prawie reprezentowania O. GmbH przez B. T. Zaświadczenie to zostało opatrzone klauzulą apostille w tej samej dacie (k. 390-391).
 
Również w dniu […] r. zostało wydane zaświadczenie o prawie reprezentowania C. Limited przez B. T. Zaświadczenie to zostało opatrzone klauzulą apostille w tej samej dacie (k. 394-395).
 
W dniu […] r. Sąd Najwyższy Republiki Wysp Marshalla wydał opinię w sprawie o nr. […], w której stronami byli M. Foundation w P. jako powód-pozwany w postępowaniu apelacyjnym przeciwko S. A. i J. A. jako pozwani-apelanci. Z treści tejże opinii wynika, że M. Foundation zatrudniła Obwinionego do rejestracji O. GmbH oraz C. Limited. Początkowo, S. A. i J. A. pełnili funkcje dyrektora i sekretarza odpowiednio O. GmbH oraz C. Limited. Następnie, wyżej wymienione osoby przeniosły swoje udziały na M. Foundation, która powinna zostać jedynym wspólnikiem spółek. W roku […] S. A. i J. A. zrezygnowali z pełnionych funkcji bądź zostali z nich zwolnieni. Później, Obwiniony złożył sfałszowane deklaracje o prawie reprezentowania O. GmbH oraz C. Limited w Rejestrze Spółek Wysp Marschalla. Polegając na fałszywych deklaracjach, Rejestr wydał Zaświadczenia o prawie do reprezentowania spółek w […] r., które nieprawidłowo wskazywały Obwinionego jako dyrektora każdej ze spółek, S. A. jako jedynego wspólnika O. Limited oraz J. A. jako jedynego wspólnika C. Limited. Obwiniony wykorzystał fałszywe Zaświadczenia do zdobycia kontroli nad spółkami i do przeniesienia własności w Polsce o wartości szacowanej na około 20.000.000,00 euro do fundacji kontrolowanej przez niego. W związku z tym, M. Foundation wytoczył powództwo o ustalenie, że Obwiniony nigdy nie był nie był powołany na dyrektora czy członka kierownictwa O. GmbH oraz C. Limited, a M. Foundation była jedynym wspólnikiem O. GmbH oraz C. Limited od […] r. W sprawie tej został wydany wyrok zaoczny w dniu […] r. Pozwani wnieśli o unieważnienie tego wyroku. Sąd Najwyższy odrzucił ten wniosek […] r., a pozwani wnieśli odwołanie. Dalej, Sąd stwierdził, że S. A. i J. A. byli zaangażowani, a przynajmniej świadomi czynów Obwinionego. Zaangażowanie S. A. i J. A. w wydanie fałszywych Zaświadczeń miało wpływ na O. GmbH oraz C. Limited poprzez unieważnienie przeniesienia ich udziałów do M. Foundation. Ostatecznie, Sąd podtrzymał postanowienie Sądu Wyższego z […] r. odrzucające wniosek o unieważnienie wyroku zaocznego (k. 367-375v.).
 
W dniu […] r. K. D. legitymujący się jako Specjalny Agent upoważniony przez Republikę Wysp Marschalla oraz jako adwokat dopuszczony do praktyki w Republice Wysp Marschalla pod nr. […], sporządził zaświadczenie, w którym potwierdził, że wyrok zaoczny Sądu Wyższego z dnia […] r. (sprawa cywilna […]) jest ostateczny i nie można się od niego odwołać (k. 408-417v.).
 
Według stanu na dzień […] r., Obwiniony reprezentował A. Limited jako pełnomocnik w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w W. (sygn. akt […]) z powództwa wyżej wymienionej spółki przeciwko Bankowi Gospodarstwa Krajowego w W., w którym to postępowaniu po stronie powoda przystąpiła Fundacja H. im. T. H. (k. 483 oraz 581).
 
Obwiniony występował jako radca prawny również w postępowaniach prowadzonych z udziałem A. Limited oraz Fundacji H. im. T. H. przez Sąd Okręgowy w Ł. (sygn. akt […] oraz […]) (k. 582).
 
W korespondencji e-mail z dnia […] oraz […] r., B. T. po raz kolejny wezwała Obwinionego do zwrotu dokumentów O. GmbH i C. Limited powołując się na ostateczną decyzję Sądu Najwyższego z Wysp Marshalla (k. 583-586).
W dniach […], […] oraz […] r. zostały sporządzone trzy opinie przez biegłego sądowego M. S. Z opinii z dnia […] r. wynika, że podpisy widniejące na dokumentach: statement z dnia […] r. (k. 188) oraz letter of registration z dnia […] r. (k. 192) zostały opatrzone podpisem złożonym przez J. A. Z opinii z dnia […] r. wynika, że podpisy J. A. na dokumencie w postaci kopii pełnomocnictw udzielonych na rzecz Obwinionego, z dnia […] r.:

Z opinii z dnia […] r. wynika, że dokumenty statement (k. 188) z dnia […] r. letter of obligation oraz oświadczenie/statement (k. 196-207) zostały opatrzone podpisem złożonym przez J. A. (k. 1278-1321).
 
W dniu […] r., Sąd Rejonowy w L. wydał orzeczenie, zgodnie z którym postanowił odrzucić wniosek w sprawie prowadzonej pod nr. wniosku: […] oraz nakazał, aby występujący w sprawie powodowie (tj. O. GmbH, C. Limited oraz O. Limited(2)) zwrócili pozwanym (w tym spółce A. Limited) koszty postępowania sądowego (k. 787-789).
 
W dniu […] r. został wniesiony środek zaskarżenia od orzeczenia w sprawie […] do Sądu Najwyższego na Cyprze. Według stanu na dzień […] r., wywiedziona apelacja nie została jeszcze rozpoznana (k.1134-1139). Powyższe potwierdza okoliczność zapadnięcia orzeczenia oddalającego wniosek powodów w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w L. (sygn. akt […]).
 
W dniu […] r., Ministerstwo Energii, Handlu i Przemysłu Wydział Rejestracji Spółek i Oficjalnego Likwidatora w N. (Republika Cypru) wystawiło zaświadczenie, z którego wynika, że J. A. był Dyrektorem i Sekretarzem spółki A. Limited w dniach […] i […] r. (k. 845-848).
 
W dniu […] r., prof. Dr hab. P. G. sporządził pozaprocesową opinię na zlecenie Fundacji H. im. T. H. w związku ze sprawą prowadzoną przez Sąd Okręgowy w Ł. I Wydział Cywilny za sygn. akt […]. Przedmiotem opinii było odniesienie się do opinii M. S. powstałej na potrzeby sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Okręgową dla W.-P. w W. (sygn. […]) z dnia […] r. dopuszczonej jako dowód w sprawie powołanej w zdaniu poprzedzającym. We wnioskach opinii został przedstawiony szereg wad opinii M. S. Ponadto stwierdzono, że powoływana opinia jest pod względem metodologicznym niepełna, niejasna i wewnętrznie sprzeczna, przez co nie spełnia wymagań stawianych przez teorię opiniowania. Bazując na dokumentach przedstawionych opiniującemu oraz opinii M. S. nie ma podstaw do formułowania wniosków o tym, jakoby obrazy podpisów przed powieleniem zostały sporządzone przez naśladownictwo, ani nie są powielonym technicznie obrazem pisma ręcznego J. A. (k. 1114-1119).
 
W dniu […] r., Obwiniony skierował pismo do M. R. – ówcześnie Sekretarza Stanu, Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. W piśmie tym Obwiniony, działając w imieniu swojego klienta: J. A. – przeciwnika procesowego spółek C. Limited i A. Limited, wniósł m.in. o wyjaśnienie, czy:

 
W dniu […] r. został przesłuchany M. S. – autor wcześniej przywołanych opinii z zakresu badania dokumentów na k. 1278-1321. W swoich zeznaniach, M. S. stwierdził jednoznacznie, że podpisy na kopiach pełnomocnictw udzielonych Obwinionemu w dniu […] r. nie zostały podpisane przez J. A. (k. 1274). Biegły wskazał również, że dysponował materiałem pozwalającym na przeprowadzenie wnioskowanych badań oraz na sformułowanie wniosków. Odstęp czasu pochodzenia między materiałem dowodowym oraz porównawczym, starszy wiek oraz ewentualne choroby J. A. nie mogły mieć znaczenia dla obrazu złożonych podpisów (k. 1272-1277).
 
W dniu […] r., Obwiniony sporządził pismo adresowane do K. S. – prezesa Fundacji H. im. T. H., prywatnie swojej byłej żony. W treści tego pisma, Obwiniony wskazał w szczególności na:

 
Obwiniony wskazał na przywołanym wyżej piśmie adres, adresata tożsamy z adresem Kancelarii Prawnej S. sp. k. (k. 1323 vs k. 1338).
 
W załączeniu do wiadomości e-mail z dnia […] r., Obwiniony złożył B. T. dwa dokumenty zatytułowane jako: sprawozdanie z wykonania zlecenia. W tych sprawozdaniach, Obwiniony informuje o czynnościach podjętych w imieniu i na rzecz C. Limited oraz O. GmbH. Na wstępie każdego ze sprawozdań, Obwiniony wskazał, że zostały one złożone w związku z definitywnym wyjaśnieniem kwestii reprezentacji wymienionych spółek. Ponadto, Obwiniony wskazał: Wszelkie działania w imieniu Spółki podejmowałem nieodpłatnie, jako przysługa dla moich stałych współpracowników, celem odwrócenia skutków przestępczych działań osób trzecich, które uderzały w bezpieczeństwo i prawnie chronione interesy tych współpracowników w tym w szczególności adw. L. A. i jego pracownicy, S. A. (tak: w sprawozdaniu dotyczącym O. GmbH; w sprawozdaniu dotyczącym C. Limited w miejsce S. A. pojawia się J. A.) (k. 1159-1163).
 
Z załączonych do akt sprawy kopii dokumentacji wynika, że Obwiniony był zaangażowany w okresie lat […] – […] w sprawy związane z kontrolą nad spółkami z siedzibą na Cyprze (innymi niż wyżej przywoływane), które to spółki przeprowadzały transakcje na rynku nieruchomości w Polsce. Obwiniony występował w tych sprawach jako pełnomocnik w ramach czynności zawodowych, reprezentując w szczególności spółkę A. Limited (vide: segregatory z kopiami dokumentów załączone do akt sprawy).
 
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Dowody z dokumentów, które nie zostały w powołane akapitach poprzedzających, potwierdzają okoliczności objęte ustaleniami Sądu bądź są pozbawione doniosłości dla sprawy.
 
Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom, z których przeprowadził dowód, ponieważ nie znalazł podstawy dla ich kwestionowania. Strony nie kwestionowały dowodów z dokumentów. Ponadto, treść dokumentów była zgodna z zeznaniami złożonymi przez B. T., które były zgodne z treścią dowodów z dokumentów. Zeznania B. T. były wewnętrznie spójne i logiczne, zostały złożone w sposób spontaniczny.
 
Obwiniony złożył obszerne wyjaśnienia w sprawie. Wskazał, że źródłem zdarzeń polegających na udzieleniu mu pełnomocnictwa w dniu […] r. oraz zawarcia umowy darowizny w celu przeniesienia nieruchomości na Fundację H. im. T. H. były przedsięwzięcia biznesowe spółek cypryjskich. Obwiniony zaangażował się w sprawę tych przedsięwzięć licząc na korzyść ze świadczenia pomocy przy inwestycjach podejmowanych przez spółki na rynku nieruchomości. Kierując się wiarygodnością osób występujących w tym przedsięwzięciu, w tym przede wszystkim C. N., Obwiniony rekomendował zaangażowanie do zarządów spółek swoich przyjaciół, zagranicznych adwokatów, tj. m.in. adw. A. G. z Cypru oraz adw. L. A. z M. Obwinionemu zależało na tym, by w zarządach zasiadały osoby o nieposzlakowanej opinii. W […] r. dotarły do Obwinionego niepokojące informacje dotyczące kilkudziesięciu spółek, w które zaangażowany był C. N. Spółki te nie były powiązane formalnie z C. N. Niepokojąca była informacja o zaległości podatkowej VAT spółki M. W podobnej sytuacji znalazł się szereg innych spółek cypryjskich. Spółki te były kontrolowane przez ciąg udzielonych pełnomocnictw. Obwiniony wskazał na odpowiedzialność subsydiarną członków zarządów spółek, które posiadają zaległości podatkowe VAT. Porównuje tą sytuację do tzw. karuzeli podatkowej działającej celem wyłudzenia zwrotu podatku VAT w oparciu o transakcje na nieruchomościach. Całością kierował C. N., który formalnie pozostawał osobą nieodpowiedzialną. Obwiniony, czując się odpowiedzialnym za doprowadzenie swoich przyjaciół do zaangażowania w takie przedsięwzięcie (z ryzykiem odpowiedzialności osobistej) podjął działania zmierzające do skłonienia C. N. do zabezpieczenia roszczeń związanych z zapłatą podatku VAT, w latach […]-[…]. Negocjacje z C. N. doprowadziły do powstania projektów weksli na zabezpieczenie dwóch osób najbardziej eksponowanych na ryzyko odpowiedzialności osobistej. C. N. zapewniał, że zaległości podatkowe stanowią nieporozumienie, sprawy zostaną wyjaśnione. Obwiniony wskazał, że oczekiwał, by weksle wystawiły spółki cypryjskie, natomiast poręczenia udzieliły osoby fizycznie dokonujące transakcji. Następnie, Obwiniony wskazał, że poręczenia mieli udzielić doradcy konsultujący te transakcje. C. N. zaproponował poręczenie wzajemne spółek. W tej sytuacji, Obwiniony ustalił z parterami cypryjskimi, że otrzyma umocowanie m.in. od spółki A. Limited do spłaty zobowiązań podatkowych w Polsce za pomocą aktywów znajdujących się w tych spółkach. Spółka A. Limited stanowiła własność L. A., pracownika J. A. Następnie, Obwiniony stwierdził, że spółka należy do J. A. Wobec wskazanej sprzeczności wyjaśnień, Obwiniony wskazał, że współpracował z kancelarią L. A., nie znał J. A. Dalej, Obwiniony wyjaśnił, że adw. L. A. i A. G. zlecili mu ustalenie, co znajduje się w spółkach, za które działali pełnomocnicy nie przedstawiając raportów ze swojej aktywności w zakresie działania za spółki. W jednej ze spółek, zadłużenie z tytułu VAT sięgnęło kwoty 77 mln zł. Mocodawcom Obwinionego zależało na wyjaśnieniu sprawy i spłacie zobowiązań podatkowych, a tym samym wykazaniu, że nie angażowali się w jakikolwiek proceder sprzeczny z prawem. Z uwagi na niezwykle skomplikowany stan prawny aktywów, Obwiniony zaproponował przeniesienie ich na odrębny podmiot. Obwiniony wskazał na obawę, że pełnomocnicy spółek, których osoby nie były znane, mogą dokonywać dalszych czynności obciążających aktywa spółek. W spółce A. Limited zidentyfikowano „papierowe” aktywo w postaci wyodrębnionych lokali, obciążanych hipoteką. Te nieruchomości mogły być użyte w procederze karuzeli vat`owskiej. Obwiniony zaproponował, by użyć tych aktywów do wykazania próby naprawienia szkody. W ocenie Obwinionego, wartość zbywcza tych lokali wynosiła „0”, ale, w ocenie Obwinionego, dokonanie zaproponowanej transakcji miało mieć pewne znaczenie dla oceny karno-skarbowej. Obdarowana Fundacja H. im. T. H.  powstała specjalnie po to, żeby skupić w niej odnalezione aktywa i użyć ich do spłaty zobowiązań wobec Skarbu Państwa. Fundacja H. im. T. H.  nie była stroną innych umów niż wiązane z realizacją powyższego zamierzenia, nie miała innego majątku, nie podjęła innej działalności gospodarczej. W […] r., Obwiniony powziął informacje, że w niektórych postępowaniach, w których Obwiniony występuje w roli pełnomocnika A. Limited, zaczął występować inny pełnomocnik A. Limited przedstawiając odmienne stanowisko oraz kwestionując umocowanie Obwinionego. Pełnomocnik ten nie był znany Obwinionemu ani jego mocodawcom. Z tej przyczyny, Obwiniony zlecił prawnikom cypryjskim, powiązanym osobiście z adw. A. G., badanie akt rejestrowych spółki A. Limited. Z akt wynika, że udziały w spółce A. Limited zostały przeniesione na spółkę D. Ltd. w […] r. Ponadto, został złożony formularz odwołujący J. A. z dniem […] r. Obwiniony wskazał mocodawcom na konieczność osobistego zaangażowania w próbę naprawienia szkody w kontekście grożącej odpowiedzialności skarbowej. Ustalono, że J. A. osobiście będzie członkiem zarządu spółki. J. A. został dyrektorem A. Limited po to, by udzielić pełnomocnictwa Obwinionemu do dokonania darowizny. Stąd przekonanie Obwinionego, że J. A. nie złożył rezygnacji z tej funkcji. Dalsze działanie, Obwiniony podejmował zakładając że najbardziej prawdopodobnym scenariuszem było posłużenie się kopią oświadczenia o rezygnacji J. A. z podrobionym podpisem. Podrobienie dokumentu miało służyć podważeniu darowizny nieruchomości na rzecz fundacji. W związku z powyższym zostało wszczęte postępowanie przed Sądem w L., co spowodowało wydanie orzeczenia zabezpieczającego. Z tej okoliczności Obwiniony wywodzi, że zostało uprawdopodobnione, że A. Limited stała się przedmiotem wrogiego przejęcia. W wyniku zaskarżenia tego orzeczenia, Sąd Okręgowy w L. w dniu […] r. ponownie zakazał D. Ltd reprezentowania A. Limited. Obwiniony przywrócił do rejestru spółki O. GmbH i C. Limited celem złożenia wniosku do Sądu w L. Postępowanie przed Sądem na Wyspach Marschalla zostało wszczęte celem przejęcia kontroli nad O. GmbH i C. Limited, powodami w postępowaniu przed Sądem w L., co Obwiniony określił jako „kradzież” tego postępowania. Pozwani J. A. i S. A. nie zareagowali właściwie wobec korespondencji sądowej z tej przyczyny, że będąc permanentnie atakowani różnymi kanałami informacyjnym przywykli do prowadzenia bieżącej korespondencji w sprawie spółek. W skutek zapadłego wyroku, Obwiniony został wykreślony z rejestru jako osoba uprawniona do reprezentacji O. GmbH i C. Limited. W tej sytuacji, Obwiniony wydał instrukcje prawnikom działającym za spółki, żeby powstrzymać dalsze działania w sprawie toczącej się przed Sądem w L. Obwiniony stwierdził, że utrata kontroli nad powodami w przywołanym wyżej postępowaniu groziła ważności umowy darowizny poprzez uniemożliwienia rozpoznania merytorycznego sprawy. Pozew został cofnięty przez dwóch z trzech powodów. Z informacji posiadanych przez Obwinionego wynika, ze postępowanie w tej sprawie toczy się nadal. Obwiniony współpracował z kancelarią L. A., wiedział, że pracuje w niej J. A. Na podstawie analogicznych dokumentów, Obwiniony zrealizował „całą masę” różnych transakcji. J. A. został wybrany na dyrektora spółki specjalnie po to, żeby udzielić pełnomocnictwa. Obwiniony nie wyrządził szkody A. Limited. Za tą spółką „stał” Obwiniony oraz J. A. C. N. stworzył sieć pełnomocników i za ich pośrednictwem zarządza interesami, natomiast w zarządach zasiadają osoby z kancelarii A.G. i L.A.
 
Na zadane pytania, Obwiniony udzielił następujących wyjaśnień.
 
Obwiniony nie zna osobiście J. A. Obwiniony nie spotkał nigdy L. A. – rozmawiał z nim wyłącznie telefonicznie. Kwestionowane pełnomocnictwo, Obwiniony otrzymał w ten sam sposób, jak poprzednie. Dowiedziawszy się o podważaniu pełnomocnictwa, Obwiniony zwrócił się o wyjaśnienia do L. A., który wyjawił, że w jego kancelarii stosowany jest sposób postępowania polegający na tym że pracownicy podpisują się za innych pracowników za ich zgodą. Następnie, L. A. wycofał się z tego stwierdzenia, wskazując na autentyczność podpisów. Obwiniony dopuszcza ryzyko, że pełnomocnictwo zostało podpisane we wskazany wyżej sposób, tj. przez innego pracownika kancelarii L. A. Rozmowę z L. A. w tym zakresie Obwiniony odbył we […] r. (korespondencja e-mail). W tej sytuacji Obwiniony nie wie, czy pełnomocnictwo zostało podpisane przez J. A. Przeniesienie nieruchomości mogło nastąpić poprzez wydanie polecenia zarządowi spółki, jednakże zdecydowano się na powołanie J. A. i udzielenie pełnomocnictwa celem wykazania osobistego zaangażowania. Obwiniony stwierdził, że B. T. jest przestępcą, firmantem szefa zorganizowanej grupy. Wyrok zaoczny utrzymał się w mocy jedynie z tego powodu, że druga strona nie zorientowała się. Wyrok ten jest merytorycznie niesłuszny ale uprawomocnił się. Obwiniony musi go respektować, co oznacza konieczność złożenia sprawozdania z działalności na rzecz spółek. Następnie, Obwiniony stwierdził, że nie wie, czy orzeczenie Sądu na Wyspach Marschalla jest prawomocne. Sprawozdania, Obwiniony złożył działając z ostrożności. Wskazał na brak uznania tego wyroku w Polsce. Z uwagi na zgłoszone roszczenie o stwierdzenie nieważności umowy darowizny, nieruchomości stały się niezbywalne. Ponadto, nieruchomości są obciążone hipoteką na rzecz Banku Gospodarstwa Krajowego. Wykreowanie z tych nieruchomości jakiejkolwiek wartości celem spłaty zobowiązań podatkowych jest nierealne, w ocenie Obwinionego chodziło o wykazanie intencji. Obwiniony poniósł koszty sporządzenia opinii związanych z prawomocnością wyroków Sądów na Wyspach Marschalla. Obwiniony ponosi koszty postępowań prowadzonych w związku z przedstawionymi sprawami z uwagi na spadek zainteresowania zaangażowanych osób z upływem czasu oraz postępowania dyscyplinarne prowadzone wobec niego. Obwiniony nie otrzymał wynagrodzenia z tytułu sporządzenia dokumentacji złożonej do akt sprawy. Obwiniony występował w postępowaniu dotyczącym wykreślenia hipoteki, z umocowania spółki A. Limited. Spółka A. Limited powstała na zlecenie Obwinionego oraz J. A. Pod wpływem zarzutu dotyczącego autentyczności podpisu, Obwiniony rozpoczął badania grafologiczne. Sąd Okręgowy w Ł. prowadzący sprawę cywilną stanął na stanowisku, że jedynym autentycznym dokumentem jest oświadczenie J.A. potwierdzające udzielenie pełnomocnictwa Obwinionemu. Obwiniony dopuszcza, jako ryzyko, że J. A. nie podpisał pełnomocnictwa z […] r. Dokument pełnomocnictwa został poświadczony przez notariusza oraz opatrzony apostille. Powyższe pozwalało na działanie w zaufaniu do dokumentu. J. A. udzielił pełnomocnictwa również C.N.. Obwinionemu nie postawiono zarzutów w tej sprawie, nie zgłoszono roszczeń cywilnych. Z powodu zabezpieczenia sądowego, nieruchomości są zamrożone w Fundacji H. im. T. H.. Obwiniony nie zasiada w zarządzie Fundacji H. im. T. H.  od […] r. Zarządza fundacją była żona Obwinionego. Fundacja H. im. T. H. jest organizacją użyteczności publicznej. Obwiniony wpłacił do Fundacji H. im. T. H. 50.000, nie czerpał korzyści z Fundacji H. im. T. H.. Nieruchomości Fundacji H. im. T. H. były wielokrotnie wskazywane organom skarbowym. Nie było możliwe skorzystanie z tych nieruchomości w celu zaspokojenia roszczeń podatkowych z powodu braku możliwości działania osób trzecich. W chwili przekazania spraw Fundacji H. im. T. H.,  K.S., wymieniona była żoną Obwinionego. Umowa darowizny jest ważna ze względu na potwierdzenie tej czynności przez J.A., pod warunkiem, że J.A. był uprawniony do reprezentowania spółki w dniu […] r. Obwiniony twierdzi, że czynność darowizna była objęta bezskutecznością zawieszoną, jest ważna.
 
Sąd przyjął wyjaśnienia złożone przez Obwinionego za wiarygodne jedynie w zakresie, w jakim pozostawały one w zgodności z treścią dowodów z dokumentów. Wiarygodne były również wyjaśnienia, w których Obwiniony wskazał, że od pewnego momentu podejmuje działania na własny koszt z uwagi na spadek zainteresowania osób zaangażowanych w sprawy spółek oraz jednocześnie dla podjęcia obrony we wszczętych wobec niego postępowaniach dyscyplinarnych.
 
Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom złożonym przez Obwinionego w zakresie motywacji, jakimi Obwiniony miał się kierować podejmując czynności w sprawach spółek zagranicznych.
 
Oceniając wyjaśnienia złożone przez Obwinionego, Sąd zważył w szczególności na sposób jego zachowania w toku tej czynności w dniu […] r. Obwiniony był wyraźnie zdenerwowany, czasami tracił oddech. Obwiniony pocierał wielokrotnie twarz lub nos. Wyjaśnienia zostały złożone w sposób spontaniczny jedynie chwilami. Obwiniony posługiwał się często notatkami. Opisane wyżej zachowanie odbiegało w sposób wyraźny od przebiegu składania wyjaśnień w czasie, gdy Obwiniony był tymczasowo zatrzymany. W ocenie Sądu, składanie wyjaśnień z aresztu śledczego było okolicznością zdecydowanie mniej komfortową niż ta, w której Obwiniony znajdował się w dniu […] r., kiedy składał powtórnie wyjaśnienia w Sali rozpraw tutejszego Sądu. Powyższe świadczyło przeciwko wiarygodności wyjaśnień.
 
Szczegółowe powody dla odmowy wiarygodności wyjaśnień Obwinionego w określonej części zostały przedstawione w dalszej części wywodów.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniony dopuścił się czynu sprzecznego z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
 
Punktem wyjścia dla oceny czynu Obwinionego stanowiło rozstrzygnięcie, czy w zakresie ujawnionych okoliczności sprawy, Obwiniony działał jako radca prawny, czy też pozostają one jedynie w wymiarze jego życia prywatnego. Rozstrzygnięcie to było doniosłe dla ustalenia zasad wykonywania zawodu, które zostały naruszone przez Obwinionego.
 
Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że przypisany Obwinionemu czyn leżał w zakresie jego aktywności zawodowej jako radcy prawnego.
 
Przyjmując, jak powyżej, Sąd zważył przede wszystkim na szeroki kontekst działań Obwinionego. W ustalonym stanie faktycznym Obwiniony dokonywał różnorodnych czynności, w tym obejmujących reprezentację spółek zarejestrowanych w Republice Wysp Marshalla, zaangażowanie profesjonalnych pełnomocników i prowadzenie postępowania sądowego w Republice Cypru, wywołujących skutki prawne dla innych podmiotów (m.in. zawarcie umowy darowizny nieruchomości w imieniu spółki A. Limited na rzecz Fundacji H. im. T. H.) a także liczne działania związane z funkcjonowaniem spółek prawa obcego w Polsce (w tym wystąpienia do organów ścigania – vide: w szczególności memorandum załączone do pisma z dnia […] r. do Prokuratury Apelacyjnej we W. w sprawie o sygn. akt […] – załącznik do akt sprawy) oraz wspólnoty mieszkaniowej w Polsce (powołanie do zarządu wspólnoty - k. 299). Ponadto, zważyć należało, że Obwiniony zaangażował się finansowo w sprawy swoich mocodawców poprzez dokonanie darowizn pieniężnych na rzecz Fundacji H. im. T. H.  w niebagatelnej kwocie ponad 64 tys. zł (k. 1323). Czynności Obwinionego były podejmowane również w obszarze odległym od terytorium Polski (Republika Wysp Marshalla oraz Republika Cypru), z zaangażowaniem osób zamieszkujących poza granicami kraju (J. A. legitymujący się paszportem wydanym przez Republikę Kostaryki). Obwiniony powołał Fundację H. im. T. H. w celu, jak wyjaśnił, skupienia w niej odnalezionych aktywów spółek cypryjskich, a następnie użycia ich do spłaty zobowiązań wobec Skarbu Państwa. Obwiniony podejmował działania przez okres wielu lat, począwszy od roku […]. Skala zaangażowania Obwinionego była duża, zdecydowanie wykraczała poza granice pomocy przyjacielskiej, czy też honorowego zobowiązania wynikającego z poręczenia za inną osobę.
 
Wskazać należy, że w dniu […] r. (k. 784) Obwiniony wyjaśnił, że zaangażował się w udział w spółkach grzecznościowo, na prośbę przyjaciela A. G.. Natomiast, w wyjaśnieniach złożonych w niniejszej sprawie, Obwiniony stwierdził, że jego zaangażowanie w ujawnione sprawy wynikało ze spodziewanej korzyści z obsługi przedsięwzięć biznesowych oraz okoliczności zarekomendowania zaangażowania w te przedsięwzięcia zaprzyjaźnionym adwokatom, tj. L. A. oraz A. G.. Powyższe wyjaśnienia są niewiarygodne w odniesieniu do pobudki działania Obwinionego. Przede wszystkim bowiem, jak wyżej wskazano, skala wysiłku poniesionego przez Obwinionego w związku czynnościami przedstawionymi powyżej w opisie stanu faktycznego zdecydowanie wykracza poza granice spotykane według doświadczenia życiowego w sytuacjach określanych jako przysługa o charakterze grzecznościowym czy też przyjacielskim. Ponadto, obydwie osoby, które zostały wskazane przez Obwinionego jako jego przyjaciele, były adwokatami. Przyjąć zatem należało, że dysponowali orientacją w prawie pozwalającą na samodzielną ocenę ryzyk związanych z zaangażowaniem w spółki a także rozpoznanie grożących im konsekwencji prawnych oraz potrzebę podjęcia określonych czynności prawnych bądź procesowych. Należy zwrócić uwagę również na wyjaśnienia Obwinionego, w których stwierdził, że z L. A. rozmawiał wyłącznie telefonicznie, prowadził liczne sprawy związane ze spółkami w innych jurysdykcjach. Dalej, Obwiniony wyjaśnił, że L. A. przedstawił mu dwie różne wersje dotyczące sposobu podpisywania dokumentów przez pracowników jego kancelarii (najpierw poinformował o składaniu podpisów za inne osoby, a następnie się z tego twierdzenia wycofał). W tym kontekście, twierdzenie o przyjacielskich relacjach między Obwinionym i L. A. było niewiarygodne. Wreszcie, nie sposób pominąć, że upływem czasu argumentacja prezentowana przez Obwinionego w omawianym zakresie uległa poszerzeniu.
 
Obwiniony posiadł niewątpliwie obszerną wiedzę w zakresie spraw, w których uczestniczył. Świadczy o tym przede wszystkim treść oświadczenia z k. 47-56. Przy tym, wiedza Obwinionego obejmowała, co należy podkreślić, znajomość formalnych aspektów prowadzenia spraw spółek występujących w niniejszej sprawie, funkcjonujących pod obcym reżimem prawnym. Powzięcie tak obszernej wiedzy z całą pewnością wymagało ponad przeciętnego zaangażowania w sprawę, dalece odbiegającego od standardu przysługi przyjacielskiej.
 
Obwiniony wyraźnie wskazał na wstępie oświadczenia powołanego w akapicie poprzedzającym, że wykonuje zawód prawnika (k. 47v.).
 
W kontekście wskazanej wyżej skali działań zważyć również należało, że Obwiniony nie odstąpił od zajmowania się powierzonymi mu sprawami pomimo pogorszenia relacji z A. G., które miały stanowić jedną z przyczyn dla zaangażowania Obwinionego w sprawie.
 
Dostrzec należało, że w treści dokumentów pełnomocnictw, jakie miały zostać udzielone Obwinionemu przez J. A. w dniu […] r., wyraźnie wskazano, że pełnomocnik jest radcą prawnym prowadzącym kancelarię prawną (k. 178 oraz 182v.). Dokument pełnomocnictwa z k. 178-181v. został poświadczony za zgodność z oryginałem przez Obwinionego w formie czynności zawodowej.
 
Obwiniony posługiwał się tytułem zawodowym w wystąpieniach dokonywanych w sprawie spółek (przykładowo: pismo Obwinionego z dnia […] r. do Prokuratury Apelacyjnej we W. w sprawie o sygn. akt […], pismo do B. T. z […] r., pełnomocnictwo substytucyjne dla r.pr. B. P. z […] r. – załączniki do akt sprawy).
 
Wypowiedź Obwinionego zawarta w oświadczeniu na k. 47-57, zgodnie z którą J. A. wydał Obwinionemu polecenie aby założyć fundację non-profit w Polsce, do której Obwiniony przeniósłby nieruchomości należące do A. Limited, wskazuje na relacje między radcą prawnym i klientem.
 
Obwiniony, prezentując kontekst swoich działań wskazał, że bronił przed wrogim przejęciem „swoich klientów” (vide: odpowiedź na wniosek o ukaranie z k. 634-690).
 
Z dokumentu sporządzonego przez r.pr. M. K. (Kancelaria G. K.) na k. 170 wynika m.in., że Obwiniony podając się za pełnomocnika spółki A. Limited składał dokumenty pełnomocnictw udzielonych mu w dniu […] r. w postępowaniach prowadzonych przez: Sąd Okręgowy w W. (sygn. akt […]), Sąd Okręgowy w Ł. (sygn. akt […]) oraz Sąd Rejonowy dla Ł. – Ś., co potwierdza w części wydruk strony – Portalu Sądów Apelacji W. (k. 577 i 1085), z którego wynika, że Obwiniony występował w sprawie jako pełnomocnik A. Limited w […] r. oraz w […] r. mimo, że jego relacje z A. G. nie były przyjacielskie od roku […].
 
W piśmie z dnia […] r. (k. 1338-1339), Obwiniony wyraźnie wskazał, że działał w imieniu swojego klienta – J. A.
 
Z tych wszystkich względów, Sąd doszedł do przekonania, że działanie Obwinionego ustalone w opisie stanu faktycznego sprawy stanowiło w istocie swej wykonywanie zawodowych czynności radcy prawnego. Powyższej oceny nie zmienia zaangażowanie kancelarii prawnych do prowadzenia sprawy przed Sądem w L.. Okoliczność ta wynika z oczywistych względów związanych z barierą językową oraz obcą jurysdykcją. Podobnie ocenić należało kwestionowany udział Obwinionego w organach spółek. W ocenie Sądu, działalność Obwinionego w tym wymiarze stanowiła element całokształtu jego aktywności, która miała formę świadczenia pomocy prawnej w ramach wykonywanego zawodu.
 
Do odmiennych wniosków nie doprowadziła argumentacja, w której Obwiniony wskazał, że nie otrzymał jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu podjętych czynności. Wobec braku dowodu świadczącego przeciw temu twierdzeniu, Sąd uznał je za wiarygodne zważając jednocześnie na fakt przeniesienia nieruchomości do Fundacji zarządzanej przez Obwinionego. Przywołane przeniesienie mogło bowiem stanowić potencjalne źródło korzyści a także swoiste zabezpieczenie w relacji z klientami. Sam Obwiniony wyjaśnił m.in., że spodziewał się korzyści z zaangażowania w przedsięwzięcia biznesowe występujących w sprawie osób, w przyszłości.
 
W powyższym kontekście należało odczytywać znaczenie i konsekwencje czynu zarzuconego Obwinionemu, a także jego kwalifikację prawno-etyczną.
 
Przechodząc do przyczyn uznania czynu Obwinionego za delikt dyscyplinarny należało wskazać, jak następuje.
 
Jak wywiedziono w części poświęconej ustaleniom w zakresie stanu faktycznego, Obwiniony, legitymując się pełnomocnictwem uzyskanym od J. A. w dniu […] r., dokonał czynności darowizny w imieniu i na rzecz A. Limited w dniu […] r. Czynność ta była przysparzająca dla reprezentowanej przez Obwinionego, Fundację H. im. T. H..
 
W dniach […] r., […] r. oraz […] r. zostały sporządzone ekspertyzy, które zgodnie stwierdzają, że podpis J. A. widniejący na kopii pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu przez A. Limited z siedzibą na Cyprze w dniu […] r. nie jest oryginalnym podpisem J. A.. Przywołane ekspertyzy miały charakter prywatny.
 
Następnie, w dniach […], […] oraz […] r. poddano badaniu, w tym przypadku w trybie procesowym, dokumenty opatrzone podpisem J. A. przez biegłego sądowego. Z opinii z dnia […] r. wynika, że podpisy J. A. na dokumencie w postaci kopii pełnomocnictw udzielonych na rzecz Obwinionego, z dnia […] r.:

Wnioski płynące z opinii zostały w całości przez biegłego w toku przesłuchania przez organ ścigania.
 
Ponadto, z opinii powołanego wyżej biegłego wynika, że oświadczenie z k. 196, wskazujące m.in. na nieudzielenie pełnomocnictwa Obwinionemu, zostało podpisane przez J. A.
 
W tym stanie rzeczy, Sąd uznał za niewątpliwe, że pełnomocnictwo, jakim Obwiniony posłużył się do zawarcia umowy darowizny nieruchomości w imieniu i na rzecz spółki A. Limited nie zostało podpisane przez J. A.. Konsekwentnie, w dacie zawarcia powołanej wyżej umowy, Obwiniony nie był uprawniony do reprezentowania spółki – darczyńcy.
 
W tym miejscu, jedynie na marginesie głównych rozważań w sprawie, wskazać należy, że sugerowane potwierdzenie umowy darowizny przez A. Limited w trybie art. 103 § 1 kc wymagałoby należytej reprezentacji spółki. W ujawnionych okolicznościach sprawy, możliwość dokonania takiego potwierdzenia przez J. A. w sposób skuteczny jest, w opinii Sądu, wątpliwa. Dokonanie ostatecznej oceny w tym zakresie leży w kognicji sądów powszechnych.
 
Obwiniony wyjaśnił w toku rozprawy głównej, że nie wie, gdzie został podpisany dokument pełnomocnictwa udzielonego mu w dniu […] r. Dokument ten otrzymał w sposób, w jaki wcześniej otrzymywał inne dokumenty w związku ze współpracą z kancelarią L.A.
 
W sprawie nie przeprowadzono dowodu, który wskazywałby wprost na bezpośrednie zaangażowanie Obwinionego w sporządzenie dokumentu pełnomocnictwa ani w uzyskanie podpisu J. A..
 
Wobec powyższego, posłużenie się przez Obwinionego zakwestionowanym pełnomocnictwem wymagało oceny w kontekście doświadczeń, jakie Obwiniony zdobył w toku zaangażowania w sprawy spółek cypryjskich przed zawarciem umowy darowizny nieruchomości, a także sposobu postępowania Obwinionego po zawarciu tej umowy w kontekście zdarzeń bieżących.
 
Obwiniony podjął czynności w sprawach różnych spółek cypryjskich co najmniej od roku […]. Wiedza i doświadczenie płynące z tej aktywności dla Obwinionego wskazuje jednoznacznie, że spółki były wykorzystywane instrumentalnie do dokonywania operacji, które zostały określone przez Obwinionego przy użyciu odwołania do potocznego pojęcia karuzeli vatowskiej. Obwiniony wyjaśnił, że istniały ciągi udzielonych pełnomocnictw wykorzystywanych do dokonywania czynności za spółki. Osoby uprawnione do zarządzania spółkami były zaskakiwane nowymi informacjami związanymi z aktywnością osób posiadających umocowanie na podstawie udzielonego pełnomocnictwa. Powyższe buduje obraz spółek jako podmiotów, z którymi nawiązanie jakiejkolwiek współpracy wiąże się z bardzo wysokim ryzykiem prawnym.
 
W ustalenie powyższe wpisuje się również działanie w ramach wielu obcych jurysdykcji. W ujawnionym stanie faktycznym doszło do czynności procesowych w ramach prawa Republiki Cypru oraz Wysp Marschalla. W postępowaniu prowadzonym za sygn. akt […], Sąd podejmował próby dokonania ustaleń w zakresie prawomocności wyroku zaocznego Sądu Wyższego z dnia […] r. (sprawa cywilna […]). Pomimo kilkukrotnego wystąpienia oraz zaangażowania lokalnej placówki dyplomatycznej nie udało się uzyskać żądanych informacji.
 
Zauważyć również należy, że czynności, jakich dokonywały spółki cypryjskie, dotyczyły nieruchomości. Podobnie, majątek A. Limited przeniesiony do Fundacji H. im. T. H. zarządzanej przez Obwinionego obejmował nieruchomości. W tym przedmiotowym wymiarze, rozumianym jako obrót nieruchomościami, czynności podjęte przez Obwinionego w ramach pomocy udzielonej w stanie faktycznym były podobne do ujawnionej działalności spółek cypryjskich.
 
Obwiniony przystępując do zawarcia umowy darowizny działał w pełnej świadomości przedstawionych wyżej uwarunkowań związanych z działalnością spółek cypryjskich.
 
W powyższym kontekście należy rozpatrywać także zdarzenia i postępowanie Obwinionego, jakie miały miejsce po zawarciu umowy darowizny między A. Limited i Fundacją H. im. T. H..
 
W dniu […] r. zostało sporządzone pisemne oświadczenie spółki A. Limited, z którego wynika między innymi, że Obwiniony nie był uprawniony do reprezentowania A. Limited przy zawarciu umowy darowizny z […] r. z tego powodu, że J. A. nie był uprawniony do udzielenia pełnomocnictwa w dniu […] r.(k. 284-290).
 
Następnie, w dniu […] r. J. A. złożył oświadczenie przed notariuszem, z którego to oświadczenia wynika, że nie udzielił Obwinionemu umocowania do działania za A. Limited (k. 196-207).
 
W dniu […] r., Sąd Okręgowy w Ł., działając z wniosku A. Limited z udziałem Fundacji H. im. T. H., postanowił udzielić zabezpieczenia roszczenia poprzez ustanowienie zakazu zbywania oraz obciążania 24 lokali (sygn. akt […]). W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Okręgowy wskazał na uprawdopodobnienie roszczenia o stwierdzenie nieważności umowy darowizny z dnia […] r. ze względu na nieprawidłowe umocowanie Obwinionego działającego w imieniu A. Limited (k. 292-293v.).
 
W dniu […] r. J. A. miał złożyć kolejne oświadczenie przed notariuszem, z którego wynika, że w dniu […] r. ustanowił Obwinionego (radcę prawnego) pełnomocnikiem A. Limited, a od tej daty nie nastąpiły żadne zdarzenia powodujące wygaśnięcie jego mandatu. Akt darowizny dokonany przez Obwinionego jest zgodny z wolą A. Limited (k. 649-652).
 
W dniu […] r. została sporządzona kolejna ekspertyza grafologiczna, która, podobnie jak poprzednia, stwierdza, że podpis J. A. widniejący na kopii pełnomocnictwa udzielonego Obwinionemu przez A . Limited w dniu […] r. nie jest oryginalnym podpisem J. A..
 
Pozwem z dnia […] r., spółka A. Limited reprezentowana przez r.pr. M. K. z substytucji G.K., wytoczyła przeciwko Fundacji H. im. T. H. powództwo o ustalenie nieważności umowy darowizny z dnia […] r., na podstawie której strona pozwana uzyskała nieodpłatnie własność 24 lokali od powodowej A. Limited. W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in. na nieskuteczność umocowania Obwinionego do działania w imieniu A. Limited przez J. A. (k. 295-297v.).
 
W dniu […] r. Obwiniony spotkał się z cypryjskimi prawnikami w celu powierzenia im prowadzenia sprawy. Pozew został wniesiony w dniu […] r. (k. 112). Również w dniu […] r. Obwiniony złożył przysięgę i oświadczenie przed Sądem Rejonowym w L. w sprawie pomiędzy: O. GmbH, C. Limited oraz O. Limited(2) (występującymi jako powodowie) a G. C., D. (Cyprus) Ltd., M. M., A. S., A. T., A. Limited, V. Limited, P. Ltd., Rejestr Spółek oraz Syndyków Mas Upadłościowych (występującymi jako pozwani).
 
W dniu […] r., Sąd Okręgowy w L. wydał orzeczenie o charakterze zabezpieczającym (sygn. akt […] ) (k. 20-20v.).
 
Wobec cofnięcia wniosku złożone do Sądu w L. oraz zapadnięcia orzeczeń przed Sądami na Wyspach Marschalla, Obwiniony podjął dalsze czynności procesowe o nieznanym skutku na dzień orzekania w niniejszej sprawie.
 
W świetle przedstawionej wyżej chronologii zdarzeń zważyć należało przede wszystkim na postawę Obwinionego. Po otrzymaniu dokumentu pełnomocnictwa z […] r. i zawarciu umowy darowizny, Obwiniony powziął wiedzę o okolicznościach świadczących o nienależytym umocowaniu do działania w imieniu spółki A. Limited, tj. o sporządzeniu opinii grafologicznych, złożeniu oświadczenia przez spółkę A. Limited w dniu […] r. oraz przez J. A. w dniu […] r. O powyższych okolicznościach Obwiniony dowiedział się najpóźniej z postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia […] r. (sygn. akt. […]), które zostało wydane w postępowaniu z udziałem Fundacji H. im. T. H.  (k. 290). Co istotne, będąc zawodowym prawnikiem, Obwiniony bez trudu odczytał z treści zapadłego postanowienia, że Sąd Okręgowy w Ł. uznał roszczenie A. Limited o ustalenie nieważności umowy darowizny nieruchomości za uprawdopodobnione z powodu wadliwości umocowania udzielonego przez J. A.. W takim stanie rzeczy, Obwiniony zainteresowany osobiście w sprawie z tytułu zaangażowania w kierowanie Fundacji H. im. T. H. powinien, postępując racjonalnie, poszukiwać dowodów na odparcie twierdzeń, które legły u podstaw postanowienia wydanego przez Sąd Okręgowy w Ł., a także w toku procesu wytoczonego następnie przez A. Limited.
 
W materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie pojawił się dokument obejmujący kolejne oświadczenie, jakie miał złożyć J. A. w dniu […] r. Powyższe oświadczenie jest korzystne dla Obwinionego, potwierdza udzielenie mu umocowania w dniu […] r. do działania za spółkę A. Limited.
 
Następnie, w stanie faktycznym sprawy pojawia się kolejna opinia grafologiczna, podważająca wiarygodność pełnomocnictwa z dnia […] r., a w konsekwencji również prawdziwość oświadczenia J. A. z dnia […] r.
 
Niejako w odpowiedzi na wytoczenie powództwa w Polsce przez A. Limited, Obwiniony doprowadził do wszczęcia postępowania przez Sądem cypryjskim, które to postępowanie ma na celu zachowanie status quo w zakresie kontroli korporacyjnej w spółkach pozwanych, a wśród nich również w samej A. Limited. W ten sposób Obwiniony usiłował doprowadzić do sytuacji, w której rozpoznanie spraw cywilnych przed Sądami w Polsce z udziałem A. Limited mogło być utrudnione ze względu na przebieg sprawy przed Sądem Okręgowym w L.
 
W okresie od dnia zawarcia umowy darowizny do zamknięcia przewodu sądowego, Obwiniony nie podejmował jakichkolwiek działań mających na celu przeniesienie tytułu do nieruchomości wniesionych do Fundacji H. im. T. H. na rzecz którejkolwiek z osób fizycznych, wskazywanych jako zagrożone osobistą odpowiedzialnością podatkową, bądź kontrolowanych przez nie podmiotów. Obwiniony nie wyjaśnił, z jakich powodów przestał zarządzać Fundacją na rzecz swojej żony (obecnie byłej żony) w świetle pobudki, jaka nim kierowała, w postaci woli udzielenia pomocy osobom obciążonych ryzykiem odpowiedzialności podatkowej.
 
Ostatecznie, na chwilę orzekania, Obwiniony usiłował podważyć niekorzystne rozstrzygnięcie Sądu Wysp Marschalla oraz Sądu w L.. Skuteczność powyższych czynności jawi się jako wątpliwa w świetle ustaleń, co do stron tych postępowań. Z dużym prawdopodobieństwem wniesione środki zaskarżenia zostaną odrzucone bądź oddalone z uwagi na brak gravaminis po stronie Obwinionego. Treść opinii prywatnych, sporządzonych na zlecenie Obwinionego nie mogła wpłynąć na sposób oceny w tym zakresie.
 
Racjonalnie oceniając stan prawny Obwiniony powinien przyjmować, że kwestia reprezentacji A. Limited kształtuje się w sposób podważający uprawnienie J. A. do reprezentowania powołanej spółki w zakresie udzielenia umocowania do zbycia nieruchomości na rzecz Fundacji H. im. T. H.
 
Obwiniony miał świadomość treści i wniosków wszystkich opinii w przedmiocie podpisu złożonego na pełnomocnictwie, które zostały sporządzone w wymiarze prywatnym, jak i procesowym. Opinia prywatna, sporządzona na zlecenie Obwinionego nie może prowadzić do wniosków odmiennych. Decydujące znaczenie, Sąd przypisał opinii sporządzonej w karnym postępowaniu przygotowawczym, popartej zeznaniami złożonym przez jej autora.
 
Wreszcie, Obwiniony złożył sprawozdania z czynności wykonanych na rzecz spółek. Na pytanie Sądu, nie potrafił jednak zająć jednoznacznego stanowiska w zakresie prawomocności wyroku zapadłego na Wyspach Marschalla. Obwiniony dokonał tych czynności niejako z ostrożności, w sposób na tyle ogólny, by nie zaszkodzić sytuacji procesowej w innych postępowaniach. W ten sposób sformułowana przyczyna złożenia sprawozdań była niewiarygodna.
 
Odnosząc się do powyższego wskazać należy przede wszystkim na okoliczność, iż obranie przez Obwinionego sposobu postępowania wykazującego względną bądź trwałą skuteczność z perspektywy realizowania własnych interesów nie oznacza per se, że takie postępowanie jest etycznie akceptowalne na gruncie zasad deontologii zawodowej radców prawnych. Zgodnie z przyjęciem dokonanym we wcześniejszych wywodach, Sąd uznał czynności wykonane przez Obwinionego w oparciu o dokument pełnomocnictwa z dnia […] r., za czynności zawodowe radcy prawnego. Obwiniony, jako profesjonalny pełnomocnik powinien, po powzięciu wiedzy o okolicznościach ujętych w uzasadnieniu powoływanego wyżej postanowienia Sądu Okręgowego w Ł., podjąć czynności zmierzające do ustalenia rzeczywistego stanu rzeczy w sposób niewątpliwy. Ogląd dokumentu pełnomocnictwa otrzymanego przesyłką pocztową wraz z dokumentacją pochodzącą z obcej jurysdykcji mógł nie stanowić wystarczającej podstawy dla pewnych ustaleń w zakresie autentyczności podpisu złożonego przez J. A.. Obwiniony nie zdecydował się na zlecenie sporządzenia opinii grafologicznej, czego w sytuacji istnienia opinii podważającej autentyczność podpisu J. A. oczekiwać należało. W to miejsce pojawiło się oświadczenie J. A. z […] r., które jest całkowicie sprzeczne z oświadczeniem opatrzonym datą wcześniejszą. Już w tym stanie rzeczy, pomijającym kolejną, niekorzystną dla Obwinionego opinię grafologiczną, Obwiniony nie był uprawniony do zawierzenia autentyczności dokumentów pełnomocnictw z […] r. oraz oświadczenia J. A. z […] r. Mimo to, Obwiniony podjął czynności procesowe przed Sądem Okręgowym w L. w celu utrzymania zarządzanej przez niego Fundacji H. im. T. H. przy darowanych jej lokalach.
 
Przedstawione wyżej okoliczności świadczyły za uznaniem, że działanie Obwinionego było nakierowane przede wszystkim na zawarcie umowy darowizny z […] r. w imieniu i na rzecz A. Limited oraz utrzymanie możliwości zarządzania i obrotu darowanymi nieruchomościami przez Fundację H. im. T. H.. Obwiniony nie podejmował działań nakierowanych na wyjaśnienie sprawy swojego umocowania oraz swojego dalszego zaangażowania w sprawę w zależności od ustaleń podjętych w powyższym zakresie.
 
Ponadto, czynności podejmowane przez Obwinionego po zawarciu powołanej wyżej umowy darowizny miały na celu przede wszystkim uchronienie przed odpowiedzialnością osobistą Obwinionego. W ocenie Sądu, działaniami tymi były: wniesienie środków zaskarżenia wobec orzeczeń zapadłych na Wyspach Marschalla oraz przed Sądem w L., zlecenie sporządzenia prywatnej opinii do opinii biegłego z dziedziny grafologii, złożenie sprawozdań z czynności wykonanych dla spółek, przekazanie zarządu Fundacji H. im. T. H. w ręce żony, skierowanie pisma do Fundacji H. im. T. H. o treści zgodnej z prezentowaną w ramach objętej argumentacji dla obrony w postępowaniu dyscyplinarnym.
 
Podnieść należy, że Obwiniony ustąpił z Zarządu Fundacji H. im. T. H. na rzecz żony, co miało miejsce w roku […]. W przywołanym wyżej piśmie z dnia […] r. do obecnego Zarządu Fundacji H. im. T. H., Obwiniony wskazuje na konflikt w relacjach z byłą żoną. Jednocześnie, siedziba Fundacji H. im. T. H. w dalszym ciągu mieści pod adresem Kancelarii, w której Obwiniony wykonuje zawód. Ponadto, pomimo wyraźnego stwierdzenia w złożonych wyjaśnieniach, że Fundacja H. im. T. H. została powołana w celu przeniesienia majątku spółek i jego ochrony przed osobami trzecimi, Obwiniony wskazuje w swoim piśmie na współpracę z inną fundacją. W tym zakresie, treść pisma zdaje się tworzyć obraz fundacji działającej nie dla realizacji określonego zamierzenia – ochrony interesów przyjaciół Obwinionego, lecz jako podmiot aktywnie działający na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Powyższe wskazuje na niekonsekwencję, wewnętrzną sprzeczność stanowiska Obwinionego.
 
Sąd zważył również na odstęp czasu między ustąpieniem Obwinionego z Fundacji H. im. T. H. oraz datą, w której wystąpił do jej Zarządu w sprawie realizacji podstawowych zadań Fundacji H. im. T. H., w tym na konieczność wykonania polecenia z umowy darowizny. Kierując się lojalnością wobec swoich mocodawców oraz troską o ich interesy, Obwiniony powinien w sposób bieżący monitorować działania Fundacji H. im. T. H. w zakresie realizacji celu, w jakim została powołana. W to miejsce, Obwiniony kieruje do Fundacji H. im. T. H. monit dopiero po upływie około 4 lat od ustąpienia z jej Zarządu odwołując się również do innych celów niż deklarowany w wyjaśnieniach, jako przyczyna powstania Fundacji H. im. T. H.
 
W świetle powyższego, Sąd uznał, że pismo Obwinionego do Fundacji H. im. T. H. z dnia […] r. zostało sporządzone w związku z toczącymi się postępowaniami dyscyplinarnymi, w celu uwiarygodnienia linii obrony.
 
Niewiarygodne jest również twierdzenie Obwinionego o opadającym zainteresowaniu osób, którym zamierzał pomóc. Wartość nieruchomości wniesionych do Fundacji H. im. T. H., oceniana przez pryzmat kwoty zadeklarowanej w treści umowy darowizny, jest niebagatelna. Ponadto, w szerokim kontekście wyjaśnień Obwinionego podnieść należy również ryzyko odpowiedzialności karno-skarbowej.
 
Obwiniony, jak sam wyjaśnił oraz wykazał za pomocą złożonych w sprawie dokumentów, dokonał wpłaty na rzecz Fundacji H. im. T. H. również w znacznej kwocie, przewyższającej 64 tys. zł. Nie sposób przyjąć, że Obwiniony poniósł taki wydatek w obliczu nieotrzymania jakiegokolwiek wynagrodzenia za pracę wykonaną przy czynnościach ujawnionych w toku niniejszego postępowania (w tym przy analizie oraz sporządzeniu dokumentacji załączonej do akt sprawy) jedynie z pobudek relacji osobistej m.in. z osobą, której nigdy osobiście nie spotkał – adw. L. A., a także z osobą, z którą relacje osobiste uległy pogorszeniu – adw. A. G.. Tym bardziej, że z założenia, celem Fundacji H. im. T. H. miało być wyłącznie zapewnienie możliwości wykazania woli wykonania obowiązku podatkowego przez osoby, na których spoczywał taki obowiązek.
 
Zważyć również należało, że osoby zagrożone odpowiedzialnością w zakresie niewykonanych zobowiązań podatkowych, realnie zainteresowane wykazaniem osobistego zaangażowania w próbę uregulowania tych zobowiązań poprzez majątek zgromadzony w Fundacji H. im. T. H. (zgodnie z wyjaśnieniami Obwinionego), powinny osobiście wspierać Fundację H. im. T. H., zwłaszcza w przypadku braku płynności finansowej. W to miejsce, osobą wpierającą okazał się być Obwiniony, który dokonywał darowizn pieniężnych na rzecz Fundacji H. im. T. H. w celu zapewnienia jej przetrwania. Powyższe wskazuje na sprzeczność między wyjaśnieniami złożonymi przez Obwinionego oraz jego działaniami. 
 
Ponadto, wyjaśnienia Obwinionego w zakresie celu powołania Fundacji H. im. T. H. nie odpowiadają zasadom logicznego rozumowania w świetle obowiązujących przepisów w zakresie sposobu zapłaty podatku. Obwiniony wyjaśnił, że celem powołania Fundacji H. im. T. H. oraz przeniesienia na nią nieruchomości było umożliwienie wykazania przez określone osoby fizyczne, na których ciążył subsydiarnie obowiązek podatkowy, podjęcia czynności zmierzających do wykonania tego obowiązku bądź co najmniej dobrej woli w tym zakresie. Jednocześnie, zawarcie umowy darowizny wywołało skutek rzeczowy w postaci przeniesienia na Fundację H. im. T. H. tytułu do nieruchomości, a także do pobierania z nich pożytków. Treść polecenia zawartego w umowie darowizny należy rozpatrywać w kontekście zasad zapłaty podatku, które przewidują osobiste działanie zobowiązanego, z wyjątkami uregulowanymi w art. 62b Ordynacji podatkowej (pomijając datę wejścia w życie przywołanego przepisu). Zasada powyższa była znana Obwinionemu, co wynika z treści jego wyjaśnień. W związku z powyższym, nie sposób przyjąć koncepcję spełnienia przez Fundację H. im. T. H. świadczenia podatkowego za osoby trzecie, wskazane w umowie darowizny. Ponadto, niezrozumiałym jest, dlaczego mocodawcy zdecydowali się na przeniesienie nieruchomości do podmiotu, w stosunku do którego pozbawieni byli możliwości kontroli z tytułu udziałowego. Skoro zawarcie umowy darowizny nie było działaniem na szkodę A. Limited, podobną umowę spółka mogła zawrzeć z innym podmiotem, np. ze spółką, która nie podlegałaby jakiemukolwiek wpływowi ze strony powoływanego przez Obwinionego – C. N.
 
Z tych wszystkich względów Sąd nie dostrzegł podstaw dla przyjęcia, że Obwiniony działał w sprawie jedynie z powodów honorowych czy też przyjacielskich. W ocenie Sądu, Obwiniony działał z pobudek majątkowych, które z upływem czasu nie zmieniły się.
 
Obwiniony nie dochował należytej staranności, jakiej w stanie faktycznym sprawy należało oczekiwać. Sąd doszedł do przekonania, że w ujawnionych okolicznościach sprawy, Obwiniony powinien był odstąpić od jakichkolwiek czynności podejmowanych za A. Limited od chwili uzyskania wiedzy o konstruktywnym zakwestionowaniu umocowania, w oparciu o które działał. W to miejsce, Obwiniony konsekwentnie działał w celu utrzymania Fundacji H. im. T. H. przy prawie do darowanych nieruchomości. Do czynności tych zaliczyć należy również występowanie we wskazanych w opisie stanu faktycznego postępowaniach sądowych jako pełnomocnik w warunkach sprzeczności interesów oraz zaniechanie w zakresie ustaleń z innym pełnomocnikiem.
 
Czyn Obwinionego wywołał szkodę po stronie A. Limited oraz jej wspólnika – spółki C. Limited. Stąd, obydwie spółki zostały uznane za pokrzywdzone. Szkoda ma wymiar majątkowy, znacznej wielkości mierzonej jako utrata tytułu do nieruchomości, których wartość należy przyjąć za treścią umowy darowizny.
 
Przewinienie zostało popełnione przez Obwinionego w zamiarze ewentualnym. Przesądzenie to znajduje oparcie w przyjęciu, że Obwiniony jako zawodowy prawnik musiał działać w pełnej świadomości co najmniej bardzo wysokiego ryzyka działania bez umocowania najpóźniej od chwili zapoznania się z treścią postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia […] r. (sygn. akt. […]).
 
Sąd przyjął, że zachowania Obwinionego, które miały miejsce w okresie od dnia […] r. do daty postanowienia o przedstawieniu zarzutów ([…] r. – k. 918), zostały podjęte w z góry powziętym zamiarze, a odstępy czasu pomiędzy nimi były krótkie (uwzględniając charakterystykę zachowań). Powyższe świadczyło o wypełnieniu przesłanek dla zakwalifikowania przewinienia popełnionego przez Obwinionego do kategorii czynu ciągłego. Konsekwentnie Sąd uznał, że czyn został popełniony we wskazanym wyżej okresie. Przesądzenie to wykluczało możliwość uznania zarzutu obrony o przedawnieniu dyscyplinarnym za uzasadniony.
 
W zakresie kwalifikacji prawnej deliktu, Sąd podzielił stanowisko z wniosku o ukaranie wskazujące na naruszenie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 27 pkt 5, art. 28 ust. 1, art. 43 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 oraz art. 53 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Czyn Obwinionego godzi przede wszystkim w obowiązek wykonywania czynności zawodowych w sposób sumienny, rzetelny, uczciwy, zgodny z dobrymi obyczajami oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania. W ocenie Sądu, czyn Obwinionego naruszył wszystkie, wymienione wyżej zasady (vide: art. 6 i 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego). Taki sposób działania ujawniony wobec osób trzecich, jak w sprawie niniejszej, godzi w konsekwencji w godność zawodu powołanego strukturalna część systemu wymiaru sprawiedliwości, obdarzona przymiotem zaufania publicznego. Powyższe świadczyło o sprzeczności postępowania z nakazem wynikającym z art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Ponadto, w zakresie czynu obejmującym udział w postępowaniach sądowych jako pełnomocnik A. Limited, Obwiniony dopuścił się naruszenia art. 27 pkt 5, art. 28 ust. 1, art. 43 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1 i 2 oraz art. 53 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Powyższe naruszenie polegało na zastępstwie procesowym w sytuacji, w której był zainteresowany rozstrzygnięciem korzystnym dla Fundacji H. im. T. H. a nie spółki A. Limited. Ponadto, W piśmie z dnia […] r. (k. 1338-1339), Obwiniony wyraźnie wskazał, że jego klient – J. A. jest przeciwnikiem procesowym spółek C. Limited i O GmbH (art. 27 pkt 5 i art. 28 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego). Konsekwencję braku umocowania do działania za A. Limited, zgodnie z wcześniejszymi wywodami, stanowi uznanie bezpodstawnego występowania za powołaną spółkę w postępowaniu sądowym. Obwiniony nie ustalił z A. Limited zakresu usługi, wysokości honorarium ani zasad ponoszenia opłat i wydatków (art. 43 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego).
 
W związku z wstąpieniem do postępowania, w którym działał inny pełnomocnik – radca prawny, Obwiniony powinien wykonać czynności określone w art. 53 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. W niniejszej sprawie nie stwierdzono wypełnienia powyższego obowiązku, co świadczyło za naruszeniem powołanego przepisu.
 
Sąd, bacząc na zasady wymiaru kary, wymierzył Obwinionemu karę pieniężną z następujących przyczyn.
 
Przede wszystkim, czyn Obwinionego naruszał podstawowe zasady regulujące wykonywanie zawodu radcy prawnego. Konsekwentnie, w sposób pośredni popełnione przewinienie godziło w zasadnicze wartości chronione przez obowiązujące zasady etyki. Zawód radcy prawnego, powołany jako zawód obdarzony zaufaniem publicznym, podlega określonej reglamentacji, której celem jest z jednej strony ochrona klientów i wymiaru sprawiedliwości, a z drugiej zapewnienie odpowiedniego standardu merytorycznego i etycznego przy wykonywaniu czynności zawodowych.
 
Naruszenie wymienionych wyżej norm Kodeksu Etyki Radcy Prawnego podważa fundamenty powołania i funkcjonowania zawodu w sposób rażący, a więc widoczny dla każdego obserwatora, który pozna stan sprawy. Obwiniony podjął się spraw, także w wymiarze sposobu ich prowadzenia, które nie wpisują się w standardy etyczne radców prawnych.
 
Ponadto, podkreślić należy raz jeszcze fakt, że Obwiniony będąc radcą prawnym z pewnością był świadomy nieprawidłowości swojego postępowania. Z powyższego wynika umyślność działania Obwinionego, co stanowi okoliczność przemawiającą za zaostrzeniem wymiaru kary.
 
Zważyć również należy na fakt, że czyn Obwinionego polega na wielu zrachowaniach podjętych w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Każde z zachowań służyło osiągnięciu tego samego celu, jakim było uzyskanie a następnie zachowanie przez Fundację H. im. T. H. tytułu do nieruchomości należących wcześniej do A. Limited, co z kolei mogło pozwolić na realizację dalszych, nieustalonych zamierzeń.
 
Obwiniony zaangażował się w prowadzenie spraw, którym towarzyszą okoliczności wskazujące na realizację interesów majątkowych w sposób budzący uzasadnione wątpliwości co do zgodności z prawem, na co wskazywał sam Obwiniony.
 
W przeszłości, Obwiniony był prawomocnie karany dyscyplinarnie, co jest wiadome Sądowi z urzędu. Wniesione przez Obwinionego nadzwyczajne środki zaskarżenia nie mogą świadczyć per se za istnieniem podstawy dla pominięcia okoliczności powrotu Obwinionego do przewinienia dyscyplinarnego.
 
Wsparcie Fundacji w sposób finansowy oraz działanie w sprawie bez uzyskania odrębnego wynagrodzenia stanowiły okoliczności wskazujące na brak działania Obwinionego pod przymusem wynikającym z trudnej sytuacji majątkowej.
 
Orzeczona kara koresponduje z charakterem naruszonego dobra – szkodą majątkową po stronie A. Limited oraz jej wspólników.
 
W ocenie Sądu, wymierzenie kary pieniężnej w przyjętym, surowym wymiarze będzie dolegliwe dla Obwinionego w stopniu zniechęcającym do powrotu do przewinienia dyscyplinarnego. Jednocześnie, orzeczona kara będzie spełniać funkcję prewencyjną w ujęciu generalnym kształtując świadomość dyscyplinarną radców prawnych.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na dwóch terminach, przy czym z uwagi na tymczasowe zatrzymanie Obwinionego konieczne było zapewnienie udziału zdalnego w rozprawie. Postępowanie dowodowe obejmowało odebranie zeznań jednego świadka. Rozpoznanie sprawy wymagało również przeprowadzenia dowodu ze stosunkowo licznych dokumentów, z których większość była tłumaczona na język polski, co stanowiło okoliczność utrudniającą ustalenie stanu faktycznego.
 
GF