opublikowano: 2019-03-27 przez: Pusiewicz Weronika

Orzeczenie z dnia 28 kwietnia 2017 r.  Sygn. akt: D 82 /2016
Orzeczenie prawomocne

PRZEWODNICZĄCY:  r. pr. Artur Załuski
CZŁONKOWIE: r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
r. pr. Andrzej Dudziuk
PROTOKOLANT: Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] w W. sprawy przeciwko radcy  prawnemu F. […], obwinionemu o to, że

1. pomimo prośby Skarżącej pani S. skierowanej do radcy prawnego F. o sporządzenie przez Obwinionego odpowiedzi na odpowiedź na pozew wniesioną przez S.(1) z dnia […] i przekazania Obwinionemu dokumentów w sprawie o sygn. akt […] prowadzonej przed Sądem Rejonowym dla W., pomimo złożonej obietnicy sporządzenia przedmiotowego pisma i zapewnień , iż zostało ono sporządzone i złożone do Sądu, do dnia wydania niniejszego postanowienia o przedstawieniu zarzutów, Obwiniony radca prawny nie sporządził odpowiedzi na odpowiedź na pozew S.(1) z dnia […] w sprawie o sygn. akt. […] tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych w zw. z art. 12. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały Nr 3/2014 r. Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014;

2. działając jako pełnomocnik z wyboru w sprawach toczących się pod: sygn. akt. […] o zapłatę oraz pod sygn. akt. […] o naruszenie posiadania, Obwiniony radca prawny nie utrzymywał kontaktu ze Skarżącą, co przejawiało się poprzez nieodbieranie telefonów, nie oddzwaniał na wykonane przez Skarżącą telefony oraz nie informował Skarżącej o przebiegu sprawy tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego do uchwały Nr 3/2014 r. Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 ;

 
o r z e k a:

1. Uniewinnia r. pr. F., […], od zarzucanych mu w pkt. 1 i 2 wniosku o ukaranie czynów.

2. Na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Okręgowa Izba Radców Prawnych w W..

 
UZASADNIENIE
W dniu […] do OIRP w W. wpłynęła skarga S. (Skarżąca) na działanie radcy prawnego F..
W skardze Skarżąca zarzuciła radcy prawnemu F. nienależyte prowadzenie sprawy o sygn. akt […], w szczególności polegające na popełnianiu błędów formalnych. Skarżąca podkreśliła, że radca prawny F., pomimo zapłaty przez Skarżącą całej kwoty za prowadzenie sprawy o sygn. akt  […] uzależnił sporządzenie odpowiedzi na pozew wzajemny w przedmiotowej sprawie od uzyskania dodatkowego wynagrodzenia. W związku z powyższym, Skarżąca zmuszona była skorzystać z nieodpłatnej pomocy prawnej. Skarżąca złożyła odpowiedź na pozew wzajemny w dniu […], po czym otrzymała widomość od radcy prawnego F. o złożeniu przez niego odpowiedzi w dniu […]. Skarżąca nie otrzymała powyższej odpowiedzi na pozew wzajemny sporządzonej przez radcę prawnego F., a w Sądzie powzięła wiadomość, że radca prawny F. złożył jedynie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odpowiedzi na pozew wzajemny.
Skarżąca zaznaczyła, że z radcą prawnym F. nie mogła nawiązać kontaktu (brak możliwości nawiązania kontaktu telefonicznego). Ponadto, radca prawny F. nie tylko nie informował Skarżącej o podjętych w prowadzonej sprawie czynnościach, lecz także wprowadzał Skarżącą w błąd (informacja o złożeniu odpowiedzi na pozew wzajemny podczas gdy Skarżąca powzięła wiadomość o złożeniu jedynie wniosku o przywrócenie terminu do jej złożenia). Ponadto, Skarżąca wskazała, że radca prawny posługuje się nieistniejącym adresem.
Pismem z dnia […], radca prawny F. został wezwany do złożenia wyjaśnień. Przedmiotowe wyjaśnienia nie zostały złożone.
W dniu […] do OIRP w W. wpłynęło kolejne pismo Skarżącej wskazujące na niedotrzymanie przez radcę prawnego F. terminu do złożenia pisma procesowego. Ponadto Skarżąca ponownie zaznaczyła, że po raz kolejny została wprowadzona przez radcę prawnego F. w błąd co do tego, że złożył ww. pismo.
Pismem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego w W. postanowiła o wszczęciu dochodzenia. Zgodnie z uzasadnieniem powyższego postanowienia, czyny radcy prawnego mogą wypełniać dyspozycję art. 12 ust. 1 w zw. z art. 36 ust. 5 w zw. z art. 43 ust. 2 oraz 44 ust 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
W kolejnym piśmie z dnia […], które wpłynęło do OIRP w W. w dniu […], Skarżąca wskazała na brak współdziałania radcy prawnego F. i wprowadzanie jej w błąd co do podjętych czynności procesowych. Skarżąca zarzuciła ponadto brak należytej staranności przy sporządzaniu pism procesowych.
Pismem z dnia […] radca prawny F. złożył wyjaśnienia w przedmiotowej sprawie, w szczególności odnoszące się do wynagrodzenia i ustalenia jego stawki w wysokości […] zł ([…] zł + VAT) za prowadzenie sprawy, trudności w jego uzyskaniu od Skarżącej, faktu złożenia odpowiedzi na pozew wzajemny (celem zabezpieczenia interesów Skarżącej), pomimo informacji o samodzielnym działaniu Skarżącej. Radca prawny F. zaznaczył, po poinformowaniu Skarżącej o wniesieniu odpowiedzi na pozew wzajemny, że przeprowadził ze Skarżącą rozmowę, dotyczącą decyzji co dalszego prowadzenia nowej sprawy i zapłaty za nią. Radca prawny F. odniósł się także do zarzutu nieodbierania od Skarżącej telefonów i zarzutu przegranej sprawy o naruszenie posiadania w sprawie o sygn. akt […].
W dniu […] radca prawny F. podczas przesłuchania w charakterze świadka odniósł się do zarzucanych mu przez Skarżącą czynów. W pierwszej kolejności radca prawny F. podniósł brak zasadności zarzutu dotyczącego niezłożenia odpowiedzi na pozew wzajemny z uwagi na jej złożenie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia. Radca prawny F. zaznaczył, że mogło się zdarzyć, że nie odebrał telefonu od Skarżącej w sytuacji, w której Skarżąca dzwoniła przeciętnie 30 razy w miesiącu. Ponadto, radca prawny F. twierdzi, że informował Skarżącą o przebiegu sprawy bez wskazywania szczegółów jej dotyczących. Radca prawny F. wskazał ponadto, że pozew wzajemny jest pismem procesowym stanowiącym nowe powództwo z pełnymi tego konsekwencjami, w tym wynagrodzenia za prowadzenie sprawy. Radca prawny odpiera zarzut Skarżącej dotyczący nienależytego działania. Twierdzi, że wszystkie czynności w sprawie zostały wykonane a jedynym uchybieniem było pominięcie numeru PESEL w pozwie.
W dniu […] i w dniu […] Skarżąca złożyła zeznania w charakterze świadka, podczas których podtrzymała swoje dotychczasowe zarzuty wobec działania radcy prawnego F., w szczególności dotyczące braku możliwości nawiązania kontaktu, jak również nieprzesyłania Skarżącej pism.
W dniu […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dokonała czynności konfrontacji w celu wyjaśnienia sprzeczności w materiale dowodowym.
Pismem z dnia […], które wpłynęło do OIRP w W. w dniu […] Skarżąca podniosła, że radca prawny F. nie przekazał Skarżącej wszystkich dokumentów dotyczących prowadzonych spraw. Skarżąca w kolejnych pismach z dnia […] i […] również odniosła się do przedmiotowych dokumentów (ich przekazania po terminie, niewywiązania się z obowiązku sporządzenia odpowiedzi na odpowiedź na pozew S.(1) z dnia […] w sprawie o sygn. Akt […].
Pismem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego postanowiła przedstawić radcy prawnemu F. zarzut o to, że:
- pomimo prośby Skarżącej  nie sporządził odpowiedzi na odpowiedź na pozew S. z dnia […] w sprawie o sygn. akt […], co stanowiło naruszenie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
- nie utrzymywał ze Skarżącą kontaktu i nie informował Skarżącej o przebiegu sprawy, co stanowiło naruszenie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
W wyjaśnieniach z dnia […] Obwiniony odniósł się do przedstawionych zarzutów. Wskazał, że w kpc nie istnieje legalna definicja odpowiedzi na odpowiedź na pozew. Prośba Skarżącej co do sporządzenia odpowiedzi na odpowiedź na pozew nie była wiążąca. Radca prawny F. wypełniał wyznaczony przez Sąd porządek składania pism procesowych w prowadzonych sprawach. Ponadto radca prawny F. nie sporządził powyższej odpowiedzi z uwagi na brak lojalności ze strony Skarżącej. W odniesieniu do zarzutu braku kontaktu i nieinformowania o przebiegu sprawy radca prawny F. zaznaczył, że informował Skarżącą o podejmowanych w sprawie czynnościach, a jedyną kwestią, o której radca prawny F. nie poinformował Skarżącej był wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odpowiedzi na pozew wzajemny. Z kolei w odniesieniu do braku kontaktu, radca prawny F. wskazał, że rozmawiał ze Skarżącą przez telefon. Częstotliwość telefonów, które otrzymywał od Skarżącej powodowała, że dezorganizowały one pracę radcy prawnemu F.. Niemniej jednak w przypadku  nieodebrania telefonu, oddzwaniał do Skarżącej maksymalnie trzeciego dnia.
Postanowieniem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego postanowiła o zamknięciu dochodzenia.
Pismem z dnia […] do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego OIRP w W. skierowany został wniosek o ukaranie.
Po rozpoznaniu sprawy na rozprawie w dniu […], OSD OIRP w W. zważył co następuje.
Okoliczności przedmiotowej sprawy nie budzą wątpliwości. W zakresie ustalenia faktów dotyczących naruszenia art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, a także art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, OSD oparł się na całokształcie materiału dowodowego ujawnionego w przedmiotowej sprawie. OSD uznał za wiarygodne w szczególności dowody z przesłuchania radcy prawnego F. w charakterze Obwinionego, dowody ze złożonych przez Obwinionego wyjaśnień. Fakty wynikające z powyższych dowodów OSD uznał spójne, logiczne i kompletne. OSD odmówił wiarygodności dowodom z przesłuchań Skarżącej w charakterze świadka, a także pism składanych przez Skarżącą.
Z uznanych przez OSD dowodów bezsprzecznie wynika fakt, że radca prawny w sposób należyty wykonywał obowiązki zawodowe w prowadzonych sprawach. W odniesieniu do zarzutu dotyczącego naruszenia art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i niesporządzenia odpowiedzi na pozew, wskazać należy, że występujący w sprawie pełnomocnik procesowy jest zobowiązany stosować się do zarządzeń Sądu w odniesieniu do składania pism procesowych. Niezależnie od sugestii klienta dotyczącej sporządzenia i wniesienia danego pisma procesowego, radca prawny ma obowiązek ocenić jego merytoryczną zasadność. Radca prawny nie może ulegać żądaniom klienta i wykonywać wszystkich jego poleceń. Radca prawny jako profesjonalny pełnomocnik dokonuje samodzielnej oceny celowości sporządzania pisma procesowego przede wszystkim mając na względzie okoliczności sprawy, obowiązujące przepisy i interes klienta. W niniejszej sprawie, sporządzenie odpowiedzi na odpowiedź na pozew nie może być usprawiedliwione żądaniem Skarżącej nieznajdującym odzwierciedlenia w racjonalnej ocenie sprawy dokonanej przez prowadzącego sprawę profesjonalnego pełnomocnika i celowości wniesienia pisma.
Odnosząc się do zarzutu  nieinformowania Skarżącej o przebiegu spraw o sygn. akt […] i […], wskazać należy, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, że radca prawny F. w sposób nienależyty informował Skarżącą o wykonywanych czynnościach procesowych. Brak bezpośredniej reakcji na każdy powtarzający się z dużą częstotliwością telefon ze strony Skarżącej nie może stanowić o uznaniu działania radcy prawnego F. za naruszające obowiązek informowania klienta o podjętych działania, tym bardziej w sytuacji, w której przedmiotowy obowiązek został spełniony. Radca prawny nie ma obowiązku spełniania każdego oczekiwania klienta, w tym również co do jego ciągłej telefonicznej dyspozycyjności dla klienta.
W świetle powyższego, radca prawny F. nie popełnił przewinienia dyscyplinarnego, a zarzut naruszenia art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, a także art. 64 ust. 1 ustawy
o radcach prawnych w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego uznać należy za bezprzedmiotowy.
Z tych powodów należało orzec jak w sentencji.
(W.K.)