Przewodniczący: radca prawny Marzena Okła-Anuszewska
Członkowie: radca prawny Jacek Wegner
radca prawny Bogdan Sanowski
Protokolant: Anna Gabrysiak

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu K., [...], obwinionemu o to, że:
Nie stawił się na wezwanie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w dniu [...] r. na przesłuchanie w charakterze Obwinionego w sprawie [...], które to wezwanie zostało wystosowane w dniu [...] r. l. dz. [...] i skutecznie odebrane przez Obwinionego K. w dniu [...] r., a także nie usprawiedliwił swojej nieobecności,
co stanowi naruszenie art. 6 ust. 2 w zw. z art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r., w związku z art. 64 ust. 1 ustawy, z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 507);
 

W dniu [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego L. (dalej także: „ZRD”) wezwała radcę prawnego K. (dalej także: „Zaskarżony”) do złożenia w terminie 14 dni pisemnych wyjaśnień w sprawie [...] prowadzonej przez ZRD w związku z zawiadomieniem nadesłanym do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „OIRP”) przez Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego. Pismo Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego zawierało pouczenie  o treści art. 47 ust. 2 w zw. z ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, tj. że radca prawny wezwany do złożenia wyjaśnień w sprawach z ustawowego zakresu zadań samorządu radców prawnych albo Kodeksu Etyki Radcy Prawnego obowiązany jest złożyć wyjaśnienia w wyznaczonym terminie.
Pomimo skutecznego wezwania, Zaskarżony nie wywiązał się ze złożenia wyjaśnień w zakreślonym przez ZRD terminie.
Radca prawny pismem z dnia [...] r. został wezwany na dzień [...] r. na przesłuchanie w charakterze obwinionego. Pomimo skutecznego wezwania, Zaskarżony nie stawił się na przesłuchanie i nie usprawiedliwił swojej nieobecności.
W konsekwencji, ZRD po przeanalizowaniu zawiadomienia złożonego przez Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego KIRP, wobec braku współpracy radcy prawnego K., polegającej na niestawiennictwu w dniu [...] r. wydała w dniu [...] r. postanowienie o wszczęciu dochodzenia w sprawie popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tj. braku współpracy radcy prawnego K. z zastępcą rzecznika dyscyplinarnego.
Zaskarżony radca prawny dopiero w dniu w [...] r. stawił się na przesłuchanie jako obwiniony i wyjaśnił, że „źle się poczuł, nie był w stanie stawić się. W zasadzie tyle mam do powiedzenia.”
W dniu [...] r. ZRD złożyła wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec K. o to, że w dniu [...] r. nie stawił się na przesłuchanie w charakterze obwinionego w sprawie [...], mimo skutecznego zawiadomienia w dniu [...] r., co w ocenie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego wypełniło dyspozycję art. 6 ust. 2 w zw. z art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny (dalej także: „OSD”) na rozprawie w dniu [...] r. rozpoznał sprawę przeciwko radcy prawnemu K..
 
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Radca prawny K. otrzymał w dniu [...] r. skierowane do niego przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego L. wezwanie do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie prowadzonej przez ZRD pod sygn. akt [...]. Zaskarżony nie zastosował się do tego wezwania w wyznaczonym terminie.  Na kolejne wezwania Zaskarżony również nie zareagował, stawił się dopiero w dniu [...] r. na przesłuchanie podczas którego przyznał, że się źle poczuł i nie mógł się stawić oraz że nie prowadzi już kancelarii.
 
Sąd zważył, co następuje:
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych) i za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy) bądź dopuszczenia się przez radcę prawnego nadużycia wolności słowa, stanowiącego ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony lub jej pełnomocnika, świadka, biegłego albo tłumacza.
Zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, w tym w szczególności protokół przesłuchania obwinionego K. z [...] r. pozwalają przyjąć, że Zaskarżony dopuścił się czynu sprzecznego  z zasadami etyki radcy prawnego, określonego w art. 47 ust. 1, tj. nie stawił się na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego w wyznaczonym terminie oraz nie usprawiedliwił swojej nieobecności.
Przepis art. 46 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. przewiduje obowiązek współdziałania radcy prawnego z organami samorządu radców prawnych w sprawach związanych z jego funkcjonowaniem i zasadami oraz w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania Kodeksu. Nadto, zgodnie z art. 47 ust. 1 Kodeksu, radca prawny wezwany przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego do złożenia wyjaśnień jest obowiązany je złożyć lub w razie zaistnienia poważnej przeszkody – usprawiedliwić swoją nieobecność. Przyczyna niestawiennictwa Zaskarżonego, o której powiedział ZRD podczas przesłuchania [...] r., a więc, że: „źle się poczuł, nie był w stanie się stawić”, nie może być uznana za „poważną”, usprawiedliwiającą jego niestawiennictwo, szczególnie że została ona przedstawiona po upływie ponad dwóch miesięcy od terminu wyznaczonego przesłuchania.
Wobec powyższego, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, że radca prawny K. winny jest popełnienia czynu polegającego na naruszeniu obowiązku współdziałania z organami samorządu radców prawnych w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania kodeksu - art. 46 Kodeksu, w tym w szczególności nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na wezwanie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego - art. 47 Kodeksu.
W zakresie wymierzonej kary Sąd wziął pod uwagę stopień winy radcy prawnego, okoliczności popełnienia czynu, stopień szkodliwości czynu opisanego we wniosku o ukaranie oraz zachowanie po jego popełnieniu i uznał, że adekwatną karą będzie kara upomnienia na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 Ustawy.
Wymierzona kara pozwala w ocenie Sądu dobrze spełnić funkcje prewencyjne kary – zapobiegać popełnianiu tego typu przewinień w przyszłości i jest adekwatna do stopnia winy radcy prawnego K..
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
(AG)