Orzeczenie z dnia 25 maja 2022 r. Sygn. akt: D 86/20
opublikowano: 2025-02-21 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 25 maja 2022 r. Sygn. akt: D 86/20
Orzeczenie jest nieprawomocne
Orzeczenie jest nieprawomocne
Przewodniczący: r. pr. Andrzej Szmigiel
Członkowie: r. pr. Anita Żołyniak-Piętka
r. pr. Igor Bąkowski
Protokolant: Ewelina Raczko
Gabriela Filip
Karolina Szymala
Członkowie: r. pr. Anita Żołyniak-Piętka
r. pr. Igor Bąkowski
Protokolant: Ewelina Raczko
Gabriela Filip
Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r., […] r., […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P. F. ([…]) obwinionemu o to, że:
- Od dnia […] r. tj. od dnia, w którym nastąpiła zapłata I raty wynagrodzenia w kwocie 3500 zł do dnia […] r. pomimo przypomnień ze strony Skarżących unikał podjęcia działań w sprawie sporządzenia pozwu przeciwko deweloperowi Z. D., nadto przygotował pierwszą wersję pozwu przekazaną Skarżącym w drodze korespondencji elektronicznej dnia […] r. w formie nieprofesjonalnej, nie odpowiadającej wyraźnie sprecyzowanym oczekiwaniom Skarżących, oraz dostarczonym przez nich materiałom dowodowym, zawierającą błędy merytoryczne
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t. - Pomimo zlecenia przez Skarżących w drodze korespondencji elektronicznej w dniu […] r. sporządzenia skargi do WSA na decyzję nr […] Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] r., oraz przekazania w drodze licznej korespondencji mailowej stosownych wyjaśnień i wskazań, Obwiniony nie dotrzymał uzgodnionych ze Skarżącymi terminów przekazania projektu skargi, nie uwzględnił wskazań Skarżących, nadto finalnie przygotował i złożył lakoniczną skargę nie uwzględniającą wskazań Skarżących, jak i przekazanych przez nich materiałów dowodowych, zawierającą błędy i braki, co skutkowało koniecznością podjęcia przez Skarżących działań uzupełniających
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t. - Od dnia […] r. pomimo złożonego w rozmowie telefonicznej oświadczenia dotyczącego zwrotu w dniu […] r., pobranej w dniu […] r. zaliczki w kwocie 3500 zł, wprowadzał w błąd Skarżących odnośnie terminu i wysokości zwrotu pobranej zaliczki,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 11 ust. 2 w zw. z art. 12 ust. 1 oraz zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t. - Wprowadził Skarżących w błąd co do podania aktualnego adresu kancelarii, a także posługiwał się nieaktualnym adresem kancelarii wskazującym jako siedzibę kancelarii adres ul. […], a po ujawnieniu przez Skarżących tego faktu, po raz kolejny wprowadził Skarżących w błąd podając Skarżącym drogą mailową w dniu […] r. fikcyjny adres kancelarii, tj. ul. […], pod którym to adresem ani nie prowadził kancelarii ani nie przebywał
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 11 ust. 1 i 2 , art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z § 5 ust. 1 regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego Załącznik do uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t. - Poprzez pozostawienie w dniu […] r. w kopercie u pracowników ochrony w Sądzie Okręgowym przy […], dokumentacji przekazanej mu przez Skarżących do prowadzenia sprawy, nie zabezpieczył przed niepowołanym ujawnieniem informacji objętych tajemnicą zawodową przekazanych mu przez klienta
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 15 w zw. z art. 23 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t. - W drodze korespondencji mailowej z dnia […] r. dwukrotnie żądał aby Skarżący zaprzestali kierowania do obwinionego korespondencji w drodze sms
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 j.t.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego P. F., ([…]), winnym zarzucanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uznaje radcę prawnego P. F., ([…]), winnym zarzucanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uznaje radcę prawnego P. F., ([…]), winnym zarzucanego w punkcie 4 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 11 ust. 1 i 2 , art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z § 5 ust. 1 regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego Załącznik do uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uznaje radcę prawnego P. F., ([…]), winnym zarzucanego w punkcie 5 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 15 w zw. z art. 23 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uniewinnia Obwinionego od popełnienia czynów przypisanych mu w punktach 3 i 6 wniosku o ukaranie;
- Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1 - 4 łączy w ten sposób, że orzeka jako karę łączną karę nagany;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego P. F., ([…]), na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę 3 000 (trzy tysiące) złotych.
Uzasadnienie
[…] r. do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej jako: „OSD”) wpłynął wniosek z dnia […] r. (dalej jako: „Wniosek o Ukaranie”), który został złożony przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej jako: „Zastępca Rzecznika”) o ukaranie radcy prawnego P. F. wpisanego na listę radców prawnych, prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W., pod nr […] (dalej jako: „Obwiniony”) obwinionego o to, że:
- Od dnia […] r. tj. od dnia, w którym nastąpiła zapłata I raty wynagrodzenia w kwocie 3500 zł do dnia […] r. pomimo przypomnień ze strony K. G. (dalej jako: „Pokrzywdzona”) i M. G. (dalej jako: „Pokrzywdzony”) / (dalej łącznie jako: „Pokrzywdzeni”) unikał podjęcia działań w sprawie sporządzenia pozwu przeciwko deweloperowi Z. D.. Nadto przygotował pierwszą wersję pozwu przekazaną Pokrzywdzonym w drodze korespondencji elektronicznej dnia […] r. w formie nieprofesjonalnej, nie odpowiadającej wyraźnie sprecyzowanym oczekiwaniom Pokrzywdzonym oraz dostarczonym przez nich materiałom dowodowym, zawierającą błędy merytoryczne,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (dalej jako: „KERP”) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych Dz. U. 2020 poz. 75 jt. (dalej jako: „ustawa o radcach prawnych”); - Pomimo zlecenia przez Pokrzywdzonych, w drodze korespondencji elektronicznej w dniu […] r., sporządzenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej jako: „WSA”) na decyzję nr […] Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej jako: „MWINB”) z dnia […] r. oraz przekazania w drodze licznej korespondencji mailowej stosownych wyjaśnień i wskazań, Obwiniony nie dotrzymał uzgodnionych z Pokrzywdzonymi terminów przekazania projektu skargi, nie uwzględnił wskazań Pokrzywdzonych, nadto finalnie przygotował i złożył lakoniczną skargę nie uwzględniającą wskazań Pokrzywdzonych, jak i przekazanych przez nich materiałów dowodowych, zawierającą błędy i braki, co skutkowało koniecznością podjęcia przez Pokrzywdzonych działań uzupełniających,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych; - Od dnia […] r. pomimo złożonego w rozmowie telefonicznej oświadczenia dotyczącego zwrotu w dniu […] r., pobranej w dniu […] r. zaliczki w kwocie 3500 zł, wprowadzał w błąd Pokrzywdzonych odnośnie terminu i wysokości zwrotu pobranej zaliczki,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 11 ust. 2 w zw. z art. 12 ust. 1 oraz zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych; - Wprowadził Pokrzywdzonych w błąd co do podania aktualnego adresu kancelarii, a także posługiwał się nieaktualnym adresem kancelarii wskazującym jako siedzibę kancelarii adres przy ul. […], a po ujawnieniu przez Pokrzywdzonych tego faktu, po raz kolejny wprowadził Pokrzywdzonych w błąd podając Pokrzywdzonym drogą mailową w dniu […] r. fikcyjny adres kancelarii, tj. przy ul. […], pod którym to adresem ani nie prowadził kancelarii, ani nie przebywał,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 11 ust. 1 i 2, art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. z § 5 ust. 1 regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego stanowiącego Załącznik do uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. (dalej jako: „Regulamin”) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych; - Poprzez pozostawienie w dniu […] r. w kopercie u pracowników ochrony w Sądzie Okręgowym przy […] dokumentacji przekazanej mu przez Pokrzywdzonych do prowadzenia sprawy, nie zabezpieczył przed niepowołanym ujawnieniem informacji objętych tajemnicą zawodową przekazanych mu przez klienta,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 15 w zw. z art. KERP w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radca prawnych; - W drodze korespondencji mailowej z dnia […] r. dwukrotnie żądał, aby Pokrzywdzeni zaprzestali kierowania do Obwinionego korespondencji w drodze sms,
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
Zastępca Rzecznika w toku dochodzenia ustalił, iż Obwiniony dopuścił się zarzucanych mu czynów. Według Zastępcy Rzecznika na powyższe wskazuje obszerny materiał zgromadzony w toku prowadzonego dochodzenia tj. treść załączonego projektu pozwu, skargi do WSA obszernej korespondencji mailowej prowadzonej pomiędzy Obwinionym a Pokrzywdzonymi. Dodatkowo Zastępca Rzecznika podniósł, iż odnośnie złożenia skargi do WSA Pokrzywdzeni przekazali Obwinionemu obszerną dokumentację. Powyższe wynika m.in. z maila z dnia […] r. (zał. nr [….] do skargi Pokrzywdzonych). Według Zastępcy Rzecznika podobnie było odnośnie sporządzonego pozwu cywilnego. W obu przypadkach Obwiniony nie uwzględnił wskazówek Pokrzywdzonych, co ostatecznie doprowadziło do konieczności samodzielnego uzupełnienia przez Pokrzywdzonych skargi z dnia […] r. na decyzję nr […] z dnia […] r. wydanej przez MWINBP.
Zastępca Rzecznika podniósł, że z dokumentacji zebranej w toku dochodzenia, wynika także że Obwiniony wprowadził Pokrzywdzonych w błąd co do podania aktualnego adresu kancelarii, a nadto posługiwał się nieaktualnym adresem kancelarii wskazującym jako siedzibę kancelarii adres ul. […], a po ujawnieniu przez Pokrzywdzonych tego faktu, po raz kolejny wprowadził Pokrzywdzonych w błąd podając im drogą mailową w dniu […] r. fikcyjny adres kancelarii tj. ul. […], pod którym to adresem ani nie prowadził kancelarii, ani nie przebywał.
Co więcej zdaniem Zastępcy Rzecznika bezspornym jest, że Obwiniony w dniu […] r. w kopercie u pracowników ochrony w Sądzie Okręgowym przy […], pozostawił dokumentację przekazaną mu przez Pokrzywdzonych do prowadzenia sprawy, a tym samym nie zabezpieczył jej przed niepowołanym ujawnieniem informacji objętych tajemnicą zawodową, przekazanych mu przez klienta.
Mając na uwadze przeprowadzone w sprawie dowody, Zastępca Rzecznika w dniu […] r. wydał postanowienie o zamknięciu dochodzenia i wniósł jak we Wniosku o Ukaranie.
Dnia […] r. OSD rozpoznał na rozprawie sprawę przeciwko Obwinionemu. Po wywołaniu sprawy stawili się: Obwiniony, Pokrzywdzeni oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego przedstawił zwięźle zarzuty Wniosku o Ukaranie. Obwiniony wskazał, iż treść zarzutów zrozumiał, oraz że nie przyznaje się do zarzucanych mu czynów. OSD postanowił dopuścić dowód z przesłuchania Obwinionego.
Obwiniony na pytanie sądu, co jest mu wiadome w sprawie wskazał, iż na tym etapie odniesie się jedynie do jednego z zarzutów, oraz że złoży wyjaśnienia po przeprowadzeniu postępowania dowodowego. Obwiniony odnosząc się do zarzutu z pkt. 5 Wniosku o Ukaranie wyjaśnił, iż życzeniem Pokrzywdzonej, wyrażonym w drodze mailowej było, aby zwrócił Pokrzywdzonym dokumenty poprzez pozostawienie ich w kopercie w biurze Rzecznika Dyscyplinarnego. Obwiniony wskazał, że chciał tak postąpić, ale biuro Rzecznika Dyscyplinarnego odmówiło przyjęcia dokumentów. W związku z powyższym chcąc zadośćuczynić woli Pokrzywdzonej, w możliwie najszybszy sposób, w dniu […] r. pozostawił rzeczone dokumenty u ochrony w Sądzie Okręgowym przy […]. Dokumenty były w białej zakupionej przeze Obwinionego kopercie. Co więcej Obwiniony podniósł, iż Pokrzywdzona odebrała dokumenty z sądu oraz potwierdziła mailowo powyższą okoliczność. Pokrzywdzona nie miała w tamtym czasie żadnych zastrzeżeń co do formy zwrotu dokumentów. Obwiniony wyjaśnił, iż mógł odesłać te dokumenty listem poleconym, ale z uwagi na pilny charakter sprawy zwrócił je w sposób wyżej wskazany.
OSD postanowił dopuścić dowód z przesłuchania świadka K. G.. Pokrzywdzona odpowiadając na pytanie, co jest jej wiadome w sprawie zeznała, że Obwiniony mówi nieprawdę twierdząc, że prosiła go o pozostawienie dokumentów w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w W. (dalej jako: „OIRP”). Dodatkowo wskazała, że prawdą jest, iż […] drogą email zwróciła się do Obwinionego, o to aby w dniu następnym przekazał osobiście dokumenty w OIRP w W., albowiem następnego dnia planują się tam wybrać. Pokrzywdzona alternatywnie poprosiła o wskazanie terminu, w którym dokumenty będzie mogła osobiście odebrać w kancelarii Obwinionego. Namiar na Obwinionego znalazła w intrenecie. Pokrzywdzona wskazała, że szukała prawnika specjalizującego się w prawie budowlanym, który będzie mógł im pomóc w sporze z deweloperem.
Pokrzywdzona w zakresie zarzutu 1 i 2 Wniosku o Ukaranie, stwierdziła iż opisane przeze nią pierwsze spotkanie w Costa Coffe miało miejsce prawdopodobnie […] r. Począwszy od tego spotkania do […] r. Pokrzywdzeni przesłali Obwinionemu na jego prośbę, na adresy email kancelarii prawa budowlanego oraz na adres podany do protokołu, dokumenty związane ze sprawą. Przekazanie dokumentów w oryginałach, na prośbę Obwinionego, odbyło się w budynku przy ul. […].
Pokrzywdzeni uzgodnili wynagrodzenie z Obwinionym za całą sprawę w kwocie 7 000 zł i na taką kwotę Obwiniony przesłał emailem fakturę, jednakże z uwagi na okoliczność, iż prawdopodobne było zawarcie pozasądowej ugody, a więc do procesu mogło nie dojść lub mógł się skończyć bardzo szybko, Pokrzywdzeni obawiali się przelać całą kwotę Obwinionemu. Zaproponowali mu zatem, że zapłacą połowę kwoty (około 3 500 zł), na co Obwiniony się zgodził. Pokrzywdzona wskazała, że w między czasie toczyła się sprawa administracyjna przed MINB i od wyniku tej sprawy i materiału jaki w zawiązku z nią uda się uzyskać Pokrzywdzeni uzależniali ostateczną treść pozwu. Wobec faktu, że decyzja MINB była dla Pokrzywdzonych niekorzystana przekazali Obwinionemu żeby niezwłocznie złożył pozew. Pokrzywdzona obszernie opisała Obwinionemu jakie wątki merytoryczne powinny znaleźć się w pozwie. Równolegle Pokrzywdzona zleciła Obwinionemu przygotowanie skargi do WSA i reprezentowanie Pokrzywdzonych w tej sprawie. Wynagrodzenie za skargę i reprezentację w Sądzie Administracyjnym zostało ustalone na kwotę 4 000 zł. Termin na wniesienie skargi do WSA upływał w dniu […] r. Pokrzywdzeni z uwagi na zaplanowany urlop zagraniczny począwszy od […] r. zwrócili się do Obwinionego, aby przygotował skargę przed ich wyjazdem to tj. do […]. Zdaniem Pokrzywdzonej, Obwiniony na powyższe się zgodził. W przededniach wyjazdu Pokrzywdzona kontaktowała się z Obwinionym, który poinformował ją, że nie zdąży przygotować kompleksowej skargi. Obwiniony w okolicach 4 września przestał pierwszy projekt skargi, który był według Pokrzywdzonej kilkuzdaniowy.
OSD odroczył rozpoznanie sprawy.
OSD kontynuował odroczoną na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawę przeciwko Obwinionemu. Po wywołaniu sprawy stawili się: Obwiniony, Pokrzywdzeni oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego. Przewodniczący stwierdził, że nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy. Strony nie zgłosiły wniosków formalnych.
Przewodniczący poinformował Obwinionego o tym, że do akt sprawy wpłynęło uzupełnienie dokumentacji i jej opis, które zostały złożone zgodnie ze zobowiązaniem przez Pokrzywdzonych.
Pokrzywdzona kontynuowała składanie zeznań. Pokrzywdzona uzupełniła zeznania w zakresie żądania zwrotu dokumentacji. Według Pokrzywdzonej pierwszy raz w mailu, w którym złożyła reklamację pozwu tj. […] r. poprosiła o informację w jakim terminie i w jaki sposób Pokrzywdzeni mogliby odzyskać dokumenty. W dalszej korespondencji, gdy Pokrzywdzeni byli już umówieni na spotkanie u Rzecznika Dyscyplinarnego w sprawie Obwinionego podała trzy alternatywne sposoby przekazania jej dokumentacji. Pierwszy, aby Obwiniony zostawił dokumenty w dniu 14 października na nazwisko Pokrzywdzonych w biurze Rzecznika Dyscyplinarnego, albowiem następnego dnia Pokrzywdzeni mieli mieć przesłuchanie. Drugim wariantem było wręczenie Pokrzywdzonym dokumentów osobiście podczas wizyty u Rzecznika Dyscyplinarnego z podanym dniem i godziną. Ostatecznym wariantem było wskazanie terminu, w którym Pokrzywdzeni mogliby odebrać dokumenty w kancelarii u Obwinionego. Pokrzywdzona wyjaśniła także, iż termin […] na złożenie skargi był przedostatnim dniem do wniesienia skargi. Pokrzywdzona zadzwoniła do Obwinionego […], który wskazał jej, że jedzie zawieźć skargę do sądu. Pokrzywdzona wtedy poinformowała Obwinionego, że skargę składa się do MWINB'u.
Odnośnie zarzutu drugiego Wniosku o Ukaranie Pokrzywdzona wskazała, że Obwiniony na potrzeby skargi otrzymał komplet materiałów, bardzo obszerny wraz ze wskazaniami naruszenia przepisów, z dokładnym opisem tych naruszeń, w szczególności na podstawie badań i ekspertyz. Pokrzywdzona zeznała, że skarga była dość lakoniczna pomimo kolejnych uwag przesyłanych do Obwinionego. Po otrzymaniu projektu pozwu Pokrzywdzeni skonsultowali projekt skargi z kilkoma prawnikami. Pokrzywdzeni następnie złożyli wypowiedzenie Obwinionemu na adres przy ul. Żelaznej tj. wskazywany w pełnomocnictwach i w sądzie przez Obwinionego. Korespondencja wróciła z adnotacją ,,adresat wyprowadził się". W związku z powyższym Pokrzywdzona zażądała od Obwinionego aktualnego adresu kancelarii, który następnie wskazał Pokrzywdzonej adres […]. Pokrzywdzona zeznała, że pod tym adresem nie ma kancelarii. Właściciel poinformował, ją że Obwiniony wyprowadził się z tego adresu około 2-4 lat wcześniej. Pokrzywdzeni pojechali więc na ul. […] gdzie okazało się, że Obwiniony od półtorej roku nie przebywa i nie prowadzi kancelarii. Po uzyskaniu informacji Pokrzywdzeni zgłosili się do Sądu Administracyjnego, aby potwierdzić kompletność złożonej skargi. Według Pokrzywdzonej sąd wezwał Obwinionego do uzupełnienia braków. Pokrzywdzeni osobiście uzupełnili braki.
Pokrzywdzeni zażądali zwrotu zaliczki za prowadzenie sprawy w sądzie w kwocie 3 500 zł. Obwiniony zwrócił im 2 500 zł w dwóch wpłatach do banku. Pokrzywdzona wskazała, że w rezultacie Pokrzywdzeni zadecydowali się zrezygnować z prowadzenia przez Obwinionego sprawy również przed Sądem Administracyjnym.
Sąd postanowił odroczyć rozprawę do dnia […] r. Rozprawa została odwołana. Termin rozprawy został wyznaczony na […] r.
[…] r. OSD na rozprawie kontynuował sprawę przeciwko Obwinionemu. Po wywołaniu sprawy stawił się Obwiniony, Pokrzywdzeni i Zastępca Rzecznika. Przewodniczący stwierdził, że nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy. Strony nie zgłosiły wniosków formalnych.
Pokrzywdzona kontynuowała zeznania. Pokrzywdzona wskazała, że po powrocie z wakacji, Obwiniony stwierdził, że nie widzi szans na ugodę z deweloperem i konieczne będzie złożenie pozwu. Obwiniony na prośbę Pokrzywdzonych przestał projekt pozwu. Pokrzywdzona znalazła w nim błędy merytoryczne i formalne. W związku z powyższym pokrzywdzeni wycofali się ze składania pozwu.
Na pytanie Obwinionego Pokrzywdzona wskazała, że do WSA składała dwukrotnie uzupełnienie braków oraz pismo uzupełniające skargę. Na wakacjach przebywała od […] lub […]. Jedyny kontakt jaki miała na wakacjach to kontakt telefoniczny. Pokrzywdzona nie sprawdzała czy w hotelu był Internet.
Na pytanie Przewodniczącego: „Dlaczego Pani zeznaje, że nie miała Pani jak kontaktować się z zagranicy, jeśli nawet nie sprawdziła Pani dostępności Internetu w hotelu?”. Pokrzywdzona odpowiedziała: „Czytanie dokumentów w telefonie jest trudne. Ponaglałam Obwinionego. Poza tym pobytem na K. w tamtym okresie nie byliśmy nigdzie indziej za granicą. Przed urlopem poinformowaliśmy o tym, że będziemy mieć utrudniony kontakt. Ja wskazałam datę 10 września na złożenie skargi, albowiem wcześniej przyjęłam, że pan F. zgodził się na termin […]. Pierwsza wersja skargi była w lakonicznej wersji.”
Sąd Dyscyplinarny postanowił dopuścić dowód z przesłuchania świadka M. G..
Odpowiadając na pytanie, co jest mu wiadome w sprawie Pokrzywdzony zeznał, że słyszał obszerne zeznania małżonki, pamiętał je i potwierdza w całości.
Pokrzywdzony potwierdził faktografie i zeznania złożone przez żonę, w tym okoliczności dotyczące dat kontaktu z Obwinionym, a także dokumenty złożone do akt sprawy.
Na pytanie Zastępcy Ręcznika Pokrzywdzony zeznał, iż: „Nigdy nie wyrażaliśmy zgody na zostawianie naszych dokumentów u strażnika. Nie mam wiedzy, dlaczego akurat tam zostawił je Obwiniony. Z tego co pamiętam, to termin na przygotowanie skargi ustalony z Obwinionym, to był 1 września. Obwiniony nie dochował terminu.”
Na pytanie Obwinionego: „Kto przeglądał te wersje skargi do WSA przesłane przeze mnie?” Pokrzywdzony wskazał: „Żona i ja. Prostuję. Nie zrozumiałem pytania. Jeśli chodzi o przeglądanie skargi na wczasach na K., robiła to jedynie moja żona. Nie potrafię sobie przypomnieć, czy żona odczytywała mi treść skargi na telefonie. Żona przeglądała projekty pism na smartfonie. Nie wiem czy w jej telefonie i jego aplikacjach można przeglądać dokumenty w word office.”
Na pytanie Obwinionego zeznał: „Nie pamiętam, abyśmy w jakimś tablecie czy laptopie przeglądali skargę. Nie pamiętam dokładnej daty kiedy otrzymaliśmy pierwszą wersję pozwu. Nie pamiętam czy Obwiniony pytał mnie czy zapoznałem się z pierwszą wersją pozwu.”
Pokrzywdzony dalej na pytania Obwinionego: „Nie przypominam sobie, abym dokonywał jakichkolwiek wpisów w Internecie dotyczących Obwinionego. Nie wiem czy moja żona dokonywała takich wpisów. Nigdy nie posługiwałem się w Internecie Nickiem „Zdegustowany”. Nie pamiętam w szczególności, abym dokonywał jakichkolwiek wpisów o adresach podanych przez Obwinionego.”
Celem dochowania umożliwienia Obwinionemu prawa do obrony OSD udzielił Obwinionemu oraz pozostałym stronom 14 dni na ustalenie ostatecznych wniosków dowodowych. OSD odroczył rozprawę do dnia […] r.
Dnia […] r. OSD kontynuował odroczoną sprawę przeciwko Obwinionemu. Po wywołaniu sprawy stawili się: Obwiniony, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego, Pokrzywdzeni.
Strony nie zgłosiły wniosków formalnych. Obwiniony wskazał, iż chce poprzestać na złożeniu oświadczenia i nie będzie odpowiadał na pytania. Obwiniony oświadczył, że podtrzymuje w pełni stanowisko, które wyraził w toku postępowania. Obwiniony wskazał, że zostawił dokumenty u ochrony w Sądzie Okręgowym na prośbę Pokrzywdzonej o pozostawienie dokumentów u Rzecznika. Dodał, że nie było to jednak możliwe wskutek odmowy sekretariatu, w związku z czym złożył je u ochrony.
Obwiniony podniósł, że pracuje nad kolejnymi zleceniami dopiero po skończeniu poprzednich. Wskazał, że w przypadku Pokrzywdzonych priorytetem była skarga, ponieważ był tam stosunkowo krótki termin procesowy.
W odniesieniu do wskazanej przez Obwinionego siedziby kancelarii oświadczył, że Wynajmujący wypowiedział mu umowę na ten lokal we […] r.
Przewodniczący odczytał oświadczenia z karty […]. Obwiniony potwierdził odczytane wyjaśnienia.
[…] r. OSD po wywołaniu sprawy stawił się Obwiniony. Pokrzywdzona oraz Zastępca Rzecznika nie stawili się, prawidłowo powiadomieni o terminie ogłoszenia orzeczenia.
Po rozpoznaniu na rozprawie […] r., […] r., […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P. F. ([…]) OSD orzekł:
- uznał Obwinionego winnym zarzucanego w punkcie 1 Wniosku o Ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierzył karę nagany;
- uznał Obwinionego winnym zarzucanego w punkcie 2 Wniosku o Ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierzył karę nagany;
- uznał Obwinionego winnym zarzucanego w punkcie 4 Wniosku o Ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 11 ust. 1 12, art. 12 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 KERP w zw. z §5 ust. 1 Regulaminu w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierzył karę nagany;
- uznał Obwinionego winnym zarzucanego w punkcie 5 Wniosku o Ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 15 w zw. z art. 23 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierzył karę nagany;
- uniewinnił Obwinionego od popełnienia czynów przypisanych mu w punktach 3 i 6 Wniosku o Ukaranie;
- na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1-4 złączył w ten sposób, że orzekł jako karę łączną karę nagany;
- na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądził od Obwinionego na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę 3 000 zł (trzy tysiące) złotych.
Sąd ustalił i zważył co następuje:
Odnośnie czynu I Wniosku o Ukaranie:
W zakresie zarzutu z punktu I Wniosku o Ukaranie sąd uznał, iż faktem udowodnionym jest, że Obwiniony sporządzając projekt pozwu, o którym mowa w zarzucie działał w sposób opieszały, a sam przygotowany przez niego projekt pozwu nie odpowiadał wymogom dla tego rodzaju dokumentu jakiego należałoby oczekiwać od profesjonalnego pełnomocnika. W tym zakresie sąd oparł się na spójnych i wzajemnie uzupełniających się zeznaniach Pokrzywdzonych, które w pełni korespondują ze złożoną przez nich do akt sprawy korespondencją elektroniczną z Obwinionym. W istocie rzeczy projekt pozwu jaki przygotowany został przez Obwinionego i za jaki Obwiniony pobrał wynagrodzenie nie odpowiada minimalnym standardom dokumentu tak ważkiego dla sprawy jak pierwsze pismo procesowe precyzujące żądanie sporu i determinujące dalszy bieg postępowania. Stopień lakoniczności projektu przygotowanego przez Obwinionego, ogólnikowość zawartych w nim twierdzeń i wniosków dowodowych, brak rzetelnego i kompletnego opisania stanu faktycznego, już przy pobieżnej analizie dokumentu prowadzić muszą każdego profesjonalistę do wniosku, że dokument opracowany przez Obwinionego był w dużym stopniu nierzetelny, a jego złożenie w sposób oczywisty groziło pozwanym porażką w procesie i wszelkimi wynikającymi stąd negatywnymi konsekwencjami np. co do res iudicata, kosztów procesowych etc. W prawdzie rolą sądu dyscyplinarnego nie jest wnikanie w arkana merytoryczne sprawy, a radcowie przy wykonywaniu zawodu są niezależni, to jednak z artykułu 12 ust. 1 KERP wprost wynika, że nierzetelność przy wykonywaniu zawodu jest deliktem dyscyplinarnym i winna być badana przez organy dyscyplinarne. Takiej właśnie oczywistej nierzetelności dopuścił się Obwiniony, zarówno podczas samego kilkumiesięcznego przygotowania projektu pozwu jak i absolutnie nierzetelnych efektów jego trzymiesięcznej pracy. W ocenie sądu karą adekwatną za czyn popełniony przez Obwinionego jest kara nagany. Powyższe wynika przede wszystkim z faktu, że do wniesienia pozwu w treści przygotowanej przez Obwinionego finalnie nie doszło, co uchroniło Pokrzywdzonych od negatywnych skutków nierzetelności Obwinionego.
Odnośnie czynu II Wniosku o Ukaranie:
Także w zakresie zarzutu z punktu II Wniosku o Ukaranie wskazać należy, iż nierzetelność Obwinionego nie budzi wątpliwości. Z dokumentacji złożonej przez Pokrzywdzonych i z konfrontacji pism procesowych złożonych przez samych Pokrzywdzonych versus skarga przygotowana i złożona przez Obwinionego na pierwszy rzut oka widać, iż dokument przygotowany przez Obwinionego był poniżej minimalnych standardów jakich oczekiwać należy od radcy prawnego. Profesjonalny pełnomocnik powinien w sposób wyczerpujący, uporządkowany i merytoryczny wykorzystać w przygotowanym przez siebie piśmie wszystkie istniejące okoliczności faktyczne i prawne jakie przemawiają za słusznością stanowiska prawnego jego mocodawcy. Tymczasem w sprawie sądowo – administracyjnej, która została powierzona Obwinionemu praktycznie cały ciężar przedstawienia w sądzie okoliczności faktycznych i argumentów prawnych przemawiających na korzyść Pokrzywdzonych spadł na nich samych. Skarga przygotowana przez Obwinionego wobec swojej lakoniczności i niekompletności była oczywistym wyrazem braku rzetelności w wykonywanym zawodzie przez Obwinionego.
Mając powyższe na względzie sąd uznał winę Obwinionego w odniesieniu do zarzutu II Wniosku o Ukaranie także za bezsporną i za ten czyn wymierzył mu karę nagany. Kara w tym rozmiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia Obwinionego. Jej wysokość mogłaby być wyższa gdyby sprawa zakończyła się porażką Pokrzywdzonych wobec nierzetelności Obwinionego. Powyższemu zapobiegli jednak sami Pokrzywdzeni.
Odnośnie czynu III Wniosku o Ukaranie:
W zakresie zarzutu z punktu III Wniosku o Ukaranie wskazać należy, iż OSD nie dopatrzył się tutaj zawinienia ze strony Obwinionego. Strony uzgodniły jaka część wynagrodzenia wobec nienależytej realizacji wynagrodzenia podlega zwrotowi. Obwiniony nie dopuścił się nadmiernej zwłoki w zwrocie uzgodnionej przez strony kwoty. W ocenie OSD nie było podstaw do przypisywania w tym zakresie Obwinionemu deliktu dyscyplinarnego.
Odnośnie czynu IV Wniosku o Ukaranie:
W zakresie zarzutu z punktu IV Wniosku o Ukaranie sąd dał wiarę Obwinionym odnośnie nieprawidłowości związanych ze wskazywaniem przez Obwinionego aktualnego adresu kancelarii. Faktem bezspornym jest, iż Obwiniony w żadnym ze wskazywanych adresów – w okresie korespondencji i współpracy z Obwinionymi - nie posiadał biura ani rzeczywistej siedziby swojej kancelarii, a podawane przez niego informacje w tym zakresie były nieprawdziwe. Fakt odbierania pod określonym adresem korespondencji pocztowej wysłanej na określony adres, i to w okolicznościach faktycznych budzących wątpliwości, których nie potrafił należycie wyjaśnić sam Obwiniony, absolutnie nie jest równoznaczny z posiadaniem pod takim adresem siedziby kancelarii. Czym innym jest siedziba kancelarii, a czym innym adres do korespondencji. Jako nielicujące z godnością wykonywanego zawodu uznać należy również uniki stosowane przez Obwinionego polegające na umawianiu się z klientem pod różnymi pretekstami w kawiarni niedaleko sądu, czy też w innych miejscach, w których nie da się w sposób profesjonalny i zgodny z zasadami obowiązującymi radcę prawnego prowadzić merytorycznej działalności, także w zakresie obowiązków co do zachowania i zabezpieczenia tajemnicy zawodowej. W ocenie sądu także w tym przypadku karą adekwatną do wagi czynu i stopnia zawinienia Obwinionego była kara nagany.
Odnośnie czynu V Wniosku o Ukaranie:
Sąd nie miał najmniejszej wątpliwości, że Obwiniony nie uzgodniwszy tego z Pokrzywdzonymi absolutnie nie miał prawa zostawiać ich dokumentacji u ochrony w budynku sądu powszechnego. Po pierwsze pozostawienie tam dokumentacji było całkowicie dowolne i nieuzgodnione z Obwinionymi. Po drugie ochrona sądowa nie jest powołana do pośredniczenia w przekazywaniu jakiejkolwiek dokumentacji pomiędzy radcą prawnym a jego klientami. Po trzecie pozostawienie dokumentacji u ochrony w budynku sądu nie zabezpiecza jej należycie w aspekcie ujawnienia tajemnicy zawodowej objętej tą dokumentacją. Po czwarte wreszcie pozostawienie rzeczonej dokumentacji w takim miejscu w najmniejszym nawet stopniu nie usprawiedliwił brak możliwości pozostawienia jej w innym miejscu oczekiwanym przez Pokrzywdzonych. Całkowicie zdumiewające w tym zakresie i świadczące o braku elementarnych zasad etyki i wykonywania zawodu było przy tym tłumaczenie samego Obwinionego. Także w tym zakresie z uwagi na brak negatywnych skutków po stornie Pokrzywdzonych sąd uznał, że karą adekwatną będzie nagana.
Odnośnie czynu VI Wniosku o Ukaranie:
Zdaniem OSD Obwiniony miał natomiast prawo zadecydować o formie (sposobie) korespondencji z Pokrzywdzonymi jeśli tylko korespondencja ta zapewniała należytą komunikacje między Obwinionym a Pokrzywdzonymi. W toku zaś postępowania dowodowego nie wykazano oby takowa korespondencja była niemożliwa lub nadmiernie utrudniona za pośrednictwem poczty elektronicznej. Co za tym idzie stawianie zarzutu Obwinionemu co do tego, iż poprosił o porozumiewanie się za pomocą poczty elektronicznej, a nie smsami jest nieuzasadnione i bezpodstawne. Obwinionego należało zatem od tego zarzutu uniewinnić.
Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych sąd połączył powyższe kary jako jedną karę łączną nagany. O kosztach orzeczono zgodnie z obowiązującymi przepisami.
JR
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
