Orzeczenie z dnia 24 lutego 2020 r. Sygn. akt: D 23/18
Orzeczenie prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Andrzej Szmigiel
CZŁONKOWIE:           r. pr. Gerard Dźwigała
r. pr. Agnieszka Świstak
PROTOKOLANT:         Renata Wernicka

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawach w dniach […] r., […] r., […] r., […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu W., […], obwinionej o to, że:
1) w okresie od […] r. do […] r. w S., działając w zamiarze bezpośrednim, uzależniła zaniechanie złożenia, zarówno przez nią jak i C.(1) skargi dyscyplinarnej na działania adwokata C.(2) – od wpłynięcia przez niego na wycofanie skarg złożonych przez D., J., K., M. sp. z o. o., P., S. i T., złożonych do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.,
tj. popełnienia czynu z art. 64 ust. 1 o radcach prawnych w związku z art. 38 ust. 2 oraz art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego,
2) w okresie od […] r. do […] r. w S., działając w zamiarze bezpośrednim, nie zachowała tajemnicy zawodowej w ten sposób, że świadcząc pomoc prawną na rzecz C.(1), w ramach której powzięła informację o tym, że adwokat C.(2) pozostawał w konflikcie interesów w związku ze sprawami prowadzonymi na rzecz i przeciwko C.(1) – przedmiotową informację usiłowała wykorzystać w celu wpłynięcia na adwokata C.(2), aby ten w zamian za zaniechanie złożenia na niego skargi dyscyplinarnej – wpłynął na wycofanie skarg złożonych przez D., J., K., M. Sp. z o. o., P., S. i T., złożonych do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., czym naruszyła zakaz skorzystania z informacji stanowiących tajemnicę  zawodową w interesie własnym,
tj. popełnienia czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 16 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego
 

 

 

 
W dniu […] r. Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. złożył do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniosek o ukaranie radcy prawnego W. ([…]), obwinionej o to, że:

 
Przewodniczący składu orzekającego Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. zarządził wyznaczenie rozprawy na dzień […] r. Z uwagi na wniosek Obrońcy Obwinionej ww. termin rozprawy został odwołany i jednocześnie zarządzono wyznaczenie nowego terminu rozprawy z urzędu. Kolejny termin rozprawy został wyznaczony na dzień […] r. niemniej z uwagi na wniosek Pana C.(2) termin ten został odwołany. Odwołany został również termin wyznaczony na dzień […] r. z uwagi na wniosek Obwinionej. Zarządzeniem z dnia […] r. został wyznaczony kolejny termin rozprawy na dzień […] r. Ww. termin został odwołany z uwagi na wniosek Obrońcy Obwinionej oraz wniosek Obwinionej o jego zmianę. Kolejny termin rozprawy wyznaczono na dzień […] r.
 
Na rozprawie w dniu […] r. Sąd postanowił oddalić wniosek pokrzywdzonego C.(2) o odroczenie terminu. Na ww. terminie rozprawy Obwiniona złożyła wyjaśnienia. Obwiniona wyjaśniła, że nie przyznaje się do zarzucanego jej czynu. Wskazała, iż Pana C.(1) zna od kilku lat, a w […] r. nie świadczyła na jego rzecz żadnej pomocy prawnej. Obwiniona przyznała, że faktycznie na przełomie sierpnia i września spotkała się przypadkiem z Panem C.(1) na jego stacji benzynowej, który wówczas pokazał jej dokumenty ze sprawy, w której pokrzywdzony był pełnomocnikiem strony przeciwnej. Obwiniona wskazała, że nie była to jednak prośba o pomoc prawną, lecz jedynie luźna rozmowa.
 
Na pytanie Przewodniczącego: „Czy wyjaśniła Pani z panem C.(1) kwestie tego czy pan C.(2) jest aktualnym jego pełnomocnikiem na datę powyższej rozmowy, czy był nim wcześniej, tj. przed datą tej rozmowy, a w dacie rozmowy już nie był”, Obwiniona oświadczyła, że nie musiała tego wyjaśniać, bo było oczywiste, że Panu C.(1) chodziło o to, że Pan C.(2) jest aktualnie jego pełnomocnikiem. Obwiniona wskazała, że nie zagłębiała się dalej w te dokumenty, nie udzielała Panu C.(1) żadnej porady, ani Pan C.(1) o taką poradę jej nie prosił. Obwiniona wskazała, że maile, które kierowała do Pana C.(2) miały na celu głównie poinformowanie go o tej sytuacji żeby wybrnąć z tej kolizji oraz że nie miała zamiaru składania skargi na Pana C.(2), jak również nie miała zamiaru nakłaniania Pana C.(1) do składania skargi. Po okazaniu Obwinionej k. […]-[…], Obwiniona oświadczyła, że przypomina sobie znajdujące się na przedmiotowych kartach maile. Obwiniona odmówiła odpowiedzi na pytanie Przewodniczącego dotyczącego treści maila znajdującego się na karcie […]: „Co miała Pani na myśli w tym mailu?”.
 
Na pytanie Rzecznika Dyscyplinarnego, Obwiniona potwierdziła, że Pan C.(1) pokazał jej pozew z załącznikami. Wskazała, że po prostu tylko tankowała i że czasami bywa tak, że przy okazji tankowania rozmawia z Panem C.(1). Jak wyjaśniła Obwiniona, wydaje jej się, że Pan C.(1) zobaczył ją i do niej wyszedł oraz że była to luźna rozmowa na zasadzie „zobaczy pani…”. Zdaniem Obwinionej Pan C.(1) był zbulwersowany. Obwiniona wyjaśniła, że na pewno odpowiedziała Panu C.(1), że nie może pomóc w tej sprawie oraz że na pewno powiedziała Panu C.(1), że nie może być tak, że jedna osoba jest jednocześnie pełnomocnikiem danej osoby oraz w głównej sprawie pełnomocnikiem jej przeciwnika. Jednocześnie Obwiniona stwierdziła, że Pan C.(1) nie upoważniał jej do kontaktowania się w tej sprawie z Panem C.(2).
 
Na pytanie członka składu orzekającego, Obwiniona odpowiedziała, że na pewno przedmiotowa rozmowa nie miała miejsca w jego biurze, ale nie było to też przy samych dystrybutorach.
 
Na pytanie Obrońcy, Obwiniona wyjaśniła, że zgodnie z jej wiedzą Pan C.(1) nie składał skarg na Pana C.(2) oraz że sama Obwiniona na pewno takiej skargi nie składała.
 
Na pytanie członka składu orzekającego, Obwiniona odpowiedziała, że z tego co pamięta po stronie powodowej był tylko Pan C.(2).
 
Na pytanie Obrońcy, Obwiniona odpowiedziała, że w okresie, o którym wyjaśnia osiągnęła porozumienie z M. Sp. z o.o. oraz S., którzy cofnęli wszystkie zarzuty przeciwko Obwinionej. Jednocześnie oświadczyła, że powyższe było wynikiem rozmów Obwinionej z tymi osobami.
 
Rzecznik Dyscyplinarny nie zgłosił wniosków dowodowych.
 
Obrońca wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka C.(1) na okoliczność przebiegu rozmowy na stacji benzynowej i przekazanych informacji Obwinionej przez C.(1).
 
Ponadto Rzecznik Dyscyplinarny oświadczył, że nie kwestionuje przebiegu rozmowy na stacji benzynowej ani przekazanych informacji. Oświadczył, że uznaje te fakty za prawdziwe, zarazem wskazał, iż jego ocena tych bezspornych faktów jest taka jak we wniosku o ukaranie. W związku z powyższym wniósł o oddalenie wniosku dowodowego z zeznań Pana C.(1) niemających znaczenia dla rozstrzygnięcia i zmierzających do jego przedłużenia.
 
Obrońca Obwinionej zasygnalizował potrzebę zadania jeszcze jednego pytania Obwinionej, niemniej Przewodniczący uchylił zadane pytanie jako pytanie zamknięte i wniósł o zadanie pytania otwartego. Na pytanie Obrońcy, jaki charakter miała rozmowa Obwinionej z C.(1) podczas przedmiotowego spotkania, Obwiniona ponownie wskazała, że była to luźna rozmowa, a Pan C.(1) nie oczekiwał od niej żadnej porady.
 
Na rozprawie w dniu […] r. Sąd dopuścił dowód z przesłuchania świadka C.(1) Na pytanie Obrońcy Obwinionej, świadek odpowiedział, że zna Obwinioną z widzenia odkąd kiedyś współpracował z firmą windykacyjną w S.
 
Na pytanie Obrońcy Obwinionej: „Czy pamięta pan spotkanie z Obwinioną z roku […] r. gdzie miałby Pan rozmawiać o sprawie, w której był pan pozwanym”, świadek odpowiedział, że został pozwany przez firmę windykacyjną, w której pracowała Obwiniona po zakończeniu współpracy z tą firmą. Świadek wyjaśnił, że Pani J. przyjeżdża na jego stację benzynową tankować i tam się czasem widują oraz że nie pamięta okoliczności z […] r. Wskazał, że była taka sytuacja, że miał dokumenty dotyczące jego sprawy i pani mecenas przebywała na schodach przed wejściem na stację celem uiszczenia zapłaty. Wówczas świadek oznajmił Obwinionej, że ma dokumenty z firmy windykacyjnej. Świadek wyjaśnił, że wtedy wracał akurat z poczty.
 
Po odebraniu przyrzeczenia na pytanie Przewodniczącego: „O której był pan na poczcie?” świadek odpowiedział, że trudno mu to powiedzieć, mogło być to przed południem lub po południu.
 
Na pytanie członka składu orzekającego, świadek odpowiedział, że nie pamięta czy na dokumencie był wymieniony pan mecenas, który w niniejszej sprawie jest pokrzywdzonym. Świadek oświadczył jednocześnie, że nie wie jaki mecenas jest w niniejszej sprawie pokrzywdzonym. Wskazał, że nie pamięta kto podpisał się pod pismem, ale prawdopodobnie był to sam pan P. Świadek zeznał, że porozmawiał jeszcze chwilę z Obwinioną po czym się rozstali.
 
Na pytanie Przewodniczącego dlaczego pokazał Obwinionej przedmiotowy dokument, świadek odpowiedział, że „znając panią mecenas chyba jakoś tak samowolnie”. Jednocześnie świadek wyjaśnił, że nie pokazywał tego dokumentu w żadnym celu tylko tak luźno. Oznajmił, że często mu się zdarza, że bezcelowo pokazuje znajomym różne dokumenty. Świadek wyjaśnił, że nie jest z panią mecenas po imieniu, ani nie ma z nią kontaktu towarzyskiego. Jak wynika z jego zeznań, Obwiniona w żaden sposób nie zareagowała, ani nic nie powiedziała, a później nie pomagała świadkowi w tej sprawie.
 
Na pytanie Obrońcy Obwinionej, świadek wyjaśnił, że wie że sprawę przeciwko niemu prowadził Pan C.(2) gdyż wtedy Pana P. obsługiwał Pan C.(2). Wskazał, że pamięta, iż w ostatnim okresie współpracy z P. obsługiwał go Pan C.(2), niemniej nigdy z nim nie rozmawiał i go nie zna. Wskazał, że wtedy nie toczyła się przeciwko niemu jeszcze sprawa sądowa, a były to jedynie pisma przedsądowe. Wyjaśnił, że sprawa przeciwko niemu zawisła pod koniec roku […]. Wtedy też całkowicie zaprzestał współpracy z firmą P.[…]. Świadek wyjaśnił, że w ubiegłym oraz w bieżącym roku miał kontakt z panią mecenas, która obecnie świadczy na jego rzecz obsługę prawną. Jednocześnie świadek oznajmił, że nie posiada wiadomości co do tego, aby Pan C.(2) kierował jakieś skargi wobec Obwinionej. Sprawy, w której pozwanym był świadek nie prowadziła Obwiniona. W tamtej sprawie świadek nie miał ustanowionego pełnomocnika.
 
Kolejny termin rozprawy został wyznaczony na dzień […] r. Ww. termin został jednak odwołany i wyznaczony na dzień […] r. Z uwagi na wniosek Obrońcy Obwinionej o zmianę terminu rozprawy, ww. termin został jednak odwołany, a kolejny termin został wyznaczony na dzień […] r. Na wniosek samej Obwinionej, powyższy termin został odwołany, a kolejna rozprawa wyznaczona została na dzień […] r.
 
Na rozprawie w dniu […] r. Przewodniczący poinformował, że do akt sprawy wypłynął mail pokrzywdzonego C.(2) z informacją, że nie stawi się on na terminie rozprawy z uwagi na kolizję terminów związanych z obowiązkami zawodowymi. Z uwagi na powyższe, Przewodniczący zwrócił się z pytaniem czy strony wyrażają zgodę na odczytanie i poprzestanie na odczytaniu zeznań pokrzywdzonego z postępowania przygotowawczego, czy też wnoszą o jego przesłuchanie na rozprawie. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wniósł o poprzestanie na odczytaniu zeznań, niemniej z uwagi na stanowisko Obwinionej i jej Pełnomocnika, którzy wnieśli o bezpośrednie przesłuchanie świadka na rozprawie Sąd postanowił odroczyć termin kolejnej rozprawy na dzień […] r. i wezwać na ten termin pokrzywdzonego C.(2).
 
Na rozprawie w dniu […] r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. postanowił dopuścić dowód z przesłuchania świadka C.(2). Świadek wyjaśnił, że we […] r. dostał od mec. W. telefon. Rozmowa dotyczyła sprawy, w której był on pełnomocnikiem Pana C.(1). Wówczas Obwiniona poinformowała Pana C.(1), że zaistniał konflikt interesów ze strony Pokrzywdzonego i że nie złoży na niego skargi dyscyplinarnej, w sytuacji gdy skargi, które zostały wniesione przeciwko niej przez klientów firmy „P.[…]” zostaną cofnięte. Świadek wskazał, że powiedział Obwinionej, iż nie wie o jakie sprawy chodzi, a sam musi zweryfikować czy rzeczywiście nie pozostaje w takim konflikcie. Dalej świadek wyjaśnił, że po kilku dniach miała miejsce rozprawa, gdzie po drugiej stronie występowała Obwiniona i wtedy też Pan C.(1) poinformował ją, że nie ma wpływu na bieg skarg ze spraw osób trzecich. Świadek wskazał, że faktycznie z jego strony zachodził konflikt interesów w związku z czym wypowiedział w jednej ze spraw pełnomocnictwo. Świadek oznajmił, że dalsza korespondencja miała formę mailową, a po okazaniu kart […]-[…] potwierdził, że jest to ta korespondencja, o której zeznał.
 
Strony nie miały dalszych pytań do świadka, a z uwagi na fakt, że świadek pewnych faktów nie pamiętał Sąd postanowił odczytać protokół z zeznań świadka, które następnie zostały przez niego potwierdzone.
 
Na pytania Obrońcy, świadek odpowiedział, iż Pani W. powiedziała, że „nie będzie złożona skarga na mnie, jeśli zostaną cofnięte skargi złożone przez klientów Pana P. na panią W.”.
 
Na pytania Przewodniczącego, świadek wyjaśnił, że rozmowa telefoniczna miała miejsce we wrześniu, potem odbyła się rozprawa w sądzie, a następnie prowadzona była korespondencja email, przy czym świadek podkreślił, że korespondencja e-mailowa została zainicjowana przez W., a nie przez świadka.
 
Na pytania Obrońcy, świadek wskazał, że nie było wprost informacji, żeby Pani W. była pełnomocnikiem Pana C.(1) oraz że nie pamięta jakich słów użyła Pani W. w kontekście konfliktu interesów, w szczególności czy była to sugestia czy stwierdzenie definitywne. Świadek oznajmił, że na ten temat rozmawiał tylko z Panem P. Nie rozmawiał natomiast z klientami, którzy złożyli skargi i jednocześnie wyjaśnił, że nie wie czy Pan P. rozmawiał na ten temat z klientami.
 
Na pytanie Obrońcy: „Czy poczuł się Pan dotknięty zaistniałą sytuacją?”, świadek zeznał, że nie poczuł się dotknięty, ale na pewno odebrał to jako nieprofesjonalny sposób postępowania i poczuł się zaszantażowany.
 
Na pytania Obrońcy, świadek wyjaśnił, że nie pamięta czy Pani W. wprost powiedziała, że to ona złoży skargę, czy że zrobi to Pan C.(1). Oznajmił, że nie pamięta wszystkich stwierdzeń jakie dokładnie padły, niemniej pamięta że padło zdanie, że skarga na niego zostanie złożona jak nie zostaną cofnięte skargi złożone na Obwinioną.
 
Strony nie wniosły o uzupełnienie postępowania dowodowego.
 
Sąd postanowił dopuścić dowód z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wnioskowanych przez Rzecznika Dyscyplinarnego, skarga z kart […]-[…], z załącznikami do skargi z k. […]-[…], korespondencja email z kart […]-[…]. Sąd postanowił uznać za ujawnione bez odczytania w trybie art. 394 § 2 kpk dowody dopuszczone w poprzednim zdaniu. Strony nie wnosiły o ich odczytanie.
 
Obrońca, Obwiniona, Rzecznik oraz Pokrzywdzony potwierdzili, że nie mają żadnych wniosków dowodowych w sprawie.
 
Przewodniczący zamknął przewód sądowy. Po udzieleniu głosu stronom, Rzecznik Dyscyplinarny odnośnie zarzutu 1 ze względu na wysoki stopień szkodliwości czynu i wysoki stopień zawinienia w zamiarze bezpośrednim wniósł o wymierzenie kary zawieszenia prawa do wykonywania zawodu. Odnośnie zarzutu 2 Rzecznik Dyscyplinarny wniósł o wymierzenie kary nagany. Pokrzywdzony przyłączył się do stanowiska Rzecznika Dyscyplinarnego. Obrońca oraz sama Obwiniona wnieśli o uniewinnienie.
 
Po rozpoznaniu na rozprawach w dniach […] r., […] r., […] r., […] r. sprawy przeciwko radcy prawnemu W. obwinionej o to, że:
 

 

 
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniona w okresie od […] r. do […] r. w S., działając w zamiarze bezpośrednim, uzależniła zaniechanie złożenia skargi dyscyplinarnej na działania adwokata C.(2) – od wpłynięcia przez niego na wycofanie skarg złożonych przez D., J., K., M. Sp. z o.o., P., S. i T., złożonych do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. Powyższe miało miejsce zarówno w bezpośredniej rozmowie z pokrzywdzonym, jak również w korespondencji e-mail z tamtego okresu.
Dowód:           zeznania pokrzywdzonego, częściowo wyjaśnienia Obwinionej,      korespondencja e-mail zaliczona w poczet materiału dowodowego (k. […]-[…])
 
Obwiniona w okresie od […] r. do […] r. w S., działając w zamiarze bezpośrednim, nie zachowała tajemnicy zawodowej w ten sposób, że świadcząc pomoc prawną na rzecz C.(1), w ramach której powzięła informację o tym, że adwokat C.(2) pozostawał w konflikcie interesów w związku ze sprawami prowadzonymi na rzecz i przeciwko C.(1) – przedmiotową informację usiłowała wykorzystać w celu wpłynięcia na adwokata C.(2), aby ten w zamian za zaniechanie złożenia na niego skargi dyscyplinarnej – wpłynął na wycofanie skarg złożonych przez D., J., K., M. Sp. z o. o., P., S. i T., złożonych do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. W szczególności w posiadanie powyższej wiedzy wykorzystywanej we własnym interesie, Obwiniona weszła udzielając konsultacji prawnych Panu C.(1), które to konsultacje niezależnie od ich płatności bądź nieodpłatności oraz formy - uznać należy meriti za element wykonywania zawodu radcy prawnego poprzez dokonanie oceny faktycznej oraz prawnej określonego stanu. Wszelkie wiadomości uzyskane w takich okolicznościach stanowią przedmiot tajemnicy zawodowej i nie tylko nie mogą być ujawniane osobom trzecim, ale także nie mogą być wykorzystywane we własnym interesie przez radcę prawnego.
 
Powyższe ustalono częściowo na podstawie wyjaśnień Obwinionej, częściowo na podstawie zeznań C.(1) i częściowo na podstawie zeznań Pokrzywdzonego.
 
Sąd zważył co następuje:

Odnosząc się do pierwszego z czynów, za które Obwinionej wymierzono karę wskazać należy, iż materiał dowodowy w postaci treści zawartych w korespondencji e-mail pomiędzy Obwinioną a Pokrzywdzonym jest niezbity i w swej treści absolutnie oczywisty. Wprost z korespondencji tej wynika, że Obwiniona zastosowała swoisty szantaż w stosunku do Pokrzywdzonego i zagroziła mu, że jeśli nie doprowadzi do cofnięcia skarg złożonych przeciwko jej osobie, to ona doprowadzi do złożenia skargi przeciwko Pokrzywdzonemu. Korespondencja e-mail uzupełniona jest zeznaniami Pokrzywdzonego C.(2), które są spójnie z treściami zawartymi w tej korespondencji, uzupełniają się z nią i pozwalają odtworzyć obraz zdarzenia. Tego rodzaju postępowanie jest niekoleżeńskie, karygodne i podważa zaufanie do radcy prawnego w opinii publicznej. Stosowanie szantażu w stosunku do kogokolwiek, a w szczególności do Kolegi z samorządu adwokackiego jest działaniem, które nie może być akceptowane, zaś motywy z jakich działała pokrzywdzona- chęć doprowadzenia do cofnięcia skarg przeciwko niej – są dodatkowo obciążające.
 
Obwiniona dopuściła się zatem czynów spenalizowanych w art. art. 38 ust. 2 oraz art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego:
Art. 38 ust.2:
Radca prawny nie może w swych zawodowych wystąpieniach grozić postępowaniem karnym lub dyscyplinarnym.
Art. 6.
Radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami.
 
Stopień zawinienia i zawinienia złej woli w postępowaniu Obwinionej należało zatem ocenić jako wysoki, czego wyrazem stała się wymierzona Obwinionej kara trzecia co do rangi surowości kara pieniężna w wymiarze […] złotych. W ocenie Sądu kara taka jest nie tylko adekwatna do charakteru czynu i zawinienia po stronie Obwinionej, ale nadto powinna należycie spełnić funkcje represyjne, prewencyjne oraz wychowawcze.
 
W zakresie drugiego z czynów absolutnie nie sposób jest zgodzić się z Obwinioną, że wiedza którą powzięła ona od Pana C.(1) nie była objęta tajemnicą zawodową i nie powinna być prawnie chroniona. W ocenie Sądu nie budzi najmniejszych wątpliwości, że Pan C.(2) zwrócił się do Obwinionej o udzielenie mu konsultacji prawnej określonych dokumentów, zaś Obwiniona meriti takiej konsultacji udzieliła. Powyższe skutkowało tym, że wiedza powzięta w ramach tej konsultacji – niezależnie od tego, że były one nieodpłatne – stała się dobrem prawnie chronionym, które nie tylko nie powinny być przez nią ujawniane ale tym bardziej wykorzystywane we własnym interesie. Czyn ten spełnia zatem w sposób oczywisty dyspozycję art. 16 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego:
Art. 16.
Dochowanie tajemnicy zawodowej obejmuje nie tylko zakaz ujawniania informacji i dokumentów, o których mowa w art. 15, ale również zakaz skorzystania z nich w interesie własnym lub innej osoby, chyba że przepisy prawa lub Kodeksu stanowią inaczej.
 
O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z obowiązującymi przepisami.
 
Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.
 
(WK)