Orzeczenie z dnia 24 czerwca 2020 r. Sygn. akt: D 242/19
Orzeczenie jest prawomocne.
 

PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:           r. pr. Paulina Sibilska
r. pr. Krzysztof Jacek Woś
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu J. ([…]) obwinionemu o to, że:
w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. w W., mimo zrealizowania obowiązku doskonalenia zawodowego w cyklu szkoleniowym […], nie poinformował Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. o zrealizowaniu powyższego obowiązku, mimo kierowanych do niego wiadomości mailowych i pism informujących go o niezrealizowaniu tego obowiązku – czym, poprzez zaniechanie poinformowania OIRP o zrealizowaniu obowiązku doskonalenia zawodowego i w konsekwencji spowodowanie bezprzedmiotowego uruchamiania postępowania dyscyplinarnego, naruszył obowiązek współdziałania z organami samorządu radców prawnych w sprawach związanych z jego funkcjonowaniem i zadaniami oraz w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania Kodeksu Etyki Radcy Prawnego,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego
 

 

 

 
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł w dniu […] r. do tutejszego Sądu wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. J. (dalej: „Obwiniony”), wpisanego na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionemu, że:
w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. w W., mimo zrealizowania obowiązku doskonalenia zawodowego w cyklu szkoleniowym […], nie poinformował Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. o zrealizowaniu powyższego obowiązku, mimo kierowanych do niego wiadomości mailowych i pism informujących go o niezrealizowaniu tego obowiązku – czym, poprzez zaniechanie poinformowania OIRP o zrealizowaniu obowiązku doskonalenia zawodowego i w konsekwencji spowodowanie bezprzedmiotowego uruchamiania postępowania dyscyplinarnego, naruszył obowiązek współdziałania z organami samorządu radców prawnych w sprawach związanych z jego funkcjonowaniem i zadaniami oraz w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania Kodeksu Etyki Radcy Prawnego,
tj. popełnienie czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
W dniu […] r., Rzecznik Dyscyplinarny tutejszej Izby wniósł do Sądu wniosek o ukaranie Obwinionego zarzucając mu, że nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r., czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych.
 
We wniosku o ukaranie, Rzecznik wniósł o przeprowadzenie dowodu z licznej korespondencji, kierowanej do Obwinionego, przypominającej o konieczności wykonania obowiązku doskonalenia zawodowego oraz o dostępnych sposobach jego wykonania (k. […]).
 
Sąd rozpoznał sprawę przeciwko Obwinionemu, wywołaną wniesieniem wskazanego wyżej wniosku, na rozprawie, która odbyła się w dniu […] r. Orzeczeniem wydanym w tym samym dniu, Sąd uniewinnił Obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu orzekając jednocześnie, że koszty postępowania poniesie Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, że Obwiniony, który nie stawił się na rozprawie, przedstawił zaświadczenie, na podstawie którego ostatecznie Sąd ustalił zrealizowanie przez Obwinionego obowiązku doskonalenia zawodowego.
 
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom, z których przeprowadził dowód, ponieważ nie znalazł podstawy dla ich kwestionowania. Obwiniony nie kwestionował treści dokumentów dopuszczonych jako dowód w sprawie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniony dopuścił się czynu sprzecznego z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
 
Kwestią ustaloną w oparciu o materiał dowodowy w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości jest wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko Obwinionemu. Powyższe postępowanie obejmowało dochodzenie oraz postępowanie przed tutejszym Sądem. Przyczynę wszczęcia i kontynuowania postępowania było niewykonanie przez Obwinionego, obowiązku doskonalenia zawodowego. Stan niewykonania tego obowiązku został stwierdzony w oparciu o informacje posiadane przez Izbę. Obwiniony został ostatecznie uniewinniony od zarzuconego czynu z tego powodu, że w toku przewodu sądowego przedstawił zaświadczenie, na podstawie którego Sąd stwierdził wykonanie obowiązku doskonalenia zawodowego.
 
W świetle powyższego niewątpliwym jest, że ostatecznym powodem wszczęcia i przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko Obwinionemu był brak stosownej informacji po stronie Izby w zakresie wykonania obowiązku doskonalenia zawodowego, który to brak wynikał wyłącznie z zaniechania Obwinionego.
 
Zgodnie z art. 62 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, radca prawny obowiązany jest współdziałać z organami samorządu radców prawnych w sprawach związanych z jego funkcjonowaniem i zadaniami oraz w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania Kodeksu.
 
Oczywisty brak współdziałania Obwinionego w powyższej sprawie stanowi o naruszeniu powołanego przepisu Kodeksu, a tym samym o popełnieniu deliktu dyscyplinarnego.
 
Wina Obwinionego nie budziła wątpliwości Sądu. Obwiniony jest osobą, która powinna znać swoje obowiązki wynikające z wykonywania zawodu radcy prawnego. Izba podjęła intensywne działania w celu skłonienia Obwinionego do zrealizowania obowiązku doskonalenia zawodowego bądź wykazania zrealizowania tego obowiązku. W tym stanie rzeczy uznać należało, że Obwiniony działał co najmniej lekkomyślnie.
 
Zasada naruszona przez Obwinionego nie należy do zasad podstawowych, regulujących sposób wykonywania zawodu radcy prawnego. Okoliczność ta przemawiała za wymierzeniem kary łagodnej.
 
Natomiast, za zaostrzeniem wymiaru kary świadczyła konieczność poniesienia wymiernych kosztów przez Izbę w związku z przeprowadzeniem postępowania dyscyplinarnego przeciwko Obwinionemu oraz sama postawa Obwinionego, który nie przejawia osobistego zaangażowania w sprawę.
 
W związku z powyższym, Sąd zważył w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą i prewencyjną wymiaru kary. Kara nagany jest jedną z najłagodniejszych kar spośród katalogu przewidzianego ustawą o radcach prawnych. Tym niemniej, sam fakt wymierzenia kary Obwinionemu pozwala zakładać, że Obwiniony nie popełni podobnego przewinienia w przyszłości. Charakter kary koresponduje z niematerialnym charakterem dobra naruszonego przez Obwinionego.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na jednym terminie. Postępowanie dowodowe obejmowało wyłącznie dowód z dokumentów.
 
E.R.