Przewodniczący: radca prawny Agnieszka Świstak
                                       Członkowie: radca prawny Marzena Okła-Anuszewska
radca prawny Tomasz Iwańczuk
      Protokolant: Anna Gabrysiak
 

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu. P., [...], obwinionemu o to, że:
 
1.      w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., przekroczył granice określone rzeczową potrzebą domagając się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G.,
tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art.
27 ust. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia
28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 507 z późn. zm.),
 
2.      w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do Rady Miejskiej w G. zatytułowanym: „Skarga na Burmistrza Miasta G.", przekroczył granice określone rzeczową potrzebą domagając się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G. zarzucając Burmistrzowi Miasta G. panu K., iż: „ten podjął działania, które kwalifikują się jako dyskryminacja w zatrudnieniu. Dyskryminacja zdaniem Obwinionego P. nastąpiła w wyniku odmowy przedłużenia z Obwinionym umowy na obsługę prawną z dnia [...]",
tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art.
27 ust. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia
28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 507 z późn. zm.),
 
3.      w swoim pisemnym wystąpieniu z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., oraz K. Burmistrza Miasta G., nie zachował umiaru i taktu poprzez użycie sformułowań godzących w wykonywanie zawodu przez adwokatów świadczących pomoc prawną na rzecz Burmistrza Miasta G. o treści cyt. „Obecna organizacja obsługi prawnej Gminy jest niewłaściwa. Paru adwokatów, na zlecenie Burmistrza, nie ma nic wspólnego z obsługą prawną organów gminy, zwłaszcza Rady Miejskiej i Obywateli, którym adwokaci nie gwarantują obiektywnej pomocy prawnej, praktycznie żadnej. Radca prawny na umowie o pracę jest w przeciwieństwie do działających na zlecenie adwokatów niezależny w swoich opiniach od Burmistrza..(...). I chyba czas najwyższy, żeby władze gminy się opamiętały, a przy okazji zorganizowały właściwa obsługę prawna w Gminie",
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art.
38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych
z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych Dz. U. 2015 poz. 507 j.t.,
 
4.      w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., domagając się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G. nie zachował umiaru i taktu w swoim wystąpieniu poprzez zawarte sformułowania: „Ja jestem najlepszym kandydatem i bez wahania mogą państwo powierzyć mi obsługę prawną organów Gminy i mieszkańców" (...). Czyż nie jest indoktrynacją wciskanie Radzie kitu, ze Burmistrz może zatrudniać kogo chce i jak chce? „ Ja mogę to miastu zapewnić, przyjmując obowiązki radcy prawnego na umowę o pracę. Umowa o pracę daje niezależność, a taką niezależność ma tylko radca prawny. Adwokaci nie maja prawa do umowy o pracę, a przez to są zatrudniani na umowach śmieciowych",
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art.
38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych Dz. U. 2015 poz. 507 j.t.,
 
5.      w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., oraz K. Burmistrza Miasta G. nie zachował umiaru i taktu poprzez użycie sformułowania cyt.: „Mimo, że jestem traktowany jako człowiek skończony pod względem zawodowym i pogardzany przez niektórych z wrogością, innych z politowaniem, proszę stanowczo o zaprzestanie tych szykan. Innych dowodów, jak powierzenie mi obsługi prawnej, na zmianę stosunku do mnie na właściwy - nie przyjmę zwłaszcza, że w niczym na takie traktowanie nie zasłużyłem",
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych Dz. U. 2015 poz. 507 j.t.,
 
6.      w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., domagając się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G., nie zachował umiaru i taktu w swoim wystąpieniu poprzez zawarte sformułowania: „Sam miałem okazje widzieć, na własne oczy, jak Burmistrz likwidował klika miesięcy temu Zespół Radców Prawnych, a wraz z nim wszystkie etaty radcowskie, zwolnienie radców prawnych było uwieńczeniem tej akcji. Obsługę prawna tego przedsięwzięcia zapewniali uwijając się w ukropie, ci sami adwokaci, o których piszę, że „mają odpowiednie kwalifikacje do fachowej obsługi wszystkich organów gminy”. Ani burmistrzowi, ani im żadne etaty nie były potrzebne. Wprost przeciwnie były przeszkoda, ponieważ adwokaci nie mają prawa do zatrudniania na podstawie umowy o pracę. Mnie oczywiście, zatrudnił też razem z nimi na podstawie tej samej umowy śmieciowej, żeby mnie spławić (...). Reklamowanym adwokatom choćby chcieli nie pozwoli na obiektywizm bo ma ich w ręku, w razie nieposłuszeństwa może, nie przedłużyć umowy śmieciowej.",
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art.
38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych Dz. U. 2015 poz. 507 j.t.,
 
 

 

 

 
W dniu [...] r. do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu P. – numer wpisu [...] (Obwiniony), wobec którego w dniu [...] r. wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów:
- postępowania sprzecznego za zasadami etyki radcy prawnego określonymi w art. 27 ust. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych tj. postępowania polegającego na przekroczeniu granic określonych rzeczowa potrzebą domagając się w pismach z dnia [...] r. oraz z dnia [...] r., adresowanych odpowiednio do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G. oraz do Rady Miejskiej w G.,  zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G. oraz zarzucając Burmistrzowi Miasta G. panu K., iż ten podjął działania, które kwalifikują się jako dyskryminacja w zatrudnieniu, a dyskryminacja ta nastąpiła w wyniku odmowy przedłużenia
z Obwinionym umowy na obsługę prawną z dnia [...] r. (zarzut 1 i 2 ),
- postępowania sprzecznego z art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tj. postępowania polegającego na niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie
z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G. oraz K. Burmistrza Miasta G., poprzez użycie sformułowań godzących w wykonywanie zawodu przez adwokatów świadczących pomoc prawna na rzecz Burmistrza Miasta G. o treści: „Obecna organizacja obsługi prawnej Gminy jest niewłaściwa. Paru adwokatów na zlecenie Burmistrza, nie ma nic wspólnego z obsługą prawną organów gminy, zwłaszcza Rady Miejskiej i Obywateli, którym adwokaci nie gwarantują obiektywnej pomocy prawnej, praktycznie żadnej. Radca prawny na umowie o pracę jest w przeciwieństwie do działających na zlecenie adwokatów niezależny w swoich opiniach od Burmistrza (…) I chyba czas najwyższy, żeby władze gminy się opamiętały, a przy okazji zorganizowały właściwą obsługę prawną w Gminie” (zarzut 3),
- postępowania sprzecznego z art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tj. postępowania polegającego na domaganiu się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G., niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., poprzez użycie sformułowania o treści: „Ja jestem najlepszym kandydatem i bez wahania mogą państwo powierzyć mi obsługę prawną organów Gminy i mieszkańców. (…) Czyż nie jest indoktrynacją wciskanie Radzie kitu, że Burmistrz może zatrudniać kogo chce i jak chce? (…) Ja mogę to miastu zapewnić, przyjmując obowiązki radcy prawnego na umowę o pracę. Umowa o pracę daje niezależność, a taką niezależność ma tylko radca prawny. Adwokaci nie maja prawa do umowy o pracę, a przez to są zatrudniani na umowach śmieciowych.” (zarzut 4 ),
- postępowania sprzecznego z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w zw.
z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tj. postępowania polegającego na niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie z dnia 26 sierpnia 2015 r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G. oraz K. Burmistrza Miasta G., poprzez użycie sformułowania o treści: „Mimo, że jestem traktowany jako człowiek skończony pod względem zawodowym i pogardzany przez niektórych
z wrogością, innych z politowaniem, proszę stanowczo o zaprzestanie tych szykan. Innych dowodów, jak powierzenie mi obsługi prawnej, na zmianę stosunku do mnie na właściwy – nie przyjmę zwłaszcza, że w niczym na takie traktowanie nie zasłużyłem.” (zarzut 5),
- postępowania sprzecznego z art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tj. postępowania polegającego na domaganiu się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G., niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., poprzez użycie sformułowania o treści: „Sam miałem okazje widzieć, na własne oczy, jak Burmistrz likwidował kilka miesięcy temu Zespół Radców Prawnych, a wraz z nim wszystkie etaty radcowskie, zwolnienie radców prawnych było uwieńczeniem tej akcji. Obsługę prawną tego przedsięwzięcia zapewniali uwijając się w ukropie, ci sami adwokaci,
o których piszę, że „mają odpowiednie kwalifikacje do fachowej obsługi wszystkich organów gminy”. Ani burmistrzowi, ani im żadne etaty nie były potrzebne. Wprost przeciwnie były przeszkodą, ponieważ adwokaci nie mają praw do zatrudniania na podstawie umowy o pracę. Mnie oczywiście, zatrudnił też razem z nimi na podstawie tej samej umowy śmieciowej, żeby mnie spławić (…) Reklamowanym adwokatom choćby chcieli nie pozwoli na obiektywizm bo ma ich w ręku, w razie nieposłuszeństwa może, nie przedłużyć umowy śmieciowej.” (zarzut 6 ).
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
W piśmie z dnia [...] r. adresowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej
w G., podpisanym przez Obwinionego, Obwiniony wskazał na doznaną dyskryminację w zatrudnieniu w charakterze radcy prawnego do obsługi samorządu, zwłaszcza Rady Miejskiej i mieszkańców oraz na nadużycie władzy ze strony samorządu skutkujące udaremnieniem Obwinionemu wykonywania zawodu radcy prawnego. (k. 3)
W piśmie z dnia [...] r., adresowanym do Rady Miejskiej w G., podpisanym przez Obwinionego, Obwiniony wskazał na to, że K. - Burmistrz Miasta G. podjął wobec Obwinionego działania, które kwalifikują się jako dyskryminacja
w zatrudnieniu, która nastąpiła w wyniku odmowy przedłużenia z Obwinionym umowy na obsługę prawną z dnia [...] r. (k. [...])
W piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej
w G. oraz K. Burmistrza Miasta G., podpisanym przez Obwinionego, zawarte zostało sformułowanie o treści: „Obecna organizacja obsługi prawnej Gminy jest niewłaściwa. Paru adwokatów na zlecenie Burmistrza, nie ma nic wspólnego
z obsługą prawną organów Gminy, zwłaszcza Rady Miejskiej i Obywateli, którym adwokaci nie gwarantują obiektywnej pomocy prawnej, praktycznie żadnej. Radca prawny na umowie o pracę jest, w przeciwieństwie do działających na zlecenie adwokatów, niezależny w swoich opiniach od Burmistrza (…) I chyba czas najwyższy, żeby władze gminy się opamiętały, a przy okazji zorganizowały właściwą obsługę prawną w Gminie.” (k. [...])
W piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miasta w G., podpisanym przez Obwinionego, zawarte zostało sformułowanie o treści: „Ja jestem najlepszym kandydatem i bez wahania mogą Państwo powierzyć mi obsługę prawną organów Gminy i mieszkańców. (…) Czyż nie jest indoktrynacją wciskanie Radzie kitu, że Burmistrz może zatrudniać kogo chce i jak chce? (…) Ja mogę to miastu zapewnić, przyjmując obowiązki radcy prawnego na umowę o pracę. Umowa o pracę daje niezależność, a taką możliwość ma tylko radca prawny. Adwokaci nie mają prawa do umowy o pracę, a przez to są zatrudniani na umowach śmieciowych.”. (k. [...])
W piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej
w G. oraz K. Burmistrza Miasta G., podpisanym przez Obwinionego, zawarte zostało sformułowanie o treści: „Mimo, że jestem traktowany, jako człowiek skończony pod względem zawodowym i pogardzany przez niektórych z wrogością, innych
z politowaniem, proszę stanowczo o zaprzestanie tych szykan. Innych dowodów, jak powierzenie mi obsługi prawnej, na zmianę stosunku do mnie na właściwy – nie przyjmę zwłaszcza, że w niczym na takie traktowanie nie zasłużyłem.”. (k. [...])
W piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej
w G., podpisanym przez Obwinionego, zawarte zostało sformułowanie o treści: „Sam miałem okazję widzieć na własne oczy, jak Burmistrz likwidował kilka miesięcy temu Zespół Radców Prawnych, a wraz z nim wszystkie etaty radcowskie, zwolnienie radców było uwieńczeniem tej akcji. Obsługę prawną tego przedsięwzięcia zapewniali uwijając się, jak w ukropie, ci sami adwokaci, o których pisze, że „mają odpowiednie kwalifikacje do fachowej obsługi wszystkich organów gminy”. Ani Burmistrzowi, ani im, żadne etaty nie były potrzebne. Wprost przeciwnie, były przeszkodą, ponieważ adwokaci nie mają prawa do zatrudniania na podstawie umowy o pracę. Mnie oczywiście, zatrudnił też razem z nimi na podstawie takiej samej umowy śmieciowej, żeby mnie spławić (…) Reklamowanym adwokatom, choćby chcieli, nie pozwoli na obiektywizm, bo ma ich w ręku, w razie nieposłuszeństwa może, nie przedłużyć umowy śmieciowej.”. (k. [...])
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje.
Sąd nie znajdując podstaw do kwestionowania, dał wiarę wszystkim dokumentom dopuszczonym jako dowód w sprawie. Sąd przyjął, że w ramach przeprowadzonego
w sprawie postępowania zostały zbadane wszystkie okoliczności warunkujące prawidłową ocenę przesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionego.
W ocenie Sądu okoliczności stanu faktycznego niniejszej sprawy nie budzą żadnych wątpliwości.
Sąd mając na uwadze związanie ramami faktycznymi czynu zakreślonymi przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego we wniosku o ukaranie, przyjął, iż w zakresie czynów wskazanych poprzez przywołanie cytatów z pism podpisanych przez Obwinionego, owe zacytowane fragmenty pism, nie zaś ich cała treść, zakreślają ramy faktyczne tych czynów.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zarzucając Obwinionemu, iż w piśmie
z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., przekroczył granice określone rzeczową potrzebą domagając się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G., zakwalifikowała ten czyn jako naruszenie art. 27 ust. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. Zgodnie z tym przepisem radca prawny korzystając przy wykonywaniu zawodu
z wolności słowa i pisma, nie może przekraczać granic określonych przepisami prawa
i rzeczową potrzebą. Wyrażona tym przepisem wolność słowa i pisma pozostaje
w bezpośrednim związku z wykonywaniem przez radcę prawnego czynności zawodowych. W rozpatrywanym stanie faktycznym brak jest takiego związku. Skoro Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zarzuca Obwinionemu dopuszczenie się czynu polegającego na domaganiu się zatrudnienia na etacie radcy prawnego, trudno jednocześnie przyjąć, iż podjęte przy tej okazji czynności są czynnościami podjętymi przy wykonywaniu zawodu. Powyższe oznacza, że Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego w sposób błędny dokonała kwalifikacji prawnej czynu. Zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, błędnie również dokonała opisu zarzucanego czynu. Z treści pisma z dnia [...] r. skierowanego do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., nie wynika bowiem, że Obwiniony domagał się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G.
Mając powyższe na uwadze, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zmienił opis
i kwalifikację prawną czynu w ten sposób, iż uznał, że treść ww. pisma uzasadnia rozpatrzenie i ocenę działań Obwinionego z punktu widzenia dbania o godność zawodu, o której mowa w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. Zgodnie z tym przepisem radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu przy wykonywaniu czynności zawodowych,
a także w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Wykładni pojęcia „godność zawodu” należy dokonać w odniesieniu do całości treści pisma z dnia [...] r. Zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego brak jest przesłanek, aby ową treść uznać za przejaw nagannej postawy lub niewłaściwego zachowania Obwinionego. Powyższe przesądziło o uniewinnieniu Obwinionego od czynu zarzuconego  w pkt. 1 wniosku
o ukaranie.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zarzucając Obwinionemu, iż w piśmie
z dnia [...] r. skierowanym do Rady Miejskiej w G., przekroczył granice określone rzeczową potrzebą domagając się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G. zarzucając  Burmistrzowi Miast G. K., iż „ten podjął działania, które kwalifikują się jako dyskryminacja w zatrudnieniu. Dyskryminacja zdaniem Obwinionego P. nastąpiła
w wyniku odmowy przedłużenia z Obwinionym umowy na obsługę prawną z dnia [...]”, zakwalifikowała ten czyn jako naruszenie art. 27 ust. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. Jak już to Okręgowy Sąd Dyscyplinarny podnosił, wyrażona tym przepisem wolność słowa
i pisma pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaniem przez radcę prawnego czynności zawodowych. W ramach czynności podejmowanych przy wykonywaniu zawodu, zdaniem Sądu, nie mieszczą się żadne czynności mające na celu pozyskanie zatrudnienia. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zarzucając dopuszczenie się przez Obwinionego czynu polegającego na domaganiu się zatrudnienia na etacie radcy prawnego, nie zauważa, że podjęte przy tej okazji czynności tj. wystosowanie pisma do Rady Miejskiej, nie są czynnościami podjętymi przy wykonywaniu zawodu.
W konsekwencji Sąd uznał, że Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego w sposób błędny dokonała opisu czynu i kwalifikacji prawnej czynu.
Mając powyższe na uwadze, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zmienił opis czynu
i kwalifikację prawną czynu w ten sposób, iż uznał, że zacytowana treść ww. pisma uzasadnia rozpatrzenie i ocenę działań Obwinionego z punktu widzenia dbania
o godność zawodu, o której  mowa w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. Zgodnie z tym przepisem radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu przy wykonywaniu czynności zawodowych, a także w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Treść pisma
z dnia [...] r. skierowanego do Rady Miejskiej w G., zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, jest wyrazem naruszenia przywołanego obowiązku i stoi w opozycji do standardów zachowania i postawy, które powinny cechować radcę prawnego.
Z powyższych względów Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał winę Obwinionego. Ponieważ okoliczności popełnienia czynu i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości, a postawa Obwinionego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, Sąd wymierzając karę upomnienia za czyn zarzucany w pkt. 2 wniosku o ukaranie, orzekł zgodnie z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dokonała błędnej kwalifikacji czynu, zarzucając Obwinionemu postępowanie sprzeczne z art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r.
w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego tj. postępowanie polegające na niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie z dnia 18 sierpnia 2015 r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G. oraz K. Burmistrza Miasta G., poprzez użycie sformułowań godzących w wykonywanie zawodu przez adwokatów świadczących pomoc prawna na rzecz Burmistrza Miasta G. o treści: „Obecna organizacja obsługi prawnej Gminy jest niewłaściwa. Paru adwokatów na zlecenie Burmistrza, nie ma nic wspólnego z obsługą prawną organów gminy, zwłaszcza Rady Miejskiej i Obywateli, którym adwokaci nie gwarantują obiektywnej pomocy prawnej, praktycznie żadnej. Radca prawny na umowie o pracę jest w przeciwieństwie do działających na zlecenie adwokatów niezależny w swoich opiniach od Burmistrza (…) I chyba czas najwyższy, żeby władze gminy się opamiętały, a przy okazji zorganizowały właściwą obsługę prawną w Gminie”. Zarzucając Obwinionemu niezachowanie umiaru i taktu, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zakwalifikowała opisany czyn jako naruszenie art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zwracając uwagę na to, że art. 33 ust. 2 Kodeksu określa przesłanki warunkujące uprawnione pozyskiwanie klientów, wyraża pogląd, że mając na uwadze stan faktyczny czynu, należy uznać, iż przywołanie przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego wskazanego przepisu stanowi o błędnej kwalifikacji prawnej.
Mając powyższe na uwadze Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zmienił opis czynu
i kwalifikację prawną czynu w ten sposób, iż uznał, że zacytowana treść ww. pisma uzasadnia rozpatrzenie i ocenę działań Obwinionego z punktu widzenia naruszenia godności zawodu oraz zachowania umiaru i taktu w wystąpieniach, o których mowa odpowiednio w art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Generalną regułą wynikającą z deontologii zawodowej jest ta, że każde wystąpienie radcy prawnego powinien cechować umiar i takt. Wydaje się, że szczególnie
w przypadku gdy treść takiego wystąpienia w jakikolwiek sposób, bezpośredni czy też pośredni, można odnieść do konkretnej osoby bądź grupy osób reprezentujących określone zawody, środowisko, zainteresowania itp., norma wyrażona w art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego znajduje głębokie uzasadnienie. Zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, brak umiaru i taktu przejawia się tym, że radca prawny  narusza tę normę nawet w przypadku, gdy użyte argumenty lub wyrażanie opinie znajdują potwierdzenie w dowodach, ale ich prezentacja przekracza granice umiaru
i oględności.
Godność zawodu, której naruszeniem jest postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego, jest wartością, o którą radca prawny powinien dbać nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Mając świadomość, że wyznaczenie granic dbania o godność zawodu
w życiu prywatnym, w praktyce może być dyskusyjne i trudne do zaklasyfikowania, zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, konkretne stany faktyczne należy rozpatrywać w odniesieniu do ujmy dla zawodu, z jaką wiążą się określone zachowania radców prawnych.
W ocenianym stanie faktycznym, Sąd uznając Obwinionego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego poprzez przywołany powyżej cytat z treści pisma
z dnia [...] r., wyraża pogląd, że tak zakreślone ramy faktyczne czynu przesadzają
o naruszeniu przez Obwinionego normy wyrażonej w art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Obwiniony w zacytowanym wystąpieniu nie zachował umiaru i taktu, a także naruszył godność zawodu radcy prawnego. Ponieważ okoliczności popełnienia czynu i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości, a postawa Obwinionego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, Sąd wymierzając karę upomnienia za czyn zarzucany w pkt. 3 wniosku o ukaranie, orzekł zgodnie
z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zarzuciła Obwinionemu postępowanie sprzeczne z art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, tj. postępowanie polegające na domaganiu się zatrudnienia na etacie radcy prawnego
w Gminie G., niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., poprzez użycie sformułowania
o treści: „Ja jestem najlepszym kandydatem i bez wahania mogą państwo powierzyć mi obsługę prawną organów Gminy i mieszkańców. (…) Czyż nie jest indoktrynacją wciskanie Radzie kitu, że Burmistrz może zatrudniać kogo chce i jak chce? (…) Ja mogę to miastu zapewnić, przyjmując obowiązki radcy prawnego na umowę o pracę. Umowa o pracę daje niezależność, a taką niezależność ma tylko radca prawny. Adwokaci nie maja prawa do umowy o pracę, a przez to są zatrudniani na umowach śmieciowych.”
Zgodnie z art. 33 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r.
w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, radca prawny może pozyskiwać klientów
w sposób zgodny z prawem, dobrymi obyczajami i z poszanowaniem godności zawodu. Pozyskiwanie klientów oznacza natomiast każde działanie skierowane wobec konkretnego klienta będące bezpośrednią propozycją zawarcia z nim umowy. Przesłanki dopuszczalnego pozyskiwania klientów zostały enumeratywnie wymienione. Mając świadomość nieostrości użytych sformułowań, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny nie ma jednak wątpliwości, że poza granice dopuszczalnego pozyskiwania klientów należy zakwalifikować takie działanie radcy prawnego, które polega na udzielaniu obietnic, wywieraniu presji, czy też deprecjonowaniu umiejętności, pozycji i roli dotychczasowej obsługi prawnej klienta, podejmowane dla osiągnięcia celu jakim jest zawarcie z tym klientem umowy. Zachowanie takie, stojące w opozycji wobec standardów wykonywania zawodu, narusza bowiem w sposób rażący nie tylko godność zawodu poprzez podważenie zaufania do zawodu radcy prawnego, ale również dobre obyczaje.
Do postępowania sprzecznego z godnością zawodu, które na mocy art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych stanowi samoistną przesłankę odpowiedzialności dyscyplinarnej, odwołuje się również art. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Godność zawodu, której naruszeniem jest postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego, jest wartością, o którą radca prawny powinien dbać nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym.
Zgodnie z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r., radca prawny powinien w swoich wystąpieniach zachować umiar i takt. Norma ta dotyczy wszelkich wystąpień, niezależnie od tego czy stanowią one ustną wypowiedź, czy też zostały wyrażone na piśmie. O przekroczeniu umiaru i taktu, jak to już Sąd wskazywał, można natomiast mówić w każdym przypadku, gdy prezentacja przez radcę prawnego argumentów lub opinii przekracza granice umiaru i oględności.
Przedstawiając powyższe, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża pogląd, iż czyn opisany przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego poprzez przywołanie cytatu
z pisma z dnia [...] r., stanowi naruszenie norm zawartych w art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r.
w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Wystąpienie to przekracza bowiem granice umiaru i taktu, stanowi działanie mające na celu pozyskanie klienta w sposób niezgodny z dobrymi obyczajami oraz z godnością zawodu, a dodatkowo, niejako
w konsekwencji, podważa zaufanie do zawodu radcy prawnego, a więc jest przejawem naruszenia godności zawodu radcy prawnego. Z powyższych względów Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał winę Obwinionego. Ponieważ okoliczności popełnienia czynu i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości, a postawa Obwinionego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, Sąd wymierzając karę upomnienia za czyn zarzucany w pkt. 4 wniosku o ukaranie, orzekł zgodnie
z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zarzuciła Obwinionemu postępowanie sprzeczne z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r.
w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego tj. postępowanie polegające na niezachowaniu umiaru i taktu w piśmie z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G. oraz K. Burmistrza Miasta G., poprzez użycie sformułowania o treści: „Mimo, że jestem traktowany jako człowiek skończony pod względem zawodowym i pogardzany przez niektórych z wrogością, innych
z politowaniem, proszę stanowczo o zaprzestanie tych szykan. Innych dowodów, jak powierzenie mi obsługi prawnej, na zmianę stosunku do mnie na właściwy – nie przyjmę zwłaszcza, że w niczym na takie traktowanie nie zasłużyłem.”
Zarzucając Obwinionemu niezachowanie umiaru i taktu Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zakwalifikowała opisany czyn jako naruszenie art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża pogląd, że mając na uwadze stan faktyczny czynu, należy uznać, iż przywołanie przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego wskazanego przepisu stanowi o błędnej kwalifikacji prawnej.
W konsekwencji powyższego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zmienił kwalifikację prawną czynu w ten sposób, iż uznał, że zacytowana treść ww. pisma uzasadnia rozpatrzenie i ocenę działań Obwinionego z punktu widzenia normy wyrażonej w art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r.
w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Mając na uwadze przedstawioną już wcześniej wykładnię ww. przepisów, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża pogląd, że zacytowana treść wystąpienia zawartego
w piśmie z dnia [...] r. przekracza granice umiaru i taktu oraz stanowi działanie mające na celu pozyskanie klienta w sposób niezgodny z dobrymi obyczajami oraz
z godnością zawodu radcy prawnego. Z powyższych względów, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał winę Obwinionego. Mając na uwadze fakt, że okoliczności popełnienia czynu i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości, a postawa Obwinionego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, Sąd wymierzając karę upomnienia za czyn zarzucany w pkt. 5 wniosku o ukaranie, orzekł zgodnie
z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dokonała błędnej kwalifikacji prawnej czynu opisanego w zarzucie nr 6 wniosku o ukaranie. Zarzucając Obwinionemu niezachowanie umiaru i taktu oraz domaganie się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G., Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego zakwalifikowała czyn opisany przez przywołany cytat jako naruszenie art. 11 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r.
w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża pogląd, że mając na uwadze zakreślone ramy faktyczne czynu, należy uznać, iż Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dokonała błędnego opisu czynu oraz błędnej kwalifikacji prawnej czynu. Mając za podstawę ramy faktyczne czynu zakreślone przytoczonym we wniosku o ukaranie cytatem pisma z dnia [...] r. skierowanym do R. Przewodniczącego Rady Miejskiej w G., Okręgowy Sad Dyscyplinarny uznał, że uzasadniona jest zmiana opisu i kwalifikacji prawnej czynu. Z zacytowanej treści tego pisma, nie wynika bowiem, że Obwiniony domagał się zatrudnienia na etacie radcy prawnego w Gminie G. Mając powyższe na uwadze, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zmienił opis i kwalifikację prawną czynu w ten sposób, iż uznał, że treść ww. pisma uzasadnia rozpatrzenie i ocenę działań Obwinionego z punktu widzenia dbania
o godność zawodu oraz zachowania umiaru i taktu w wystąpieniach, o których mowa odpowiednio w art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Mając na uwadze przedstawioną już wcześniej wykładnię ww. przepisów, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża pogląd, że zacytowana treść wystąpienia zawartego
w piśmie z dnia [...] r. przekracza granice umiaru i taktu oraz stanowi działanie podważające zaufanie do zawodu radcy prawnego, a więc jest przejawem naruszenia godności zawodu radcy prawnego.  Z powyższych względów Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał winę Obwinionego. Mając na uwadze fakt, że okoliczności popełnienia czynu i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości, a postawa Obwinionego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, Sąd wymierzając karę upomnienia za czyn zarzucany w pkt. 6 wniosku o ukaranie, orzekł zgodnie
 z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze.
Na podstawie art. 65 (1) ust.1 uorp kary orzeczone odnośnie czynów opisanych
w zarzucie 2, 3, 4,5,6 wniosku o ukaranie połączono w ten sposób, że jako karę łączna orzeczono karę upomnienia.
O kosztach postepowania dyscyplinarnego Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 70 ⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(jk)