Orzeczenie z dnia 23 października 2018 r. Sygn. akt: D 56/18
Orzeczenie prawomocne.

PRZEWODNICZĄCY:   r. pr. Agnieszka Świstak
CZŁONKOWIE:    r. pr. Gerard Dźwigała
r. pr. Michał Rajski
PROTOKOLANT:    Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawach w dniach […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy  prawnemu W., […], obwinionemu o to, że:
dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego poprzez to, że pismem z dnia […] r. skontaktował się bezpośrednio z zarządem E. w sprawie o sygn. akt […] z pominięciem ustanowionych pełnomocników procesowych w P. oraz H.,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 51 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 

 

 

W dniu […] r. do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynął wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., o ukaranie radcy prawnego W. - numer wpisu […] (Obwiniony), wobec którego w dniu […] r. wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów o to, że dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego poprzez to, że pismem z dnia […] r. skontaktował się bezpośrednio z zarządem E. w sprawie o sygn. akt […] z pominięciem ustanowionych pełnomocników procesowych w P. oraz H. tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 51 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (KERP).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Obwiniony działając w imieniu dyrektor Instytutu O. w P. wystosował pismo z dnia […] r. do Pana T. – Dyrektora Generalnego E. (k. […]-[…]).

Pismem z dnia […] r. adresowanym do Obwinionego pełnomocnik E. Pan S. potwierdził fakt przekazania mu pisma Obwinionego z dnia […] przez jego klienta, oraz wyraził dezaprobatę dla działań podjętych przez Obwinionego, polegających na nawiązaniu bezpośredniego kontaktu ze stroną przeciwną w przypadku, gdy strona ta ma już ustanowionego przeciwnika procesowego. (k. […]-[…])  

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:

Sąd nie znajdując podstaw do kwestionowania, dał wiarę wszystkim dokumentom dopuszczonym jako dowód w sprawie. Sąd przyjął, że w ramach przeprowadzonego w sprawie postępowania zostały zbadane wszystkie okoliczności warunkujące prawidłową ocenę przesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionego.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że Obwiniony działając w imieniu dyrektor Instytutu O. w P. wystosował pismo z dnia […] r. do Pana T. – Dyrektora E. Fakt ten znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, w tym również w wyjaśnieniach złożonych przez Obwinionego na rozprawie w dniu […] r., z których wynika również, że Obwiniony miał świadomość, że przeciwnik jego klienta tj. E. był reprezentowany przez pełnomocnika procesowego - Pana S.. Obwiniony wyjaśnił również, że zaadresowanie ww. pisma do Pana T. – Dyrektora Generalnego E. i wysłanie tego pisma właśnie do niego a nie do pełnomocnika Pana S., nastąpiło omyłkowo. Obwiniony dodał również, że dalsza korespondencja w sprawie prowadzona była wyłącznie z ww. pełnomocnikiem, a owa omyłka nie miała żadnego wpływu na dalszy tok sprawy. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom złożonym przez Obwinionego, bowiem w żaden sposób nie podważa ich żaden z dowodów zgromadzonych w sprawie.

Opisane działanie Obwinionego niewątpliwie pozostaje w sprzeczności z dyspozycją art. 51 KERP. Zgodnie z tym przepisem radcy prawnemu nie wolno porozumiewać się z przeciwnikiem klienta z pominięciem jego pełnomocnika lub obrońcy będącego radcą prawnym albo osobą, z którą radca prawny na podstawie przepisów prawa może wspólnie wykonywać zawód, chyba że zostało to uzgodnione z tym pełnomocnikiem lub obrońcą.

Z zacytowanego przepisu, zdaniem Sądu, należy wywieść, że zakazem porozumiewania się objęty jest każdy przypadek kontaktu, niezależnie od jego formy czy okoliczności, czyli również niezależnie od tego, czy kontakt ten jest wynikiem nawiązywania kontaktu przez stronę przeciwną. Treść art. 51 KERP przewiduje wyjątek od tej zasady dopuszczając jej złamanie wyłącznie w przypadku innych uzgodnień poczynionych z pełnomocnikiem lub obrońcą. W ocenianym stanie faktycznym owe inne uzgodnienia z pełnomocnikiem przeciwnika klienta niewątpliwie nie miały miejsca, czemu pełnomocnik ten dał wyraz w piśmie  przesłanym do Obwinionego, z dnia […] r.

Powyższe przemawia za uznaniem, że Obwiniony wysyłając pismo z dnia […] r. do Pana T. – Dyrektora Generalnego E. z pominięciem pełnomocnika Pana S., podjął działania naruszające dyspozycje art. 51 KERP. Wina Obwinionego w tym zakresie jest bezsporna.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny oceniając opisany czyn w kontekście całokształtu okoliczności sprawy uznał, że działanie Obwinionego wypełniło wszystkie znamiona deliktu dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 51 KERP. Z uwagi na fakt, iż Obwiniony podjął kontakt z przeciwnikiem klienta z pominięciem jego pełnomocnika jednorazowo i dalsza korespondencja w sprawie prowadzona była wyłącznie z ww. pełnomocnikiem, a działanie Obwinionego nie miało żadnego wpływu na dalszy tok sprawy, Sąd uznał, że adekwatne dla osiągnięcia celów postępowania dyscyplinarnego będzie wymierzenie kary upomnienia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych.

(WK)