Orzeczenie z dnia 23 lipca 2021 r. Sygn. akt: D 9/21
Orzeczenie jest prawomocne.
 

PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Paulina Sibilska
CZŁONKOWIE: r. pr. Artur Załuski
r. pr. Mikołaj Pedrycz
PROTOKOLANT: Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu C. ([…]) obwinionemu o to, że:

1. Co najmniej od dnia […] r. do dnia […] r. nie powiadomił Prezydenta miasta W. o śmierci mocodawcy L., którego reprezentował w postępowaniu przez przed tym organem, co doprowadziło do wydania przez Prezydenta miasta W. decyzji nr […] z dnia […] r. na rzecz zmarłego wówczas L., mimo że o śmierci mocodawcy wiedział, gdyż został poinformowany przez osoby najbliższe zmarłego, tj. o czyn z art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 6 KERP,
2. W dniu […] r. doprowadził Prezydenta miasta W. do rozporządzenia mieniem na rzecz zmarłego mocodawcy L., mając wiedzę iż ten nie żyje, a skutek ten osiągnął wskazując w piśmie z dnia […] r., kierowanym do Prezydenta miasta W. rachunek bankowy którego był posiadaczem wraz z S., mimo że nie był wówczas uprawniony do pobrania w imieniu zmarłego mocodawcy, przyznanej kwoty odszkodowania, tj. o czyn z art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 6 KERP,
3. W okresie od dnia […] r. do dnia […] r. posiadając udzielone mu pełnomocnictwo do występowania w imieniu L. z dnia […] r. do prowadzenia sprawy o odzyskanie nieruchomości położonych w W., nie ujawnił tego pełnomocnictwa przed organem prowadzącym postępowanie administracyjne w tej sprawie, tj. Prezydentem miasta W., mając wiedzę, iż L(1) jako syn zmarłego L. jest jego następcą prawnym, a pełnomocnictwo udzielone mu przez L. wygasło z mocy prawa, tj. o czyn określony w art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 6 KERP.
 

 

                       

 
Wnioskiem z […] r. r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej „Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego”) wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej „Okręgowy Sąd Dyscyplinarny”) o ukaranie radcy prawnego C., wpisanego na listę radców prawnych pod nr […] (dalej „Obwiniony”), obwinionego o to, że:
1. Co najmniej od dnia […] r. do dnia […] r. nie powiadomił Prezydenta miasta W. o śmierci mocodawcy L., którego reprezentował w postępowaniu przez przed tym organem, co doprowadziło do wydania przez Prezydenta miasta W. decyzji nr […] z dnia […] r. na rzecz zmarłego wówczas L., mimo że o śmierci mocodawcy wiedział, gdyż został poinformowany przez osoby najbliższe zmarłego, tj. o czyn z art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 6 KERP,
2. W dniu […] r. doprowadził Prezydenta miasta W. do rozporządzenia mieniem na rzecz zmarłego mocodawcy L., mając wiedzę iż ten nie żyje, a skutek ten osiągnął wskazując w piśmie z dnia […] r., kierowanym do Prezydenta miasta W. rachunek bankowy którego był posiadaczem wraz z S., mimo że nie był wówczas uprawniony do pobrania w imieniu zmarłego mocodawcy, przyznanej kwoty odszkodowania, tj. o czyn z art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 6 KERP,
3. W okresie od dnia […] r. do dnia […] r. posiadając udzielone mu pełnomocnictwo do występowania w imieniu L(1) z dnia […] r. do prowadzenia sprawy o odzyskanie nieruchomości położonych w W., nie ujawnił tego pełnomocnictwa przed organem prowadzącym postępowanie administracyjne w tej sprawie, tj. Prezydentem miasta W., mając wiedzę, iż L(1) jako syn zmarłego L. jest jego następcą prawnym, a pełnomocnictwo udzielone mu przez L. wygasło z mocy prawa, tj. o czyn określony w art. 64 ust. 1 ustawy w zw. z art. 6 KERP.
 
Na rozprawie […] r. Obwiniony wniósł o wydanie orzeczenia skazującego i wymierzenie za każdy z czynów kary nagany, bez przeprowadzenia postępowania dowodowego. Obwiniony poddał się dobrowolnie karze, czemu nie sprzeciwili się Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego i Pokrzywdzeni – S. i L(1).
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zgodził się z wnioskiem Obwinionego i wydał orzeczenia z nim zgodne, zważył także, co następuje:
 
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego, za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego (art. 64 ust. 1 ustawy z 6 lica 1982 r. o radcach prawnych).
 
Zgromadzone w aktach sprawy dowody w postaci dokumentów pozwoliły Okręgowemu Sądowi Dyscyplinarnemu na jednoznaczny wniosek, że zarówno okoliczności popełnienia przewinień dyscyplinarnych wskazanych we wniosku o ukaranie nie budzą wątpliwości, jak i wina Obwinionego nie budzi wątpliwości.
 
Zgodnie z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami.
 
Postawione Obwinionemu zarzuty dotyczą niepoinformowania organu administracji publicznej o śmierci klienta Obwinionego – L., co doprowadziło do wydania decyzji na osobę nieżyjącą, a następnie do rozporządzenia przez Prezydenta miasta W. mieniem na rzecz zmarłego oraz nieujawnienia pełnomocnictwa udzielonego przez L(1) – syna L. - przed organem prowadzącym postępowanie administracyjne. W toku dochodzenia Obwiniony przyznał, że popełnił błąd (k. […]), a jego zachowanie było głupie (k. […]).
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny doszedł do przekonania, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Uwzględnienie wniosku Obwinionego bez konieczności pełnego przeprowadzenia postępowania dowodowego spełnia cele postępowania, a zwłaszcza funkcję wychowawczą i prewencyjną w stosunku do Obwinionego, który zrozumiał naganność swojego zachowania i dobrowolnie poddał się karze. Obwiniony, dostrzegając nieprawidłowość czynów objętych wnioskiem o ukaranie, dążył do zakończenia postępowania. Świadomość Obwinionego w powyższym zakresie oraz przyznanie się do popełnienia deliktów dyscyplinarnych pozwalają zakładać, że Obwiniony nie dopuści się podobnych przewinień w przyszłości.
 
Zważywszy na fakt, że Obwiniony poddał się dobrowolnie karze, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego i Pokrzywdzeni się temu nie sprzeciwili, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny, uznając, że okoliczności popełnienia czynów nie budzą wątpliwości a zawnioskowane przez Obwinionego kary są adekwatne do zarzucanych czynów, działając w oparciu o przepisy art. 387 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych orzekł wobec Obwinionego łączną karę nagany, zgodnie z art. 65¹ ust. 1 wspomnianej ustawy. Uwzględnienie wniosku Obwinionego w pełni korespondowało z interesami Pokrzywdzonych, którzy wyrazili zgodę na orzeczenie kary za każdy z czynów w wymiarze zaproponowanym przez Obwinionego. Powyższe okoliczności wskazują, że potrzeba zadośćuczynienia Pokrzywdzonym została zrealizowana w drodze zapadłego orzeczenia. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wymierzając łączną karę nagany uznał, że jest to kara sprawiedliwa i proporcjonalna do popełnionych czynów. Wymierzona kara jako kara dosyć surowa, pozwala w ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego dobrze spełnić funkcje prewencyjne kary – zapobiegać popełnianiu tego typu przewinień w przyszłości oraz jest adekwatna do stopnia winy Obwinionego i odpowiada dotychczasowej postawie Obwinionego jako radcy prawnego, który nie popełniał deliktów dyscyplinarnych.
 
O kosztach postępowania Sąd postanowił na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach, mając na uwadze czynności podjęte w postępowaniu. Uwzględnienie wniosku Obwinionego pozwoliło na skrócenie postępowania i jego zakończenie na pierwszym terminie.
 
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
 
E.R.