Orzeczenie z dnia 23 kwietnia 2019 r. Sygn. akt: D 91/18
Orzeczenie nieprawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:  r. pr. Andrzej Szmigiel
CZLONKOWIE:    r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Gerard Madejski
PROTOKOLANT:    Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawach w dniach […] r., […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu J., […], obwinionemu o to, że:

 

 

 
W dniu […] r. Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł o ukaranie radcy prawnego J. ([…]) – (postanowieniem z dnia […] r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tymczasowo zawiesił radcę prawnego J. w czynnościach zawodowych), obwiniając go o to, że:

 
W dniu […] r. radca prawny J. skierował przeciwko Ż.(1), S. oraz Ż.(2) do Prokuratury Rejonowej W. - O. w W. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez ww. osoby, w którym to zawiadomieniu wskazał na podejrzenie popełnienia czynów polegających na:

 
Ponadto w ww. zawiadomieniu radca prawny J. wniósł o ściganie ww. osób oraz oświadczył, iż wyraża gotowość do występowania w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego. W treści zawiadomienia radca prawny J. w sposób szczegółowy opisał warunki umowy pośrednictwa, w tym wysokość prowizji i czynszu najmu oraz warunku rozliczania powyższych należności.
 
W odpowiedzi na wniosek o ukaranie radca prawny J. („Obwiniony”) wniósł o umorzenie postępowania dyscyplinarnego z uwagi na niepopełnienie przez niego czynu zabronionego, brak zastosowania przepisów Kodeksu Etyki Radcy Prawnego do osób fizycznych oraz obywatelskich wniosków o ściganie oraz przekroczenie uprawnień przez Rzecznika Dyscyplinarnego M. działającego na szkodę interesu prywatnego Obwinionego.
 
W toku postępowania Obwiniony skierował m.in. do Ministra Sprawiedliwości pismo wraz z wnioskiem o ściganie Rzecznika Dyscyplinarnego radcy prawnego M., radcy prawnego D., radcy prawnego Ś. oraz radcy prawnego M.(1) – sędziów dyscyplinarnych orzekających w sprawie tymczasowego zawieszenia Obwinionego w czynnościach zawodowych oraz radcy prawnego S.(1). W toku postępowania Obwiniony skierował także do Prokuratury Rejonowej W.-O. w W. zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez S. oraz adwokat K. polegającego na publicznym pomówieniu i zniesławieniu Obwinionego, co doprowadziło do utraty zaufania potrzebnego mu do wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. na rozprawie w dniu […] r., […] r. oraz […] r. rozpoznał sprawę przeciwko Obwinionemu.
 
W toku rozprawy w dniu […] r. Obwiniony ani jako radca prawny ani jako osoba fizyczna nie przyznał się do zarzucanych mu czynów, wskazując jednocześnie na - w jego ocenie - błędne skonstruowanie wniosku o jego ukaranie przez Rzecznika Dyscyplinarnego. Obwiniony pouczony o przysługujących mu prawach wskazał, iż będzie składał wyjaśnienia w sprawie. Obwiniony wyjaśnił, iż pani S. poprosiła go do swojego gabinetu, wyciągnęła z torby umowę pośrednictwa wynajmu lokalu przy ulicy O., co do którego lokalu chwaliła się, że jest współwłaścicielem wraz z mężem. Mówiła do K.(1), że nie może sobie poradzić z synem Ż.(1), nie wyjaśniła dlaczego sobie nie radzi z synem, prawdopodobnie chodziło o jakieś wewnętrzne, rodzinne kłopoty. Wyjaśnił, iż dodała ona podczas rozmowy że „teraz jeszcze wyskoczyła ta sprawa”. Mówiąc to wyciągnęła z torby egzemplarz umowy i pytała Obwinionego co z tym można zrobić. Obwiniony wskazał, iż nieprawdą jest, że to syn dzwonił do Pokrzywdzonej w trakcie jego przypadkowej obecności w jej gabinecie i że rzekomo później przesłał faxem czy mailem egzemplarz tejże umowy. Pani S. przyniosła egzemplarz tejże umowy pośrednictwa, miała go w torbie. Jak wyjaśnił Obwiniony, Pani S. nagminnie zwracała się do niego o pomoc w jej prywatnych sprawach, jak również zlecała mu pomoc swoim faworytom, m. in. O., nie płaciła za pracę, którą faktycznie na jej rzecz wykonywał. Jak wskazał, to była kolejna próba załatwiania brudnych, prywatnych spraw pani S. noszących znamiona podejrzenia przestępstwa. Obwiniony wyjaśnił, iż w związku z tą umową miało miejsce oszustwo i fałszowanie dokumentacji ze strony syna pokrzywdzonych przy pomocnictwie jej i jej męża. Polegało ono na tym, że w umowie jako właściciel lokalu i zlecający wynajęcie tegoż lokalu wskazany był i podpisany pan Ż.(1), podczas gdy nie był on właścicielem lokalu. Podpis Ż.(1) widniał pod adnotacją druczkiem „podpis właściciela lokalu”. Rubryka mówiąca o pełnomocniku była natomiast pusta. Jak wyjaśnił Obwiniony, nie było tam z jego strony żadnej porady prawnej pomimo tego co wskazuje pani K. we wniosku o wszczęcie postępowania wobec niego i co do której w związku z tym zachowaniem toczy się postępowanie dyscyplinarne. Obwiniony podkreślił, iż z jego strony nie było na rzecz Pokrzywdzonej żadnej porady prawnej. Podkreślił że z umową przekazaną mu przez Pokrzywdzoną zapoznawał się jako zwykły pracownik. Umowę tę przeglądał bo go o to poprosiła Pokrzywdzona. Powiedział jej, po zapoznaniu się z umową, że w tym przypadku - bez żadnej kwalifikacji prawnej – jako zwykły człowiek, obywatel, pracownik, że jest to bardzo niebezpieczny zapis niosący znamiona przestępstwa i natychmiast trzeba tę umowę odwołać. Co więcej, z umowy tej wynikało, że należy zapłacić na rzecz A. […] złotych miesięcznie, za […] miesiące to jest łącznie […] złotych za które miała zapłacić z własnego konta. Obwiniony wyjaśnił, że w tym momencie jak przekazał tę informację Pokrzywdzonej, zadzwoniła ona do swojego syna i powiedziała mu, że ta umowa musi być odwołana. Nakazała także synowi skontaktowanie się z ojcem w tej sprawie, Ż.(2). Obwiniony wyjaśnił, że zaraz po tym zwrócił Pokrzywdzonej tę umowę, ta schowała ją do torebki prywatnej i temat był zamknięty. Jak wyjaśnił, każdy na jego miejscu przy zdrowych zmysłach i pełnej świadomości udzieliłby takiej odpowiedzi i nie było tu żadnej porady prawnej, tym bardziej, że nie pobrał żadnego wynagrodzenia z tego tytułu, ani takowego nie żądał bo to nie była porada prawna. Poza tym od samego początku miał świadomość, że obie umowy o pracę ze nim podpisane przez Pokrzywdzoną ukształtowały jego sytuację w spółce jako pracownika administracyjnego, kierownika Wydziału Prawnego w Biurze Zarządu P. Nie był zatrudniony na etacie radcy prawnego oraz nie podlegał bezpośrednio Zarządowi, natomiast podlegał bezpośrednio pani N., Dyrektorowi Zarządu P., co bezpośrednio ex lege wyklucza udzielanie przez niego porad jako radca prawny, szczególnie w tej sytuacji, o której mowa we wniosku.
 
Po okazaniu Obwinionemu kart […], […], […] Obwiniony potwierdził, iż faktycznie skierował przeciwko Pokrzywdzonej i jej synowi zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, jednakże nie był w stanie potwierdzić autentyczności okazanych mu dokumentów. Złożenie zawiadomienia do prokuratury umotywował tym, iż bał się że poniesie odpowiedzialność karną z tytułu nie zgłoszenia popełnienia przestępstwa. Obwiniony wskazał, iż wielokrotnie udzielał informacji Pokrzywdzonej. Stanowisko, na którym był zatrudniony to kierownik Wydziału w Wydziale Prawnym Biura Zarządu. Na podstawie indywidualnych pełnomocnictw reprezentował P. jako radca prawny w postępowaniach sądowych. Całe wynagrodzenie z tytułu wszelkich czynności jakie wykonywał na rzecz P. było wynagrodzeniem z umowy o pracę na wyżej wymienionym stanowisku. Parafował dokumenty pod pieczątką Kierownik Wydziału Prawnego radca prawny przy czym Obwiniony podkreślił, że dopisek radca prawny jest to dozwolone przez ustawę o radcach prawnych wskazywanie tytułu zawodowego, tak jak np. podpisuje się profesor, nie miało to jednak charakteru wykonywania zawodu radcy prawnego. Obwiniony wyjaśnił, że w P. było zatrudnionych wielu radców lub adwokatów zatrudnionych na stanowiskach radca/adwokat i pod takim tytułem się oni podpisywali. Na swoim stanowisku miał jedną wspomnianą pieczątkę. Na pytanie pełnomocnika pokrzywdzonej „z jakim pytaniem przekazując sporną umowę zwróciła się do pana pokrzywdzona” Obwiniony wyjaśnił, iż wyciągnęła z torebki dokument, przekazała mu go i powiedziała „co z tym można zrobić”. Na pytanie Przewodniczącego „Czy wiedział Pan jaki jest kontekst tej prośby” Obwiniony wyjaśnił, że wiedział, a pokrzywdzona powiedziała mu, że nie może sobie poradzić z synem. Na pytanie pełnomocnika pokrzywdzonej „A czy pokrzywdzona doprecyzowała co konkretnie ją interesuje w tej umowie?” Obwiniony wyjaśnił, że powiedziała tylko: „proszę rzucić okiem”. Na pytanie Rzecznika Dyscyplinarnego „Czy podczas powyższego zdarzenia rozmawiał pan z panem Ż.(1)” obwiniony wyjaśnił, że rozmawiał - najpierw pokrzywdzona poinformowała go jego ocenie, tzn. informacji, tzn. o jego oglądzie tej sprawy, powtórzył mu dokładnie to samo co wcześniej powiedział Pokrzywdzonej.
 
Na rozprawie w dniu […] r. przesłuchany został świadek K.(1). Świadek zeznał, że jeśli chodzi o sprawę wynajmu mieszkania to sprawa dotyczyła syna pani Prezes, chodziło o to czy ma on pełnomocnictwo do podpisania jakiejś umowy i pan mecenas także tutaj narzucał się, że pomoże. Włączył się w rozmowę, już po zakończeniu tej rozmowy, która toczyła się w gabinecie pani Prezes (Pokrzywdzonej), najprawdopodobniej między Pokrzywdzona, a jej synem. Przedmiotem umowy był wynajem mieszkania. Świadek zeznał, że nie pamięta szczegółów, ale chyba chodziło o coś takiego, że Obwiniony uznał, że pełnomocnictwo dla syna jest nieprawidłowe, ale dokładnie nie pamiętał. Świadek zeznał że z tego co pamięta Obwiniony zrobił coś w rodzaju rabanu. Nie pamięta jednak czy Obwiniony rozmawiał bezpośrednio z synem. Jeśli chodzi o raban to dotyczył on pełnomocnictwa. Na pytanie Przewodniczącego: „Czy pan mecenas mówił coś o jakimś oszustwie albo fałszerstwie” świadek zeznał, że być może takie słowa padały. Pani Prezes wysłuchała, chyba rozmawiała z synem, wzięła pod uwagę te słowa. Pani Prezes się wtedy zdenerwowała. Świadek zeznał, że na spotkaniu był on, pani Prezes i pan mecenas. Nie pamięta czy pani Prezes okazywała panu mecenasowi jakiś dokument. Na pytanie pokrzywdzonej: „Niech świadek spróbuje, bo to jest naprawdę ważne, zrekonstruować przebieg zdarzenia” świadek zeznał, iż był w pokoju razem z panią Prezes i Obwinionym i nagle zadzwonił telefon i pani Prezes go odebrała i prowadziła rozmowę, z której wynikł problem wynajmu mieszkania jej syna i pełnomocnictwa. W tę rozmowę po skończeniu włączył się pan mecenas i oferował swoje rady. Mówiąc o rabanie świadkowi chodziło o zdziwienie ze strony pana mecenasa. Narzucanie się ze strony Obwinionego objawiało się zainteresowaniem tematem, chęcią zajęcia się sprawą. To była chęć narzucająca się. Zdaniem świadka, pan mecenas, który złożył wypowiedzenie chciał stworzyć „haki” na Zarząd aby później go nękać. Świadek zeznał, że nie pamięta czy Obwiniony stawił się w gabinecie pani Prezes będąc wezwanym czy z własnej inicjatywy. Nie pamięta czy jak wszedł do gabinetu to czy pani Prezes już rozmawiała przez telefon. Nie pamięta dokumentu będącego przedmiotem rozmowy. Nie pamięta czy sekretarka przyniosła jakiś dokument na spotkanie. Obwiniony nie żądał żadnego wynagrodzenia od pani Prezes. Świadek po odczytaniu zeznań z kart […]-[…] potwierdził ich treść.
 
W dniu […] r. pełnomocnik Pokrzywdzonej złożyła wniosek o podjęcie środków zapobiegawczych zapewniających bezpieczeństwo uczestników postępowania w czasie rozprawy sądowej w niniejszej sprawie z uwagi pismo Obwinionego skierowane do Sądu Okręgowego w W., […] Wydział Cywilny w sprawie o sygnaturze akt: […], w którym formułował on stwierdzenia mogące mieć charakter zakamuflowanej groźby, tj. „Kroniki rozpraw sądów przeszłości pełne są przykładów agresji fizycznej i słownej uczestników postępowań np. polewanie kwasem sędziów i stron, ugodzenia ostrymi i niebezpiecznymi narzędziami, wykrzykiwanie obraźliwych epitetów pod adresem sędziów i uczestników postępowań, grożenie odwetem wobec sędziów i uczestników postępowań sądowych, itp.”
 
W dniu […] r. Obwiniony złożył wniosek w przedmiocie zabezpieczenia posiedzenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w dniu […] r. przez Policję lub strażnika ochrony sądu z uwagi na zdarzenia z dnia […] r., w których - jak wskazał Obwiniony - Pokrzywdzona zastraszała Obwinionego oszczerstwami i popełnieniu przez Obwinionego czynów karalnych.
 
W dniu […] r. Obwiniony złożył do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniosek o wszczęcie wobec radcy prawnego S.(2) (Przewodniczącego składu orzekającego w niniejszej sprawie) postępowania dyscyplinarnego poprzez pozbawienie Obwinionego jego praw jako strony postępowania w związku z rzekomym wyniesieniem akt niniejszego postępowania z siedziby Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, co spowodowało iż Obwiniony nie mógł w dniu […] r. zapoznać się z aktami sprawy, oraz spowodowało podejrzenie ujawnienia przez radcę prawnego S.(2) treści akt sprawy i podejrzenie sfałszowania przedmiotowych akt.
 
Na rozprawie w dniu […] r. przy udziale ochrony, Obwiniony złożył wniosek o zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego toczącego się przed Prokuraturą Rejonową W. – W. przeciwko Przewodniczącemu – radcy prawnemu S.(2) oraz postępowania dyscyplinarnego toczącego się przeciwko Przewodniczącemu – radcy prawnemu S.(2) oraz postępowania karnego toczącego się przeciwko Rzecznikowi Dyscyplinarnemu M. W przypadku oddalenia wniosku, Obwiniony wniósł o przekazanie sprawy Rzecznika Dyscyplinarnego do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego z wnioskiem o jego zawieszenie w czynnościach zawodowych. Obwiniony wskazał, iż nie ma wiedzy czy wobec wyżej wymienionych zostało wydane postanowienie o przedstawieniu zarzutów lub czy skierowano wobec nich akt oskarżenia. Jak wskazała pełnomocnik Pokrzywdzonej oraz sama Pokrzywdzona, Obwiniony złożył przeciwko nim oraz przeciwko synowi Pokrzywdzonej szereg zawiadomień, jednak nie zostały przedstawione nikomu jakiekolwiek zarzuty. Obwiniony wskazał, że wobec Pokrzywdzonej sformułowane jest 12 ciężkich zarzutów, m.in. przyjmowanie łapówek, plagiat, składanie fałszywych zeznań, a śledztwo jest w toku.
 
Sąd oddalił wniosek o zawieszenie postępowania oraz dopuścił dowód z zeznań Pokrzywdzonej w charakterze świadka. Po odebraniu przyrzeczenia Pokrzywdzona zeznała, że jesienią […] r. Obwiniony był obecny w jej gabinecie razem z wiceprezesem K.(1). W czasie tego spotkania, które było stricte zawodowe musiała odebrać telefon od syna i w czasie tej rozmowy syn poinformował ją, że zawarł z A. umowę pośrednictwa na wyłączność w przedmiocie wynajmu mieszkania należącego do Pokrzywdzonej i jej męża, syn miał pełnomocnictwo ogólne do reprezentowania ich w tej sprawie. Do rozmowy włączył się Obwiniony zgłaszając różne swoje uwagi, mimo że go o to nie prosiła. Ponieważ Obwiniony natarczywie zgłaszał swoje uwagi, Pokrzywdzona uznała, że najwłaściwsze będzie przekazanie telefonu Obwinionemu, jako że w tym czasie miała ona zaufanie do Obwinionego. Pokrzywdzona zeznała, że powiedziała synowi wyraźnie: „radca prawny J. chciałby przekazać swoje uwagi czy rady, więc przekażę Ci telefon”. Odbyła się krótka rozmowa pomiędzy Obwinionym a jej synem, podczas której Obwiniony zgłaszał jakieś swoje uwagi, że ta umowa jest niekorzystna i koniecznie musi ją zobaczyć. Poprosiła syna aby przesłał jej mailem tę umowę celem przekazania jej Obwinionemu. Obwiniony zgłaszał jakieś uwagi po zapoznaniu się z umową, ale po naradzie rodzinnej Pokrzywdzona zignorowała jego uwagi. W opisanych wyżej okolicznościach Obwiniony wszedł w posiadanie umowy, jednak świadek zaznaczyła że nie upoważniała Obwinionego do dysponowania tą umową i wykorzystywania jej, a tym bardziej do archiwizowania jej poza wyłącznie jednorazowym wglądem. Okazało się jednak, że Obwiniony nie tylko zachował tę umowę, ale po 14 miesiącach wykorzystał ją przeciwko niej i jej rodzinie składając fałszywe doniesienie do Prokuratury, w którym oskarżył syna Pokrzywdzonej o bezprawne czerpanie zysku z nieprawidłowego korzystania z przedmiotu majątkowego (mieszkania) bodajże na […] złotych. Sprawa została umorzona. Jak zeznał świadek, Obwiniony nie tylko naruszył tajemnicę zawodową, ale także skłamał przeciwko niej i jej synowi jako jego klientom. Jak zeznał świadek, złożenie doniesienia do Prokuratury przeciwko niej i jej synowi było jednym z szeregu działań przeciwko Pokrzywdzonej i jej rodzinie i wszystkie te działania są ściśle związane i łączy je próba wyegzekwowania kwoty […] złotych za czynność, która sprowadzała się do napisania dwóch pism formatu A4 przez żonę Obwinionego. Świadek zeznała, że Obwiniony dwukrotnie był świadkiem jej prywatnych rozmów Pokrzywdzonej, z czego pierwszą opisała powyżej a druga dotyczyła jej posiadłości na wsi i w tym zakresie toczy się inne postępowanie w OIRP. W tamtej sprawie pojawił się wątek próby wymuszenia na Pokrzywdzonej zapłaty […] złotych. Świadek zeznała, że status klienta Obwinionego zyskała z uwagi na okoliczność, iż udzielił jej on porady prawnej. Świadek zeznała także, iż nie wie gdzie znajduje się obecnie umowa przesłana do Obwinionego, ale wykorzystał on jej treść w zawiadomieniu o możliwości popełnienia przestępstwa. Świadek zeznała, że nie pamięta dokładnie w jakiej konkretnie chwili przekazała Obwinionemu umowę, gdyż nie przykładała wtedy do tego większej wagi, ufała mu i nie zakładała że wykorzysta ją przeciwko niej. Świadek zeznała, że porada prawna została jej narzucona, była zupełnie niepotrzebna, w związku z czym nie widziała podstaw do jakichkolwiek rozliczeń, natomiast uważa ze była to porada, albowiem była stricte prawna, abstrahując od tego czy była dobra czy zła. W ten właśnie sposób Obwiniony wszedł w posiadania danych związanych ze sprawą. Porada nie była jej prośbą a wynikiem natarczywości Obwinionego.
 
Obwiniony zgłosił następujące wnioski dowodowe:

 
Przewodniczący oddalił wniosek dowodowy o przesłuchanie świadka Ż.(2) oraz ponowne przesłuchanie świadka K.(1). Przewodniczący postanowił o dopuszczeniu dowodu z zeznań świadka Ż.(1).
 
Na rozprawie w dniu […] r. Obwiniony zgłosił wniosek o zawieszenie postępowania z uwagi na wydanie w dniu […] r. przez Sąd Rejonowy […] Wydział Karny sygn. akt […] w przedmiocie zwrotu do ponownego rozpoznania sprawy przeciwko Pokrzywdzonej i jej obrońcy, a także wniósł o zawieszenie postępowania z uwagi na toczące się postępowanie przeciwko r. pr. S.(2) w Prokuraturze Rejonowej W.-W., jak i również z uwagi na toczące się postępowanie przeciwko r. pr. S.(2) w tutejszej Izbie, sygn. akt […]. Obwiniony złożył również dwie umowy o pracę w P. potwierdzające, że był pracownikiem administracyjnym, a nie radca prawnym. Sąd postanowił oddalić wniosek o zawieszenie postępowania.
 
Na rozprawie w dniu […] r. zeznania złożył świadek Ż.(1), zeznając iż według tego co jest mu wiadome jest to sprawa o nękanie S., jego matki, przez Obwinionego. Świadek podpisywał w imieniu obojga rodziców, jako pełnomocnik, umowę o wynajem mieszkania. Świadek zeznał, ze miała miejsce rozmowa między świadkiem, a Obwinionym. Była to rozmowa telefoniczna, on zadzwonił do Pokrzywdzonej w sprawie umowy jaką o ile dobrze pamięta już zawarł z A. w sprawie wynajmu nieruchomości. Zadzwonił poinformować Pokrzywdzoną, że zawarł tą umowę i celem zreferowania jej Pokrzywdzonej. W trakcie tej rozmowy Pokrzywdzona miała do niego pytania związane z jednym z aspektów tej umowy, a mianowicie wyłącznością. Pokrzywdzona nie była wtedy sama gdyż świadek słyszał w słuchawce głosy innej osoby lub osób. W pewnym momencie Pokrzywdzona przekazała telefon mec. J. mówiąc, iż pan J. ma jakieś uwagi i bezpośrednio je świadkowi przekaże. Świadek nie pamięta dokładnej treści rozmowy z Obwinionym. To co pamięta to na pewno, że Obwiniony odnosił się do swoich doświadczeń z wynajmem mieszkania. Wrażenie świadka było takie, że odradzał podpisywanie umów tego typu, którą świadek podpisał, tzn. nie podobała mu się klauzula o wyłączności. Świadek zeznał także, iż z tego co jeszcze pamięta Obwiniony podważał co do zasady ekonomiczny aspektu wynajmu mieszkań przy pomocy pośredników, jako że sam takowych nie używał. Świadek o ile dobrze pamięta, nie odczytywał klauzuli o wyłączności Obwinionemu gdyż z kontekstu jego wypowiedzi wynikało, że się o tej klauzuli dowiedział z rozmowy świadka z Pokrzywdzoną przy której był obecny. Do Obwinionego umowy świadek na pewno nie wysyłał lecz Pokrzywdzona na pewno przekazała tę umowę. Świadek zeznał, że nie jest mu wiadome jakie były dalsze losy i dalszy udział Obwinionego związane z tą umową. Kontakt świadka z Obwinionym zakończył się na tej rozmowie. Świadek tą umowę przekazał Pokrzywdzonej bardzo szybko po tej rozmowie, to mógł być ten sam dzień albo dzień następny. Nie pamięta w jakiej formie ją przekazał Pokrzywdzonej. Jak zeznał świadek, w jego odczuciu rozmowa z Obwinionym miała charakter udzielanej przez niego porady prawnej. Świadek zeznał, że kiedy rozmawia z prawnikiem o jakimś dokumencie, umowie, który to prawnik jest zawodem zaufania publicznego to świadek odbiera takie rozmowy jako rozmowy o charakterze porady prawnej. Świadek zeznał, że rozmowa z Obwinionym miała charakter porady prawnej i  twierdzi tak na podstawie swoich odczuć po tej rozmowie. Jeszcze raz powtórzył, że ważny jest kontekst, a mianowicie, że rozmowa była o dokumencie prawnym i samo to, że Pokrzywdzona przekazała świadkowi telefon mówiąc, że da mu do telefonu prawnika, który się o tej umowie wypowie. Świadek zeznał, że nie było bezpośredniej sugestii ze strony Pokrzywdzonej, że Obwiniony udzieli mu porady prawnej, a został przedstawiony jako prawnik i wypowie się jako specjalista. Między innymi właśnie stąd wywodzi, że rozmowa miała charakter porady prawnej. Nie pamięta czy Pokrzywdzona powiedziała, że przekaże do telefonu „prawnika” czy „radcę prawnego”. Mogło to być inne słowo: „mecenas”. Nie miał jednak żadnej wątpliwości, że chodzi o osobę z wykształceniem prawniczym.
 
Obwiniony wniósł o doręczenie uzasadnień postanowień oddalających wnioski:
- o zawieszenie postępowania z uwagi na toczące się postępowanie karne wobec mec. K. oraz wobec pokrzywdzonej na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego pod sygn. […], tj. złożonego w dniu […] r.
- wnosi o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia do postanowienia o oddaleniu w dniu […] r. wniosku o zawieszenie postępowania z uwagi na toczące się przeciwko S.(2) postępowanie karne w Prokuraturze Rejonowej W.-W. oraz toczące się postępowania dyscyplinarne w tutejszej Izbie, o sygnaturze […],
 
Obwiniony wniósł także o
- dopuszczenie dowodu z przesłuchania pana O., byłego pracownika P. na adres ul. L. […], […] W. na okoliczność przebywania w gabinecie S. podczas rozmowy pomiędzy S. i jej synem oraz przeprowadzenie przez O. rozmowy zawierające porady prawne dotyczące tejże umowy z Ż.(4), na okoliczność zlecenia przez S. aby O. udał się do mnie po poradę prawną w […] r. na potwierdzenie, że tejże porady prawnej udzieliłem O., za które odmówił mi zapłaty; na okoliczność powoływania się przez O. na wpływy na uczelni Ł., w szczególności u pani dr K.(2) na okoliczność przyrzeczenia mi załatwienia wykładów na tej uczelni co będzie stanowiło formę zapłaty dla mnie za tą poradę
- ponowne przesłuchanie świadka K.(1) na okoliczność podejrzenia składania fałszywych zeznań w tutejszym postępowaniu, w szczególności zatajenia obecności pana O. w gabinecie pani pokrzywdzonej w czasie rozmowy telefonicznej o którą tutaj chodzi; podejrzenie składania fałszywych zeznań przez K.(1) w tutejszym postępowaniu oraz w innych postępowaniach w tutejszej Izbie, w których zeznawał przeciwko mnie jako świadek z uwagi na podejrzenie zatajenia zatajenie faktu pełnienia tajnego współpracownika służby bezpieczeństwa oraz z uwagi na złożenie przeze mnie wniosku o wyjaśnienie do IPN-u sygn. […] w którym to postępowaniu pokrzywdzona i K.(1) jako pomocnik są podejrzani o zlecanie pobicia i siłowego usunięcia mnie z P. w dniu […] r.
 
Obwiniony podtrzymał wnioski o przesłuchanie następujących świadków:
- C. na okoliczność uchybień formalno-prawnych przez niego jako jednostki organizacyjnej OIRP w W. z uwagi na RODO.
- M. na okoliczność wyjaśnienia na jakiej podstawie pan M. Rzecznik Dyscyplinarny OIRP w dniu […] r. w czasie rozprawy o sygn. akt […] stwierdził, że mieszkanie, o którym mowa w tutejszej sprawie jest właścicielem mieszkania.
 
Obwiniony oświadczył, iż dalszych wniosków dowodowych nie zgłasza, a spośród dotychczasowych podtrzymuje wyłącznie dwa - o przesłuchanie C. i M., natomiast wnosi o uzupełniające wysłuchanie jego osoby w charakterze obwinionego. 
 
Obwiniony dodatkowo wyjaśnił, że jeżeli chodzi o niniejszą sprawę jest to jedna z czterech spraw złożonych przeciwko niemu przez Pokrzywdzoną, które stanowią fałszywe oskarżenia jego osoby przez fałszywego oskarżyciela w osobie adw. K. oraz M. z uwagi na fakt, że we wniosku o ściganie K. nie dołączyła pełnomocnictwa od S., co jest przedmiotem jednego z czterech postępowań przeciwko adw. K. i jednego z dwóch wniosków o zawieszenie jej w czynnościach do świętokrzyskiej izby adwokackiej w K. Obwiniony wyjaśnił, że nigdy nie udzielał żadnej porady prawnej żadnemu człowiekowi przez telefon. Rozmowę telefoniczną odbył pan O., domniemany kochanek pokrzywdzonej.
 
Z uwagi na wielokrotnie upomnienia kierowane do Obwinionego i niezastosowanie się Obwinionego do upomnień, Sąd nakazał Obwinionemu opuszczenie sali.
 
Sąd postanowił oddalić wnioski dowodowe Obwinionego o przesłuchanie świadków wnioskowanych w dniu […] r. oraz w zakresie, w którym je w tym dniu podtrzymał, tj. o przesłuchanie C. i M. Wobec braku dalszych wniosków dowodowych, a w szczególności oświadczenia Obwinionego, iż poza podtrzymanymi w […] r. wnioskami dowodowymi, które zostały oddalone postępowanie dowodowe uległo wyczerpaniu, w związku z czym Przewodniczący zalicza w poczet materiału dowodowego następujące dokumenty: […]-[…], tj. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa skierowane przez obwinionego do Prokuratury Rejonowej W.-O. przeciwko Ż.(1), S. oraz Ż.(2) z dokumentów z umów o pracę złożonych w dniu dzisiejszym, k. […]-[…]. Sąd postanowił uznać za ujawnione bez odczytania w trybie art. 394 § 2 k.p.k. dowody dopuszczone w poprzednim zdaniu.
 
Rzecznik Dyscyplinarny stwierdza, że stan faktyczny w niniejszej sprawie jest w znacznej mierze bezsporny co wynika z zawiadomienia przez obwinionego, skala przewinienia i sprzeniewierzenia się zasadom etyki radcy prawnego jest wręcz niewyobrażalna. Wnosi o pozbawienie prawa do wykonywania zawodu.
 
Pełnomocnik pokrzywdzonej przyłącza się do stanowiska Rzecznika Dyscyplinarnego wskazując, iż obwiniony ze swoją postawą i tym jak postępuje wobec klientów może stanowić olbrzymie zagrożenie dla przyszłych jego klientów.
 
Pokrzywdzona przyłącza się do stanowiska pełnomocnika i Rzecznika wskazując, że obawia się o swoje bezpieczeństwo, albowiem obwiniony jest nieobliczalny.
 
Po rozpoznaniu na rozprawie w dniach […] r., […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu J. obwinionemu o to, że:

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.:
 

 
Sąd ustalił i zważył, co następuje.
 
W stanie rzeczy niniejszej sprawy bezspornym jest, iż Obwiniony wypowiadał się merytorycznie w zakresie umowy pośrednictwa najmu lokalu zawartej przez syna Pokrzywdzonej w przedmiocie wynajmu lokalu należącego do niej i jej męża. W szczególności wskazywał na niekorzystność tej umowy dla Pokrzywdzonej z uwagi na okoliczność, iż udzielała ona agencji pośrednictwa będącej jej stroną - wyłączności. Obwiniony korzystając ze swojej wiedzy prawniczej i doświadczenia rekomendował Pokrzywdzonej niezwłoczne rozwiązanie przedmiotowej umowy. Poddawał również w wątpliwość należyte umocowanie syna Pokrzywdzonej do zawarcia przedmiotowej umowy. O tym, że Obwiniony zapoznał się z umową, opiniował jej treść oraz oceniał ją negatywnie z prawnego punktu widzenia świadczą nie tylko spójne, logiczne, konsekwentne i wewnętrznie uzupełniające się zeznania Ż.(1) oraz S., ale także częściowo same wyjaśnienia Obwinionego, który nie tylko nie kwestionował ale potwierdzał okoliczność złożenia doniesienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez Pokrzywdzoną i jej syna. Z samego zaś doniesienia o podejrzeniu przestępstwa wynika, że Obwiniony z przedmiotową umową zapoznał się i wywodził z niej negatywne skutki prawne i negatywne konsekwencje dla Pokrzywdzonej. Zgodnie bowiem z treścią zawiadomienia, Obwiniony posiadał wiedzę na temat szczegółów zawartej umowy, w tym na temat wysokości czynszu najmu, wysokości prowizji dla agencji nieruchomości, sposobu rozliczania czynszu i prowizji, dokładnych danych dotyczących nieruchomości. W treści zawiadomienia Obwiniony wskazał wprost, że dane dotyczące nieruchomości i samej umowy podane w zawiadomieniu pamięta po krótkiej analizie okazanej mu umowy. Ponadto wskazał wprost w zawiadomieniu, że przez kilka minut rozmawiał z Ż.(1) przez telefon i tłumaczył mu niekorzystność i konieczność unieważnienia umowy pośrednictwa. Obwiniony potwierdził, że na okazanej mu umowie widział podpis Ż.(1).
 
Mając powyższe na względzie nie może budzić najmniejszych wątpliwości, że Obwiniony wszedł w posiadanie tajemnicy zawodowej w postaci okoliczności faktycznych i prawnych wynikających z umowy zawartej przez Ż.(1) z agencją pośrednictwa. Tajemnicą zawodową są bowiem wszystkie okoliczności uzyskane w związku ze świadczeniem pomocy prawnej, a w tym z udzielaniem opinii prawnej (pisemnej lub ustnej). Takowej zaś opinii i negatywnej oceny bezspornie dokonał Obwiniony. Bez znaczenia jest przy tym, czy ustna opinia prawna (porada) miała charakter odpłatny, czy też nieodpłatny. Należy przy tym zauważyć, że nawet gdyby nie doszło do udzielenia pomocy prawnej przez Obwinionego, to status tajemnicy zawodowej uzyskują już wszelkie okoliczności ujawnione mu (jako radcy prawnemu) w związku z możliwością świadczenia takowej pomocy prawnej w przyszłości. Stanowi o tym wprost art. 15 ust. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Oceniając zachowanie Obwinionego wskazać należy, iż doszło tutaj nie tylko do zwykłego ujawnienia tajemnicy zawodowej, które samo w sobie jest już ciężkim naruszeniem podstawowych zasad etyki, ale do naruszenia mającego na celu sprawienie dolegliwości faktycznych i prawnych osobie, na której rzecz Obwiniony porady udzielał, to jest do wyjątkowo rażącego nadużycia stosunku zaufania. Zaufania, które jest istotą relacji na linii radca prawny – klient i które wraz z tajemnicą zawodową jest jedną z najwyższych wartości przy świadczeniu pomocy prawnej i w szeroko pojętym bezpieczeństwie obrotu. Sprzeniewierzenie się tym zasadom i podjęcie próby wykorzystania tajemnicy zawodowej po to, aby doprowadzić do wszczęcia postępowania karnego i skazania klienta, i to w sposób wyjątkowo zaciekły, ocenić należy jako najjaskrawszy wręcz wyraz braku należytego pojmowania przez Obwinionego elementarnych wartości i zasad etyki obowiązującej radców prawnych, opartych na tajemnicy zawodowej jako najwyższym dobru powierzonym radcy prawnemu i związanej z tym relacji zaufania. Nie ma możliwości należycie wykonywać  zawód radcy prawnego w sytuacji gdy klient będzie bał się powierzyć swoje sprawy radcy prawnemu przy świadomości, że tenże radca prawny będzie mógł te informacje nie tylko ujawnić na zewnątrz, ale też wykorzystać je przeciwko klientowi, aby wyrządzić mu krzywdę. Z tego też punktu widzenia przeciwdziałanie postępowaniu jakiego dopuścił się Obwiniony ma na celu nie tylko prewencję szczególną i represję za wyrządzony delikt dyscyplinarny, ale także ochronę wartości, zasad postrzegania i wizerunku całego środowiska radcowskiego oraz dobra wymiaru sprawiedliwości.
 
Co do wymiaru kary to wpływ na tenże miała także postawa Obwinionego po popełnieniu czynu i w toku całego postępowania dyscyplinarnego. Obwiniony nie tylko nie wyraził skruchy, nie tylko nie próbował przeprosić Pokrzywdzonej bądź się z nią pojednać, ale nigdy na żadnym etapie postępowania nie dopuścił nawet myśli, że jego postępowanie było niewłaściwe. Co więcej, Obwiniony w toku całego postępowania zachowywał się w sposób całkowicie nieakceptowalny, arogancki i obraźliwy w stosunku do uczestników postępowania w osobach Pokrzywdzonej, jej obrońcy oraz Rzecznika Dyscyplinarnego. W szczególności pomawiał ww. osoby o popełnianie przestępstw i o rzekome toczenie się wobec nich postępowań karnych lub dyscyplinarnych w sytuacji, gdy brak jest jakiegokolwiek dowodu, aby którejkolwiek z tych osób postawiony został jakikolwiek zarzut lub wniesiony akt oskarżenia. Zachowanie Obwinionego było na tyle naganne, że w toku ostatniego posiedzenia, wobec kolejnych pomówień w stosunku do Pokrzywdzonej, Przewodniczący zmuszony był nakazać Obwinionemu opuszczenie sali. Tym samym czyn Obwinionego oraz jego postawa po jego popełnieniu ( art. 53 § 1 k.k.) w ocenie Sądu dyskwalifikują go jako osobę, która zdolna jest wykonywać zawód radcy prawnego. Z tego też względu orzeczono wobec niego najsurowszą z kar.
W kwestiach proceduralnych należy wskazać, iż:

 
(WK)