Orzeczenie z dnia 22 stycznia 2020 r. Sygn. akt: D 148/19
Orzeczenie jest prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 8 czerwca 2022 r. sygn. WO-10/22 zmienił  zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że uniewinnił obwinionego od zarzucanych mu czynów.
 

PRZEWODNICZĄCY:    r. pr. Paulina Sibilska
CZŁONKOWIE:           r. pr. Igor Bąkowski
r. pr. Gerard Madejski
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu D. ([…]) obwinionemu o to, że:

 

 

Uzasadnienie

 
Przebieg postępowania przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym.
 
Wnioskiem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej „Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego”) wniósł o ukaranie radcy prawnego D., wpisanego na listę radców prawnych pod numerem […] (dalej „Obwiniony”), obwinionego o to, że:

 
Obwiniony nie złożył odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny rozpoznał wniosek o ukarania na rozprawie w dniu […] r., na której Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego podtrzymał wniosek o ukaranie i wymierzenie kar za poszczególne delikty dyscyplinarne według uznania Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, T. - Prezes Zarządu „T.” S.A. z siedzibą w K. oraz pełnomocnik „T.” S.A. wnieśli o ukaranie Obwinionego. Obwiniony wniósł o uniewinnienie.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny.
 
W dniu […] r. do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynęły dwa zawiadomienia T. - Prezesa Zarządu spółki „T.” spółka akcyjna z siedzibą w K. (dalej „T.”) o popełnieniu przewinień dyscyplinarnych przez Obwinionego.
Dowód: Zawiadomienie T. z dnia […] r. - k. […]-[…], zawiadomienie T. z dnia […] r. - k. […]-[…]
 
„T.” jest inwestorem i deweloperem działającym na rynku nieruchomości. „T.” jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce „G.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w K. (dalej „G.”) będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. G. […], dla której Sąd Rejonowy dla W. M. w W., […] Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą […] oraz w spółce „T.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w K. (dalej „A.”) będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. S. […], dla której Sąd Rejonowy dla W. M. w W., […] Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą […].
 
Obwiniony jest pełnomocnikiem spółki „T.(1)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej „T.(1)”).
 
„T.(1)” oraz „T.” zawarły w dniu […] r. przedwstępną umowę sprzedaży […] udziałów w spółce „G.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej „G.”), której jedynym wspólnikiem była „T.”. W celu zabezpieczenia wszelkich wierzytelności i roszczeń „T.” względem „T.(1)” wynikających z przedwstępnej umowy sprzedaży udziałów w dniu […] r. spółki zawarły dodatkowo umowę przewłaszczenia udziałów.
 
„G.” została przekształcona w „G.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej „G.”). Dnia […] r. „G.” została wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców. W związku z niemożnością zwrotnego przeniesienia udziałów w spółce „G.” na „T.(1)” i niemożnością wykonania przedwstępnej umowy sprzedaży udziałów zawartej pomiędzy „T.(1)” i „T.” wysokość szkody poniesionej przez „T.(1)” została wyceniona na […] zł.
 
Jedynym wartościowym składnikiem majątkowym „G.” było prawo użytkowania wieczystego ustanowione na nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy dla W. M. w W., […] Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą […]. Prawo to stanowi obecnie składnik majątkowy „G.”.
 
Obwiniony w imieniu „T.(1)” wniósł do Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy wniosek przeciwko „T.” o zabezpieczenie roszczenia o zapłatę […] zł przed wszczęciem postępowania.
 
Postanowieniem z dnia […] r. Sąd Okręgowy w K. […] Wydział Gospodarczy w sprawie […] zabezpieczył roszczenie „T.(1)” przeciwko „T.” o zapłatę […] zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia […] r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za niemożność zwrotnego przeniesienia udziałów w spółce „G.” na „T.(1)” i niemożność wykonania przedwstępnej umowy sprzedaży udziałów zawartej pomiędzy „T.(1)” i „T.” dnia […] r. poprzez zajęcie praw majątkowych „T.”, jako komandytariusza w spółce „G.”, w postaci prawa do udziału kapitałowego i prawa do wypłaty odsetek w wysokości […]% od udziału kapitałowego, prawa do udziału w majątku spółki, prawa do udziału w zyskach, do sumy zabezpieczenia w wysokości […] zł.
Dowód: Postanowienie Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy z dnia […] r. w sprawie […] - k. […]-[…]
 
[…] r. (data stempla pocztowego) „T.(1)” działając przez pełnomocnika wniosła do Sądu Okręgowego w K. […] wydział Gospodarczy pozew przeciwko „T.” o zapłatę […] zł. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt […].
 
W dniu […] r. do Sądu Okręgowego w K. do sprawy […] wpłynął wniosek „T.(1)”, zastępowanej przez Obwinionego, o udzielenie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego „T.(1)” wobec „T.” o zapłatę […] zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia […] r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niemożność wykonania przedwstępnej umowy sprzedaży udziałów zawartej pomiędzy „T.(1)” i „T.” dnia […] r. poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej w kwocie […] zł na prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. G. […] i wpisanie jej w dziale […] księgi wieczystej […] prowadzonej dla przedmiotowego prawa przez Sąd Rejonowy dla W. M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych oraz poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej w kwocie […] zł na prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. S. […] i wpisanie jej w dziale […] księgi wieczystej […] prowadzonej dla przedmiotowego prawa przez Sąd Rejonowy dla W. M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych.
 
Zarządzeniem Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy z dnia […] r. wydanym w sprawie […] wniosek „T.(1)” o udzielenie zabezpieczenia został zwrócony.
Dowód: Wniosek o zabezpieczenie z dnia […] r. - k. […]-[…], zarządzenie Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy z dnia […] r. w sprawie […] - k. […]-[…]
 
Postanowieniem Sądu Apelacyjnego w K. […] Wydział Cywilny z dnia […] r. wydanym w sprawie […] postanowienie Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy z dnia […] r. wydane w sprawie o sygnaturze akt […] zostało zmienione w ten sposób, że wniosek o udzielnie zabezpieczenia został oddalony.
Dowód: Postanowienie Sądu Apelacyjnego w K. […] Wydział Cywilny z dnia […] r. w sprawie […] - k. […]-[…]
 
W dniu […] r. Obwiniony złożył w imieniu „T.(1)” wnioski o wpis w dziale […] księgi wieczystej […] i w dziale […] księgi wieczystej […] prowadzonych przez Sąd Rejonowy dla W. M. w W. […] Wydział Ksiąg Wieczystych, ostrzeżeń o toczącym się przed Sądem Okręgowym w K. […] Wydział  Gospodarczy postępowaniu sądowym z wniosku „T.(1)” o zabezpieczenie w sprawie o sygn. akt […] w oparciu o dokumenty, które na podstawie ustawy z dnia […] r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2204) nie mogą stanowić podstawy wpisu w postępowaniu wieczystoksięgowym. Do wniosków Obwiniony załączył kserokopię postanowienia Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy z dnia […] r. wydanego w sprawie […] w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania, poświadczoną za zgodność z oryginałem przez Obwinionego w dniu […] r. Ponadto Obwiniony złożył:
- kserokopię wniosku „T.(1)” z dnia […] r. o zabezpieczenie,
- pełnomocnictwo udzielone przez „T.(1)”,
- informacje odpowiadające odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców „T.(1)” i „T.”, 
-  znaki opłaty skarbowej w wysokości […] zł.
 
Wniosek o wpis ostrzeżenia w księdze wieczystej […] został oddalony postanowieniem referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla W. M., […] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia […] r. Natomiast wniosek o wpis ostrzeżenia w księdze wieczystej […] został oddalony postanowieniem referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla W. M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia […] r. W obu sprawach przyczyną oddalenia wniosku było niezałączenie dokumentów, które mogłyby stanowić podstawę wpisu.
Dowód: Wniosek o wpis w księdze wieczystej […] z dnia […] r. - k […]-[…], postanowienie referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla W. M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia […] r. o oddaleniu wniosku „T.(1)” z dnia […] r. (dot. […]) - k. […]-[…], postanowienie referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla W. M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia […] r. o oddaleniu wniosku „T.(1)” z dnia […] r. (dot. […]) - k. […]-[…],
 
W dniu […] r. Obwiniony ponownie złożył w imieniu „T.(1)” wnioski o wpis ostrzeżenia w dziale […] księgi wieczystej o numerze […] oraz o wpis ostrzeżenia w dziale […] księgi wieczystej o numerze […] o toczącym się przed Sądem Okręgowym w K. […] Wydział Gospodarczy postępowaniu sądowym z wniosku „T.” o zabezpieczenie w sprawie o sygn. akt […] wraz z tymi samymi załącznikami, które załączył do wniosków z […] r., w tym kserokopią wniosku „T.(1)” z dnia […] r. o zabezpieczenie, który to wniosek zarządzeniem Sądu Okręgowego w K. […] Wydział Gospodarczy z dnia […] r. w sprawie […] został zwrócony.
 
Wniosek o wpis ostrzeżenia w księdze wieczystej […] został oddalony postanowieniem referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla W. M., […] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia […] r.
Dowód: Wniosek o wpis w księdze wieczystej […] z dnia […] r. - k. […]-[…], wniosek o wpis w księdze wieczystej […] z dnia […] r. - k. […]-[…], postanowienie referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym dla W. M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia […] r. o oddaleniu wniosku „T.(1)” z dnia […] r. - k. […]-[…], zeznania T. - k. […]-[…].
 
W ocenie T. złożone przez Obwinionego wnioski mają znamiona szantażu gospodarczego i są nakierowane jedynie na wygenerowanie ryzyka powstania niepowetowanej szkody po stronie „G.” i „A.”, gdyż ujawnienie tej treści wzmianki w dziale […] księgi wieczystej, prowadzonej dla nieruchomości użytkowanej przez „G.” i „A.” w sposób bezpośredni prowadzi do podważenia/utraty renomy i zaufania obecnych i przyszłych nabywców lokali w projekcie „G.” i „A.” oraz do próby utrudnienia rozpoczęcia przedsięwzięcia deweloperskiego (w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, tzw. ustawa deweloperska). Złożenie przez Obwinionego wniosków jest jaskrawym przejawem instrumentalnego traktowania przez radcę prawnego organów wymiaru sprawiedliwości, z intencją utrudnienia „T.” i jej spółkom celowym m.in. prowadzenia procesu inwestycyjnego oraz zawierania zgodnie z ustawą deweloperską umów deweloperskich z nabywcami lokali, które powstają w ramach prowadzonego przez „T.” przedsięwzięcia deweloperskiego. Postępowanie Obwinionego jest wyrazem wykorzystania organów wymiaru sprawiedliwości i naraża „T.” na znaczące straty wizerunkowe i materialne.
 
W pisemnych wyjaśnianiach złożonych na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. Obwiniony przyznał, że złożył w imieniu „T.(1)” wnioski o wpisy w księgach wieczystych […] i […], gdyż został zobligowany przez „T.(1)” do ich złożenia w oparciu o dostępne dokumenty. Pomimo oddalenia wniosków o wpis ostrzeżeń i poinformowania o tym „T.(1)”, Obwiniony został zobligowany przez swojego mocodawcę do ponownego złożenia wniosków w oparciu o te same dokumenty. W wyjaśnieniach z dnia […] r. Obwiniony wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków – prokurentów i prezesa zarządu „T.(1)”. Pismem z dnia […] r. Obwiniony ograniczył wniosek dowodowy do przesłuchania prezesa zarządu „T.(1)”.
Dowód: Pisemne wyjaśnienia Obwinionego z dnia […] r. - k. […]-[…], pisemne wyjaśnienia Obwinionego z dnia […] r. - k. […]-[…], pismo Obwinionego z dnia […] r. - k. […]
 
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wszczął dochodzenie w sprawie podejrzenia naruszenia art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. (dalej „KERP”) w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych. W dniu 17 kwietnia 2018 r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego przedstawił Obwinionemu zarzut naruszenia art. 12 ust. 1 KERP.  
Dowód: Postanowienie o wszczęciu dochodzenia z dnia […] r. - k. […]-[…], Postanowienie o przedstawieniu zarzutów z dnia […] r. - k. […]-[…]
 
Obwiniony nie przyznał się do stawianych zarzutów.
Dowód: Protokół przesłuchania Obwinionego z dnia […] r. - k. […]-[…], protokół przesłuchania Obwinionego z dnia […] r. - k. […]-[…]
 
Dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego uzupełnił postanowienie o przedstawieniu zarzutów radcy prawnemu D. z dnia […] r. poprzez dodanie punktu 2.
Dowód: Postanowienie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia […] r. o uzupełnieniu zarzutów - k. […], uzasadnienie postanowienia o przedstawieniu zarzutów z dnia […] r. - k. […]-[…]
 
Dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wydał postanowienie o zamknięciu dochodzenia w sprawie i skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniosek o ukaranie Obwinionego.
Dowód: Postanowienie o zamknięciu dochodzenia z dnia […] r. - k. […], wniosek o ukaranie radcy prawnego - k. […]-[…]
 
Obwiniony nie złożył odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił powyższe przede wszystkim na podstawie dowodów z dokumentów, które ze względu na formę stanowią najbardziej wartościowe źródło ustaleń dotyczących dat poszczególnych zdarzeń, jak i samej treści dokumentów. W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego są one wiarygodnym źródłem ustaleń w szczególności z tego powodu, że korespondują z zeznaniami T. oraz pisemnymi wyjaśnieniami Obwinionego złożonymi do sprawy. Dokumenty, ich wiarygodność dowodowa, nie były przez strony kwestionowane. Dotyczy to w szczególności pism procesowych i wniosków o wpis w księgach wieczystych składanych przez Obwinionego w imieniu „T.(1)” oraz rozstrzygnięć Sądów wydawanych na ich podstawie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ocenił wyjaśnienia Obwinionego złożone na rozprawie w dniu […] r. oraz zeznania świadka T. za wiarygodne źródło ustaleń faktycznych. Oboje zeznawali w sposób spójny, a ich wypowiedzi korespondowały co do treści z dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy. Obwiniony w pisemnych wyjaśnieniach, jak i w wyjaśnianiach złożonych na rozprawie przyznał, że złożył w imieniu „T.(1)” wnioski o wpis ostrzeżeń w dziale […] księgi wieczystej o numerze […] i […].
 
Powyższych ustaleń faktycznych Okręgowy Sąd Dyscyplinarny dokonał na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach […]-[…], […]-[…], […]-[…], […]-[…], […]-[…], […]-[…] na okoliczności powyżej ustalone. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny nie powziął wątpliwości odnośnie ich prawdziwości i uznał dowody wynikające z tych dokumentów za zgodne z prawdą dając im wiarę.
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym sprawy Obwiniony dopuścił się w sposób zawiniony zarzucanych przewinień dyscyplinarnych.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Normatywnym źródłem odpowiedzialności dyscyplinarnej radców prawnych jest przepis art. 64 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. (t.j. Dz. U. z 2020 poz. 75) o radcach prawnych. Zgodnie z powołaną regulacją, radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
 
KERP natomiast swoimi regulacjami z jednej strony opisuje szczególny charakter i funkcje radcy prawnego oraz istotę pomocy prawnej świadczonej przez radców prawnych, a z drugiej - stanowi gwarancję prawidłowego wykonywania tej profesji i realizacji celów pomocy prawnej. Oceniając w konkretnej sprawie, czy doszło do naruszenia ww. obowiązków, konieczne jest uwzględnienie: charakteru zawodu radcy prawnego jako zawodu zaufania publicznego, a także celów pomocy prawnej – „Pomoc prawna świadczona przez radcę prawnego ma na celu ochronę prawną interesów podmiotów, na których rzecz jest wykonywana” - art. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych oraz obowiązku wykonywania czynności zawodowych rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami - art. 6 ust. 1 KERP. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 KERP radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniając profesjonalny charakter działania.
 
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Obwiniony składając w imieniu swojego mocodawcy „T.(1)” wnioski o wpis ostrzeżeń w księgach wieczystych nie zachował należytej staranności. Nie pozostaje poza uwagą Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego spór istniejący pomiędzy „T.” i „T.(1)”, który jednak nie usprawiedliwia działań Obwinionego sprzecznych z KERP. Obwiniony w pisemnych wyjaśnieniach z dnia […] r. przyznał, że działał na wyraźne polecenie klienta, informując go o skutkach podejmowanych działań. W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego oznacza to, że Obwiniony miał świadomość, że świadcząc pomoc prawną na rzecz „T.(1)” i składając wnioski o wpis ostrzeżeń w oparciu o dostępne dokumenty nie dochowa należytej staranności. Analiza dokumentów w oparciu, o które Obwiniony składał wnioski do sądu wieczystoksięgowego nie pozostawia wątpliwości, że są to dokumenty, które nie mogły stanowić podstawy jakiegokolwiek wpisu, a ponadto nie dotyczą żądania sformułowanego we wnioskach o wpis ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu sądowym przed Sądem Okręgowym w K.
 
Należy podkreślić, że w przypadku, kiedy podstawę wpisu stanowi orzeczenie sądowe sąd wieczystoksięgowy nie bada merytorycznej zasadności orzeczenia, a bada jedynie czy zawiera ono wszystkie dane konieczne do dokonania wpisu, tzn. czy jest prawomocne i czy dokument mający być podstawą wpisu zawiera wzmiankę o wykonalności, o której mowa w art. 743 § 2 k.p.c. Dokumenty składane przez Obwinionego w imieniu „T.(1)” nie spełniały żadnego z tych warunków i nie mogły stanowić podstawy wpisu. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów powszechnych żadna informacja o toczącym się postępowaniu sądowym, skrywana pod pozorem wpisu ostrzeżenia, nie spełnia właściwej funkcji zabezpieczającej. Zgodnie z ogólnymi regułami wynikającymi z ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wpisy do księgi wieczystej ujawniać mogą stan prawny nieruchomości, nie zaś sytuację procesową właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznaje takie działania za nieprofesjonalne, gdyż wbrew twierdzeniom Obwinionego nie miały one na celu ochrony interesów „T.(1)”, a były wyłącznie nakierowane na zdyskredytowanie „T.” w oczach jej klientów, jak i klientów jej spółek celowych.
 
Podnieść należy, że wnioski składane przez Obwinionego skutkowały pojawieniem się wzmianek w księgach wieczystych […] i […], które wyłączały rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych. Jak wiadomo wiara publiczna ksiąg wieczystych jest podstawą bezpieczeństwa obrotu i czynności prawnych dokonywanych w stosunku do nieruchomości. Jakakolwiek wzmianka oznacza, że treść księgi wieczystej może nie obejmować wiarygodnych wiadomości o stanie prawnym nieruchomości. W praktyce oznacza to, że potencjalni kupujący wolą poczekać, aż sąd wieczystoksięgowy rozpatrzy wniosek i wpisze zmiany do księgi wieczystej bądź je oddali, tak jak w przedmiotowej sprawie, co jednak trwa od kilku do kilkunastu tygodni. Mając na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez „T.”, należy stwierdzić, że składanie przez Obwinionego wniosków o wpis ostrzeżeń w przedmiotowych księgach wieczystych stanowiła swego rodzaju uciążliwość dla „T.”, która przyczyniła się do powstania szkody. Jak zeznał T., wyłączenie rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych, wskutek działań Obwinionego, w kilku przypadkach uniemożliwiło sfinalizowanie transakcji sprzedaży lokali oferowanych przez „T.”.
 
Naruszenie zasad KERP jak i niewłaściwe wywiązywanie się z obowiązków radcy prawnego jest niedopuszczalne z jakiegokolwiek powodu. Zasada lojalności wobec klienta ma swoją granicę, którą wyznacza mi.in obowiązek przestrzegania zasad etyki zawodowej i właściwego wywiązywania z obowiązków zawodowych przez radcę prawnego, o czym stanowi art. 12 ust. 1 KERP. Profesjonalny charakter działania radcy prawnego skutkuje zaufaniem do wykonywanego przez niego zawodu. Od radcy prawnego wymaga się podwyższonego poziomu staranności przy wykonywaniu zlecenia, co prowadzić powinno do zapewnienia klientowi korzystnego dla niego rozstrzygnięcia. Za takie działanie nie można uznać składania (ponawiania) przez Obwinionego wniosków o wpis ostrzeżeń o toczącym się postępowaniu sądowym przez Sądem Okręgowym w K. na podstawie dokumentów, które nie mogą stanowić podstawy wpisu, co skutkowało oddalaniem wniosków „T.(1)”. Nie stanowi okoliczności wyłączającej odpowiedzialność radcy prawnego fakt poinformowania mocodawcy o skutkach takiego działania.
 
Czyny, za które ukarany został Obwiniony wypełniają dyspozycję art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 12 ust. 1 KERP tj. kwalifikowane być winny nie tylko jako rażące naruszenie obowiązków zawodowych, ale także jako czyny naruszające godność zawodu radcy prawnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznając winę Obwinionego w zakresie objętym zarzutami wniosku o ukaranie uznał, że adekwatne będzie orzeczenie wobec niego kary nagany za każdy z czynów. O karze łącznej Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł na podstawie art. 65¹ ust. 1 ustawy o radach prawnych, wymierzając za kary orzeczone w pkt 1 i 2 orzeczenia, karę łączną nagany, o czym dał wyraz w pkt 3 orzeczenia. Poza szkodą wyrządzoną „T.”, szkodą pozostaje przede wszystkim uszczerbek na wizerunku radcy prawnego. Jest szczególnie ważne, aby w odbiorze zewnętrznym zawód ten wykonywany był w sposób społecznie aprobowany, a jego wykonywaniu towarzyszyło zaufanie publiczne. Na zaufanie to składa się szereg czynników, wśród których na pierwszy plan wysuwają się: przekonanie o zachowaniu przez wykonującego ten zawód dobrej woli, właściwych motywacji, należytej staranności zawodowej oraz wiara w przestrzeganie wartości istotnych dla zawodu radcy prawnego. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wyraża przekonanie, że wymierzona kara powinna zapobiec naruszaniu przez Obwinionego zasad etyki radcy prawnego w przyszłości.
 
O kosztach postępowania dyscyplinarnego Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
(WK)