Orzeczenie z dnia 22 października 2018 r. Sygn. akt: D 72/18
opublikowano: 2020-08-05 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 22 października 2018 r. Sygn. akt: D 72/18
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Artur Załuski
CZŁONKOWIE: r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
CZŁONKOWIE: r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu M., […], obwinionemu o to, że:
skierował w ramach świadczonej pomocy prawnej na rzecz pani B. – do pracodawcy Skarżącego N. tj. W. pismo z dnia […] roku, zatytułowane „wezwanie do udzielenie informacji”, w którym to zawarł bez rzeczowej potrzeby informacje dotyczące stosunków osobistych i majątkowych Skarżącego, powzięte w związku ze świadczoną pomocą prawną
tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6, 11 i 12, 15 ust. 1 i 38 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1870 z późn. zm.)
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego M., […], winnym zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6, 11 i 12, 15 ust. 1 i 38 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego M., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] zł ([…] złotych).
Uzasadnienie
W dniu […] r. do OIRP w W. wpłynęła skarga N. na postępowanie radcy prawnego M.. W skardze skarżący wskazuje, że pismem z dnia […] r. będącym wezwaniem do udzielenia informacji naruszył w sposób celowy i z pełną świadomością dobra osobiste skarżącego w tym jego dobre imię i wizerunek w miejscu pracy.
Pismem z dnia […] r. Zaskarżany złożył wyjaśnienia wskazując na bezzasadność zarzutów przedstawionych w skardze i wyjaśniając przyczyny sformułowania i wysłania pisma do pracodawcy skarżącego datowanego na […] r.
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. wszczął dochodzenie w sprawie naruszenia KERP oraz nienależytego wykonywania zawodu przez radcę prawnego M..
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. postanowił przedstawić radcy prawnemu M. zarzut o to, że:
Skierował w ramach świadczonej pomocy prawnej na rzecz pani B. do pracodawcy skarżącego N. tj. W. pismo z dnia […] r. zatytułowane „Wezwania do udzielenia informacji”, w którym to zawarł bez rzeczowej potrzeby informacje dotyczące stosunków osobistych i majątkowych skarżącego, powzięte w związku ze świadczoną pomocą prawną tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6,11,12,15 ust. 1 i 38 ust. 1 KERP.
Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pismem z dnia […] r. skierowanym do OSD OIRP w W., Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. wniósł o ukaranie radcy prawnego M. obwinionego o popełnienie czynów wyszczególnionych w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów z dnia […] r.
OSD zważył co następuje.
OSD OIRP w W. uznał radcę prawnego M. winnym zarzucanych mu czynów polegających na tym, iż skierował w ramach świadczonej pomocy prawnej na rzecz pani B. do pracodawcy skarżącego N. tj. W. pismo z dnia […] r. zatytułowane „Wezwania do udzielenia informacji”, w którym to zawarł bez rzeczowej potrzeby informacje dotyczące stosunków osobistych i majątkowych skarżącego, powzięte w związku ze świadczoną pomocą prawną. Czyny te wypełniają dyspozycję art. 6, 11,12,15 ust.1 i 38 ust. 1 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 Ustawy o radcach prawnych.
Okoliczności przedmiotowej sprawy nie budzą wątpliwości. W zakresie ustalenia faktu skierowania przedmiotowego pisma z dnia […] r. do pracodawcy skarżącego tj. W., OSD oparł się zarówno na treści dokumentu załączonego do akt sprawy (k. […]) jak i zeznaniach Obwinionego, świadka B. oraz pokrzywdzonego N., które w tym zakresie nie są sprzeczne i nie budzą wątpliwości.
W ocenie OSD zarzucone radcy prawnemu czyny wyczerpują dyspozycję wskazanych powyżej przepisów KERP. Przede wszystkim wskazać należy, iż działanie obwinionego nie miało oparcia w żadnych istniejących przepisach prawa. Nie ma bowiem uregulowania, które działaniu podjętemu przez obwinionego nadaje walor działania zgodnego z przyjętym przepisem i utrwaloną praktyką. Jest wręcz odwrotnie. Jako profesjonalista radca prawny powinien wiedzieć, iż przesłanie do pracodawcy pokrzywdzonego wezwania w treści jak treść pisma z […] r. może spowodować dla pokrzywdzonego daleko idące negatywne skutki w miejscu pracy. Gdyby nawet skutki te nie nastąpiły – co nie ma znaczenia dla niniejszych rozważań – to i tak podjęcie działania jakim było wysłanie stosownej korespondencji spowodowało po stronie pokrzywdzonego rozpowszechnienie w jego miejscu pracy informacji, których rozpowszechnianie sobie nie życzył lub mógł nie życzyć. W toku postępowania obwiniony oraz świadek obrony B. wskazywali na fakt, działania radcy prawnego na wyraźną prośbę klientki. Tak linia obrony nie może być skuteczna. Znów bowiem pojawia się okoliczność profesjonalnej wiedzy obwinionego. Ta zaś powinna go doprowadzić do doradzenia swej klientce takiego rozwiązania, które nie powodując ujemnych konsekwencji dla pokrzywdzonego zapewnia jednocześnie legalność podjętych działań. W tym rozumieniu OSD jakkolwiek nie wchodząc w rolę doradcy klientki wskazuje na możliwe działania legalne tj. choćby podjęcie wstępnych rozmów ugodowych bezpośrednio z mężem w zakresie kwestii podziału majątku.
W zakresie kary tj. zarówno jej rodzaju jak i wysokości OSD OIRP w W. orzekł zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, uznając, że rodzaj kary jak i jej wysokość są adekwatne do popełnionego przez obwinionego czynu biorąc przy tym pod uwagę dotychczasową postawę radcy prawnego oraz co istotne jego postawę w trakcie toczącego się postępowania.
Z tych powodów należało orzec jak w sentencji.
(WK)
Pismem z dnia […] r. Zaskarżany złożył wyjaśnienia wskazując na bezzasadność zarzutów przedstawionych w skardze i wyjaśniając przyczyny sformułowania i wysłania pisma do pracodawcy skarżącego datowanego na […] r.
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. wszczął dochodzenie w sprawie naruszenia KERP oraz nienależytego wykonywania zawodu przez radcę prawnego M..
Postanowieniem z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. postanowił przedstawić radcy prawnemu M. zarzut o to, że:
Skierował w ramach świadczonej pomocy prawnej na rzecz pani B. do pracodawcy skarżącego N. tj. W. pismo z dnia […] r. zatytułowane „Wezwania do udzielenia informacji”, w którym to zawarł bez rzeczowej potrzeby informacje dotyczące stosunków osobistych i majątkowych skarżącego, powzięte w związku ze świadczoną pomocą prawną tj. o dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego stypizowanego w art. 6,11,12,15 ust. 1 i 38 ust. 1 KERP.
Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pismem z dnia […] r. skierowanym do OSD OIRP w W., Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. wniósł o ukaranie radcy prawnego M. obwinionego o popełnienie czynów wyszczególnionych w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów z dnia […] r.
OSD zważył co następuje.
OSD OIRP w W. uznał radcę prawnego M. winnym zarzucanych mu czynów polegających na tym, iż skierował w ramach świadczonej pomocy prawnej na rzecz pani B. do pracodawcy skarżącego N. tj. W. pismo z dnia […] r. zatytułowane „Wezwania do udzielenia informacji”, w którym to zawarł bez rzeczowej potrzeby informacje dotyczące stosunków osobistych i majątkowych skarżącego, powzięte w związku ze świadczoną pomocą prawną. Czyny te wypełniają dyspozycję art. 6, 11,12,15 ust.1 i 38 ust. 1 KERP w zw. z art. 64 ust. 1 Ustawy o radcach prawnych.
Okoliczności przedmiotowej sprawy nie budzą wątpliwości. W zakresie ustalenia faktu skierowania przedmiotowego pisma z dnia […] r. do pracodawcy skarżącego tj. W., OSD oparł się zarówno na treści dokumentu załączonego do akt sprawy (k. […]) jak i zeznaniach Obwinionego, świadka B. oraz pokrzywdzonego N., które w tym zakresie nie są sprzeczne i nie budzą wątpliwości.
W ocenie OSD zarzucone radcy prawnemu czyny wyczerpują dyspozycję wskazanych powyżej przepisów KERP. Przede wszystkim wskazać należy, iż działanie obwinionego nie miało oparcia w żadnych istniejących przepisach prawa. Nie ma bowiem uregulowania, które działaniu podjętemu przez obwinionego nadaje walor działania zgodnego z przyjętym przepisem i utrwaloną praktyką. Jest wręcz odwrotnie. Jako profesjonalista radca prawny powinien wiedzieć, iż przesłanie do pracodawcy pokrzywdzonego wezwania w treści jak treść pisma z […] r. może spowodować dla pokrzywdzonego daleko idące negatywne skutki w miejscu pracy. Gdyby nawet skutki te nie nastąpiły – co nie ma znaczenia dla niniejszych rozważań – to i tak podjęcie działania jakim było wysłanie stosownej korespondencji spowodowało po stronie pokrzywdzonego rozpowszechnienie w jego miejscu pracy informacji, których rozpowszechnianie sobie nie życzył lub mógł nie życzyć. W toku postępowania obwiniony oraz świadek obrony B. wskazywali na fakt, działania radcy prawnego na wyraźną prośbę klientki. Tak linia obrony nie może być skuteczna. Znów bowiem pojawia się okoliczność profesjonalnej wiedzy obwinionego. Ta zaś powinna go doprowadzić do doradzenia swej klientce takiego rozwiązania, które nie powodując ujemnych konsekwencji dla pokrzywdzonego zapewnia jednocześnie legalność podjętych działań. W tym rozumieniu OSD jakkolwiek nie wchodząc w rolę doradcy klientki wskazuje na możliwe działania legalne tj. choćby podjęcie wstępnych rozmów ugodowych bezpośrednio z mężem w zakresie kwestii podziału majątku.
W zakresie kary tj. zarówno jej rodzaju jak i wysokości OSD OIRP w W. orzekł zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, uznając, że rodzaj kary jak i jej wysokość są adekwatne do popełnionego przez obwinionego czynu biorąc przy tym pod uwagę dotychczasową postawę radcy prawnego oraz co istotne jego postawę w trakcie toczącego się postępowania.
Z tych powodów należało orzec jak w sentencji.
(WK)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
