Orzeczenie z dnia 22 lipca 2013 r., Sygn. akt: D 63/2013
opublikowano: 2013-07-22 przez: Mika Ewelina
Orzeczenie z dnia 22 lipca 2013 r, Sygn. akt: D 63/2013
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
Przewodniczący: r. pr. Gerard Dźwigała
Członkowie: r. pr. Mirosław Drzewicki
r. pr. Jacek Wiśniewski
Protokolant: Karolina Izdebska
Członkowie: r. pr. Mirosław Drzewicki
r. pr. Jacek Wiśniewski
Protokolant: Karolina Izdebska
Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...]r. w Warszawie sprawy przeciwko r. pr. P, [...] obwinionemu o to, że w okresie […] nie wywiązał się z obowiązku kształcenia ustawicznego poprzez uczestnictwo w szkoleniach zawodowych, co stanowi naruszenie art. 23 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
orzeka:
- Uznaje r. pr. P, [...][…] nie wywiązał się z obowiązku kształcenia ustawicznego poprzez uczestnictwo w szkoleniach zawodowych, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzecznyz zasadami wyrażonymi w art. 23 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 pkt. 2 w zw. z art. 65 ust. 1 pkt. 1 ustawy o radcach prawnych wymierza mu karę upomnienia;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego
r. pr. P na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę [...] ([...]) złotych.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dn. [...] r. Rzecznik Dyscyplinarny OIRP w Warszawie wszczął postępowanie przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym OIRP w Warszawie, przeciwko r.pr. P („Obwiniony”). Obwinionemu zarzucił naruszenie zasad etyki zawodowej poprzez niewypełnienie obowiązku szkolenia zawodowego w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2012 r., co zakwalifikował jako naruszenie art. 23 ust. 2 Kodeksu etyki radcy prawnego.
Obwiniony nie wniósł odpowiedzi na wniosek Rzecznika.
Na rozprawie w dn. [...] r. Obwiniony przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Rzecznik Dyscyplinarny podtrzymał wniosek o uznanie Obwinionego winnym zarzucanego mu czynu.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił co następuje:
Obwiniony w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2012 r. nie uczestniczył w szkoleniach zawodowych ani w innych formach nie wypełnił obowiązku szkoleniowego, w związku z czym nie uzyskał żadnego punktu szkoleniowego.
Ustalenie to Sąd przyjął na podstawie nie budzących wątpliwości wyjaśnień Obwinionego na rozprawie w dn. [...] r. oraz na podstawie informacji biura doskonalenia zawodowego OIRP ([...])
W tym czasie nie wystąpiły istotne przeszkody uniemożliwiające Obwinionego w wykonanie obowiązku szkoleniowego. Zdaniem Sądu Obwiniony miał również dostatecznie długi czas na wykonanie tego obowiązku, tj. 3,5 roku, zatem obowiązki rodzinne i zawodowe nie mogły być przeszkodą uniemożliwiającą wykonanie obowiązku w jakimkolwiek zakresie (choćby częściowo). (wyjaśnienia Obwinionego [...]).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
W sprawie miało miejsce naruszenie przez Obwinionego art. 23 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, zgodnie z którym radca prawny ma obowiązek uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na zasadach określonych przez organy samorządu zawodowego. Zasady te zostały ustalone Uchwałą Nr 30/B/VII/2008 r. KRRP z 6.06.2008 r. w sprawie określenia zasad wypełniania przez radcę prawnego obowiązku brania udziału w szkoleniach zawodowych.
Ustalony w tej uchwale, a następnie przedłużony pierwszy okres rozliczeniowy, w którym Obwiniony miał obowiązek uzyskania 30 punktów szkoleniowych wynosił 3,5 roku, co jest okresem wystarczającym i dającym możliwość wypełnienia obowiązku. W praktyce wykonanie obowiązku szkoleniowego wymaga poświęcenia łącznie albo częściami kilkunastu godzin.
Należy podkreślić, że Okręgowa Izba Radców Prawnych, która dużym kosztem finansowym i organizacyjnym przygotowała w tym czasie okresie bogatą ofertę różnorodnych szkoleń z praktycznie wszystkich dziedzin prawa i związanych z prowadzeniem działalności prawniczej. Szkolenia zawodowe odbywały się w każdym tygodniu (poza okresami wakacyjnymi i świątecznymi), w godzinach popołudniowych, jak również w weekendy. Dostępne były także szkolenia internetowe, możliwe do odbycia w dowolnym miejscu i czasie.
W tej sytuacji zdaniem Sądu podawane przez Obwinionego przyczyny niewypełnienia obowiązku szkoleniowego nie mogą być uznane za rzeczywiste i nieustające (przez cały okres rozliczenia szkoleń) przeszkody, usprawiedliwiające i wyłączające jego winę. Duża aktywność zawodowa i obowiązki rodzinne w praktyce są codziennym elementem i okolicznościami związanymi z życiem i pracą wielu (jeżeli nie większości) radców prawnych. W ocenie Sądu wygospodarowanie kilkunastu godzin (łącznie albo w częściami) w ciągu 3,5 roku nie jest niemożliwe, nawet przy dużym zaangażowaniu zawodowym i rodzinnym. Radca prawny winien zatem odpowiednio planować i organizować czas tak, aby wypełnienie obowiązków szkoleniowych było uwzględnione w jego aktywności. Należy także zwrócić uwagę, że doskonalenie zawodowe, z uwagi na inflację prawa i stale zmieniające się regulacje powinno być traktowane jako część pracy zawodowej, a nie aktywność wobec tej pracy konkurencyjna, bez której jakość i rzetelność udzielanej pomocy prawnej nie będzie odpowiednia.
Biorąc to pod uwagę Sąd ocenił, że naruszenie obowiązku szkoleń zawodowych było w tym wypadku zawinione, co rodzi odpowiedzialność dyscyplinarną Obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych.
Wymierzając karę dyscyplinarną upomnienia Sąd wziął pod uwagę charakter naruszenia, przedstawiane przez Obwinionego okoliczności związane z jego zaangażowaniem rodzinnym i zawodowym, a także stosunek Obwinionego do naruszenia, tj. uznanie i zrozumienie, że dopuścił się przewinienia, jak również deklarację, że będzie wypełniał obowiązek szkoleniowy w przyszłości. W ocenie Sądu w tej sytuacji najniższa w katalogu kar dyscyplinarnych kara upomnienia odniesie oczekiwany skutek prewencji indywidualnej i będzie sprawiedliwa.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
(EM)
Obwiniony nie wniósł odpowiedzi na wniosek Rzecznika.
Na rozprawie w dn. [...] r. Obwiniony przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Rzecznik Dyscyplinarny podtrzymał wniosek o uznanie Obwinionego winnym zarzucanego mu czynu.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił co następuje:
Obwiniony w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2012 r. nie uczestniczył w szkoleniach zawodowych ani w innych formach nie wypełnił obowiązku szkoleniowego, w związku z czym nie uzyskał żadnego punktu szkoleniowego.
Ustalenie to Sąd przyjął na podstawie nie budzących wątpliwości wyjaśnień Obwinionego na rozprawie w dn. [...] r. oraz na podstawie informacji biura doskonalenia zawodowego OIRP ([...])
W tym czasie nie wystąpiły istotne przeszkody uniemożliwiające Obwinionego w wykonanie obowiązku szkoleniowego. Zdaniem Sądu Obwiniony miał również dostatecznie długi czas na wykonanie tego obowiązku, tj. 3,5 roku, zatem obowiązki rodzinne i zawodowe nie mogły być przeszkodą uniemożliwiającą wykonanie obowiązku w jakimkolwiek zakresie (choćby częściowo). (wyjaśnienia Obwinionego [...]).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
W sprawie miało miejsce naruszenie przez Obwinionego art. 23 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, zgodnie z którym radca prawny ma obowiązek uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na zasadach określonych przez organy samorządu zawodowego. Zasady te zostały ustalone Uchwałą Nr 30/B/VII/2008 r. KRRP z 6.06.2008 r. w sprawie określenia zasad wypełniania przez radcę prawnego obowiązku brania udziału w szkoleniach zawodowych.
Ustalony w tej uchwale, a następnie przedłużony pierwszy okres rozliczeniowy, w którym Obwiniony miał obowiązek uzyskania 30 punktów szkoleniowych wynosił 3,5 roku, co jest okresem wystarczającym i dającym możliwość wypełnienia obowiązku. W praktyce wykonanie obowiązku szkoleniowego wymaga poświęcenia łącznie albo częściami kilkunastu godzin.
Należy podkreślić, że Okręgowa Izba Radców Prawnych, która dużym kosztem finansowym i organizacyjnym przygotowała w tym czasie okresie bogatą ofertę różnorodnych szkoleń z praktycznie wszystkich dziedzin prawa i związanych z prowadzeniem działalności prawniczej. Szkolenia zawodowe odbywały się w każdym tygodniu (poza okresami wakacyjnymi i świątecznymi), w godzinach popołudniowych, jak również w weekendy. Dostępne były także szkolenia internetowe, możliwe do odbycia w dowolnym miejscu i czasie.
W tej sytuacji zdaniem Sądu podawane przez Obwinionego przyczyny niewypełnienia obowiązku szkoleniowego nie mogą być uznane za rzeczywiste i nieustające (przez cały okres rozliczenia szkoleń) przeszkody, usprawiedliwiające i wyłączające jego winę. Duża aktywność zawodowa i obowiązki rodzinne w praktyce są codziennym elementem i okolicznościami związanymi z życiem i pracą wielu (jeżeli nie większości) radców prawnych. W ocenie Sądu wygospodarowanie kilkunastu godzin (łącznie albo w częściami) w ciągu 3,5 roku nie jest niemożliwe, nawet przy dużym zaangażowaniu zawodowym i rodzinnym. Radca prawny winien zatem odpowiednio planować i organizować czas tak, aby wypełnienie obowiązków szkoleniowych było uwzględnione w jego aktywności. Należy także zwrócić uwagę, że doskonalenie zawodowe, z uwagi na inflację prawa i stale zmieniające się regulacje powinno być traktowane jako część pracy zawodowej, a nie aktywność wobec tej pracy konkurencyjna, bez której jakość i rzetelność udzielanej pomocy prawnej nie będzie odpowiednia.
Biorąc to pod uwagę Sąd ocenił, że naruszenie obowiązku szkoleń zawodowych było w tym wypadku zawinione, co rodzi odpowiedzialność dyscyplinarną Obwinionego na podstawie art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych.
Wymierzając karę dyscyplinarną upomnienia Sąd wziął pod uwagę charakter naruszenia, przedstawiane przez Obwinionego okoliczności związane z jego zaangażowaniem rodzinnym i zawodowym, a także stosunek Obwinionego do naruszenia, tj. uznanie i zrozumienie, że dopuścił się przewinienia, jak również deklarację, że będzie wypełniał obowiązek szkoleniowy w przyszłości. W ocenie Sądu w tej sytuacji najniższa w katalogu kar dyscyplinarnych kara upomnienia odniesie oczekiwany skutek prewencji indywidualnej i będzie sprawiedliwa.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
(EM)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
