Orzeczenie z dnia 1 października 2014  r. Sygn. akt: D 43/2014
Orzeczenie prawomocne
 

Przewodniczący : radca prawny Krzysztof Jacek Woś
Członkowie: radca prawny Marzena Okła-Anuszewska
radca prawny Igor Bakowski
Protokolant: Anna Gabrysiak

 
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie […] w W. sprawy przeciwko r.pr.  P., […], obwinionemu o to, że będąc wyznaczonym pełnomocnikiem z urzędu Pana G. w sprawie sygn. akt […], toczącej się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. Wydział […] w W., dotyczącym rozpatrzenia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. dotyczącego odmowy przyznania zasiłku celowego, nie zapoznał się z aktami sprawy, nie złożył pisma procesowego, nie stawił się na rozprawie w dniu […] r. w siedzibie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., nie poinformował skarżącego o terminie rozprawy, nie odebrał wyroku, nie złożył skargi kasacyjnej,
co stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 5, 6, 7, 10 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2010 r. nr 10, poz. 65 z późn. zm.) w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy;
 

 

 

Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie wniósł o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu P., wpisanemu na listę radców prawnych prowadzona przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w Warszawie, pod nr […], obwinionemu o to, że będąc wyznaczonym pełnomocnikiem z urzędu G. w sprawie o sygn. akt […], toczącej się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. Wydział […] ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. dotyczącej odmowy przyznania zasiłku celowego, nie zapoznał się z aktami sprawy, nie złożył pisma procesowego, nie stawił się na rozprawie w dniu […] r. w siedzibie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., nie poinformował skarżącego o terminie rozprawy, nie odebrał wyroku i nie złożył skargi kasacyjnej – co stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 5, 6, 7 i 10 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (t. j. załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.) oraz art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010, Nr 10, poz. 65 z późn. zm.) w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
Radca Prawny P., zwany dalej „obwinionym”, został powiadomiony pismem Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. z dnia […] r., znak […] o tym, że został wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu dla G., zwanego dalej „pokrzywdzonym” w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. o sygn. akt […] (dowód: k. […] akt). W tej sprawie sądowo administracyjnej rozprawę wyznaczono na dzień […] r., a obwiniony został powiadomiony o tym terminie rozprawy pismem WSA w W. z dnia […] r., doręczonym w dniu […] r. (dowody: k. […] akt). Jak wynika z protokołu rozprawy przed WSA w W. w imieniu skarżącego, a zarazem pokrzywdzonego w niniejszym postępowaniu dyscyplinarnym nikt się nie stawił (dowód: k. […] akt). Wydany w sprawie sądowoadministracyjnej wyrok oddalił skargę pokrzywdzonego i niezaskarżony uprawomocnił się dnia […] r. (dowody: k. […] akt). Powyższe okoliczności faktyczne zostały potwierdzone przez obwinionego w jego pisemnych wyjaśnieniach z dnia […] r., złożonych na ręce Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. po otrzymaniu przez niego skargi pokrzywdzonego z dnia […] r., doręczonej do OIRP W W. w dniu […] r. (dowód: k. […] akt). Ponadto powyższe okoliczności faktyczne znalazły potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego, który w charakterze świadka został przesłuchany przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego w dniu […] r. (dowód: k. […] akt) i zeznaniach obwinionego (dowód: […] akt).

Na rozprawie przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym w dniu […] r., obwiniony przyznał się do zarzucanego czynu i wniósł o wydanie orzeczenia bez przeprowadzania postępowania dowodowego, zgodnie z art. 387 § 1 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 74¹ ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Obwiniony wniósł o wymierzenie kary pieniężnej w kwocie […] zł. Wnioskowi temu nie sprzeciwili się obecni na rozprawie Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego i pokrzywdzony. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych uznał, że w świetle ujawnionych dowodów, okoliczności popełnienia przez obwinionego czynów sprzecznych z ustawą z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych i Kodeksem Etyki Radcy Prawnego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania dyscyplinarnego zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 10, poz. 65 z późn. zm.), radca prawny wykonuje zawód ze starannością wynikającą z wiedzy prawniczej oraz zasad etyki radcy prawnego. W myśl art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego określającego zasady etyki, o których mowa w art. 3 ust. 2 powołanej ustawy, radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe zgodnie z prawem, uczciwie, rzeczowo i z należytą starannością. Tych wymogów obwiniony nie dochował, w powierzonej mu sprawie zawisłej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. za sygn. akt […]. Brak aktywności procesowej obwinionego, będącego pełnomocnikiem z urzędu wyznaczonym dla pokrzywdzonego, polegający na braku zawiadomienia o terminie rozprawy, a także o jej wyniku stanowi naruszenie art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, który nakłada na radcę prawnego obowiązek informowania klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku. Nie zaskarżenie niekorzystnego dla pokrzywdzonego wyroku stanowi naruszenie art. 28 ust. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, który wymaga zgody klienta na zaniechanie wniesienia przez radcę prawnego środka zmierzającego do wzruszenia orzeczenia kończącego sprawę w danej instancji. Ponieważ obwiniony, będąc pełnomocnikiem z urzędu, nie wniósł skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. i nie przedstawił opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia takiej skargi, zasadny jest zarzut naruszenia przez niego art. 28 ust. 7 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Jeżeli nawet w prowadzeniu przez obwinionego sprawy sądowoadministracyjnej pokrzywdzonego wystąpiły przeszkody, obwiniony miał obowiązek zapewnić swojemu klientowi z urzędu zastępstwo, tak aby jego sprawa nie doznała uszczerbku. Nie dopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie art. 28 ust. 10 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Ponieważ, stosownie do art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, za czyny sprzeczne z zasadami etyki radcy prawnego, radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w pkt 1 sentencji orzeczenia. W sprawie tej wymierzono karę określoną w art. 65 ust. 3a ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, mając na uwadze postawę obwinionego, w tym wyrażoną skruchę i zadeklarowaną oraz świadczoną przez obwinionego na rzecz pokrzywdzonego nieodpłatną pomoc prawną w innej sprawie. Zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego orzeczona kara pieniężna zapewni realizację celów postępowania dyscyplinarnego i powinna zapobiec naruszaniu przez obwinionego zasad etyki radcy prawnego w przyszłości.

O kosztach postępowania dyscyplinarnego orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, zgodnie z którym w razie ukarania koszty postępowania ponosi obwiniony.
Mając to wszystko na względzie, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych orzekł jak w sentencji.
 
(AG)