opublikowano: 2020-10-27 przez: Więckowska Milena

Orzeczenie z dnia 1 kwietnia 2020 r. Sygn. akt: D 275/18
Orzeczenie prawomocne
 

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P., […], obwinionej o to, że:
Nie wypełniła obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskała […] z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszyła obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu zasad etyki radcy prawnego, określonych w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (tj. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku).
   

1. Uznaje radcę prawnego P., […], winną zarzucanego wnioskiem o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust.1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3 ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w wysokości […] ([…]) złotych.
2. Na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionej radcy prawnego P., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] ([…]) złotych.

   
Wnioskiem o ukaranie z dnia […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (zwany dalej „Rzecznikiem”) wniósł o uznanie winnym radcy prawnego P., wpisanej na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pod numerem wpisu […] (zwaną dalej „Obwinioną”) popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (zwanego dalej „KERP”) w związku z art. 7 § 1 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dnia 11 grudnia 2015 roku w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (zwanym dalej „Regulaminem Doskonalenia”) przez to, że nie wypełniła obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskała […] ([…]) z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku, czym naruszyła obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych.
 
Sąd rozpoznał wniosek na rozprawie w dniu […] roku pod nieobecność Obwinionej, która nieusprawiedliwiła swojej nieobecności, prawidłowo powiadomiona o terminie rozprawy.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
Obwiniona nie uzyskała żadnego punktu z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku.
 
Dowód: pismo Dziekana OIRP w W. k. […] i zestawienie k. […].
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniona miała obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia w celu zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego nie wykonała w związku z czym nie wywiązała się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu wynika wprost z art. 61 ust. 2 KERP.
 
W związku z tym zaniechanie Obwinionej w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm.
 
Obwiniona nie uczestniczyła w postępowaniu i nie podejmowała obrony, w tym nie składała wyjaśnień ani przed Rzecznikiem ani przed Sądem. Wskazać w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący trzy lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku przez każdego radcę prawnego, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionej miało charakter zawiniony.
 
Biorąc to pod uwagę powyższe Sąd uznał, że Obwinionej należy przypisać odpowiedzialność za zarzucany przez Rzecznika delikt dyscyplinarny.
 
W ocenie Sądu adekwatną karą dyscyplinarną za tego typu naruszenie polegające na braku wypełnienia obowiązku dbania o rozwój zawodowy radcy prawnego poprzez kształcenie ustawiczne, a także nie stosowanie się do uchwał organów samorządu radców prawnych, jest kara pieniężna w dolnym przedziale przewidzianym przez ustawę o radcach prawnych ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionej. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy, ale może spowodować szkody po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu radcy prawnego.
 
Kara pieniężna jest adekwatna również z tego powodu, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionej, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza lekceważenie i marnotrawienie przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku wspólnego wysiłku organizacyjnego i finansowego samorządu.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniona, jeżeli została skazana. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.

(WK)