Orzeczenie z dnia 1 kwietnia 2019 r. Sygn. akt: D  251/18
Orzeczenie prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 06 marca 2020 r. sygn. WO-246/19 zmienia zaskarżone orzeczenie  w ten sposób, że zmienia punkt 1 zaskarżonego orzeczenia w zakresie wymierzonej obwinionemu kary i wymierza karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu  na okres […], oraz orzeka dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na okres […]; w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie.
 

PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
CZŁONKOWIE:           r. pr. Agnieszka Świstak
r. pr. Gerard Dźwigała
PROTOKOLANT:         Wioletta Kopka

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S., […], obwinionemu o to, że:
W okresie od […] r. do […] r., w L., mimo prawomocnego i podlegającego wykonaniu od dnia […] r. orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. z dnia […] r. wymierzającego mu karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] miesięcy – nadal wykonywał zawód radcy prawnego – poprzez złożenie w dniu […] r. do Sądu Rejonowego w L., w sprawie zawisłej pod sygnaturą […], w imieniu P., pisma procesowego zatytułowanego „Wykonanie zobowiązania”, przy czym w przedmiotowym piśmie wskazał jako pełnomocnika substytucyjnego adwokat – L. a także sporządził przedmiotowe pismo w sposób mający wskazywać, że zostało ono sporządzone i podpisane przez pełnomocnika substytucyjnego – w sytuacji gdy ww. adwokat przedmiotowego pisma nie sporządziła i nie podpisała a co więcej nawet nie miała wiedzy, że obwiniony w dniu […] r. udzielił jej pełnomocnictwa substytucyjnego do wszystkich spraw przez niego prowadzonych,
tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu zasad etyki radcy prawnego, określonych w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3 ust. 1 i art. 28 ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz w związku z art. 6, art. 8 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego
 

 

 

 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., M., zwany dalej „Rzecznikiem Dyscyplinarnym”, złożył do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców w Prawnych w W. wniosek o ukaranie i wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu S., wpisanemu na listę radców prawnych pod numerem […], zwanego dalej „Obwinionym”, który w okresie od dnia […] roku do dnia […] roku w L., mimo prawomocnego i podlegającego wykonaniu od dnia […] roku orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. z dnia […] roku wymierzającego mu karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] miesięcy, nadal wykonywał zawód radcy prawnego, poprzez złożenie w dniu […] roku do Sądu Rejonowego w L., w sprawie zawisłej pod sygnaturą […], w imieniu P., pisma procesowego zatytułowanego „Wykonywanie zobowiązania”, przy czym w przedmiotowym piśmie wskazał jako pełnomocnika substytucyjnego adwokat L., a także sporządził przedmiotowe pismo w sposób mający wskazywać, że zostało ono sporządzone i podpisane przez pełnomocnika substytucyjnego, w sytuacji, gdy ww. adwokat przedmiotowego pisma nie sporządziła i nie podpisała, a co więcej nawet nie miała wiedzy, że Obwiniony w dniu […] roku udzielił jej pełnomocnictwa substytucyjnego do wszystkich spraw przez niego prowadzonych tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3 ust. 1 i art. 28 ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz w związku z art. 6, art. 8 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalił następujące istotne okoliczności faktyczne sprawy.
 
W dniu […] roku do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynęło pismo z Sądu Rejonowego w L. […] Wydział Cywilny, w którym Sąd poinformował, że radca prawny S. pomimo zawieszenia nadal występuje jako pełnomocnik w sprawie (k. […]). Do pisma został załączony odpis pisma zatytułowanego „Wykonanie zobowiązania”, które zostało złożone do Sądu w dniu […] roku w sprawie toczącej się pod sygn. akt […], przez ww. radcę prawnego, występującego w tej sprawie jako pełnomocnik wnioskodawczyni P. (k. […] – […]).
 
Obwiniony orzeczeniem z dnia […] roku został ukarany m.in. karą zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] miesięcy (k. […] – […]). Przedmiotowe orzeczenie podlegało wykonaniu od dnia […] roku, mimo tego w ww. okresie Obwiniony wykonywał zawód radcy prawnego.
 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny postawił radcy prawnemu S. zarzuty w sprawie wykonywania przez niego zawodu w sytuacji zawieszenia już przez Sąd prawa do wykonywania zawodu (k. […] – […]).
 
Ponadto Obwiniony sporządzając do Sądu Rejonowego w L. pismo opatrzone datą […] roku, wskazał w nim jako pełnomocnika substytucyjnego adwokat L. i sporządził je w taki sposób, aby z treści wynikało, że zostało ono sporządzone i podpisane przez pełnomocnika substytucyjnego. Tymczasem ww. adwokat przedmiotowego pisma nie sporządziła i nie podpisała. Nie miała też wiedzy, że Obwiniony w dniu […] roku udzielił jej ogólnego pełnomocnictwa substytucyjnego do wszystkich spraw przez niego prowadzonych. Powyższe okoliczności wyszyły na  jaw po przesłuchaniu przez Rzecznika Dyscyplinarnego świadka L. (k. […] – […]).
 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o zmianie postanowienia o przedstawieniu zarzutów (k. […] – […]).
 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o zamknięciu dochodzenia w sprawie wskazując, że zebrany materiał dowodowy pozwala na podjęcie decyzji merytorycznej i nie zachodzi potrzeba uzupełnienia materiału dochodzenia.
 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny wniósł wniosek o ukaranie przeciwko radcy prawnemu S., który w okresie od dnia […] roku do dnia […] roku w L., mimo prawomocnego i podlegającego wykonaniu od dnia […] roku orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. z dnia […] roku wymierzającego mu karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu na czas […] miesięcy, nadal wykonywał zawód radcy prawnego, poprzez złożenie w dniu […] roku do Sądu Rejonowego w L., w sprawie zawisłej pod sygnaturą […], w imieniu P., pisma procesowego zatytułowanego „Wykonywanie zobowiązania”, przy czym w przedmiotowym piśmie wskazał jako pełnomocnika substytucyjnego adwokat L., a także sporządził przedmiotowe pismo w sposób mający wskazywać, że zostało ono sporządzone i podpisane przez pełnomocnika substytucyjnego, w sytuacji, gdy ww. adwokat przedmiotowego pisma nie sporządziła i nie podpisała, a co więcej nawet nie miała wiedzy, że Obwiniony w dniu […] roku udzielił jej pełnomocnictwa substytucyjnego do wszystkich spraw przez niego prowadzonych tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 3 ust. 1 i art. 28 ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz w związku z art. 6, art. 8 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
W ocenie Rzecznika Dyscyplinarnego takie działanie radcy prawnego stoi w oczywistej sprzeczności z art. 3 ust. 1 i art. 28 ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz w związku z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i tym samym stanowi przewinienie dyscyplinarne, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, jak również jest sprzeczne z zasadami wyrażonymi w art. 8  i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Na rozprawie w dniu […] roku przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych Obwiniony złożył wyjaśnienia, w których przyznał się, że sporządził i złożył pismo procesowe z dnia […] roku, które znajduje się w aktach sprawy na k. […]. Obwiniony przyznał się też, że udzielił pełnomocnictwa substytucyjnego znajdującego się w aktach sprawy na k. […] i […]. Obwiniony nie pamięta czy pokazywał tę substytucję L., nie pamięta czy mówił L. o tej sprawie, nie pamiętam też, czy zlecał zastępstwo na podstawie tej substytucji. Wskazał też, że w żadnych sprawach L. w trakcie jego zawieszenia nie zastępowała go na podstawie tego pełnomocnictwa substytucyjnego.
 
Mając na uwadze wyjaśnienia Obwinionego Sąd postanowił przesłuchać świadka L. Świadek po okazaniu k. […], […], […] i […], zeznała, że nie zna pisma procesowego z dnia […] roku, pismo nie jest jej autorstwa, nie jest to jej podpis oraz, że nie zna stron tego postępowania. Świadek wskazała, że nie widziała wcześniej pełnomocnictwa substytucyjnego, które znajduje się na karcie […] i […]. O istnieniu ww. dokumentów świadek dowiedział się od Rzecznik Dyscyplinarnego. Świadek miał wiedzę, że wobec Obwinionego jest prowadzone postępowanie dyscyplinarne i jaka zapadła kara i od kiedy Obwiniony nie może wykonywać zawodu. Obwiniony zwrócił się do świadka o pomoc, która miała polegać na tym, że aplikant B. miał chodzić na sprawy Obwinionego z upoważnienia świadka. Świadek dał jeden warunek Obwinionemu, a mianowicie miał mieć pełny nadzór nad tymi sprawami. W tym celu został sporządzony ich wykaz ze wskazaniem sygnatur i przedmiotu sprawy, w których świadek miał udzielać pomocy. Lista została szczegółowo omówiona. Gdy aplikant kończył pracę w kancelarii Obwinionego i jednocześnie przenosił się do Okręgowej Rady Adwokackiej w G., świadek wypowiedział te pełnomocnictwa, co miało miejsce w […]/[…] roku.  Świadek tej sprawy, której pisma procesowe zostało okazane nie kojarzy. Świadek zeznał, że tej sprawy nie było w ww. wykazie. Zdaniem świadka wykaz spraw powstał, gdy uprawomocniła się kara przeciwko Obwinionemu. Poza tym klienci z tej listy udzielali bezpośrednio pełnomocnictwa świadkowi, a nie Obwinionemu.
 
Sąd po rozpoznaniu na rozprawie sprawy przeciwko radcy prawnemu S. wydał orzeczenie, w którym uznał radcę prawnego S., […], winnym zarzucanego wnioskiem o ukaranie czynu, przy czym zmienił opis czynu w ten sposób, że zwrot ”od […] r. do […] r.” zastąpił zwrotem „od […] r. do […] r.”.
 
Sąd zważył, co następuje:
 
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. takie zachowanie radcy prawnego jest niedopuszczalne i karygodne. Nie dość, że radca prawny nie respektuje wydanego przez tut. Sąd wyroku i mimo jego zawieszenia w czynnościach wykonuje zawód, to dodatkowo podważa zaufanie do zawodu radcy prawnego przed sądami powszechnymi, swoimi klientami, jak również koleżankami i kolegami po fachu narażając ich na szkodę. Nadużycie znajomości i pomocy udzielonej radcy prawnemu przez adwokat L. godzi w wizerunek naszego zawodu. W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją godzącą w zasady etyki zawodowej i dobre obyczaje. Osoby tak postępujące i tak zachowujące się wobec organów samorządowych, klientów oraz kolegów i koleżanek po fachu nie powinny wykonywać zawodu radcy prawnego i świadczyć, legitymując się tytułem „radca prawny”, usług prawnych. Zgromadzony materiał dowodowy w sprawie nie pozostawia żadnych niejasności w sprawie. Wyjaśnienia Obwinionego i świadka są ze sobą spójne, Sądnie ma wątpliwości co do winy Obwinionego. Obwiniony nie miał prawa wykonywać zawodu w trakcie wykonywania kary zawieszenia, jak również nie miał prawa posługiwać się pełnomocnictwem substytucyjnym i składać na jego podstawie dziwnie skonstruowane pismo procesowe bez woli i wiedzy osoby w nim wskazanej.
 
Sąd podziela zdanie Rzecznika Dyscyplinarnego, że takie działanie radcy prawnego stoi w oczywistej sprzeczności z art. 3 ust. 1 i art. 28 ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz w związku z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i tym samym stanowi przewinienie dyscyplinarne, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, jak również jest sprzeczne z zasadami wyrażonymi w art. 8  i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Stosując art.  64. Ust. 1 ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którym radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych, Sąd postanowił wymierzyć przewidzianą w art. 65 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, która jest najsurowszą z kar dyscyplinarnych. Zdaniem Sądu osoby postępujące tak jak Obwiniony nie powinny wykonywać zawodu radcy prawnego. Swoim działaniem naruszył on dobre imię i wizerunek zawodu radcy prawnego, a takie zachowanie radcy prawnego nie może spotkać się z aprobatą samorządu radcowskiego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił charakter sprawy i związany z tym nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, ustalając  koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu zaangażowania.
 
Mając na uwadze powyższe, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie orzekł jak w sentencji orzeczenia.
 
(WK)