Orzeczenie z dnia 19 sierpnia 2019 r. Sygn. akt: D 29/19
Orzeczenie jest prawomocne

 

PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Michał Rajski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Artur Załuski
r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
PROTOKOLANT:         Wioletta Kopka

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu D., […], obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się  do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku  (t. j. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku).
 

 

 

 
W dniu […] roku do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynął wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. o ukaranie radcy prawnego D. o to, że nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych, tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku tj. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku.
 
W uzasadnieniu Zastępca Rzecznika podniósł, iż OIRP w W. w celu spełnienia przez wszystkich radców prawnych obowiązku doskonalenia zawodowego na bieżąco przekazywała informacje dotyczące organizacji szkoleń. Na stronie OIRP znajdowała się (i znajduje) zakładka doskonalenia zawodowego, dzięki której radcowie prawni mieli i mają dostęp do informacji o organizacji wszystkich szkoleń zawodowych. Znajdują się tam również uchwały, na podstawie których radcowie są zobowiązani do realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego.
 
Ponadto Rzecznik wskazał, iż Dział Doskonalenia Zawodowego OIRP w W. podejmował szereg działań mających na celu przypomnienie i zmotywowanie radców prawnych, w tym również Obwinionego, co do wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego, tj. wysyłka informacji o stanie punktowym z dnia […] r., […] r., […] r., […] r. oraz pisma z dnia […] r., […] r. i […] r. Rzecznik podniósł, iż każdy radca prawny miał możliwość, w sposób przez siebie wybrany, zrealizować obowiązek doskonalenia zawodowego.
 
W odpowiedzi na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia […] r. w celu ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchanie w charakterze Obwinionego, Obwiniony stwierdził, że nie obejmuje go obowiązek doskonalenia zawodowego, bowiem od […] r. przebywa na emeryturze i nie wykonuje zawodu i zgodnie z § 7 ust. 3 Regulaminu jest zwolniony z wykonywania obowiązku doskonalenia zawodowego. W związku z powyższym Obwiniony wniósł o umorzenie postępowania.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalił następujący stan faktyczny:
 
Obwiniony nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r.
 
W dniu […] r. Obwiniony poinformował, że zaprzestał wykonywania zawodu od […] r. W dniu […] r. zgłosił status emeryta niepracującego. W dniu […] r. zgłosił wykonywanie zawodu na umowę cywilnoprawną. W dniu […] r. zgłosił, że nie wykonuje zawodu od dnia […] r.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniony miał obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia dla zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego nie wykonał w związku z czym nie wywiązał się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu ma podstawę w art. 61 ust. 2 KERP.
 
W związku z tym zaniechanie Obwinionego w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
W ocenie Sądu Dyscyplinarnego okoliczności stanu faktycznego niniejszej sprawy nie budzą wątpliwości, a zebrany materiał dowodowy wskazuje, że Obwiniony nie wypełnił ciążącego na nim obowiązku szkoleniowego potwierdzonego uzyskaniem co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r.
 
Przepisy ww. uchwały nr 103/IX/2015 przewidują sytuacje zwolnienia czy też ograniczenia realizowania obowiązku doskonalenia zawodowego. Przepis § 7 uchwały stanowi, że z obowiązku  doskonalenia zawodowego zwolnieni są radcowie prawni niewykonujący zawodu będący emerytami, rencistami lub pobierającymi świadczenie przedemerytalne. Zatem zwolnienie z obowiązku doskonalenia zawodowego jest wynikiem wystąpienia łącznie dwóch przesłanek – posiadania statutu emeryta i niewykonywanie zawodu radcy prawnego.
 
Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że Obwiniony posiada status emeryta. Jednakże nie jest spełniona druga z przesłanek, która warunkowałaby zwolnienie z obowiązku doskonalenia zawodowego, tj. niewykonywanie zawodu. Z przedmiotowego stanu faktycznego wynika, że Obwiniony w okresie trwania cyklu szkoleniowego wykonywał zawód na podstawie umowy cywilnoprawnej.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny podziela stanowisko Rzecznika Dyscyplinarnego, że z wykonywaniem zawodu mamy również do czynienia w sytuacji gdy dany radca prawny prowadzi tylko jedną sprawę.
 
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w świetle zgromadzonego materiału dowodowego okoliczności popełnienia czynu i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości.
 
Kara pieniężna jest adekwatna z tego powodu, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionemu, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza marnotrawienie przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku wspólnego wysiłku organizacyjnego i finansowego samorządu. Stąd właściwe w takim wypadku i sprawiedliwe jest wymierzenie kary pieniężnej jako dotyczącej sfery praw ekonomicznych Obwinionego.
 
(WK)