Orzeczenie z dnia 19 października 2021 r. Sygn. akt: D 49/21
Orzeczenie nie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:        r. pr. Marzena Okła - Anuszewska
r. pr. Agnieszka Korpas - Mattusch
PROTOKOLANT:              Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy  prawnemu A.B. ([…]) obwinionej o to, że:
w okresie nie wcześniej niż […] r. oraz nie później niż […] r. w imieniu wierzyciela F. SA UG, złożyła do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. – S.S. wniosek egzekucyjny przeciwko dłużnikowi B.B., wskazując jako jeden z adresów dłużnika ul. K. […], […] W. – w sytuacji gdy przedmiotowy adres nie jest i nigdy nie był jednym z adresów dłużnika a ww. radca prawny miała wiedzę co do faktycznych adresów prowadzenia działalności przez dłużnika - czym naruszyła obowiązek wykonywania czynności zawodowych w sposób rzetelny, sumienny oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 

 

 
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł w dniu […] r. do tutejszego Sądu wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. A.B. (dalej: „Obwiniona”), wpisanej na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionej, że:
w okresie nie wcześniej niż […] r. oraz nie później niż […] r. w imieniu F. SA UG, złożyła do komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. – S. S. wniosek egzekucyjny przeciwko dłużnikowi B. B., wskazując jako jeden z adresów dłużnika ul. K. […], […] W. w sytuacji gdy przedmiotowy adres nie jest i nigdy nie był jednym z adresów dłużnika a ww. radca prawny miała wiedzę co do faktycznych adresów prowadzenia działalności przez dłużnika – czym naruszyła obowiązek wykonywania czynności zawodowych w sposób rzetelny, sumienny oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania,
tj. popełnienie czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 i art. 12 ust. 1  Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Obwiniona nie wniosła odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
 
Sąd rozpoznał sprawę pod nieobecność Obwinionej, która będąc prawidłowo wezwana na termin rozprawy nie stawiła się. Po wywołaniu sprawy, Obrońca Obwinionej wniósł o odroczenie terminu rozprawy z uwagi na konieczność stawiennictwa Obwinionej przed Sądem Okręgowym W.-P. w W. w sprawie pod sygn. […], gdzie występuje w charakterze pełnomocnika jednej ze stron. Wobec powyższego, Sąd podjął z urzędu czynności wyjaśniające, w wyniku których ustalono telefonicznie z Sądem Okręgowym W.-P. w W. II Wydział Cywilny, że:

 
W świetle powyższego, Sąd uznał nieobecność Obwinionej za nieusprawiedliwioną. Ujawnione działanie zmierzało jedynie do przedłużenia postępowania, co nie mogło znaleźć akceptacji jako okoliczność usprawiedliwiająca brak stawiennictwa. W związku z tym, Sąd prowadził dalej postępowanie zgodnie z normą art. 68³ ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
 
Po rozpoznaniu sprawy, Sąd uznał Obwinioną winą popełnienia deliktu dyscyplinarnego, polegającego na tym, że Obwiniona: w okresie nie wcześniej niż […] r. oraz nie później niż […] r. w imieniu F. SA UG, złożyła do komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. – S. S. wniosek egzekucyjny przeciwko dłużnikowi B. B., wskazując jako jeden z adresów dłużnika ul K. […], […] W. w sytuacji gdy przedmiotowy adres nie jest i nigdy nie był jednym z adresów dłużnika a ww. radca prawny nie ustaliła faktycznych adresów prowadzenia działalności przez dłużnika – czym naruszyła obowiązek wykonywania czynności zawodowych w sposób rzetelny, sumienny oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
Pismem z dnia […] r., pełnomocnik B. B. (dalej: „Pokrzywdzona”) wystąpił do Obwinionej, jako pełnomocnika B. sp. z o.o., w sprawie przedsądowego wezwania do zapłaty. Powołane pismo było stosunkowo obszerne, zawierało analizę prawną, odwołanie do przepisów prawa cywilnego i karnego. Ponadto, na wstępie pisma wyraźnie wskazano na zmianę adresu Pokrzywdzonej z ul. K. na ul. P. we W. (k. 312-314).
 
W dniu […] r., Obwiniona działając w zastępstwie B. sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła pozew przeciwko Pokrzywdzonej (B. Ośrodek B. B.) o zapłatę 1156,00 zł do Sądu Rejonowego L.-Z. w L. w elektronicznym postępowaniu upominawczym (sygn akt […]). W pozwie, Obwiniona wskazała następujący adres Pokrzywdzonej (pozwanej): ul K. […]/[…], […] W. Z uzasadnienia pozwu wynika, że powód: B. sp. z o.o. z siedzibą w W. (wcześniej: R. sp. z o.o.) nabyła dochodzoną wierzytelność od E.GmbH (k. 108-112).
 
Wskazany wyżej Sąd Rejonowy wydał w dniu […] r. nakaz zapłaty (sygn. akt […], którym nakazał pozwanej Pokrzywdzonej zapłacić powodowej spółce B. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1156,00 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. Sąd Rejonowy podjął próbę doręczenia powyższego nakazu Pokrzywdzonej na adres: ul K. […]/[…], […] W. Wobec podwójnej awizacji, Sąd Rejonowy uznał przesyłkę z nakazem zapłaty za doręczoną na podstawie art. 139 § 1 kpk, tj. w drodze tzw. doręczenia zastępczego (zarządzenie Sądu z […] r.). Następnie, postanowieniem z dnia […] r., powyższemu nakazowi została nadana klauzula wykonalności (k. 113-117).
 
Po powzięciu wiedzy o zapadłym nakazie zapłaty, Pokrzywdzona podjęła działania mające na celu przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu (pismo z dnia […] r.), a następnie doręczenia nakazu zapłaty wraz z pozwem (pismo z dnia […] r.). Składane wnioski, Pokrzywdzona motywowała zmianą adresu prowadzenia działalności, który w dacie wniesienia pozwu był następujący: ul. P. […]/[…], […] W. (k. 118-149).
 
Powyższe działania Pokrzywdzonej skutkowały wydaniem zarządzenia przez Referendarza sądowego o uchyleniu wcześniejszego zarządzenia z dnia […] r. w sprawie uznania przesyłki z odpisem nakazu zapłaty za doręczoną, a także o ponownym doręczeniu odpisu nakazu zapłaty wraz z pozwem (k. 150).
 
W dniu […] r. Obwiniona zawarła umowę zlecenia o doraźną pomoc prawną z F. SA UG z siedzibą w Niemczech. Zgodnie z § 1 powołanej umowy, Obwiniona zobowiązała się do świadczenia pomocy prawnej w zakresie: sporządzenia, wniesienia pozwu a następnie popierania powództwa o zapłatę w imieniu zleceniodawcy w oparciu o dostarczoną przez niego dokumentację, w tym zastępstwo procesowe przed sądami powszechnymi (k. 227-228).
 
Następnie, pismem z dnia […] r., Komornik  Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W. S. S., w wykonaniu zarządzenia Sądu Rejonowego L.-Z. w sprawie prowadzonej za sygn. akt […], poinformował Sąd, że zawiadomienie o wszczęciu egzekucji prowadzonej na podstawie nakazu wydanego w powołanej wyżej sprawie ([…]) zostało wysłane na wskazany przez wierzyciela adres: ul. K. […]/[…], […] W. Wierzyciel był reprezentowany przez Obwinioną (k. 152-157).
 
W dniu […] r. zapadło postanowienie Sądu Rejonowego L.-Z., którym Sąd uchylił w całości postanowienie referendarza sądowego z dnia […] r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu w sprawie […] w dniu […] r. (k. 158-159). Następnie, referendarz sądowy postanowił ponownie nadać klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty, wskazanemu w zdaniu poprzedzającym, postanowieniem z dnia […] r. (k. 184).
 
Egzekucja należności na podstawie nakazu zapłaty wydanego w dniu […] r. (sygn. akt […]) w postępowaniu prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. S.S. została skutecznie przeprowadzona z majątku Pokrzywdzonej (k. 163-168; zeznania Pokrzywdzonej).
 
W dniu […] r. prokurator Prokuratury Okręgowej w K. dokonał oględzin płyty CD z zapisem audio rozprawy apelacyjnej przed Sądem Okręgowym w K. z dnia […] r. w sprawie o sygn. akt […]. Na powołanej rozprawie była obecna m.in. Obwiniona. W toku rozprawy, świadek N.S. po odtworzeniu nagrania rozmowy telefonicznej stanowiącej odczytanie warunków umowy między E. GmbH i M.L., złożyła zeznania, w których:

 
W dniu […] r. zapadł wyrok przed Sądem Okręgowym w K. (sygn. akt […]) w sprawie z powództwa B. sp. z o.o. z siedzibą w W. przeciwko M.L. na skutek apelacji pozwanej. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że oddalił powództwo i zasądził na rzecz pozwanej od powoda koszty postępowania apelacyjnego. Z uzasadnienia wyroku wynika, że dochodzone roszczenie wynikało z wierzytelności opartej na umowie na rejestrację domen internetowych zawartej między E. GmbH i pozwaną. Powodowa spółka nabyła powyższą wierzytelność od E. GmbH (następnie: O. GmbH). Sąd Okręgowy stwierdził, że poprzednik prawny powódki postępował nielojalnie wobec strony pozwanej, dla zawarcia umowy posługiwał się świadomym wprowadzaniem w błąd swojego kontrahenta z wykorzystaniem nieuczciwych praktyk. Osoby reprezentujące poprzednika powódki były przeszkolone w zakresie stosowania techniki prowadzenia rozmowy w sprawie zawarcia umowy. U podstaw rozmowy leżało przekazanie fałszywej informacji o rzekomym zamiarze wykupienia domeny o nazwie tożsamej do podmiotu, do którego dzwoniono z ofertą zawarcia umowy. Informacja przekazana pozwanej była nieprawdziwa, miała na celu wzbudzenie zaniepokojenia bądź nawet zagrożenia co do możliwości odebrania przedsiębiorcy potencjalnych klientów. Ponadto, poprzednik powódki przedstawiał się jako osoba lojalna wobec rozmówcy, czym ponownie wprowadzał w błąd. Na zamiar nieuczciwego zachowania poprzednika powódki wskazywał również fakt nieutrwalania pierwszej części rozmowy, w której była przedstawiana nieprawdziwa informacja dotycząca rzekomego występowania przedsiębiorstwa konkurencyjnego oraz inne informacje, które miały na celu skłonienie do zawarcia umowy. Świadomym zabiegiem poprzednika powódki było przedstawienie sytuacji w sposób zmuszający pozwaną do działania pod presją czasu, gdyż tylko w takich warunkach mogło dojść do zawarcia umowy. Sąd Okręgowy uznał, że roszczenie powoda jest zgodne z literą prawa. Jednakże, wywoływałoby ono skutki rażąco niesprawiedliwe, nie dające się pogodzić z zasadami uczciwości obrotu i wartościami powszechnie akceptowanymi w społeczeństwie – jako takie nie korzysta a ochrony zgodnie z art. 5 kc (k. 194 – 200v). Strona powodowa była reprezentowana w postępowaniu przed Sądem Okręgowym przez Obwinioną (k. 192v).
 
W dniu […] r., Sąd Rejonowy L.-Z. w L. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt […]), którym nakazał Pokrzywdzonej zapłatę kwoty 3274,37 zł na rzecz F. SA UG w Niemczech (k. 95; 307). Powyższemu nakazowi został nadany tytuł wykonalności w dniu […] r. (k. 307v).
 
Następnie, w nieustalonej dacie, jednakże nie wcześniej niż w dniu […] r. (data nadania klauzuli wykonalności z k. 307v) i nie później niż w dniu […] r. (data pism Komornika z k. 97-101), Obwiniona złożyła wniosek egzekucyjny do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W, S.S. na postawie powołanego wyżej nakazu zapłaty z […] r. We wniosku, Obwiniona wskazała adres: ul. K. […], […] W, jako jeden z adresów dłużnika - Pokrzywdzonej (k. 47 i 302).
 
Przy piśmie z dnia […] r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W, S.S. doręczył Pokrzywdzonej, na adres: ul. P. […]/[…], […] W, następujące dokumenty: odpis tytułu egzekucyjnego - nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego L.-Z. w L. z dnia […] r. sygn. akt […], postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności powyższemu nakazowi z dnia […] r., zajęcie wierzytelności, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, wezwanie do zapłaty należności – żądanie udzielenia wyjaśnień oraz zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego. Dokumenty wymienione w zdaniu poprzedzającym, pochodzące od Komornika Sądowego, były opatrzone datą […] r., wskazywały ten sam adres Pokrzywdzonej, tj. ul. K. […], […] W. (k. 94-102), dotyczyły postępowania prowadzonego za sygn. akt […]. Powodem doręczenia pism na kolejny adres było nieodebranie korespondencji przez Pokrzywdzoną pod adresem ul. K. […], […] W, podobnie, jak we wcześniejszym postępowaniu prowadzonym za sygn. akt […] przez tego samego Komornika Sądowego (k. 155-156).
 
Z informacji zgromadzonych w CEIDG, uzyskanych w dniu […] r. wynika, że Pokrzywdzona prowadziła działalność pod firmą „B” Ośrodek P. B.B. od […] r. Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej mieściło się pod adresem: ul. P. […]/[…], […] W. (poprzedni adres: ul. K. […]/[…], […] W.). Pokrzywdzona nie prowadziła działalności w innym miejscu, według wydruków złożonych do akt (k. 85-87).
 
Pismem z dnia […] r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W., S.S. poinformował Prokuraturę Okręgową w K., w związku ze sprawą prowadzoną za sygn. akt […], że adres dłużnika – Pokrzywdzonej jako: ul. K. […], […] W. został wskazany przez wierzyciela (F. SA UG). Ponadto, zostały wskazane następujące adresy: ul. P. […]/[…] […] W. oraz ul. K. […]/[…] […] W. Pełnomocnikiem wierzyciela w tym postępowaniu była Obwiniona (k. 47).
 
Postanowieniem z dnia […] r., prokurator Prokuratury Rejonowej w P. postanowił umorzyć dochodzenie przeciwko Obwinionej podejrzanej o to, że w dniu […] r. w W. przy ul. B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając świadomość, nie później niż od dnia […] r., o sposobie działania firm: B. sp. z o.o., P. sp. z o.o., O. GmbG, E. gmbH oraz F. S.A., nieuczciwych praktykach przyjętych w tych firmach, w tym w szczególności w zakresie podstępnego pozyskania oświadczeń woli, zgłaszania przez pozwanych (pokrzywdzonych) okoliczności podstępnego działania wobec nich, wiedzy że zawierane umowy były wynikiem nieuczciwego zachowywania się pracowników w/w spółek, którzy w sposób podstępny wprowadzali klientów w błąd oraz wiedzy w zakresie stanowiska Sądów oceniających skuteczność zawartych w ten sposób umów, działając jako pełnomocnik F. S.A. (nabywcy wierzytelności od E. GmbH sp. z o.o.) wystąpił do Sądu Rejonowego L. Z. w L. z pozwem przeciwko A.J. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Centrum P. A.J., w której to Sąd Rejonowy dla W. w W. XVI Wydział Gospodarczy sygn. akt […] wydał prawomocny wyrok oddalający powództwo, w wyniku czego mając pełną świadomość bezzasadności dochodzenia roszczeń udzieliła A.K., członkowi zarządu F. S.A. pomocy w doprowadzeniu A.J. do niekorzystnego doprowadzenia mieniem poprzez wprowadzenie w/w jak i Sądu w błąd co do obowiązku zapłaty należności wynikającej z faktur […], […], […] oraz noty księgowej nr […] i zasadności skierowanego pozwu. W uzasadnieniu postanowienia, Prokurator wskazał, opierając się na wyjaśnieniach złożonych przez Obwinioną, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie, iż Obwiniona miała wiedzę odnośnie nielegalnych praktyk F. S.A. w zakresie wprowadzania klientów w błąd podczas zawierania umów. Obwiniona nie uczestniczyła w bieżącej działalności powołanej spółki, a jedynie reprezentowała ją w zakresie powierzonych czynności polegających na sporządzaniu pozwów w oparciu o przekazaną dokumentację w postaci wezwań do zapłaty, faktur, wypisów z rejestrów, umowy itp. Dokumenty te nie budziły u Obwinionej podejrzeń i dlatego nie miała ona podstaw do odmowy skierowania pozwu (k. 224 – 226v).
 
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Sąd dał wiarę wszystkim tym dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Strony nie podważały wiarygodności dokumentów.
 
Pozostałe dowody z dokumentów potwierdzają powyższe okoliczności bądź są pozbawione znaczenia dla sprawy.
 
Sąd dał wiarę zeznaniom złożonym przez Pokrzywdzoną w całości, ponieważ ich treść była zgodna z dokumentami dopuszczonymi jako dowód w sprawie. Ponadto, Sąd zważył na sposób składania zeznań przez Pokrzywdzoną, która była spokojna, formułowała swoje wypowiedzi spontanicznie i logicznie. Przedstawiony przez Pokrzywdzoną przebieg zdarzeń tworzy spójną całość.
 
Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień Obwinionej w przedmiocie nieświadomości podstępnego działania wobec osób, które zawierały umowę o rezerwację domeny. Interpretacja zakresu uprawnień, czy też obowiązków pełnomocnika w zakresie dokonywania ustaleń adresów podmiotów, przeciwko którym kierowane są czynności procesowe bądź egzekucyjne, stanowią przedmiot dalszych wywodów Sądu.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że Obwiniona dopuściła się czynu sprzecznego z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
 
W ustalonym stanie faktycznym Obwiniona świadczyła pomoc prawną na rzecz spółek B. sp. z o.o. oraz F. SA UG w formie zastępstwa procesowego w sprawach cywilnych, w których te spółki występowały o zapłatę należności z umów o rejestrację domen internetowych, zawieranych na odległość za pomocą połączenia telefonicznego. Sprawy były powtarzalne, oparte na okoliczności zawarcia z Pokrzywdzoną umowy we wskazany wyżej sposób.
 
W ramach świadczonej pomocy, Obwiniona dwukrotnie wystąpiła przeciwko Pokrzywdzonej z Powództwem w zastępstwie klienta, a następnie wykonywała czynności na etapie postępowania egzekucyjnego. Schemat postępowania był powtarzalny, polegał na uzyskaniu tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, następnie Obwiniona występowała z wnioskiem o wszczęcie egzekucji. Doniosłe w sprawie jest, że wniosek o wszczęcie egzekucji został złożony do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., a więc w znacznej odległości od miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Pokrzywdzoną, z którą to działalnością gospodarczą była związana dochodzona należność. Ponadto, Obwiniona wskazywała Komornikowi adres w W. (ul. K. […]) jako jeden z adresów Pokrzywdzonej. Na adres ten Komornik próbował doręczyć pisma w postępowaniu egzekucyjnym. Dopiero po nieudanej próbie doręczenia, a także po wyegzekwowaniu należności, Komornik dokonywał doręczenia na adres: ul. P. […]/[…], […] W., tj. rzeczywisty adres prowadzenia działalności gospodarczej przez Pokrzywdzoną, ujawniony w CEiDG.
 
W tym stanie rzeczy, możliwość postawienia Obwinionej zarzutu dyscyplinarnego wymagała rozstrzygnięcia: czy w okolicznościach sprawy, Obwiniona była uprawniona do wskazania Komornikowi Sądowemu adresu podanego przez klienta, innego niż ujawniony w CEiDG, w przypadku jednoczesnego wskazania adresu z CEiDG. W ocenie Sądu, odpowiedź na tak postawione pytanie jest negatywna, z następujących powodów.
 
Przede wszystkim, wniosek o wszczęcie egzekucji powinien, na zasadzie art. 13 § 2 w zw. z art. 126 KPC, czynić zadość wymogom przewidzianym dla pisma procesowego. Zgodnie z art. 126 § 2 pkt. 1) kpc, gdy pismo procesowe jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron albo, w przypadku gdy strona jest przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej - adres do korespondencji wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działając zgodnie z powyższą zasadą, Obwiniona powinna wskazać we wniosku o wszczęcie egzekucji adres ujawniony w CEiDG, która jest rejestrem jawnym – zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy.
 
Obwiniona będąca radcą prawnym powinna, w przypadku otrzymania od klienta oczekiwania co do wskazania odmiennego adresu do korespondencji, odmówić takiego formułowania wniosku w zgodzie z powołanymi wyżej regulacjami, a także z zasadą niezależności w wykonywaniu zawodu. Stąd, wola klienta nie może stanowić okoliczności uwalniającej Obwinionej od konsekwencji działania w sposób odmienny.
 
Ponadto, wskazać również należy, że zgodnie z art. 505³² § 3 kpc, który to przepis jest zlokalizowany w Księdze Pierwszej, Dział VIII, Rozdział 1 kc regulującej elektroniczne postępowanie upominawcze, sąd może skazać na grzywnę powoda, jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, który w złej wierze lub wskutek niezachowania należytej staranności oznaczył nieprawidłowo w szczególności dane, o których mowa w art. 126 § 2 pkt 1) kpc. Zgodnie z powyższą regulacją, prawo powszechnie obowiązujące przewiduje sankcję o charakterze represyjnym dla pełnomocnika działającego w sposób sprzeczny z ustawowym wzorcem wymagającym dołożenia należytej staranności w celu podawania informacji  zgodnych z rzeczywistym stanem rzeczy. Powyższy wzorzec dotyczy informacji szczególnie istotnych dla zapewnienia prawidłowego przebiegu postępowania, w tym egzekucyjnego, a także możliwości realizacji praw przysługujących dłużnikowi. Zasad ta wpisuje się w przewidziany w art. 3 kpc nakaz dokonywania czynności procesowych w sposób zgodny z dobrymi obyczajami.
 
Wobec represjonowania nierzetelnego działania w postępowaniu rozpoznawczym, nie sposób uznać dopuszczalność takiego postępowania przez pełnomocnika profesjonalnego na gruncie norm deontologicznych. Wskazanie we wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego adresu przedsiębiorcy innego niż wskazany w CEiDG stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z art. 126 § 2 pkt 1) kpc, a także z zasadami etyki wymagającymi dokonywania czynności zawodowych w sposób rzetelny, uczciwy, zgodny z dobrymi obyczajami oraz należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania (art. 6 i 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego).
 
Czas popełnienia czynu został ustalony w przedziale od dnia nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty (k. 307v) do dnia sporządzenia pierwszego pisma przez Komornika Sądowego (k. 97-101). W tym okresie czasu Obwiniona złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego ze wskazaniem nieprawidłowego adresu Pokrzywdzonej w Wołominie.
 
Sąd uznał, że czyn został popełniony przez Obwinioną w sposób zawiniony, umyślny, w zamiarze ewentualnym (art. 9 § 1 kk in fine). Celem Obwinionej było wykonanie woli klienta obejmującej chęć uzyskania zaspokojenia roszczenia o zapłatę. Obwiniona musiała rozpoznawać uwarunkowania prawne sprawy, znała wcześniejszą korespondencję z Pokrzywdzoną (k. 312-314), znała zeznania złożone przez N.S. (k. 192v-193v) oraz orzeczenie Sądu Okręgowego w K. w podobnej sprawie (k. 194-200v). Zestawienie adresu do korespondencji w W. w świetle pisma Pokrzywdzonej (k. 312-314) oraz adresu wpisanego do CEiDG z wyborem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., świadczy o świadomości Obwinionej działania w z góry obranym zamiarze przez klienta.
 
Szkodliwość popełnionego przewinienia jest znaczna. Czyn Obwinionej doprowadził do wyegzekwowania należności w sposób utrudniający Pokrzywdzonej obronę jej praw, mając na uwadze istnienie realnych podstaw do kwestionowania roszczenia. Pokrzywdzona została zmuszona do podjęcia licznych działań procesowych oraz poza procesowych, ponosząc przy tym koszty opłacenia pomocy prawnej. Powyższe wywołało również konieczność podejmowania dodatkowych czynności przez Sąd meriti.
 
Szkodliwość czynu Obwinionej należy rozpatrywać również w kontekście zeznań N.S. (k. 192v-193v) oraz orzeczenia Sądu Okręgowego w K. w podobnej sprawie (k. 194-200v). Zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala wprawdzie na ferowanie jednoznacznej oceny całokształtu postępowania klienta Obwinionej w relacji z Pokrzywdzoną. Niemniej jednak, mając na uwadze powołane wyżej zeznania oraz wywody Sądu Okręgowego dostrzec należy, że postępowanie Obwinionej wpisuje się w sposób postępowania jej klienta, który może budzić zasadne wątpliwości. W tej sytuacji, zawód radcy prawnego reprezentowany przez Obwinioną może być utożsamiany, w ocenie Pokrzywdzonej, zaangażowanych w sprawę organów oraz osób postronnych, z praktykami mającymi na celu uzyskanie korzystnego przebiegu postępowania egzekucyjnego w sposób nieuczciwy, niezgodny z prawem.
 
Zważyć należało również na postawę Obwinionej na etapie sądowego postępowania dyscyplinarnego, w którym Obwiniona unikała stawiennictwa przed Sądem zmierzając do przewleczenia postępowania w oparciu o usprawiedliwienie nieobecności w sposób oczywiście nienależyty.
 
Powyższe okoliczności przemawiały za zaostrzeniem wymiaru kary.
 
Sąd nie dopatrzył się w sprawie szczególnych okoliczności, które przemawiałaby za złagodzeniem kary.
 
W związku z powyższym, Sąd zważył w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą wymiaru kary. Kara pieniężna jest karą średniej dolegliwości w katalogu kar dyscyplinarnych. Kara ta odpowiada rodzajowo naruszonemu dobru Pokrzywdzonej, tj. jej interesom majątkowym, a także pobudkom działania Obwinionej i jej klienta. Powyższe okoliczności pozwalają zasadnie zakładać, że wymierzona kara spełni swój cel w postaci zniechęcenia Obwinionej do popełniania dalszych przewinień.
 
Przyjęty wymiar kary oscyluje wokół średniej wysokości tejże kary. W ocenie Sądu, kwota orzeczonej kary jest istotnie dolegliwa, współmierna do szkodliwości popełnionego przewinienia, zapewnia osiągnięcie celów w niej pokładanych. Jednocześnie, kara nie stanowi nadmiernego obciążenia dla Obwinionej, która w sposób czynny wykonuje zawód.
 
W świetle ustaleń w sprawie niezbędną była stanowcza reakcja Samorządu, dolegliwa na tyle by skłonić Obwinioną do refleksji nad swoim postępowaniem, odstraszyć od powrotu do podobnego przewinienia w przyszłości.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na jednym terminie. Postępowanie dowodowe obejmowało odebranie zeznań od jednego świadka oraz dowód z dokumentów zgromadzonych w jednym tomie akt.
 
GF