Orzeczenie z dnia 19 maja 2016 r. Sygn. akt: D 91/2015
Orzeczenie prawomocne
 

Przewodniczący: radca prawny Krzysztof Jacek Woś
Członkowie: radca prawny Mirosław Drzewicki
radca prawny Artur Załuski
Protokolant: Anna Gabrysiak

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu B., [...], obwinionej o to, że:
w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze świadka w sprawie o sygn. akt [...],
tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. 2015.507) w związku z art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
 

 

Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. złożył wniosek z dnia [...] r. sygn. akt [...] o ukaranie radcy prawnego B., wpisanej na listę radców prawnych pod nr [...], obwinionej o to, że w dniu [...] r. nie stawiła się na przesłuchanie w charakterze świadka w sprawie o sygn. akt [...], tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 507) w związku z art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie ustalił i zważył, co następuje:
W dniu [...] r. F. specjalista ds. wykonywania zawodu w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w W., działająca z upoważnienia Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego, wystosowała do obwinionej - radcy prawnego B. pismo oznaczone: L.dz. [...][...] wzywające obwinioną do stawiennictwa w Biurze Rzecznika Dyscyplinarnego w dniu [...] r. o godz. [...] w celu przesłuchania w charakterze świadka (dowód: kopia pisma k. [...] akt).
Pismo to zostało nadane na poczcie w dniu [...] r. (dowód: kopia koperty k. [...] akt). Na kopercie z przesyłka zawierającą wskazane pismo znajduje się niewyraźna adnotacja o treści: „Awizowano dnia … [...] … Mieszkanie zamknięte … terminie” (dowód: kopia koperty, k. [...] akt).
Powyższe dowody nie pozostawiają wątpliwości, że do obwinionej zostało skierowane wezwanie na przesłuchanie w charakterze świadka, a jednocześnie niewątpliwie dowodzą, że wezwanie to nie zostało doręczone bezpośrednio do adresata. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru brak jest bowiem podpisu obwinionej opatrzonego datą odbioru przesyłki (dowód: kopia zwrotnego potwierdzenia odbioru k. [...] akt).
Brak jest zarazem dowodu, że w tej sprawie doszło do skutecznego tzw. doręczenia zastępczego poprzez pozostawienie pisma w placówce pocztowej, tj. w trybie art. 133 § 2 K.p.k. w zw. z art. 74¹ pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Przedstawione dowody w postaci kopii koperty i zwrotnego potwierdzenia odbioru nie wskazują, kiedy (w jakiej dacie) doszło do tzw. pierwszego awizo korespondencji skierowanej do obwinionej i w ogóle nie wskazują, że w tej sprawie dokonano powtórnego zawiadomienia przewidzianego dla doręczeń tego typu przesyłek. W [...] r., a więc także w dniu [...] r. czyli w terminie wyznaczonym na przesłuchanie w charakterze świadka, obwiniona przebywała na urlopie, poza miejscem zamieszkania. Wskazują na to jej zeznania złożone w charakterze obwinionej przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego (dowód: k. [...] akt), a także na rozprawie przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym. Ponadto w aktach sprawy znajduje się kopia pisma W., zam. w P. potwierdzającej pobyt r. pr. B. w jej lokalu mieszkalnym w P. w [...] r. (k. [...] akt).
Obwiniona nie otrzymywała w sposób należyty innych przesyłek pocztowych i w związku z tym składała reklamację w placówce Poczty Polskiej w W. nr [...] przy pl. S. (dowody: zeznania obwinione na rozprawie, kopia pisma-reklamacji obwinionej z dnia [...] r. k. [...] akt, pismo Poczty Polskiej z dnia [...] r. k. [...] akt).
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, radcowie prawni podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Kodeks Etyki Radcy Prawnego, którego naruszenie rodzi odpowiedzialność dyscyplinarną w świetle przywołanego przepisu ustawy, w art. 62 ust. 2 stanowi, iż radca prawny wezwany przez dziekana, wicedziekana, rzecznika dyscyplinarnego lub jego zastępcę, sąd dyscyplinarny, a także wizytatorów, obowiązany jest stawić się w wyznaczonym terminie, a w razie zaistniałej przeszkody usprawiedliwić niestawiennictwo. Zarzucany obwinionej czyn polegający na naruszeniu wymienionego wyżej przepisu nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Przedstawiona kopia korespondencji skierowanej do obwinionej nie wskazuje, że w sprawie objętej zarzutem doszło do skutecznego wezwania obwinionej przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny mając na uwadze dyspozycję art. 5 § 2 K.p.k. stosowanego w zw. z art. 74¹ pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych istniejące w tym zakresie wątpliwości, rozstrzygnął na korzyść obwinionej. W tej sprawie nie można ponadto obwinionej przypisać winy w niestawiennictwie w dniu [...] r. na wezwanie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego, już to z powodu wątpliwości, czy doszło do skutecznego doręczenia korespondencji, a ponadto z uwagi na niebudzącą wątpliwości okoliczność przebywania obwinionej na urlopie poza miejscem zamieszkania. Stosując odpowiednio, poprzez z art. 74¹ pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych przepis art. 1 § 3 Kodeksu karnego uznać należało, że do naruszenia art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w tej sprawie nie doszło. Mając to wszystko na uwadze, na podstawie art. 414 § 1 zd. drugie w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 K.p.k. w zw. z art. 74¹ pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w pkt 1 sentencji orzeczenia.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do dyspozycji art. 70⁶ ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
(AG)