Orzeczenie z dnia 19 czerwca 2017 r. Sygn. akt: D 26/17
Orzeczenie prawomocne
 

Przewodniczący:  radca prawny Katarzyna Szwed-Kawka
Członkowie:  radca prawny Marzena Okła-Anuszewska
radca prawny Robert Karpiński
Protokolant: Karolina Szymala
           

 
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.(1) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] w W.(1) sprawy przeciwko radcy  prawnemu W.(2), […], obwinionej o:
Naruszenie podstawowych wartości i zasad wykonywania zawodu radcy prawnego określonych w art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 507 z późn. zm.), tj. niedochowania należytej staranności przy wykonywaniu czynności zawodowych poprzez niestawiennictwo w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W.(1) pod sygn. akt […] na rozprawie w dniu […] i terminie publikacji orzeczenia w dniu […], niezłożenie w imieniu klienta S. wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie wyroku z uzasadnieniem oraz niezłożenie w imieniu klienta środka zaskarżenia w tej sprawie, w której występowała jako pełnomocnik, przez co klient został narażony na szkodę.
 

 
W dniu […] do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.(1) wpłynęła skarga S. (dalej także: „Skarżąca") na postępowanie radcy prawnego W.(2) (dalej także: „Obwiniona”). Skarżąca poinformowała, że Obwiniona była jej pełnomocnikiem w sprawie o zadośćuczynienie. Nie stawiła się na terminie ostatniej rozprawy w dniu […], na terminie publikacji wyroku w dniu […] oraz nie złożyła wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie wyroku z uzasadnieniem. Obwiniona nie poinformowała Skarżącej o treści zapadłego w sprawie wyroku, nie ustaliła, czy Skarżąca zamierza złożyć w sprawie apelację i jej nie złożyła. W ocenie Skarżącej wyrok ten jest dla niej niekorzystny i za celowe uznałaby złożenie w sprawie apelacji, która w jej ocenie miałaby szansę powodzenia. Wskazuje, że w związku z niedopełnieniem obowiązków pełnomocnika przez Obwinioną Skarżąca poniosła szkodę w wysokości […]. Obwiniona uznała roszczenia Skarżącej zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, jednak ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania. Obwiniona także odmówiła pokrycia szkody ze środków własnych. (vide: skarga z dnia […]. k. […]-[…])
 
Pismem z dnia […] Obwiniona złożyła wyjaśnienia, w których podniosła, że sprawa dotyczyła żądania zadośćuczynienia w wysokości […] zł, sąd oddalił powództwo co do […] zł, zasądzając jedynie […] zł. Aktywnie uczestniczyła w postępowaniu działając w interesie klienta. Terminu ostatniej rozprawy przypadkowo nie wpisała do terminarza. A w okresie, kiedy zapadał wyrok w sprawie ograniczyła działalność zawodową z powodów osobistych zapewniając zastępstwo w sprawach, w których występowała. W przedmiotowej sprawie tak się nie stało z powodu niezanotowania informacji o terminie rozprawy. (vide: wyjaśnienia r.pr.W. k. […]-[…])
Postanowieniem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego (zwana dalej „Rzecznikiem”) postanowiła wszcząć dochodzenie  w sprawie dotyczącej postępowania sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego określonymi w art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010r. (dalej „KERP”) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982r. o radcach prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2015r. poz. 507 z późn. zm. – zwanej dalej „ustawą o radcach”), tj. niedochowania należytej staranności przy wykonywaniu czynności zawodowych poprzez niestawiennictwo na rozprawie, niezłożenie w imieniu klienta wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie wyroku z uzasadnieniem oraz niezłożenie w imieniu klienta środka zaskarżenia w sprawie, w której występowała jako pełnomocnik, przez co klient został narażony na szkodę. (vide: postanowienie z dnia […]. k. […]-[…])
Po przeprowadzonym postępowaniu, w dniu […] Rzecznik postawiła Obwinionej zarzut  naruszenia podstawowych wartości i zasad wykonywania zawodu radcy prawnego określonych w art. 6  ust. 1 KERP tj.  niedochowania należytej staranności przy wykonywaniu czynności zawodowych poprzez niestawiennictwo w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W.(1) pod sygn. akt […] na rozprawie w dniu […] i terminie publikacji orzeczenia w dniu […], niezłożenie w imieniu klienta S. wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie wyroku z uzasadnieniem oraz niezłożenie w imieniu klienta środka zaskarżenia w tej sprawie, w której występowała jako pełnomocnik, przez co naraziła klienta na szkodę. (vide: postanowienie o przedstawieniu zarzutów z dnia […]. k[…] )
Po przesłuchaniu Obwinionej, Rzecznik umorzyła postępowanie i zdecydowała, by po jego uprawomocnieniu skierować sprawę do Dziekana Okręgowej Izby Radców Prawnych o udzielenie ostrzeżenia dziekańskiego w sprawie naruszenia podstawowych wartości i zasad wykonywania zawodu radcy prawnego, uznając, że naruszenie obowiązków przez Obwinioną miało charakter przewinienia mniejszej wagi. (vide: postanowienie o umorzeniu dochodzenia z dnia […]. k. […]-[…])
Od wydanego postanowienia w dniu […] Skarżąca złożyła odwołanie do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego (dalej „OSD”), w uwzględnieniu którego, orzeczeniem z dnia […] OSD uchylił postanowienie o umorzeniu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. (vide: odwołanie z dnia […] k. […]-[…] i orzeczenie OSD z dnia […]. k. […])
OSD wskazał, że niezbędne jest ponowne przeanalizowanie sprawy i dokonanie nowej oceny prawnej popełnionego naruszenia. Ostrzeżenie dziekańskie, zgodnie z art. 66 ust. 1 ustawy o radcach jest środkiem dyscyplinującym radcę prawnego, jeżeli przewinienie dyscyplinarne radcy prawnego jest mniejszej wagi albo w świetle okoliczności sprawy będzie wystarczającym środkiem dyscyplinującym, bez potrzeby wymierzania mu kary dyscyplinarnej. Tymczasem w  niniejszej sprawie Obwiniona w sposób oczywisty dopuściła się naruszeń zasad wyrażonych w ustawie o radcach i Kodeksie Etyki Radcy Prawnego, tj. nie dochowała należytej staranności przy wykonywaniu czynności zawodowych poprzez niestawiennictwo na rozprawie w dniu […]  w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w W.(1) pod sygn. akt […] i terminie publikacji orzeczenia w dniu […]., niezłożenie w imieniu klienta S. wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie wyroku z uzasadnieniem oraz niezłożenie w imieniu klienta środka zaskarżenia w tej sprawie, w której występowała jako pełnomocnik. OSD wskazał ponadto, iż radca prawny ma obowiązek należycie reprezentować klienta w toku postępowania, a dla właściwego wypełnienia tego obowiązku, z pewnością konieczne jest stawiennictwo na wyznaczonych terminach rozpraw sądowych. Jeżeli nie doszło do takiego stawiennictwa z powodu „błędu sekretarki” polegającego na niewłaściwym wpisaniu daty rozprawy do kalendarza, jak podniosła Obwiniona, to i tak odpowiedzialność za to ponosi radca prawny, który sam dobiera sobie osoby, z pomocą których wykonuje zawód. Nie można tej okoliczności uznać za usprawiedliwiającą nieobecność radcy prawnego na rozprawie. OSD powołał się w swym uzasadnieniu  na orzeczenie Sądu Najwyższego z 12 lipca 1984 r. I PAN 7/84 (niepubl.) „Nieusprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawie nie jest przypadkiem mniejszej wagi.”
 
Po ponownym przeanalizowaniu sprawy, wobec wniosku Obwinionej o poddanie się karze Rzecznik wystąpił o wydanie na posiedzeniu orzeczenia skazującego i orzeczenie uzgodnionej z Obwinioną kary upomnienia na podstawie art. 335§ 1 k.p.k.  
 
Na rozprawie w dniu […] Rzecznik zmodyfikował złożony wniosek co do kary, w ten sposób, że wniósł o wymierzenie Obwinionej kary nagany. Obwiniona wyraziła zgodę.
 
Sąd zważył co następuje:
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, Sąd rozpoznający wniosek złożony na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. jest co do zasady związany treścią wniosku oraz uzgodnionej kary i  bez  porozumienia ze stronami nie może samodzielnie modyfikować zawartego uzgodnienia procesowego  (vide: wyrok SN z dnia  […]., […], LEX nr […], wyrok SN z dnia […], […], LEX nr […]) chyba, że  na podstawie art. 343 § 7 k.p.k., kieruje sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych.
Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki wskazane w art. 335§ 1 k.p.k. i wniosek, złożony zgodnie z art. 335 § 1 k.p.k., który to przepis OSD stosuje odpowiednio w zw. 74¹ pkt 1) ustawy o radcach, zasługiwał na uwzględnienie.
Obwiniona r.pr. W.(2) przyznała się do winy a stan faktyczny sprawy był pomiędzy stronami bezsporny. Nie ulega wątpliwości, że Obwiniona nie dochowała należytej staranności przy wykonywaniu czynności zawodowych w sprawie, toczącej się przed Sądem Okręgowym w W.(1) sygn. akt […] przeciwko S. , którą to spółkę reprezentowała i tym samym naruszyła podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego określone w art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Radcy Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2015r., poz. 507 z późn. zm.) R.pr. W.(2) nie stawiła się  na rozprawie w dniu […] i terminie publikacji orzeczenia w dniu […], nie złożyła w imieniu reprezentowanej spółki wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i nie złożyła w imieniu swojego klienta środka zaskarżenia, przez co klient został narażony na szkodę.
Uzgodniona z Obwinioną kara nagany jest adekwatna do stopnia winy oraz popełnionych czynów.  Obwiniona w sposób rzetelny prowadziła sprawę klienta do czasu, kiedy na skutek omyłki nie wpisała terminu następnej rozprawy do kalendarza. Radca prawny nie może jednak zasłaniać się „omyłką” czy „błędem sekretarki”. Profesjonalny pełnomocnik, jakim jest radca prawny ma obowiązek  należycie reprezentować klienta w toku całego postępowania, a dla właściwego wypełnienia tego obowiązku konieczne jest stawiennictwo na wszystkich wyznaczonych rozprawach. Z powyższych względów, Sąd przychyla się do stanowiska Skarżącego, że nie ma znaczenia dla stopnia odpowiedzialności Obwinionej fakt, że w toku całej sprawy Obwiniona dochowała staranności, w sytuacji gdy o wyniku sprawy ostatecznie przesądziła jej niestaranność na ostatnim etapie postępowania I instancji. Tym bardziej, że ta nieobecność doprowadziła do ciągu zdarzeń niekorzystnych dla reprezentowanej strony. Nieobecność na rozprawie a następnie na posiedzeniu publikacji orzeczenia, podczas którego rozpoznający sprawę Sąd Okręgowy wydał częściowo niekorzystne dla reprezentowanej spółki orzeczenie, uniemożliwiła reprezentowanej spółce złożenie apelacji. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny nie tu jest władny ocenić, czy taka apelacja mogłaby zostać przez Sąd rozpoznający apelację uwzględniona, istotne jest jednak w niniejszej sprawie to, że na skutek zaniedbań ze strony Obwinionej, o których mowa powyżej,  reprezentowana spółka tego prawa została pozbawiona.
Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 343 § 6 k.p.k. orzekł jak na wstępie.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu.
(AD)