Orzeczenie z dnia 18 października 2018 r. Sygn. akt: D 67/18
opublikowano: 2020-10-09 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 18 października 2018 r. Sygn. akt: D 67/18
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Michał Rajski
CZŁONKOWIE: r. pr. Gerard Madejski
r. pr. Artur Załuski
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
CZŁONKOWIE: r. pr. Gerard Madejski
r. pr. Artur Załuski
PROTOKOLANT: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu M.(1), […], obwinionemu o to, że:
1. w korespondencji SMS-owej z dnia […] r. skierowanej do Pani K. (dalej: Skarżąca) poprzez użycie sformułowania: „ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za pani działania. Jestem radcą prawnym to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie, a zrobię wszystko, żeby przekonać też sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki” groził zainicjowaniem postępowania dyscyplinarnego wobec Skarżącej oraz uzależniał jego zainicjowanie od określonego zachowania Skarżącej
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. 2017 poz. 1870 j.t.) w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego
2. w korespondencji SMS-owej z dnia […] r. skierowanej do Pani K. (dalej: Skarżąca) poprzez użycie sformułowania: „ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za pani działania. Jestem radcą prawnym to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie, a zrobię wszystko, żeby przekonać też sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki” naruszył godność zawodu w życiu prywatnym oraz nie zachował umiaru i taktu
tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. 2017 poz. 1870 j.t.) w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego M.(1), […], winnym zarzucanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia oraz na podstawie art. 65 ust. 2e ustawy o radcach prawnych orzeka dodatkowo obowiązek przeproszenia pokrzywdzonej w ten sposób, że:
- bezpośrednio po ogłoszeniu orzeczenia na Sali rozpraw przeprosi ją ustnie w następujący sposób: „Ja, M.(1), niniejszym przepraszam Panią K. za to, że w korespondencji sms z dnia […] r., skierowanej do niej, naruszyłem zasady etyki radcy prawnego w ten sposób, że groziłem wszczęciem przeciwko niej postępowania dyscyplinarnego i uzależniałem to wszczęcie od określonego jej zachowania”,
- w dniu ogłoszenia orzeczenia wyśle sms o treści: „Ja, M.(1), niniejszym przepraszam Panią K. za to, że w korespondencji sms z dnia […] r., skierowanej do niej, naruszyłem zasady etyki radcy prawnego w ten sposób, że groziłem wszczęciem przeciwko niej postępowania dyscyplinarnego i uzależniałem to wszczęcie od określonego jej zachowania”.
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego M.(1), […] na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] zł ([…] złotych).
Uzasadnienie
Dnia […] roku do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: OSD) wpłynął datowany na […] roku wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ( dalej: Rzecznik) o ukaranie radcy prawnego M.(1) wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pod numerem wpisu […] o to że:
1) w korespondencji SMS-owej z dnia […] r. skierowanej do Pani K. (dalej: Skarżąca) poprzez użycie sformułowania „ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za Pani działania. Jestem radcą prawnym, to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie, a zrobię wszystko żeby przekonać tez sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki” groził zainicjowaniem postępowania dyscyplinarnego wobec Skarżącej oraz uzależniał jego zainicjowanie od określonego zachowania Skarżącej tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz.U. 2017 poz.1870 j.t.) w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
2) w korespondencji SMS-owej z dnia […] r. skierowanej do Pani K. (dalej: Skarżąca) poprzez użycie sformułowania „ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za Pani działania. Jestem radcą prawnym, to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie, a zrobię wszystko żeby przekonać tez sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki” naruszył godność zawodu w życiu prywatnym oraz nie zachował umiaru i taktu tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz.U. 2017 poz.1870 j.t.) w zw. w art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Na rozprawie w dniu […] roku Okręgowy Sąd Dyscyplinarny rozpoznał sprawę przeciwko Obwinionemu. Na rozprawę stawili się Obwiniony, Pokrzywdzona wraz z zawodowym pełnomocnikiem oraz Zastępca Rzecznika.
Po zwięzłym przedstawieniu przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego zarzutów wniosku o ukaranie, Sąd Dyscyplinarny postanowił dopuścić dowód z przesłuchania Obwinionego, w czasie którego, w pierwszych słowach, Obwiniony nie przyznał się do popełnienia czynu objętego zarzutem nr 1, przyznał się do natomiast do popełnienia czynu objętego zarzutem w punkcie 2 wniosku o ukaranie. Wobec takiej treści wyjaśnień Obwinionego Sąd Dyscyplinarny pouczył Obwinionego o możliwości poddania się karze w trybie art. 387 KPK po czym zarządził przerwę celem umożliwienia porozumienia pomiędzy Pokrzywdzoną, Obwinionym i Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego.
Po przerwie strony stawiły się przed Sądem Dyscyplinarnym i złożyły oświadczenie że doszły do porozumienia. Obwiniony zaproponował przyznał się do zarzucanego mu czynu i zaproponował wymierzenie mu kary upomnienia oraz przeproszenie Pokrzywdzonej na Sali sądowej oraz SMS-em, tj. w sposób i słowami określonymi pomiędzy stronami postępowania. Pokrzywdzona wyraziła na tak określoną karę zgodę.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego cofnął wniosek o ukaranie co do zarzutu ujętego w pkt. 1 wniosku o ukaranie na co Obwiniony wyraził zgodę.
Obwiniony przeprosił Pokrzywdzoną na Sali sądowej w sposób ustalony pomiędzy stronami.
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
Obwiniony zgłosił się do K. (dalej: Pokrzywdzona) w dniu […] roku celem obejrzenia wystawionego na sprzedaż lokalu nr […] przy ul. R. […]. Po oględzinach mieszkania, Obwiniony zaoferował za przedmiotowe mieszkanie cenę w wysokości […] zł. W odpowiedzi na tę ofertę, sprzedający, za pośrednictwem Pokrzywdzonej przekazał, iż zgodzi się na sprzedaż lokalu za kwotę […] zł. W dniu […] roku odbyło się ponownie spotkanie M.(1) z Pokrzywdzona, w którym uczestniczyła również M.(2) - żona Obwinionego. W dniu […] roku w korespondencji SMS-owej Obwiniony poinformował Pokrzywdzoną, iż w powodu braku wystarczających środków nie zdecydował się na zakup mieszkania. W dniu […] roku Pokrzywdzona w formie wiadomości SMS poinformowała Obwinionego, iż interesujące go mieszkanie nadal pozostaje w sprzedaży. W wyniku negocjacji strony uzgodniły cenę mieszkania w wysokości […] zł oraz uzgodniły zawarcie umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego.
W dniu […] roku na spotkanie w sprawie mieszkania przy ul. R. […] został umówiony przez Pokrzywdzoną nowy klient, który bezpośrednio po obejrzeniu mieszkania zadeklarował zakup i wpłatę zadatku. Sprzedający podjął decyzję o sprzedaży mieszkania temu nowemu klientowi.
W dniu […] roku Pokrzywdzona skontaktowała się z Obwinionym telefonicznie celem ustalenia terminu podpisania umowy w formie aktu notarialnego na dzień […] roku. Podczas rozmowy zostały również uzgodnione kwestie zadatku i prowizji dla pośredniczki oraz ustalono, że projekt aktu zostanie przesłany do końca dnia […] roku. W przeddzień umówionego terminu zawarcia umowy, tj. w dniu […] roku, tj. w dzień poprzedzający podpisania umówionej umowy przedwstępnej M.(1) skontaktował się bezpośrednio z kancelarią notarialną, w której miało się odbyć podpisanie umowy. Po uzyskaniu informacji, iż termin spotkania w kancelarii jest zarezerwowany dla innych klientów, próbował skontaktować się z Pokrzywdzoną celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. K. oddzwoniła i przekazała informację, iż sprzedający z uwagi na ofertę zapłaty wyższej ceny i deklarację natychmiastowej wpłaty zadatku, zdecydował się na transakcję z innym klientem. Tego samego dnia o godzinie […] Obwiniony wysłał do Skarżącej wiadomość SMS, o następującej treści: Ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za Pani działania. Jestem radcą prawnym, to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie a zrobię wszystko żeby przekonać tez sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki.
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w sprawie na podstawie wyjaśnień Obwinionego oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy tj. Skargi z dnia [...] roku wraz z dołączonymi do niej zdjęciami wyświetlacza telefonu z korespondencją SMS (k. […]-[…]); pisemnych wyjaśnień Obwinionego z dnia […] roku (k. […]-[…]), Uchwały W. nr […] z dnia […] roku (k. […]), protokołu przesłuchania radcy prawnego w charakterze świadka w dniu […] roku (k. […]), protokołu przesłuchania Obwinionego z dnia […] roku (k. […]).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności zauważyć należy że zgodnie z art. 14 § 2 k.p.k. w związku z art. 681 § 1 ustawy o radcach prawnych, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego uprawniony był za zgodą Obwinionego cofnąć wniosek o ukaranie w zakresie pkt. 1, Sąd natomiast, będąc związany czynnością cofnięcia wniosku o ukaranie w zakresie pkt 1), rozpoznał sprawę wyłącznie w zakresie zarzutu opisanego w pkt 2) wniosku o ukaranie.
Zgodnie z § 2 art. 387 k.p.k. Sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku.
Wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w trybie powołanego wyżej artykułu możliwe jest pod warunkiem stwierdzenia, że okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości. Wymóg ten odnosi się nie tylko do zasadniczej kwestii samego sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu, ale i wszelkich okoliczności mających znaczenie dla oceny odpowiedzialności karnej za popełniony czyn. W ocenie OSD, w niniejszej sprawie okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, co Sąd Dyscyplinarny ustalił na podstawie dopuszczonych na rozprawie głównej dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Niewątpliwym jest tu przede wszystkim fakt wysłania przez Obwinionego SMS-a do Pokrzywdzonej w dniu […] roku o godzinie […] o treści wskazanej we wniosku o ukaranie z dnia […] roku - potwierdza to wydruk zdjęcia telefonu (k. […]). Wątpliwości nie budzi również okoliczność, że wskazana wiadomość SMS była skutkiem nieporozumienia między Obwinionym a Poszkodowaną wynikłego na tle realizacji przez Pokrzywdzoną usługi pośrednictwa zakupu nieruchomości.
Warunkiem zastosowania instytucji skazania bez rozprawy w trybie art. 387 k.p.k. jest też ustalenie, iż wina Obwinionego nie budzi wątpliwości. Wobec złożonego na rozprawie głównej oświadczenia Obwinionego o przyznaniu się do winy w zakresie punktu 2) wniosku o ukaranie, uwzględniając jednocześnie złożone przez niego wyjaśnienia, uznać należało niewątpliwie, iż ta przesłanka zachodzi w niniejszej sprawie.
Sąd zważył również, czy wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia całości rozprawy pozwoli na osiągnięcie celów postepowania karnego w niniejszej sprawie. Osiągnięcie celów postępowania, pomimo redukcji postępowania dowodowego, musi być traktowane zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 2 § 1. A zatem chodzi tu o realizację celów procesu karnego, zwłaszcza zasady trafnej reakcji karnej, ujawnienia okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa i ochronę prawnych interesów pokrzywdzonego. (por. Komentarz do KPK red. Sakowicz 2018, wyd. 8). Zdaniem Sądu cele te zostały w pełni osiągnięte już na tym etapie postepowania sądowego, bowiem doszło do ujawnienia okoliczności popełnienia przewinienia, wymierzona została adekwatna kara, a nałożony na Obwinionego nakaz przeprosin nie tylko realizuje zasadę trafnej reakcji karnej, ale również zmierza do ochrony interesów pokrzywdzonego.
Reasumując, uznając, że okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości, jak również uznając, że zaproponowana kara jest adekwatna do wagi popełnionego czynu, wobec braku sprzeciwu Zastępcy Rzecznika i Pokrzywdzonej, Sąd uwzględnił wniosek o wydanie wyroku skazującego na podstawie 387 k.p.k. i uznał r. pr. M.(1) winnym zarzucanego mu czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Ustawa o radcach prawych w art. 65 przewiduje sześć rodzajów kar dyscyplinarnych, które sąd dyscyplinarny może stosować w zależności od rodzaju naruszanych przez sprawcę przepisów i stopnia winy. Biorąc pod uwagę, iż naruszenie zasad etyki przez radcę prawnego w tym przypadku nie dotyczyło zasad wykonywania zawodu, a zostało popełnione w sferze życia prywatnego, uwzględniając ponadto okoliczności jego popełnienia, postawę Obwinionego oraz fakt, iż strony sporu się pojednały, co należy uznać za okoliczność niewątpliwie łagodzącą stopień społecznej szkodliwości, Sąd uznał, iż zaproponowana kara upomnienia przewidziana w art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych będzie karą adekwatną.
Art. 65 ust. 1 pkt 2e ustawy o radcach prawnych stanowi, iż Obok kary dyscyplinarnej można orzec dodatkowo obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego. Orzekając ten obowiązek, sąd dyscyplinarny określa sposób jego wykonania, odpowiedni ze względu na okoliczności sprawy. Uwzględniając, iż Obwiniony i Poszkodowana doszli do porozumienia co do sposobu zakończenia sporu, w tym uzgodniły treść przeprosin Sąd uznał, iż środek ten doskonale odpowiada określonej w art. 2 ust. 2 k.p.k. dyrektywie trafnego zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym tak, by osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. Korzystając zaś z uprawnienia do określenia sposobu wykonania obowiązku przeproszenia pokrzywdzonego, mając na względzie jak najszybsze zakończenie sporu pomiędzy Pokrzywdzoną a Obwinionym, Sąd ustalił obowiązek przeproszenia bezpośrednio po ogłoszeniu orzeczenia. Ponadto orzekł dodatkowo obowiązek wysłania przeprosin w formie SMS jako, że w tej właśnie formie Obwiniony skierował do Pokrzywdzonej żądania odwrócenia sprawy transakcji nieruchomości w dniu […] roku.
O kosztach postępowania na podstawie art. 70? ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt. 1 uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(WK)
1) w korespondencji SMS-owej z dnia […] r. skierowanej do Pani K. (dalej: Skarżąca) poprzez użycie sformułowania „ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za Pani działania. Jestem radcą prawnym, to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie, a zrobię wszystko żeby przekonać tez sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki” groził zainicjowaniem postępowania dyscyplinarnego wobec Skarżącej oraz uzależniał jego zainicjowanie od określonego zachowania Skarżącej tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz.U. 2017 poz.1870 j.t.) w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
2) w korespondencji SMS-owej z dnia […] r. skierowanej do Pani K. (dalej: Skarżąca) poprzez użycie sformułowania „ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za Pani działania. Jestem radcą prawnym, to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie, a zrobię wszystko żeby przekonać tez sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki” naruszył godność zawodu w życiu prywatnym oraz nie zachował umiaru i taktu tj. popełnienia czynu naruszającego podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określonego w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz.U. 2017 poz.1870 j.t.) w zw. w art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 roku w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Na rozprawie w dniu […] roku Okręgowy Sąd Dyscyplinarny rozpoznał sprawę przeciwko Obwinionemu. Na rozprawę stawili się Obwiniony, Pokrzywdzona wraz z zawodowym pełnomocnikiem oraz Zastępca Rzecznika.
Po zwięzłym przedstawieniu przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego zarzutów wniosku o ukaranie, Sąd Dyscyplinarny postanowił dopuścić dowód z przesłuchania Obwinionego, w czasie którego, w pierwszych słowach, Obwiniony nie przyznał się do popełnienia czynu objętego zarzutem nr 1, przyznał się do natomiast do popełnienia czynu objętego zarzutem w punkcie 2 wniosku o ukaranie. Wobec takiej treści wyjaśnień Obwinionego Sąd Dyscyplinarny pouczył Obwinionego o możliwości poddania się karze w trybie art. 387 KPK po czym zarządził przerwę celem umożliwienia porozumienia pomiędzy Pokrzywdzoną, Obwinionym i Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego.
Po przerwie strony stawiły się przed Sądem Dyscyplinarnym i złożyły oświadczenie że doszły do porozumienia. Obwiniony zaproponował przyznał się do zarzucanego mu czynu i zaproponował wymierzenie mu kary upomnienia oraz przeproszenie Pokrzywdzonej na Sali sądowej oraz SMS-em, tj. w sposób i słowami określonymi pomiędzy stronami postępowania. Pokrzywdzona wyraziła na tak określoną karę zgodę.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego cofnął wniosek o ukaranie co do zarzutu ujętego w pkt. 1 wniosku o ukaranie na co Obwiniony wyraził zgodę.
Obwiniony przeprosił Pokrzywdzoną na Sali sądowej w sposób ustalony pomiędzy stronami.
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
Obwiniony zgłosił się do K. (dalej: Pokrzywdzona) w dniu […] roku celem obejrzenia wystawionego na sprzedaż lokalu nr […] przy ul. R. […]. Po oględzinach mieszkania, Obwiniony zaoferował za przedmiotowe mieszkanie cenę w wysokości […] zł. W odpowiedzi na tę ofertę, sprzedający, za pośrednictwem Pokrzywdzonej przekazał, iż zgodzi się na sprzedaż lokalu za kwotę […] zł. W dniu […] roku odbyło się ponownie spotkanie M.(1) z Pokrzywdzona, w którym uczestniczyła również M.(2) - żona Obwinionego. W dniu […] roku w korespondencji SMS-owej Obwiniony poinformował Pokrzywdzoną, iż w powodu braku wystarczających środków nie zdecydował się na zakup mieszkania. W dniu […] roku Pokrzywdzona w formie wiadomości SMS poinformowała Obwinionego, iż interesujące go mieszkanie nadal pozostaje w sprzedaży. W wyniku negocjacji strony uzgodniły cenę mieszkania w wysokości […] zł oraz uzgodniły zawarcie umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego.
W dniu […] roku na spotkanie w sprawie mieszkania przy ul. R. […] został umówiony przez Pokrzywdzoną nowy klient, który bezpośrednio po obejrzeniu mieszkania zadeklarował zakup i wpłatę zadatku. Sprzedający podjął decyzję o sprzedaży mieszkania temu nowemu klientowi.
W dniu […] roku Pokrzywdzona skontaktowała się z Obwinionym telefonicznie celem ustalenia terminu podpisania umowy w formie aktu notarialnego na dzień […] roku. Podczas rozmowy zostały również uzgodnione kwestie zadatku i prowizji dla pośredniczki oraz ustalono, że projekt aktu zostanie przesłany do końca dnia […] roku. W przeddzień umówionego terminu zawarcia umowy, tj. w dniu […] roku, tj. w dzień poprzedzający podpisania umówionej umowy przedwstępnej M.(1) skontaktował się bezpośrednio z kancelarią notarialną, w której miało się odbyć podpisanie umowy. Po uzyskaniu informacji, iż termin spotkania w kancelarii jest zarezerwowany dla innych klientów, próbował skontaktować się z Pokrzywdzoną celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. K. oddzwoniła i przekazała informację, iż sprzedający z uwagi na ofertę zapłaty wyższej ceny i deklarację natychmiastowej wpłaty zadatku, zdecydował się na transakcję z innym klientem. Tego samego dnia o godzinie […] Obwiniony wysłał do Skarżącej wiadomość SMS, o następującej treści: Ma Pani czas do 20-tej, żeby odkręcić całą sprawę. W przeciwnym wypadku pozwę Panią za Pani działania. Jestem radcą prawnym, to dla mnie żaden koszt i moja codzienna praktyka. Ponieśliśmy określone koszty finansowe w sprawie a zrobię wszystko żeby przekonać tez sąd do uzyskania od Pani zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę psychiczną związaną z rozczarowaniem z powodu Pani nieetycznego działania. Jeśli po deregulacji zawodu są instytucje nadzoru wobec zawodu pośrednika może też być Pani pewna postępowania pozasądowego w przedmiocie Pani etyki.
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w sprawie na podstawie wyjaśnień Obwinionego oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy tj. Skargi z dnia [...] roku wraz z dołączonymi do niej zdjęciami wyświetlacza telefonu z korespondencją SMS (k. […]-[…]); pisemnych wyjaśnień Obwinionego z dnia […] roku (k. […]-[…]), Uchwały W. nr […] z dnia […] roku (k. […]), protokołu przesłuchania radcy prawnego w charakterze świadka w dniu […] roku (k. […]), protokołu przesłuchania Obwinionego z dnia […] roku (k. […]).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności zauważyć należy że zgodnie z art. 14 § 2 k.p.k. w związku z art. 681 § 1 ustawy o radcach prawnych, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego uprawniony był za zgodą Obwinionego cofnąć wniosek o ukaranie w zakresie pkt. 1, Sąd natomiast, będąc związany czynnością cofnięcia wniosku o ukaranie w zakresie pkt 1), rozpoznał sprawę wyłącznie w zakresie zarzutu opisanego w pkt 2) wniosku o ukaranie.
Zgodnie z § 2 art. 387 k.p.k. Sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku.
Wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w trybie powołanego wyżej artykułu możliwe jest pod warunkiem stwierdzenia, że okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości. Wymóg ten odnosi się nie tylko do zasadniczej kwestii samego sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu, ale i wszelkich okoliczności mających znaczenie dla oceny odpowiedzialności karnej za popełniony czyn. W ocenie OSD, w niniejszej sprawie okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, co Sąd Dyscyplinarny ustalił na podstawie dopuszczonych na rozprawie głównej dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Niewątpliwym jest tu przede wszystkim fakt wysłania przez Obwinionego SMS-a do Pokrzywdzonej w dniu […] roku o godzinie […] o treści wskazanej we wniosku o ukaranie z dnia […] roku - potwierdza to wydruk zdjęcia telefonu (k. […]). Wątpliwości nie budzi również okoliczność, że wskazana wiadomość SMS była skutkiem nieporozumienia między Obwinionym a Poszkodowaną wynikłego na tle realizacji przez Pokrzywdzoną usługi pośrednictwa zakupu nieruchomości.
Warunkiem zastosowania instytucji skazania bez rozprawy w trybie art. 387 k.p.k. jest też ustalenie, iż wina Obwinionego nie budzi wątpliwości. Wobec złożonego na rozprawie głównej oświadczenia Obwinionego o przyznaniu się do winy w zakresie punktu 2) wniosku o ukaranie, uwzględniając jednocześnie złożone przez niego wyjaśnienia, uznać należało niewątpliwie, iż ta przesłanka zachodzi w niniejszej sprawie.
Sąd zważył również, czy wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia całości rozprawy pozwoli na osiągnięcie celów postepowania karnego w niniejszej sprawie. Osiągnięcie celów postępowania, pomimo redukcji postępowania dowodowego, musi być traktowane zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 2 § 1. A zatem chodzi tu o realizację celów procesu karnego, zwłaszcza zasady trafnej reakcji karnej, ujawnienia okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa i ochronę prawnych interesów pokrzywdzonego. (por. Komentarz do KPK red. Sakowicz 2018, wyd. 8). Zdaniem Sądu cele te zostały w pełni osiągnięte już na tym etapie postepowania sądowego, bowiem doszło do ujawnienia okoliczności popełnienia przewinienia, wymierzona została adekwatna kara, a nałożony na Obwinionego nakaz przeprosin nie tylko realizuje zasadę trafnej reakcji karnej, ale również zmierza do ochrony interesów pokrzywdzonego.
Reasumując, uznając, że okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości, jak również uznając, że zaproponowana kara jest adekwatna do wagi popełnionego czynu, wobec braku sprzeciwu Zastępcy Rzecznika i Pokrzywdzonej, Sąd uwzględnił wniosek o wydanie wyroku skazującego na podstawie 387 k.p.k. i uznał r. pr. M.(1) winnym zarzucanego mu czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Ustawa o radcach prawych w art. 65 przewiduje sześć rodzajów kar dyscyplinarnych, które sąd dyscyplinarny może stosować w zależności od rodzaju naruszanych przez sprawcę przepisów i stopnia winy. Biorąc pod uwagę, iż naruszenie zasad etyki przez radcę prawnego w tym przypadku nie dotyczyło zasad wykonywania zawodu, a zostało popełnione w sferze życia prywatnego, uwzględniając ponadto okoliczności jego popełnienia, postawę Obwinionego oraz fakt, iż strony sporu się pojednały, co należy uznać za okoliczność niewątpliwie łagodzącą stopień społecznej szkodliwości, Sąd uznał, iż zaproponowana kara upomnienia przewidziana w art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych będzie karą adekwatną.
Art. 65 ust. 1 pkt 2e ustawy o radcach prawnych stanowi, iż Obok kary dyscyplinarnej można orzec dodatkowo obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego. Orzekając ten obowiązek, sąd dyscyplinarny określa sposób jego wykonania, odpowiedni ze względu na okoliczności sprawy. Uwzględniając, iż Obwiniony i Poszkodowana doszli do porozumienia co do sposobu zakończenia sporu, w tym uzgodniły treść przeprosin Sąd uznał, iż środek ten doskonale odpowiada określonej w art. 2 ust. 2 k.p.k. dyrektywie trafnego zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym tak, by osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. Korzystając zaś z uprawnienia do określenia sposobu wykonania obowiązku przeproszenia pokrzywdzonego, mając na względzie jak najszybsze zakończenie sporu pomiędzy Pokrzywdzoną a Obwinionym, Sąd ustalił obowiązek przeproszenia bezpośrednio po ogłoszeniu orzeczenia. Ponadto orzekł dodatkowo obowiązek wysłania przeprosin w formie SMS jako, że w tej właśnie formie Obwiniony skierował do Pokrzywdzonej żądania odwrócenia sprawy transakcji nieruchomości w dniu […] roku.
O kosztach postępowania na podstawie art. 70? ust. 2 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt. 1 uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(WK)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
