Orzeczenie z dnia 17 września 2018 r. Sygn. akt: D 19/18
Orzeczenie prawomocne. 
 

PRZEWODNICZĄCY:   r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:    r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
r. pr. Andrzej Dudziuk
PROTOKOLANT:    Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniach […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu B., […], obwinionemu o to, że poprzez kierowanie w dniach […] r., […] r., […] r. i […] r. do sędzi Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. S.(1), w dniach […] r. i […] r. do Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego K.(1) oraz w dniach […] r. i […] r. do radcy prawnego – K.(2) – na ich adresy mailowe związane z prowadzonymi przez nich działalnościami – wiadomości, w których: komentował sposób prowadzenia toczącego się przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego, zarzucał brak znajomości przepisów kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego a także brak umiejętności oceniania dowodów, porównywał postawę ww. osób do postawy „Pani Dulskiej”, wkomponowywał w swoje wypowiedzi wątki dotyczące tragicznych spraw T. i R. – okazał brak szacunku wobec przedstawicieli organów samorządu radców prawnych tj. sędzi Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. oraz Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego jak również naruszył godność zawodu w życiu prywatnym,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 w związku z art. 61 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego,
 

 

 

 
[…] r. radca prawny B. (zwany dalej także „obwinionym”) wysłał na adres mailowy […] należący do radcy prawnego S.(1), będącej jednocześnie sędzią Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. maila o treści wskazanej na karcie […] akt sprawy, w szczególności:
„Szanowna Pani Mecenas, Wyrok wydany w piątek jest bardzo krzywdzący dla mnie. Adwokaci nakłamali, a Państwo wbrew tylu sprzecznościom w ich zeznaniach i co najważniejsze przy zaprzeczeniu klienta adwokata, żeby słyszał jakąkolwiek rozmowę telefoniczną wydaliście wyrok. Świadek ze słyszenia przez telefon. W sądzie karnym kpina nie dowód. Pytanie w mailu: czy zawiadomiliście policję? To państwa zdaniem groźba, w sytuacji gdy jakiś furiat nachodzi młodą dziewczynę w pracy, pisze paszkwile, jedzie za nią do L.. Słyszała Pani o sprawie T., jak kończy się ustępowanie furiatom? No cóż… Pani uwadze polecam poniższe programy telewizyjne i moje wystąpienia w senacie, w których ratowałem niepełnosprawnych. Jeśli Pani zrobi tyle społecznie co ja i w dodatku za darmo, wtedy moralnie będzie Pani mogła mnie oceniać (…). Wie Pani czego oczekuję? Sprawiedliwości. Wyrok z piątku jest niesprawiedliwy. Nie dlatego, że pomagam ludziom i mam mieć z tego powodu jakieś względy, ale dlatego, że wbrew regułom oceny dowodów w kpk wydaliście Państwo wyrok na automat, na zasadzie co tam dowody (ich brak, in dubio pro reo). Dziękuję Pani za łaskawość, że nie zawieszenie albo wyrzucenie. (…) Nigdy nie widziałem Pani (…) w telewizji, a już na pewno nie w sprawie darmowej pomocy ludziom, wielu ludziom, takim którym nikt nie chciał pomóc i wątpię żebym Państwa kiedykolwiek zobaczył, chociaż chciałbym się mylić (…)”.

Następnie w dniu […] r. obwiniony wysłał na ten sam adres mailowy kolejnego maila o treści wskazanej na karcie […] akt sprawy, w szczególności:
„Szanowna Pani. Poniżej reportaż z programu U., a w nim jak sędzia P.(1) ocenia dowody w sprawie obcinaczy palców. W mojej sprawie bez dowodów skazali mnie Państwo w tym i Pani, mimo że nie popełniłem zarzucanych czynów. Jest prosta zasada: nie ma dowodów albo dowody sprzeczne, jak te kłamstwa tego adwokata, to wyrok tylko jeden może być: niewinny. W przeciwnym razie jak źle ocenia się dowody, tak jak w mojej sprawie to z niewinnego robi się winnego. Ja już pomijam jak wyglądała w toku całej rozprawy znajomość kpk i kk … Sędzia P.(2) skazywanie kogoś bez dowodów nazywał mordem sądowym”.

W dniu […] r. obwiniony wysłał na adresy mailowe:
- […] należący do radcy prawnego K.(1), będącego jednocześnie Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w W.,
- […] należący do radcy prawnego K.(2),
- […] należący do radcy prawnego S.(1), będącej jednocześnie sędzią Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., maila o treści wskazanej na karcie […] akt sprawy, w szczególności:
„Wiadomość do Pana Rzecznika K.(1) i Sędzi S.(1). Panie Rzeczniku, z pana oskarżenia Pani Sędzia S.(1) (i dwóch innych sędziów) skazał mnie za obronę dziewczyny nachodzonej przez byłego chłopaka – S.(2), który się przyznał do nachodzenia i do pisania paszkwili do jej pracodawcy i postępowanie wykazało jego problemy psychiczne. Dziewczyny nie przesłuchaliście, tylko skupiliście się Państwo na „pokrzywdzonym” nękaczu, którego uraziłem dwoma mailami …, a o kłamstwach adwokatów S.(2), jakobym obraził jednego z nich przez telefon szkoda gadać, wystarczy porównać protokoły ile było tam sprzeczności. Niech państwo zobaczą do czego może prowadzić postawa Pani D. – obrona zasad etyki, których nota bene nie naruszyłem, gdy ktoś jest w zagrożeniu (…)”

[…] r. obwiniony wysłał na te same trzy adresy mailowe kolejnego maila o treści wskazanej na karcie […] akt sprawy, w szczególności:
„Panie K.(1) i Pani S.(1),
Gratuluję Państwu, ukarania mnie za ratowanie młodej baristki przed byłym chłopakiem, który jak sam przyznał miał problemy psychiatryczne i przyznał się do nękania byłej dziewczyny, poprzez nachodzenie jej nawet w nowym miejscu pracy, w innym mieści oraz pisanie fałszywych skarg do pracodawcy. Nawet nie przesłuchaliście tej dziewczyny, która złożyła do akt sprawy pismo, ze bardzo się bała delikwenta. Te dwa maile do niego z pewnością wywołały u niego traumę powodowaną obawą o wszczęcie postępowania karnego. Jak pokazują najnowsze wydarzenia rzeczywiście „mieliście państwo wyobraźnię” co mogło się wydarzyć, gdyby nie moje działania: (…)
O R. nie będę nawet wspominał (…)”

Wnioskiem z […] r. Rzecznik Dyscyplinarny wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego OIRP w W. o ukaranie B. obwinionego o to że poprzez kierowanie w dniach […] r., […] r., […] r. i […] r. do sędzi Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. S.(1), w dniach […] r. i […] r. do Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego K.(1) oraz w dniach […] r. i […] r. do radcy prawnego K.(2) – na ich adresy mailowe związane z prowadzonymi przez nich działalnościami – wiadomości, w których: komentował sposób prowadzenia toczącego się przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego, zarzucał brak znajomości przepisów kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego a także brak umiejętności oceniania dowodów, porównywał postawę ww. osób do „Pani D.”, wkomponowywał w swoje wypowiedzi wątki dotyczące tragicznych spraw T. i R. – okazał brak szacunku wobec organów samorządu radców prawnych tj. sędzi Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. oraz Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego jak również naruszył godność zawodu w życiu prywatnym, tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 61 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (k. […]-[…]).

Na rozprawie w dniu […] r. przeprowadzono dowód przesłuchania pokrzywdzonej S.(1), która potwierdziła otrzymanie maili z kart […], […], […] i […] akt sprawy. Obwiniony który stawił się na rozprawę, opuścił ją w jej toku bez usprawiedliwienia i wyjaśnienia powodu wyjścia z sali rozpraw.

Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:

Obwiniony radca prawny B. był obwinionym w postępowaniu dyscyplinarnym które toczyło się przed tutejszym Sądem w sprawie pod sygnaturą akt […] w której w dniu […] r. miała miejsce rozprawa, a […] r. zostało wydane orzeczenie uznające obwinionego winnym zarzucanych tam czynów. Pokrzywdzona S.(1) będąca sędzią Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego brała udział w rozpatrywaniu sprawy w składzie orzekającym tutejszego Sądu, nie będąc przewodniczącym w sprawie. Po wydaniu orzeczenia w tej sprawie pokrzywdzona S.(1) zaczęła otrzymywać od obwinionego maile w których wskazywał że wydany wyrok jest w jego ocenie niesprawiedliwy, zarzucał nieznajomość przepisów prawa, przywoływał autorytety, sędziego P.(2). w kolejnych mailach obwiniony przybierał coraz ostrzejszy ton. Pokrzywdzona S.(1) poczuła się zagrożona otrzymywanymi od obwinionego mailami, nie odpowiadała na nie, a później ustawiła blokadę aby maile od obwinionego trafiały do zakładki „kosz”.

Obwiniony w dniach […] r., […] r., […] r. i […] r. skierował do sędzi Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. S.(1), w dniach […] r. i […] r. do Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego K.(1) oraz w dniach […] r. i […] r. do radcy prawnego K.(2) – na ich adresy mailowe związane z prowadzonymi przez nich działalnościami – wiadomości mailowe znajdujące się na kartach […], […], […] i […] akt sprawy.

W wiadomościach tych komentował sposób prowadzenia toczącego się przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego, zarzucał brak znajomości przepisów kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego a także brak umiejętności oceniania dowodów, porównywał postawę ww. osób do „Pani Dulskiej”, wkomponowywał w swoje wypowiedzi wątki dotyczące tragicznych spraw T. i R..

Sąd uznał obwinionego winnym zarzucanych mu we wniosków o ukaranie czynów.

W ocenie Sądu bezsporne jest iż obwiniony dopuszczając się popełnienia zarzucanych mu czynów naruszył art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 61 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego („KERP”).

Art. 61 ust 1 KERP stanowi, iż radcę prawnego obowiązuje szacunek i lojalność wobec organów samorządu radców prawnych.

Zgodnie z art. 11 ust 1 KERP radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym.

Fakt wysłania przedmiotowych maili oraz ich treść nie budzi wątpliwości. Ich treść jak i fakt otrzymania ich zostały również potwierdzone przez pokrzywdzoną S.(1) sędziego Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. w toku rozprawy w niniejszej sprawie.

Należy podkreślić, że obwiniony ustalił i posłużył się adresami mailowymi wykorzystywanymi przez pokrzywdzonych S.(1) oraz K.(1) w działalnościach zawodowych, niezwiązanych z pełnieniem czynności w organach dyscyplinarnych, co oznacza iż musiał je najpierw poustalać poszukując informacji na temat pokrzywdzonych a następnie z premedytacją kierował do nich kolejne maile o których mowa we wniosku o ukaranie.

Obwiniony swoją linię „obrony” próbuje budować na swoich „dobrych uczynkach” i pomaganiu ludziom pokrzywdzonym. Jeżeli nawet obwiniony pomaga ludziom pokrzywdzonym, w tym działa pro bono - co samo w sobie może być okolicznością pozytywną (jednakże trzeba podkreślić, iż wielu radców prawnych pomaga pro bono ludziom pokrzywdzonym nie afiszując się z tym tak jak to intensywnie robi obwiniony) - to nie może w żadnej mierze czynić z tego podstawy do stawiania się „moralnie” wyżej od innych radców prawnych czy do naruszania przepisów ustawy o radcach prawnych lub etymologii zawodowej, w szczególności poprzez kierowanie niepochlebnych ocen do członków organów dyscyplinarnych w związku ze swoim niezadowoleniem z wydanego w jego sprawie orzeczenia.

W razie kwestionowania wydanego orzeczenia w swojej sprawie dyscyplinarnej obwinionemu przysługuje tryb odwoławczy gdzie może przytoczyć merytoryczne zarzuty. Obwiniony nie może uciekać się do kontaktowania się z członkami organów dyscyplinarnych w sposób nieprzewidziany procedurami, argumentacji ad personam, zarzucania działania w sposób nieprofesjonalny, niesprawiedliwy czy z powoływaniem się na tragiczne zdarzenia takie jak gang obcinaczy palców, sprawa T. czy tragicznych wydarzeń w R.. Co więcej porównanie grozy tamtych wydarzeń do sprawy dyscyplinarnej która toczyła się przeciwko obwinionemu jest wysoce niestosowne.

Wysoce nielicujące z godnością zawodu radcy prawnego i brakiem szacunku dla organów samorządu radców prawnych było także powoływanie się w mailu obwinionego na „mord sądowy”.

Obwiniony wykazał bardzo poważny brak szacunku wobec organów samorządu radców prawnych tj. sędzi Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. oraz Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego.

Radcowie prawni powołani do pełnienia funkcji w organach samorządu zawodowego wykonują swoje czynności zgodnie z ustawą o radcach prawnych i nie mogą podlegać „szykanowaniu” lub naciskom w drodze pozaformalnej przez radców prawnych przeciwko którym toczy się postępowanie dyscyplinarne.

Obwiniony poprzez kierowanie wiadomości email z dnia […] r. i […] r. maili także do radcy prawnego K.(2) (na jej adres związany z prowadzoną działalnością zawodową) naruszył godność zawodu w życiu prywatnym (art. 11 ust. 1 KERP).

Należy podkreślić, że radca prawny K.(2) nie ma żadnego związku z prowadzonym wcześniej postępowaniem dyscyplinarnym przeciwko obwinionemu a kierowanie do niej przedmiotowych wiadomości było czynem wyjątkowo nagannym, noszącym znamiona „szykanowania” osoby powiązanej z pokrzywdzonym Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego K.(1) nazwiskiem oraz miejscem wykonywania działalności.

Uznając winę obwinionego w zakresie zarzucanych mu czynów Sąd, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] złotych.

Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.

Kara pieniężna w ocenie Sądu jest adekwatna i odpowiada czynowi którego dopuścił się obwiniony.

Na marginesie w zakresie postawy obwinionego w toku postępowania, zdawał się on działać w sposób pokazujący brak szacunku dla organów samorządu, m.in. ponawiając wnioski o wyłączenie wszystkich sędziów Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego (nie negując prawa do złożenia wniosku o wyłączenie sędziego lub sędziów w uzasadnionych przypadkach), zapraszając do udziału w postępowaniu wspierającą go publiczność (nie negując oczywiście prawa do udziału publiczności), a sposób jego działania w toku rozprawy, w tym powoływanie się na słowa Pisma Świętego iż „Bóg jest sędzią sprawiedliwym” czy teatralny gest wyjścia z sali wraz z publicznością pokazują na instrumentalne traktowanie sali rozpraw Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego jako swoistego „forum” dla teatralnego pokazania się w roli „szykanowanego” przez organy samorządu, co w istocie nie ma miejsca. Sąd w tym miejscu nie dokonuje oceny działań obwinionego w powyższym zakresie i szanuje prawo do wykorzystywania środków procesowych oraz argumentacji merytorycznej, jednakże okoliczność iż sam obwiniony teatralnie wyszedł w toku rozprawy żegnając się słowami „Szczęść Boże” nie przedstawiając swoich wyjaśnień w sprawie ani nie wykorzystując możliwości merytorycznych działań procesowych wskazywać może iż w istocie obwinionemu nie zależało na merytorycznym zajęciu stanowiska w sprawie podczas rozprawy a przy okazji wykorzystał postępowanie na sali sądowej Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego dla pokazania przybyłej z nim publiczności swojej „wyższości moralnej” i próby pokazania organów dyscyplinarnych w złym świetle. Podobne działanie nie służy budowaniu godności zawodu radcy prawnego ani nie jest przejawem szacunku dla organów samorządu radców prawnych.

O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
(WK)