Orzeczenie z dnia 17 grudnia 2018 r. Sygn. akt: D 93/18
Orzeczenie prawomocne.
WSD orzeczeniem z dnia 23 października 2019 r. sygn. WO-160/19
zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że za czyn opisany w punkcie 1 orzeczenia wymierza karę upomnienia; za czyn opisany w punkcie 2 orzeczenia wymierza karę nagany. Za czyny o których mowa w punkcie 1 i w punkcie 2 orzeczenia wymierza łączną karę nagany.

 

PRZEWODNICZĄCY:  r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:   r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Tomasz Iwańczuk
PROTOKOLANT:   Karolina Szymala

           

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu L., […], obwinionemu o to, że:

 

orzeka: 

 
[…] r. Ż.(1) (zwana dalej także „skarżącym” lub „pokrzywdzonym”) złożyła skargę na działanie radcy prawnego L. (zwanego dalej także „obwinionym”) w której wskazała że obwiniony reprezentował ją jako jej pełnomocnik w sprawie o podział majątku pomiędzy nią a jej byłym mężem Ż.(2) toczącej się przed Sądem Rejonowym w P. pod sygnaturą akt […].
 
Wskazała, iż kontakt z obwinionym był utrudniony – początkowo relacje układały się dobrze, jednakże później kontakt był coraz trudniejszy, o pewnych kwestiach obwiniony jej nie informował czy przekazywał informacje wprowadzające skarżącą w błąd, nie podejmował działań które skarżąca uznawała za ustalone z obwinionym, nie składał pism.
 
Wskazała, iż obwiniony na tydzień przed terminem rozprawy wypowiedział jej pełnomocnictwo nie podając żadnej przyczyny, przesyłając zawiadomienie na jej mail służbowy.
 
Podniosła iż po wypowiedzeniu pełnomocnictwa sama udała się do sądu przejrzeć akta i okazało się że wpływała korespondencja na którą obwiniony jako pełnomocnik nie odpowiadał ani nie informował jej o niej.
 
Skarżąca załączyła korespondencję mailową z obwinionym.
 
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o ukaranie obwinionego o to, że:

oraz czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych i wyżej powołanych przepisów KERP.

 
Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie w tym dowody z dokumentów wskazanych we wniosku o ukaranie, zeznania pokrzywdzonej.
 
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:
 
Obwiniony był pełnomocnikiem pokrzywdzonej w sprawie rozwodowej i współpraca w tym zakresie przebiegała bez problemów i zastrzeżeń ze strony pokrzywdzonej.
 
Po zakończeniu sprawy rozwodowej, obwiniony był pełnomocnikiem pokrzywdzonej w sprawie o podział majątku pomiędzy nią a jej byłym mężem Ż.(2) toczącej się przed Sądem Rejonowym w P. pod sygnaturą akt […].
 
W toku sprawy pokrzywdzona komunikowała się z obwinionym głównie mailowo. W toku sprawy o podział majątku dopytywała się o dalsze działania i działania do podjęcia. Obwiniony otrzymał jako pełnomocnik opinię biegłego dotyczącą wartości nieruchomości, o której nie poinformował pokrzywdzonej do dnia […] r. tj. kiedy przestał być zobowiązany do zastępowania pokrzywdzonej zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego (kpc). Pokrzywdzona ustalała z obwinionym że złoży wniosek o podział środków z II i III filaru, jednakże takiego wniosku nie złożył. Pomimo próśb mailowych pokrzywdzonej obwiniony nie informował jej dostatecznie o sprawie i wpływającej korespondencji – w szczególności w zakresie wpłynięcia opinii biegłego o której obwiniony długo nie informował pokrzywdzonej i jej nie przekazał do dnia […] r. tj. kiedy przestał być zobowiązany do zastępowania pokrzywdzonej zgodnie z kpc (zeznania pokrzywdzonej, korespondencja mailowa pomiędzy stronami).
 
W trakcie prowadzenia sprawy o podział majątku […] r. obwiniony bez ważnej przyczyny wypowiedział pokrzywdzonej pełnomocnictwo w prowadzonej sprawie udzielone […] r. przesyłając informację na adres służbowy pokrzywdzonej (mail od obwinionego do pokrzywdzonej k. […], […]). Uczynił to przed wyznaczonym na dzień […] r. terminem rozprawy. Pokrzywdzona była przekonana że obwiniony powinien działać dalej i reprezentować ją jeszcze na tym terminie rozprawy, miała problem ze znalezieniem nowego pełnomocnika i odzyskaniem dokumentów. Obwiniony do kolejnego terminu rozprawy który miał miejsce […] r. nie przekazał informacji do Sądu o wypowiedzeniu pełnomocnictwa i nie stawił się na tej rozprawie. Obwiniona oświadczyła więc do protokołu że ona odwołuje pełnomocnictwo obwinionemu i będzie dalej występowała w tej sprawie osobiście (zeznania pokrzywdzonej, protokół z rozprawy z […] r., k. […]-[…]).
 
Strony łączyła ustna umowa o świadczenie pomocy prawnej przez obwinionego obejmująca reprezentowanie pokrzywdzonej aż do zakończenia sprawy o podział majątku.
 
Obwiniony podnosił w rozmowie z pokrzywdzoną, że pozostało mu do rozliczenia z ustalonego wynagrodzenia tylko […] zł i on nie będzie pracował za takie pieniądze (zeznania pokrzywdzonej).
 
Obwiniony nie stawił się na rozprawę przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym pomimo prawidłowego wezwania.
 
Po przeprowadzeniu rozprawy, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinionego winnym zarzucanych mu czynów.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie, Sąd uznał iż obwiniony w G. w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. działając jako pełnomocnik Ż.(1) w sprawie o sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym w P. nie informował Ż.(1) o otrzymaniu opinii biegłego, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 44 ust. 1 KERP w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, w zw. z art. 94 kpc.
 
Zgodnie z art. 44 ust. 1 KERP, radca prawny, na żądanie klienta, obowiązany jest informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych.
 
Niewątpliwie, obwiniony jako ustanowiony pełnomocnik w przypadku otrzymania od Sądu opinii biegłego zawierającej wycenę nieruchomości (stanowiącej główny element majątku podlegającego podziałowi) w toku prowadzonej sprawy wraz z wyznaczeniem obwinionemu jako pełnomocnikowi 14-dniowego terminu na zajęcie stanowiska, winien był przekazać informację o tej opinii wraz z jej kopią pokrzywdzonej celem umożliwienia zajęcia stanowiska i przekazania uwag oraz ustalić z pokrzywdzoną treść pisma które powinien był złożyć jako pełnomocnik pokrzywdzonej zawierającego odniesienie się do treści opinii.
 
Art. 94 § 2 kpc stanowi, iż radca prawny, który wypowiedział pełnomocnictwo, obowiązany jest działać za stronę jeszcze przez dwa tygodnie, chyba że mocodawca zwolni go od tego obowiązku.
 
Po wypowiedzeniu pełnomocnictwa obwiniony powinien zgodnie z art. 94 kpc działać w imieniu pokrzywdzonej jeszcze przez 14 dni (w braku zwolnienia go z tego obowiązku przez pokrzywdzoną) i niezwłocznie przekazać dokumenty, w tym opinię biegłego aby umożliwić pokrzywdzonej zabezpieczenie jej interesów w toczącym się postępowaniu, czego obwiniony nie uczynił.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie, Sąd, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego uznał, że adekwatne i wystarczające dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary upomnienia.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest najbardziej adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego i uzasadniony okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
W zakresie czynu wskazanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie, Sąd uznał iż obwiniony w G. w dniu […] r. dokonał bez ważnej przyczyny wypowiedzenia pełnomocnictwa procesowego udzielonego mu przez Ż.(1) w dniu […] r. do sprawy o sygn. akt […] przed Sądem Rejonowym w P. nie informował Ż.(1) o otrzymaniu opinii biegłego, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6, art. 12 ust. 1 KERP w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Obwiniony wypowiedział pełnomocnictwo na koniec dnia […] r. przesyłając zawiadomienie na adres służbowy pokrzywdzonej, pomimo wyznaczonego terminu rozprawy oraz pomimo okoliczności iż ustalił z pokrzywdzoną że będzie ją reprezentował i prowadził sprawę o podział majątku aż do jej zakończenia. Nie podał przy tym żadnej ważnej przyczyny.
 
Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 KERP), a także sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania (art. 12 ust. 1 KERP).
 
Zgodnie z art. 22 ustawy o radcach prawnych radca prawny może odmówić udzielenia pomocy prawnej tylko z ważnych powodów, a wypowiadając pełnomocnictwo czy umowę zlecenia obowiązany jest wykonać wszystkie niezbędne czynności, aby okoliczność ta nie miała negatywnego wpływu na dalszy tok prowadzonych przez niego spraw.
 
W ocenie Sądu działanie obwinionego wyraźnie naruszało te przepisy.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie, Sąd, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary nagany.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest najbardziej adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego i uzasadniony okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
Trzeba podkreślić, że zawód radcy prawnego jest zawodem zaufania publicznego i radca prawny winien starannie świadczyć pomoc prawną, mając na uwadze godność zawodu, zaufanie klienta i uczciwość.
 
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
(WK)