Orzeczenie z dnia 17 czerwca 2019 r. Sygn. akt: D 5/19
opublikowano: 2020-11-10 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 17 czerwca 2019 r. Sygn. akt: D 5/19
WSD orzeczeniem WO-208/19 z dn. 09 stycznia 2020 r. utrzymało w mocy orzeczenie OSD.
Orzeczenie prawomocne.
WSD orzeczeniem WO-208/19 z dn. 09 stycznia 2020 r. utrzymało w mocy orzeczenie OSD.
Orzeczenie prawomocne.
przewodniczący: r. pr. Robert Karpiński
członkowie: r. pr. Agnieszka Świstak
r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
protokolant: Wioletta Kopka
członkowie: r. pr. Agnieszka Świstak
r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
protokolant: Wioletta Kopka
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu D., […], obwinionej o to, że:
nie wypełniła obowiązku doskonalenia zawodowego i uzyskała […] z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszyła obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (t. j. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego D., […], winną zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3 ustawy o radcach prawnych wymierza karę […] zł ([…] złotych);
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionej radcy prawnego D., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] zł ([…] złotych).
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia […] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (zwany dalej „Rzecznikiem”) wniósł o ukaranie radcy prawnego D. wpisanej na listę radców prawnych pod numerem […] (zwanej dalej „Obwinioną”) zarzucając popełnienie przewinienia dyscyplinarnego naruszającego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (zwanego dalej „KERP”) w związku z art. 7 § 1 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dnia 11 grudnia 2015 roku w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (zwanym dalej „Regulaminem Doskonalenia”) przez to, że nie wypełniła obowiązku doskonalenia zawodowego i uzyskała […] ([…]) z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku, czym naruszyła obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że Obwiniona uzyskała […] z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku k. […]-[…]). W toku rozprawy głównej Obwiniona powołała się na uczestnictwo w dwóch szkoleniach, których nie zgłosiła do właściwego Działu biura Izby. Niemniej jednak, sama Obwiniona wskazała, że nawet uwzględnienie dodatkowych szkoleń w wymiarze przez siebie postulowanym nie pozwoliłoby na zgromadzenie wymaganej liczby punktów szkoleniowych.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniona miała obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia w celu zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że Obwiniona obowiązku tego nie wykonała, w związku z czym nie wywiązała się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu wynika wprost z art. 61 ust. 2 KERP.
W związku z tym, zaniechanie Obwinionej w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
Wskazać w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący trzy lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku przez każdego radcę prawnego, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych tutejszej Izby, która obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionej miało charakter zawiniony. Do zawinienia w przedmiotowym zakresie przyznała się sama Obwiniona w toku postępowania przed Sądem.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że Obwinionej należy przypisać odpowiedzialność za delikt dyscyplinarny zarzucony przez Rzecznika.
W ocenie Sądu, adekwatną karą dyscyplinarną za tego typu naruszenie polegające na braku wypełnienia obowiązku dbania o rozwój zawodowy radcy prawnego poprzez kształcenie ustawiczne, a także nie stosowanie się do uchwał organów samorządu radców prawnych, jest kara pieniężna przewidziana przez ustawę o radcach prawnych. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionej. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne świadczenie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy, ale może spowodować szkodę po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu radcy prawnego.
W tym miejscu wskazać też należy, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionej, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza lekceważenie i marnotrawienie czynionych nakładów przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku.
W sprawie kosztów postępowania, Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.
(WK)
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że Obwiniona uzyskała […] z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku k. […]-[…]). W toku rozprawy głównej Obwiniona powołała się na uczestnictwo w dwóch szkoleniach, których nie zgłosiła do właściwego Działu biura Izby. Niemniej jednak, sama Obwiniona wskazała, że nawet uwzględnienie dodatkowych szkoleń w wymiarze przez siebie postulowanym nie pozwoliłoby na zgromadzenie wymaganej liczby punktów szkoleniowych.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniona miała obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia w celu zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że Obwiniona obowiązku tego nie wykonała, w związku z czym nie wywiązała się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu wynika wprost z art. 61 ust. 2 KERP.
W związku z tym, zaniechanie Obwinionej w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
Wskazać w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący trzy lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku przez każdego radcę prawnego, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych tutejszej Izby, która obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionej miało charakter zawiniony. Do zawinienia w przedmiotowym zakresie przyznała się sama Obwiniona w toku postępowania przed Sądem.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że Obwinionej należy przypisać odpowiedzialność za delikt dyscyplinarny zarzucony przez Rzecznika.
W ocenie Sądu, adekwatną karą dyscyplinarną za tego typu naruszenie polegające na braku wypełnienia obowiązku dbania o rozwój zawodowy radcy prawnego poprzez kształcenie ustawiczne, a także nie stosowanie się do uchwał organów samorządu radców prawnych, jest kara pieniężna przewidziana przez ustawę o radcach prawnych. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionej. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne świadczenie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy, ale może spowodować szkodę po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu radcy prawnego.
W tym miejscu wskazać też należy, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionej, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza lekceważenie i marnotrawienie czynionych nakładów przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku.
W sprawie kosztów postępowania, Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.
(WK)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
