Orzeczenie z dnia 16  stycznia 2017 r.,  Sygn. akt: D 74/2016
Orzeczenie prawomocne
 

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy  prawnemu J., […], obwinionemu o to, że:
pomimo wyznaczenia go pełnomocnikiem z urzędu Pana S. w sprawie zawisłej przed Sądem Rejonowym dla m. st. W., […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt […], nie stawił się na rozprawę wyznaczoną na dzień […] r., nie kontaktował się z wymienionym klientem ani też nie zaznajomił się z aktami przedmiotowego postępowania, tj. o czyn określony w art. 6 w związku z art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233).
 

Uzasadnienie
 

W dniu […] r. do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., o ukaranie radcy prawnego J. – numer wpisu […] (Obwiniony), wobec którego w dniu […] r. wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów, że pomimo wyznaczenia Go pełnomocnikiem z urzędu S. w sprawie zawisłej przed Sądem Rejonowym dla W., […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt […], nie stawił się na rozprawę wyznaczoną na dzień […] r., nie kontaktował się z wymienionym klientem ani też nie zaznajomił się z aktami przedmiotowego postępowania, tj. o czyn określony w art. 6 w związku z art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233).
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Obwiniony został wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu Pana S. w sprawie zawisłej przed Sądem Rejonowym dla W., […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt […].
(k. […],  […],  […])
Pismem z dnia […] r. Sąd Rejonowy dla W., […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, zawiadomił Okręgową Izbę Radców Prawnych w W., że Obwiniony będąc pełnomocnikiem z urzędu wyznaczonym do reprezentowania powoda S., nie stawił się na rozprawę w dniu […] r. – pierwszą po wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu, nie skontaktował się z powodem, ani też, jak wynika z akt sprawy, nie zaznajomił się z aktami sprawy. (k. […])
Pismami z dnia […] r., […] r. i z  r. odpowiednio Wicedziekana Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., Obwiniony został wezwany do złożenia wyjaśnień w związku z niewywiązaniem się z obowiązków pełnomocnika z urzędu. (k. […], […], […])
Z akt sprawy wynika, że co najmniej 2 ww. pisma zostały skutecznie odebrane: odpowiednio pismo z dnia […] r. w dniu […] r. (k. […]) oraz pismo z dnia […] r. w dniu […] r. (k. […]) Obwiniony nie złożył wyjaśnień w sprawie.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje.
Sąd nie znajdując podstaw do kwestionowania, dał wiarę wszystkim dokumentom dopuszczonym jako dowód w sprawie. Sąd przyjął, że w ramach przeprowadzonego w sprawie postępowania zostały zbadane wszystkie okoliczności warunkujące prawidłową ocenę przesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionego.
W ocenie Sądu okoliczności stanu faktycznego niniejszej sprawy nie budzą żadnych wątpliwości. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza fakt, że Obwiniony dopuścił się zarzucanych mu we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego czynów naruszenia art. 6 w zw. z art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Zgodnie z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. W świetle art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania.
Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pomimo wyznaczenia Obwinionego pełnomocnikiem z urzędu Pana S. w sprawie zawisłej przed Sądem Rejonowym dla W., […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt […], Obwiniony nie stawił się na rozprawę wyznaczoną na dzień […] r., nie kontaktował się z klientem ani też nie zaznajomił się z aktami przedmiotowego postępowania. Zachowanie takie sprzeniewierza się w sposób oczywisty podstawowym zasadom wykonywania zawodu oraz wartościom i obowiązkom etycznym radcy prawnego, w szczególności wynikającej z ww. przepisów Kodeksu Etyki Radcy Prawnego zasadzie rzetelności oraz uczciwości rozumianej jako sumienność, staranność i skrupulatność w wywiązywaniu się z obowiązków zawodowych.
Sąd uznał zawiniony charakter popełnionych przewinień dyscyplinarnych w zakresie objętym zarzutami wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że adekwatne dla osiągnięcia celów postępowania dyscyplinarnego będzie wymierzenie kary pieniężnej za ww. przewinienia, a wymierzona kara powinna zapobiec naruszaniu przez Obwinionego zasad etyki radcy prawnego w przyszłości.
O kosztach postepowania dyscyplinarnego Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 70 ⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(BU)