Orzeczenie z dnia 16 czerwca 2021 r., Sygn. akt: D 17/21
Orzeczenie jest prawomocne.
           

PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
CZŁONKOWIE:           r. pr. Gerard Madejski
r. pr. Radosław Radosławski
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na

 

 

 

 
W dniu […] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., M., zwany dalej „Rzecznikiem Dyscyplinarnym”, złożyły do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniosek o ukaranie i wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu K., wpisanemu na listę radców prawnych pod numerem […], zwanego dalej „Obwinionym”, o to, że:

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalił następujące istotne okoliczności faktyczne sprawy.
 
Pismem z dnia […] roku adwokat S. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego przez Obwinionego. Wskazała, że Obwiniony, będąc pełnomocnikiem P. Sp. z o.o. w sprawie z powództwa Z. toczącej się przed Sądem Rejonowym dla W. […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt […]), w odpowiedzi na pozew z dnia […] roku i w złożonej propozycji ugodowej, w odniesieniu do pełnomocnika adwokata R., wskazał: „W ten sposób poprzez preparowanie postępowania dowodowego pełnomocnik pozwanej usiłuje nieudolnie wywieść, iż wypowiedzenie umowy o pracę było pozbawione podstaw faktycznych skoro nie ogłoszono upadłości lub likwidacji pozwanej (…) To takie skundle… obyczajów (art. 3 k.p.c.) niegodne profesjonalnego pełnomocnika. Sąd roztrząsa dowody zbyteczne dla postępowania na nieistniejące i nie podnoszone prze strony procesu, okoliczności faktyczne i prawne w tym przede wszystkim pozwaną.”.
 
Zawiadamiająca podniosła także, że przedstawiona przez Obwinionego propozycja ugodowa, polegająca na wycofaniu przez Z. pozwu o przywrócenie do pracy, ewentualnie zasądzenie odszkodowania i zrzeknięcia się jakichkolwiek roszczeń, w zamian za co K. Sp. z o.o. w restrukturyzacji, w której Z. była zatrudniona oraz w której to Obwiniony był Prezesem Zarządu, nie rozwiąże z nią stosunku pracy z uwagi na utratę zaufania – stanowi groźbę utraty drugiej pracy a nie propozycję ugodową.
 
Ponadto wspomniana odpowiedź na pozew dnia […] roku została przesłana przez Obwinionego do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
 
Pismem z dnia […] roku Obwiniony na skutek wezwania do złożenia pisemnych wyjaśnień podtrzymał swoje stanowisko w zakresie oceny czynności procesowych adwokata R. Natomiast złożona Z. propozycja ugodowa miała ją skłonić do refleksji i wycofać się do przedsięwziętego – w ocenie Obwinionego – czynu niegodnego, jakim było złożenie powództwa. Ponadto w dniu […] roku Obwiniony wskazał, że przedstawione zarzuty w sensie werbalnym zrozumiał, jednak nie przyznał się do winy, albowiem w jego ocenie czynów tych nie popełnił.
 
Na skutek doręczonego Obwinionemu wniosku o ukaranie z dnia […] roku, Obwiniony złożył wyjaśnienia w zakresie, których wskazał, że Z. nie złożyła zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego i jest jej przykro z powodu toczącego się postępowania dyscyplinarnego. Ponadto Obwiniony wskazał, że Sąd Rejonowy dla W. […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił powództwo w sprawie, która toczyła się pod sygn. akt […]. W ocenie Obwinionego powyższe wskazuje na brak podstaw do wniesienia oskarżenia dyscyplinarnego. W przypadku kontynuowania postępowania wniósł o przesłuchanie Z.
 
Na rozprawie w dniu […] roku przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych Obwiniony nie stawił się, w jego imieniu stawił się obrońca radca prawny B.
 
Sąd po rozpoznaniu na rozprawie sprawy przeciwko radcy prawnemu K. wydał orzeczenie, w którym uznał radcę prawnego K., […], winnym zarzucanych wnioskiem o ukaranie czynów, wymierzając mu za czyn zarzucany mu w punkcie 1 wniosku o ukaranie karę nagany, za czyn zarzucany mu w punkcie 2 wniosku o ukaranie karę nagany, w związku z czym orzeczono karę łączną karę nagany. Ponadto Sąd zasądził od Obwinionego na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] złotych.
 
Sąd zważył, co następuje:
 
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. takie zachowanie radcy prawnego jest niedopuszczalne i naganne.
 
W pierwszej kolejności należy mieć na uwadze, że KERP zobowiązuje radcę prawnego do wykonywania czynności zawodowych rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Ma to szczególne znaczenie w świetle tego, iż zawód radcy prawnego to zawód zaufania publicznego, dlatego też na osoby wykonujące ten zawód zostały nałożone szczególne obowiązki świadczące o profesjonalnym charakterze zawodu.
 
Jednym ze wspomnianych obowiązków jest korzystanie – przy wykonywaniu czynności zawodowych – z wolności słowa, w szczególnie wyznaczonych granicach, określonych przepisami prawa i rzeczową potrzebą. Wszelkie wystąpienia osób wykonujących zawód radcy prawnego powinny cechować się umiarem i taktem. Co więcej, osoby te powinny zważać, aby ich zachowanie nie naruszyło powagi sądu, urzędu lub innych instytucji, przed którymi występuje, a także, by ich wystąpienia nie naruszały godności osób uczestniczących w postępowaniu.
 
Mając powyższe na uwadze, odnosząc się do zarzucanego Obwinionemu czynu z punktu 1 wniosku o ukaranie, skonstatować należy, iż zachowanie Obwinionego istotnie naruszyło postanowienia KERP. Nie dość, że Obwiniony zarzucił pełnomocnikowi strony przeciwnej „preparowanie postępowania dowodowego” nie dysponując przy tym żadnym materiałem dowodowym, to dodatkowo sposób w jaki Obwiniony formułował swoje wypowiedzi stanowił znaczne przekroczenie granic wolności pisma. Używane przez Obwinionego słownictwo typu „skundlenie obyczajów” świadczy o lekceważeniu zasad zawodowych, albowiem takiego zachowania Obwinionego nie sposób uznać jako umiarkowanego i taktownego.
 
Ponadto, w ocenie Sądu sposób w jaki zachował się Obwiniony nie tylko naruszył godność pełnomocnika strony przeciwnej, lecz również uderzył w powagę Sądu Rejonowego dla W., […] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
 
Sąd nie podzielił stanowiska Obwinionego, że przyjęta taktyka procesowa pełnomocnika Z., czy rzekome naruszanie obyczajów uprawniało go do stosowania twierdzeń nietaktownych, a wręcz obraźliwych.
 
Złożoną Z. przez Obwinionego propozycję nie sposób natomiast uznać za propozycję ugodową. Oferta ta de facto stanowiła szantaż. Obwiniony wiedział, że Z. straciła już jedno zatrudnienie, liczył, że sugerując utratą kolejnego zatrudnienia ta wycofa się z dochodzenia swych praw z uwagi na swój wiek i w obawie o trudności w znalezieniu kolejnego zatrudnienia.
 
Ponadto, jeżeli Obwiniony miał wątpliwość co do autentyczności składanych dowodów przez pełnomocnika adwokata R., mógł w celu wyjaśnienia swoich wątpliwości złożyć odpowiednie zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, a nie w piśmie procesowym do sądu powszechnego zarzucać profesjonaliście „preparowanie postępowania dowodowego”. Obwiniony nie powinien też oceniać pracy merytorycznej innego profesjonalnego pełnomocnika i dyskredytować go w oczach sądu i jego klienta. Takie zachowanie radcy prawnego jest naganne i nie powinno być akceptowane. Negatywnie wpływa na ocenę profesjonalizmu radcy prawnego, który takie stanowisko, bez umiaru i taktu, prezentuje publicznie, a dodatkowo podtrzymuje je w wyjaśnieniach składanych do Rzecznika Dyscyplinarnego i do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W.
 
Natomiast odnosząc się do zarzucanego Obwinionemu czynu w punkcie 2 wniosku o ukaranie wskazać należy, iż z uwagi na charakter wykonywanego zawodu radcy prawnego tajemnica zawodowa stanowi istotną ochronę interesów klientów, zatem wszelkie naruszenia powinny być surowo oceniane. Każdy radca prawny zobowiązany jest zachować w tajemnicy informacje jakie zostały ujawnione mu przez klienta bądź uzyskane w inny sposób w związku z wykonywaniem przez niego jakichkolwiek czynności zawodowych. Obowiązek ten istnieje niezależnie od źródła tych informacji oraz formy i sposobu ich utrwalenia.
 
Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż obowiązek zachowania tajemnicy ma jednak znaczenie szersze, wykraczające nawet poza stosunek zachodzący pomiędzy radcą, a klientem. Niezaprzeczalnie prawidłowe wykonywanie zawodu radcy prawnego leży w interesie nie tylko klientów, ale i samorządu radcowskiego oraz wymiaru sprawiedliwości. Każdorazowe naruszenie tajemnicy zawodowej uderza w dobre imię radcy prawnego powodując jednocześnie utratę zaufania do profesjonalnych pełnomocników.
 
Obwiniony przesyłając odpis odpowiedzi na pozew z dnia […] roku do Okręgowej Rady Adwokatów w W. naruszył obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, tym samym w sposób świadomy naruszył obowiązek zachowania tajemnicy określony w ustawie o radcach prawnych oraz w KERP. Bez wątpienia nie przestrzeganie przez radcę prawnego obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej oznacza zawinione i nienależyte wykonywania zawodu.
 
Mając powyższe na uwadze Sąd podziela zdanie Rzecznika Dyscyplinarnego, że takie działanie radcy prawnego stoi w oczywistej sprzeczności z art. 6, art. 15, art. 38 ust 1 i 5 oraz art. 48 KERP i tym samym stanowi przewinienie dyscyplinarne, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm. („Ustawa o radcach prawnych”)
 
Stosując art.  64 ust. 1 Ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którym radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych, Sąd postanowił wymierzyć Obwinionemu za czyn zarzucany mu w punkcie 1 wniosku o ukaranie przewidzianą w art. 65 ust. 1 pkt 2 Ustawy o radcach prawnych karę nagany, za czyn zarzucany mu w punkcie 2 wniosku o ukaranie przewidzianą w art. 65 ust. 1 pkt 2 Ustawy o radcach prawnych karę nagany. Natomiast na podstawie art. 65¹ ust. 1 Ustawy o radcach prawnych orzeczono karę łączną karę nagany.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70⁶ ust. 1 i 2 Ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił charakter sprawy i związany z tym nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, ustalając koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu zaangażowania.
 
Mając na uwadze powyższe, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. orzekł jak w sentencji orzeczenia.
 
E.R.