Orzeczenie z dnia 15 września 2020 r. Sygn. akt: D 227/19
Orzeczenie jest prawomocne.
 

PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Andrzej Szmigiel
r. pr. Krzysztof Jacek Woś
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu K., ([…]), obwinionej o to, że:
1. w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. pomimo żądań klienta Wspólnoty K. w W. nie poinformowała klienta o przebiegu prowadzonych spraw, tj. naruszenia art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r., w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 z późn.z zm.).
2. w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. zaniechała kontaktu telefonicznego z klientem Wspólnotą K. w W. oraz nie odpowiadała na kierowaną do niej przez klienta korespondencję listowną i elektroniczną, tj. naruszenia art. 6, art. 8 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r., w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 z późn. zm.).
 

 

 

 
Przedstawiciele Wspólnoty K. w W. (zwana dalej także „Wspólnotą”, „skarżącym” lub „pokrzywdzonym”) złożyli zawiadomienie do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. („OIRP”) dotyczące postępowania radcy prawnego K. (zwanej dalej także „obwinioną”).
 
[…] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wszczął dochodzenie w sprawie (k. […]).
 
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o ukaranie obwinionej (k. […] i n.) o to, że:
1. w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. pomimo żądań klienta Wspólnoty K. w W. nie poinformowała klienta o przebiegu spraw, tj. naruszenia art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. („Kodeks Etyki”) w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych („ustawa o radcach prawnych”);
2. w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. zaniechała kontaktu telefonicznego z klientem Wspólnotą K. w W. oraz nie odpowiadała na kierowaną do niej przez klienta korespondencję listowną i elektroniczną, tj. naruszenia art. 6, art. 8 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych;
 
Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie w tym dowody z dokumentów wskazanych we wniosku o ukaranie.
 
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:
 
Wspólnota miała zawartą umowę dotyczącą świadczenia pomocy prawnej z kancelarią radcy prawnego dr O. (emaile k. […] – […], zeznania świadków k. […] – […]).
 
W […] r. w związku z zawieszeniem działalności przez radcę prawnego dr O. prowadzenie spraw Wspólnoty przejęła obwiniona (emaile k. […] – […], zeznania świadków k. […]). Było to około […] spraw sądowych. Wspólnota udzieliła obwinionej pełnomocnictw do prowadzenia spraw.
 
Od […] r. do […] r. obwiniona pomimo wielokrotnych żądań Wspólnoty nie informowała o przebiegu spraw a także zaniechała kontaktu telefonicznego ze Wspólnotą oraz nie odpowiadała na kierowaną do niej przez klienta korespondencję listowną i elektroniczną (emaile i korespondencja k. […] – […], zeznania świadków k. […] – […]).
 
Przedstawiciele Wspólnoty – Pani Ż. i S. wielokrotnie próbowały skontaktować się z obwinioną bezpośrednio jak i z pomocą administratora, w tym specjalnie odwiedzając Uczelnię Ł. gdzie obwiniona była wykładowcą (zeznania świadków k. […] – […]).
 
Brak kontaktu ze strony obwinionej zmusił przedstawicieli Wspólnoty do skierowania sprawy do Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., co zresztą zapowiedzieli obwinionej i ją o tym poinformowali mailem z […] r. (mail k. […]) prosząc ponownie o kontakt i wyznaczając parę terminów spotkań i prosząc o przekazanie dokumentacji spraw.
 
Nawet takie wezwanie nie odniosło jednak efektu i reakcji ze strony obwinionej. Wspólnota złożyła skargę do Rzecznika Dyscyplinarnego bo nie miała jak inaczej dowiedzieć się od obwinionej o statusie spraw (zeznania świadków k. […]).
 
Aby dowiedzieć się o statusie spraw Wspólnota musiała zaangażować inną kancelarię prawną; obwiniona nie zwróciła Wspólnocie dokumentów spraw pomimo wezwań; niektóre sprawy trzeba było w związku z zaniechaniami obwinionej prowadzić od początki (zeznania świadków k. […]).
 
Obwiniona nie stawiła się na rozprawę przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym pomimo prawidłowego wezwania.
 
Po przeprowadzeniu rozprawy, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinioną winną zarzucanych jej we wniosku o ukaranie czynów.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinioną winną tego, że w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. pomimo żądań Wspólnoty K. w W. nie poinformowała jej o przebiegu tych spraw.
 
Pomimo przyjęcia do prowadzenia szeregu spraw pokrzywdzonej Wspólnoty i przyjęcia pełnomocnictw do ich prowadzenia, od […] r. do […] r. obwiniona pomimo wielokrotnych żądań Wspólnoty nie informowała o przebiegu spraw. Przedstawiciele Wspólnoty – Pani Ż. i S. wielokrotnie próbowały skontaktować się z obwinioną bezpośrednio jak i z pomocą administratora, w tym specjalnie odwiedzając Uczelnię Ł. gdzie obwiniona była wykładowcą. Przedstawiciele Wspólnoty zapowiadali obwinionej, że w związku z brakiem kontaktu i informowania o przebiegu spraw zmuszeni będą do skierowania sprawy do Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. - nawet takie wezwanie nie odniosło jednak efektu i reakcji ze strony obwinionej w związku z czym Wspólnota złożyła skargę do Rzecznika Dyscyplinarnego bo nie miała jak inaczej dowiedzieć się od obwinionej o statusie spraw. Musiała także zaangażować inną kancelarię prawną aby dowiedzieć się o statusie spraw co pociągało za sobą dodatkowy czas, zaangażowanie członków zarządu Wspólnoty oraz koszty.
 
Sąd uznał iż te działania i zaniechania naruszały art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Radca prawny obowiązany jest informować klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku, a w szczególności o skutkach podejmowanych czynności procesowych (art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki). Radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych (art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych). W ocenie Sądu działania i zaniechania obwinionej wyraźnie naruszały te przepisy.
 
Uznając winę obwinionej w powyższym zakresie Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionej na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych kary pieniężnej w wysokości […] złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia obwinionej a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy – w tym okolicznością, iż obwiniona reprezentowała pokrzywdzoną Wspólnotę w sprawach majątkowych.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionej.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinioną winną tego, że w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. zaniechała kontaktu telefonicznego z klientem Wspólnotą K. w W. oraz nie odpowiadała na kierowaną do niej przez klienta korespondencję listowną i elektroniczną.
 
Pomimo przyjęcia do prowadzenia szeregu spraw pokrzywdzonej Wspólnoty i przyjęcia pełnomocnictw do ich prowadzenia, od […] r. do […] r. obwiniona zaniechała kontaktu telefonicznego ze Wspólnotą oraz nie odpowiadała na kierowaną do niej przez klienta korespondencję listowną i elektroniczną. Przedstawiciele Wspólnoty – Pani Ż. i S. wielokrotnie próbowały skontaktować się z obwinioną bezpośrednio jak i z pomocą administratora, w tym specjalnie odwiedzając Uczelnię Ł. gdzie obwiniona była wykładowcą. Przedstawiciele Wspólnoty zapowiadali obwinionej, że w związku z brakiem kontaktu i informowania o przebiegu spraw zmuszeni będą do skierowania sprawy do Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. - nawet takie wezwanie nie odniosło jednak efektu i reakcji ze strony obwinionej w związku z czym Wspólnota złożyła skargę do Rzecznika Dyscyplinarnego bo nie miała jak inaczej dowiedzieć się od obwinionej o statusie spraw. Musiała także zaangażować inną kancelarię prawną aby dowiedzieć się o statusie spraw co pociągało za sobą dodatkowy czas, zaangażowanie członków zarządu Wspólnoty oraz koszty.
 
Sąd uznał iż te działania i zaniechania naruszały tj. naruszenia art. 6, art. 8 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych (art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych).
 
Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 Kodeksu Etyki), a także sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania (art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki). Zgodnie z Art. 8 Kodeksu Etyki radca prawny, świadcząc klientowi pomoc prawną ma postępować lojalnie i kierować się dobrem klienta w celu ochrony jego praw.
 
W ocenie Sądu działania i zaniechania obwinionej wyraźnie naruszały te przepisy.
 
Uznając winę obwinionej w powyższym zakresie Sąd, uznał, że adekwatne i konieczne dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionej na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest adekwatny do charakteru przewinienia obwinionej a jej wysokość jest uzasadniona okolicznościami sprawy – w tym okolicznością, iż obwiniona reprezentowała pokrzywdzoną Wspólnotę w sprawach majątkowych.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionej.
 
Trzeba podkreślić, że zawód radcy prawnego jest zawodem zaufania publicznego i radca prawny winien starannie świadczyć pomoc prawną, mając na uwadze godność zawodu, zaufanie klienta i uczciwość.
 
Na podstawie art. 65¹ ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1 – 2 orzeczenia Sąd połączył orzekając jako karę łączną karę pieniężną w wysokości […] złotych. Kara łączna w ocenie Sądu jest ustalona w adekwatnej wysokości.
 
Obok kary pieniężnej, na podstawie art. 65 ust. 2a Sąd orzekł zakaz wykonywania przez obwinioną patronatu na czas […] lat. W ocenie Sądu obwiniona nie powinna sprawować patronatu nad aplikantami, którzy pod opieką patrona muszą przyswoić zasady wykonywania zawodu radcy prawnego w zgodzie z przepisami i Kodeksem Etyki. W ocenie Sądu ten okres powinien pozwolić obwinionej na zrozumienie jej czynów i przyswojenie zasad wykonywania zawodu w sposób pozwalający w przyszłości na prawidłowe sprawowanie patronatu.
 
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
E.R.