Orzeczenie z dnia 14 maja 2021 r., Sygn. akt: D 66 /20
opublikowano: 2021-10-20 przez: Więckowska Milena
Orzeczenie z dnia 14 maja 2021 r., Sygn. akt: D 66 /20
Orzeczenie jest prawomocne.
Orzeczenie jest prawomocne.
PRZEWODNICZĄCY: r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE: r. pr. Anna Żołyniak - Piętka
r. pr. Tomasz Nawrot
PROTOKOLANT: Ewelina Raczko
CZŁONKOWIE: r. pr. Anna Żołyniak - Piętka
r. pr. Tomasz Nawrot
PROTOKOLANT: Ewelina Raczko
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniach […] r. i […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu C., […], obwinionej o to, że:
- w bliżej nie określonym okresie co najmniej od dnia […] roku do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (tj. […] r.), nienależycie świadczyła pomoc prawną w sprawach powierzonych jej przez klienta - Pana R. (w tym sprawie o sygnaturze […] prowadzonej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym), poprzez nieprzekazywanie informacji o prowadzonym postępowaniu, unikaniu kontaktu z klientem, co stanowi naruszenie z art. 6 w zw. z art. 12 ust. 1 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
- w okresie od dnia […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (tj. […] r.), nie współdziałała z Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego w sprawie […] tj. nie dokonywała odbioru korespondencji kierowanej na adres podany przez radcę prawnego, jako adres dla doręczeń, która to korespondencja wystosowana została dnia […] r., zwrócona […] r. (skutek doręczenia wobec dwukrotnej awizacji dnia […] r.), kolejna wysłana dnia […] r., zwrócona […] r. (skutek doręczenia wobec dwukrotnej awizacji dnia […] r.) oraz dnia […] r., zwrócona dnia […] r. (skutek doręczenia wobec dwukrotnej awizacji dnia […] r.), co stanowi naruszenie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
- w okresie od dnia […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (tj. […] r.) nie wywiązała się z obowiązku złożenia w terminie 14 dni pisemnych wyjaśnień w niniejszej sprawie pomimo dwukrotnego awizowania korespondencji (podwójne awizowanie pisma wywołuje skutek równoznaczny z jego doręczeniem z dniem […] r.) tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 62 ust. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
- nie stawiła się na wezwanie zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w Biurze Rzecznika Dyscyplinarnego w W. w dniu […] r. oraz w dniu […] r. w celu ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchania w charakterze obwinionej i nie usprawiedliwiła swojego niestawiennictwa w niniejszej sprawie, co stanowi naruszenie art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego C., […], winną zarzucanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie czynu, przyjmując, że czyn ten został popełniony w okresie od […] r. do dnia orzekania, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 6 w zw. z art. 12 ust. 1 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w kwocie […] zł ( […] złotych );
- Uznaje radcę prawnego C., […], winną zarzucanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego C., […], winną zarzucanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Uznaje radcę prawnego C., […], winną zarzucanego w punkcie 4 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1) ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia;
- Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w pkt II – IV łączy w ten sposób, że orzeka jako karę łączną karę upomnienia.;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego C., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] zł ([…] złotych).
Uzasadnienie
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: „Rzecznik”) wniósł do tutejszego Sądu w dniu […] r., wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. C. (dalej: „Obwiniona”), wpisanej na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionej, że:
- w bliżej nie określonym okresie co najmniej od dnia […] roku do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (tj. […] r.), nienależycie świadczyła pomoc prawną w sprawach powierzonych jej przez klienta - Pana R. (w tym sprawie o sygnaturze […] prowadzonej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnych), poprzez nieprzekazywanie informacji o prowadzonym postępowaniu, unikaniu kontaktu z klientem, co stanowi naruszenie z art. 6 w zw. z art. 12 ust. 1 oraz art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
- w okresie od dnia […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (tj. […] r.), nie współdziałała z Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego w sprawie […] tj. nie dokonywała odbioru korespondencji kierowanej na adres podany przez radcę prawnego, jako adres dla doręczeń, która to korespondencja wystosowana została dnia […] r., zwrócona […] r. (skutek doręczenia wobec dwukrotnej awizacji dnia […] r.), kolejna wysłana dnia […] r., zwrócona […] r. (skutek doręczenia wobec dwukrotnej awizacji dnia […] r.) oraz dnia […] r., zwrócona dnia […] r. (skutek doręczenia wobec dwukrotnej awizacji dnia […] r.), co stanowi naruszenie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 62 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
- w okresie od dnia […] r. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (tj. […] r.) nie wywiązała się z obowiązku złożenia w terminie 14 dni pisemnych wyjaśnień w niniejszej sprawie pomimo dwukrotnego awizowania korespondencji (podwójne awizowanie pisma wywołuje skutek równoznaczny z jego doręczeniem z dniem […] r.) tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 62 ust. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych;
- nie stawiła się na wezwanie zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w Biurze Rzecznika Dyscyplinarnego w W. w dniu […] r. oraz w dniu […] r. w celu ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchania w charakterze obwinionej i nie usprawiedliwiła swojego niestawiennictwa w niniejszej sprawie, co stanowi naruszenie art. 62 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, przyjętego uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Obwiniona nie wniosła odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
Obwiniona nie stawiła się na rozprawie głównej w dniu […] r. W wiadomości e-mail wysłanej do Sądu […] r. o godz. […] (k. […]) Obwiniona poinformowała o konieczności pozostania w izolacji domowej ze względu na zdiagnozowanie zakażenia wirusem SARS-CoV-2 (Covid 19) wnosząc o przeprowadzenie postepowania bez jej udziału i umorzenie postępowania, ewentualnie o odroczenie rozprawy. Ponadto, Obwiniona wskazała na poważne problemy zdrowotne związane z przebiegiem ciąży. Mając na uwadze przedstawione przez Obwinioną okoliczności, Sąd postanowił odroczyć rozprawę do dnia […] r. Obwiniona nie stawiła się na rozprawie w dacie wskazanej w zdaniu poprzedzającym, nie odebrała przesyłki z wezwaniem do stawiennictwa na rozprawie. W tej sytuacji, Sąd prowadził postępowanie działając w oparciu o regulację zawartą w art. 8 ust. 3 zd. 2 w zw. z 683 ustawy o radcach prawnych (k. […]).
Po rozpoznaniu sprawy, Sąd uznał Obwinioną winną czynów zarzuconych we wniosku o ukaranie zmieniając opis czynu z pkt. 1 wniosku poprzez przyjęcie, że czyn ten został popełniony w okresie od […] r. do dnia orzekania.
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
W nieustalonej dacie, Obwiniona podjęła reprezentowanie R. (dalej: „Pokrzywdzony”) w sprawie prowadzonej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. za sygn. akt […]. W tej sprawie, Obwiniona wykonywała czynności zawodowe działając w zastępstwie Pokrzywdzonego. W nieustalonym dniu zapadł wyrok, od którego Pokrzywdzony nie chciał wnosić środka odwoławczego. Pokrzywdzony nie zapoznał się z treścią uzasadnienia wyroku z powodu braku kontaktu z Obwinioną od […] r. (k. […] oraz zeznania Pokrzywdzonego na k. […]).
W […] r., Pokrzywdzony spotkał się z Obwinioną w biurze przy ul. Z. w W. W trakcie spotkania, Pokrzywdzony przekazał Obwinionej dokumenty dotyczące spraw z M. oraz P. S.A., a także dokument pełnomocnictwa, który nie wskazywał konkretnie spraw, w których Obwiniona miała reprezentować Pokrzywdzonego. W tym zakresie, dokument pełnomocnictwa miał zostać uzupełniony przez Obwinioną. Strony nie zawarły umowy o świadczenie pomocy prawnej, w formie pisemnej. Wysokość wynagrodzenia miała zostać ustalona po zapoznaniu się ze sprawami przez Obwinioną. Przebieg spotkania utwierdził Pokrzywdzonego w przekonaniu, że Obwiniona jest w stanie zająć się powierzonymi sprawami w sposób należyty. Obwiniona poinformowała Pokrzywdzonego, że zna się na kwestiach technicznych. Powierzone jej sprawy dotyczyły kwestii przyłącza kanalizacyjnego do budynku oraz inwestycji, która miała zostać przeprowadzona przez P. S.A. przez nieruchomość Pokrzywdzonego.
Strony więcej się nie spotkały. Pokrzywdzony usiłował wielokrotnie skontaktować się z Obwinioną pisemnie, telefonicznie oraz za pomocą wiadomości sms. Ponadto, Pokrzywdzony udał się trzykrotnie do miejsca zamieszkania Obwinionej w W. przy ul. M., gdzie pozostawił pisemną prośbę o kontakt nieznajomej osobie, która otworzyła drzwi mieszkania. Podobnie, Pokrzywdzony pozostawił wiadomość w skrzynce pocztowej biura Obwinionej w W. przy ul. Z. Pomimo tych prób, Pokrzywdzonemu nie udało się nawiązać kontaktu z Obwinioną. Jedyną informacją zwrotną, jaką otrzymał, były następujące wiadomości sms: wiadomość, w której Obwiniona przeprasza i zapewnia, że odezwie się do Pokrzywdzonego (z nieustalonej daty), wiadomość informująca o dwumiesięcznym pobycie w szpitalu z ponownym zapewnieniem nawiązania kontaktu (z […] r.) oraz wiadomość z życzeniami noworocznymi z […] r. (k. […], zeznania Pokrzywdzonego na k. […] oraz wydruki wiadomości e-mail złożone do akt sprawy na rozprawie w dniu […] r.).
Obwiniona prowadziła aktywność zawodową w roku […] i […], o czym świadczą następujące okoliczności:
- pismem z dnia […] r., W.(1) poinformowało o wyborze oferty Obwinionej do realizacji przedmiotu zamówienia – prowadzenia konsultacji prawnych dla pełnoletnich wychowanków pieczy zastępczej w P.(k. […]),
- Obwiniona zamieściła ogłoszenie, którym poszukuje aplikanta radcowskiego do współpracy, na portalu f. (wydruk ze strony www.[...].com z dnia […] r. złożony do akt sprawy na rozprawie w dniu […] r.).
Obwiniona nie odebrała przesyłek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego zawierających: wezwanie do złożenia wyjaśnień, z dnia […] r. (k. […]), wezwanie do stawiennictwa celem przesłuchania, z dnia […] r. (k. […]), wezwanie do stawiennictwa celem przesłuchania, z dnia […] r. (k. […]) oraz postanowienie o przedstawieniu zarzutów z dnia […] r. wraz z zawiadomieniem o możliwości końcowego zapoznania się z materiałami postępowania (k. […]).
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Dowody z dokumentów, które nie zostały w powołane akapitach poprzedzających, potwierdzają okoliczności objęte ustaleniami Sądu bądź są pozbawione doniosłości dla sprawy.
Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom, z których przeprowadził dowód, ponieważ nie znalazł podstawy dla ich kwestionowania.
Sąd oparł się również i dał wiarę zeznaniom złożonym przez Pokrzywdzonego, które były zgodne z treścią dowodów z dokumentów. Zeznania Pokrzywdzonego były wewnętrznie spójne i logiczne, zostały złożone w sposób spontaniczny. Jedynie w zakresie liczby wiadomości sms otrzymanych od Obwinionej, zeznania złożone przez Pokrzywdzonego nie korespondowały z treścią dokumentów w postaci wydruku tychże wiadomości na k. […] i […]. Powyższa niespójność polegała na pominięciu przez Pokrzywdzonego dwóch wiadomości zwartych na powołanych wyżej kartach. Jednakże, okoliczność ta nie mogła podważyć wiarygodności zeznań Pokrzywdzonego. Pominięte widomości nie zawierały przekazu informacyjnego, jakiego Pokrzywdzony oczekiwał od Obwinionej, były lakoniczne. Ponadto, należało mieć na uwadze upływ czasu, który mógł zatrzeć w pamięci Pokrzywdzonego dwie, krótkie wiadomości sms.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniona dopuściła się czynów sprzecznych z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego. U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
W ustalonym stanie faktycznym Pokrzywdzony był klientem Obwinionej. W zakresie zastępstwa procesowego w postępowaniu prowadzonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, Obwiniona wykonywała typowe czynności pełnomocnika zawodowego na rzecz Pokrzywdzonego.
Natomiast, w przypadku spraw dotyczących M. oraz P. S.A., strony nie ustaliły ostatecznie zakresu świadczonej pomocy. Na powyższe wskazują zeznania Pokrzywdzonego, w których wskazał, że Obwiniona miała uzupełnić treść dokumentu pełnomocnictwa o wskazanie spraw, które miała podjąć do prowadzenia. Zatem, strony przyjęły, że Obwiniona mogła ostatecznie świadczyć pomoc we wszystkich, jednej bądź żadnej z tych spraw. Pokrzywdzony stał się klientem Obwinionej z chwilą odebrania przez nią dokumentów, w tym pełnomocnictwa udzielonego przez Pokrzywdzonego. W powyższej sytuacji przyjąć należało, że z chwilą otrzymania przez Obwinioną dokumentacji oraz dokumentu pełnomocnictwa, Pokrzywdzony stał się jej klientem. Od tej chwili bowiem, Obwiniona mogła samodzielnie decydować o zakresie przedmiotowym świadczenia pomocy prawnej na rzecz Pokrzywdzonego, który oczekiwał pomocy w obydwu sprawach. Pokrzywdzony miał podstawy by przyjmować, że brak informacji od Obwinionej świadczy o podjęciu przez nią spraw. Obowiązkiem Obwinionej było bowiem niezwłoczne poinformowanie Pokrzywdzonego o swojej decyzji w tym zakresie, zwłaszcza, gdyby była to decyzja negatywna w jakimkolwiek zakresie.
Nawiązanie relacji radcy prawnego z klientem rodzi szereg obowiązków wobec klienta. Powyższe obejmuje w szczególności nakaz wykonywania czynności zawodowych w sposób pozwalający na ochronę interesu klienta, rzetelnie, uczciwie, z dochowaniem należytej staranności uwzględniającej profesjonalny charakter działania radcy. Ponadto, Kodeks Etyki Radcy Prawnego przewiduje w art. 44 ust. 1 obowiązek informacyjny w zakresie przebiegu sprawy i jej wyniku, w przypadku zgłoszenia takiego żądania przez klienta.
W niniejszej sprawie, Pokrzywdzony niewątpliwie przejawiał wielokrotnie i w różny sposób wolę powzięcia informacji o przebiegu spraw powierzonych Obwinionej. Pokrzywdzony podejmował wszelką inicjatywę w celu uzyskania informacji o swoich sprawach, ponad miarę, jakiej należało oczekiwać w relacji z radcą prawnym. Obwiniona natomiast, nie odpowiadając na prośby Pokrzywdzonego naruszyła wskazane wyżej zasady wykonywania zawodu godząc tym samym w dyspozycje art. 6, 12 ust. 1 oraz 44 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Wina Obwinionej nie budziła wątpliwości Sądu. Obwiniona z całą pewnością wiedziała, że Pokrzywdzony usiłuje dowiedzieć się, jaki jest przebieg jego spraw. Nie sposób przyjąć, w świetle licznych prób podjętych przez Pokrzywdzonego, że Obwiniona nie powzięła informacji o woli nawiązania kontaktu ze strony Pokrzywdzonego. Pokrzywdzony działał w sposób racjonalny, kierował swoje działanie na znane mu adresy i sposoby kontaktu z Obwinioną. Okres prawie dwóch lat jest wystarczająco długi aby znaleźć sposobność do porozumienia się z Pokrzywdzonym chociażby w formie rozmowy telefonicznej. Na taką możliwość ze strony Obwinionej wskazuje również jej aktywność zawodowa, jaką przejawiała w […] r. oraz w roku bieżącym (k. […] oraz wydruk ze strony […] www.[...].com z dnia […] r. złożony do akt sprawy na rozprawie w dniu […] r.).
Jeżeli Obwiniona doszła ostatecznie do przekonania, że nie chce prowadzić spraw powierzonych jej w […] r. powinna niezwłocznie powiadomić o tym Pokrzywdzonego i zwrócić mu otrzymane dokumenty.
Zupełnie bierna postawa Obwinionej w kontekście licznych starań Pokrzywdzonego wskazuje, że rozważane przewinienie zostało popełnione w zamiarze ewentualnym.
W zakresie pozostałych przewinień wskazać należy przede wszystkim na wynikający z art. 8 ust. 3 ustawy o radcach prawnych obowiązek zawiadamiania rady właściwej okręgowej izby radców prawnych o adresie dla doręczeń, który jest sankcjonowany tzw. doręczeniem zastępczym w postępowaniach prowadzonych na podstawie powołanej ustawy.
Obwiniona nie odbierała licznie kierowanej do niej korespondencji na etapie dochodzenia, co skutkowało, w powiązaniu z przyjęciem doręczenia zastępczego, naruszeniem obowiązków określonych w art. 62 ust. 1 – 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
Orzekając karę pieniężną za pierwsze z przewinień, Sąd zważył, że jest to kara o średniej dolegliwości. Charakter kary koresponduje z dobrem zagrożonym czynem, jakim są interesy majątkowe Pokrzywdzonego. Za zaostrzeniem wymiaru kary świadczyła postawa Obwinionej, która pomimo licznych wystąpień Pokrzywdzonego, jak i organów dyscyplinarnych nie podjęła próby zadośćuczynienia zasadnym oczekiwaniom Pokrzywdzonego, polubownego zakończenia powstałej sytuacji w relacji z klientem. Sygnalizowane przez Obwinioną kwestie zdrowotne nie mogły usprawiedliwiać całkowitej bierności w tak długim okresie czasu wobec dalszego prowadzenia aktywności zawodowej. Postawa Pokrzywdzonego wskazuje, że nie szukał zemsty, lecz rozwiązania sprawy ze swoim prawnikiem i poczucia sprawiedliwości wobec pozostawienia go samemu sobie ze swoimi sprawami oraz koniecznością poszukiwania możliwości odtworzenia dokumentacji, którą przekazał Obwinionej. Kara pieniężna jest karą dolegliwą, powinna skłonić Obwinioną do refleksji w przypadku przyszłych relacji z klientami. Działanie, jakie zostało ujawnione w toku postępowania, jest przejawem oczywistego, nieprofesjonalnego zaniedbania. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które przemawiałyby w sposób szczególny za złagodzeniem wymiaru kary. W sprawie nie ustalono, aby czyn, za który wymierzono karę pieniężną, wyrządził Pokrzywdzonemu szkodę materialną w określonej wysokości.
Za pozostałe czyny, Sąd wymierzył Obwinionej kary upomnienia łącząc je przez orzeczenie łącznej kary upomnienia na zasadzie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych. Kara upomnienia jest karą adekwatną dla czyny godzące w zasady określone w art. 62 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Czyny te nie wywołały szkody materialnej, nie uniemożliwiły osiągnięcia celów postępowania dyscyplinarnego.
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na dwóch terminach. Postępowanie dowodowe obejmowało odebranie zeznań jednego świadka. Rozpoznanie sprawy wymagało przeprowadzenia dowodu ze stosunkowo nielicznych dokumentów, sporządzonych w języku polskim.
E.R.
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
