Orzeczenie z dnia 14 lipca 2015 r. Sygn. akt: D 19/2015
opublikowano: 2015-09-23 przez:
Orzeczenie z dnia 14 lipca 2015 r. Sygn. akt: D 19/2015
Orzeczenie prawomocne
Przewodniczący: radca prawny Tomasz Iwańczuk
Członkowie: radca prawny Agnieszka Świstak
radca prawny Michał Rajski
Protokolant: Anna Gabrysiak
Członkowie: radca prawny Agnieszka Świstak
radca prawny Michał Rajski
Protokolant: Anna Gabrysiak
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S. (1), [...], obwinionej o to, że:
w Warszawie w okresie od dnia [...] r. do [...] r. nie uregulowała należności pieniężnych z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi [...] przez K. s.c. wynikających z faktury [...] z dnia [...] r. wystawionej na podstawie umowy współpracy z dnia [...] r.,
tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.).
w Warszawie w okresie od dnia [...] r. do [...] r. nie uregulowała należności pieniężnych z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi [...] przez K. s.c. wynikających z faktury [...] z dnia [...] r. wystawionej na podstawie umowy współpracy z dnia [...] r.,
tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.).
orzeka:
- uniewinnia radcę prawnego S. (1), [...], od zarzucanego jej wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego czynu,
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych koszty postępowania przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym w W. pokrywa Okręgowa Izba Radców Prawnych w W..
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] roku (data prezentaty) S. (2) prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej K. s.c. (dalej: „pokrzywdzony”) wniósł skargę na radcę prawnego
S. (1) (dalej: „obwiniona”). W uzasadnieniu przedmiotowej skargi pokrzywdzony wskazał, iż obwiniony radca prawny uchyla się od zapłaty na jego rzecz wynagrodzenia za wykonane przez pokrzywdzonego prace [...]. Jak wynika z treści skargi faktura na kwotę [...] złotych została wystawiona w dniu [...] roku, a to na podstawie umowy zawartej w dniu [...] roku, pomiędzy pokrzywdzonym, a obwinioną. Podkreślono również, iż pomimo wielokrotnego kontaktu z kancelarią obwinionej, tj. jej pracownikami, jak również wezwaniami obwiniona nie uregulowała należność wynikającej z przedmiotowej faktury.
W dniu [...] roku pokrzywdzony na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego złożył do akt niniejszej sprawy żądane dokumenty w postaci kopi umowy zawartej pomiędzy nim, a obwinioną z dnia [...] roku, kopię faktury VAT z dnia [...] roku, jak również kopię wezwania do zapłaty skierowanego do obwinionej.
Obwiniona w dniu [...] roku złożyła wyjaśnienia, w których wskazała, iż jej zdaniem sprawa ta nie powinna być rozstrzygana przez Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., albowiem sprawy tego rodzaju, tj. sprawy o zapłatę winny być rozstrzygane przez sądy powszechne, a dokładniej przez sąd gospodarczy. Podniosła również, iż z tego co wie, to pokrzywdzony nie dysponuje żadnym tytułem egzekucyjnym, ani tym bardziej tytułem wykonawczym. Ostatecznie podkreśliła, iż jej zdaniem pokrzywdzony wykorzystuje instytucję Rzecznika Dyscyplinarnego, albowiem szkoda mu pieniędzy na rozstrzyganie sporów przed sądami powszechnymi.
W dniu [...] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wydał postanowienie, w którym postanowił wszcząć dochodzenie w sprawie dotyczącej nieuregulowania przez radcę prawnego S. (1) należności pieniężnych z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi [...] przez K. s.c. tj. w sprawie czynu naruszającego podstawowe zasady wykonywania zawodu radcy prawnego, określone w art. 6 ust 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.).
W uzasadnieniu niniejszego postanowienia wskazano, iż zachowanie obwinionej może stanowić podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej, albowiem polega ono na zachowaniu sprzecznym z zasadami etyki zawodowej radcy prawnego. Wskazano, iż zdaniem Rzecznika Dyscyplinarnego radca prawny zobowiązany jest dbać o godność zawodu przy wykonywaniu czynności zawodowych, a także w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Nieuiszczenie wynagrodzenia za wykonywanie usług w ramach zawartej między stronami umowy może być uznane jako wyraz braku dbałości godność zawodu radcy prawnego. Podkreślono również, że radca prawny jest zobowiązany do działania zgodnie z prawem, a co za tym idzie do wykonywania zaciągniętych zobowiązań. Zdaniem Rzecznika Dyscyplinarnego nieuregulowanie należności z tytułu wynagrodzenia za usługi może być uznane za zachowanie niegodne zawodu radcy prawnego.
Na przesłuchaniu w dniu [...] roku skarżący S. (2) podtrzymał w całości stanowisko wyrażone w skardze, podkreślając jednocześnie, że do dnia przesłuchania obwiniona nie uregulowała należności.
W dniu [...] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. postanowił przedstawić obwinionemu radcy prawnemu S. (1) zarzuty nieuregulowania należności pieniężnych z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi [...] przez K. s.c. wynikających z faktury [...] z dnia [...] r. wystawionej na podstawie umowy współpracy z dnia [...] roku tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6 ust 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.).
Natomiast w dniu [...] roku do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wpłynął wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu S. (1) o to, że w W. w okresie od dnia [...] roku do [...] roku nie uregulowała należności pieniężnych z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi [...] przez K. s.c. wynikających z faktur VAT nr [...] z dnia [...] roku wystawionej na podstawie umowy współpracy z dnia [...] roku tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6 ust 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
W uzasadnieniu niniejszego wniosku wskazano, iż zdaniem Rzecznika Dyscyplinarnego czyn zarzucany obwinionej stanowi podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej, bowiem zgodnie z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu przy wykonywaniu czynności zawodowych, a także działalności publicznej i w życiu prywatnym. W dalszej części uzasadnienia podkreślono, iż nie uiszczenie wynagrodzenia za świadczone usługi w ramach zawartej umowy jest wyrazem braku dbałości o godność zawodu radcy prawnego, albowiem radca prawny jest zobowiązany do działania zgodnie z prawem, uczciwie i do wykonywania zaciągniętych zobowiązań. Ostatecznie zauważano, że zdaniem Rzecznika Dyscyplinarnego nieuregulowanie należności do której obwiniona była zobowiązana wskazaną wcześniej fakturą jest zachowaniem niegodnym zawodu radcy prawnego. Jednocześnie niniejszym wnioskiem wniesiono o wymierzenie kary dyscyplinarnej, która powinna zapobiec ewentualnym naruszeniom zasad etyki radcy prawnego w przyszłości.
Na rozprawie w dniu [...] roku przed Okręgowym Sądem Dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych w stawił się Rzecznik Dyscyplinarny radca prawny N. oraz pokrzywdzony S. (2), natomiast nie stawiła się obwiniona radca prawny S. (1). Sąd Dyscyplinarny dopuścił dowód z przesłuchania w charakterze świadka S. (2) oraz z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu [...] roku radca prawny S. (1) zawarła z S. (2) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą K., z siedzibą w W.. Przedmiotem niniejszej umowy było świadczenie przez pokrzywdzonego na rzecz obwinionej usług szczegółowo określonych w niniejszej umowie poprzez współpracę stron w zakresie wykonywania usług [...] przez pokrzywdzonego na rzecz obwinionej, jak również wykonywanie wszelkich związanych z owymi usługami czynności w zakresie wynikającym z Umowy [...].
Pokrzywdzony wystawił obwinionej liczne faktury VAT z tytułu świadczonych usług, zaś obwiniona regulowała wynikające z nich należności.
W dniu [...] roku pokrzywdzony wystawił obwinionej fakturę VAT na kwotę [...] złotych, jednakże obwiniona nie uregulowała należności z niej wynikającej.
Pismem z dnia [...] roku pokrzywdzony wezwał obwinioną do natychmiastowej zapłaty należności wynikającej z tytułu faktury VAT z dnia [...] roku w wysokości [...] złotych w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego pisma.
Obwiniona w swoich wyjaśnieniach z dnia [...] roku zakwestionowała zasadność roszczenia.
Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o akta sprawy o sygn. D 19/2015, tj. dokumenty złożone do akt sprawy w tym umowę oraz wezwanie do zapłaty, jak również przesłuchania w charakterze świadka pokrzywdzonego.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Po rozpoznaniu, na posiedzeniu w dniu [...] roku, sprawy przeciwko radcy prawnemu S. (1) obwinionej o to, że w W. w okresie od dnia [...] roku do [...] roku nie uregulowała należności pieniężnych z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi [...] przez K. s.c. wynikających z faktur VAT nr [...] z dnia [...] roku wystawionej na podstawie umowy współpracy z dnia [...] roku tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 6 ust 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, ogłoszonego uchwałą nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o radcach prawnych Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uniewinnił radcę prawnego S. (1) od czynu zarzucanego jej wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
Należy przyjąć, iż materiał zgromadzony w niniejszym postępowaniu, a w szczególności treść skargi oraz odpowiedź na skargę, nie dają podstaw do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie nastąpiło naruszenie art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku w związku z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 06 lipca 1982 roku o radcach prawnych (Dz U z roku 2014, poz. 637).
Bezspornym w przedmiotowej sprawie jest fakt, że obwiniona zawarła z pokrzywdzonym w dniu [...] roku umowę o na podstawie której pokrzywdzony wykonywał na jej rzecz usługi [...] jak i wszelkie związane z owymi usługami czynności w zakresie wynikającym z Umowy [...]. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny stwierdził jednakże, że w niniejszym stanie faktycznym, obecnie nie zachodzą przesłanki pozwalające na ukaranie obwinionej, albowiem wierzytelność której zapłaty od obwinionej domaga się pokrzywdzony jest wierzytelnością sporną do której dochodzenia sądem właściwym jest sąd powszechny nie zaś sąd dyscyplinarny. W ocenie orzekającego składu Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Pokrzywdzony w przypadku braku zapłaty za fakturę dokumentującą wykonaną na rzecz obwinionej usługę powinien poddać niniejszy stan faktyczny pod osąd sądu powszechnego który, stosownym wyrokiem, orzeknie czy kwota której zapłaty domaga się pokrzywdzony jest zasadna. Dopiero nie wykonanie takiego prawomocnego wyroku zasądzającego od radcy prawnego na rzecz wierzyciela daną kwotę roszczenia stanowić może podstawę do wszczęcia przeciwko radcy prawnemu postępowania dyscyplinarnego. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny nie może zaś stanowić alternatywnej drogi do dochodzenia roszczeń przez kontrahentów radców prawnych bądź sposobu na zmuszenie radców prawnych do określonego, pożądanego przez tego kontrahenta zachowania. Podkreślić należy, że z zeznań, jakie złożył sam pokrzywdzony jednoznacznie wynika, iż wybrał drogę postępowania dyscyplinarnego zamiast cywilnego, natomiast dowody zgromadzone w sprawie jak i zeznania pokrzywdzonego nie były jednoznaczne i wystarczające dla przypisania popełnienia deliktu dyscyplinarnego przez obwinioną.
Tym samym uznać należy, iż okoliczności sprawy nie dają podstaw od uznania radcy prawnego S. (1) za winną zarzucanych jej czynów, a co za tym idzie uznania, że dopuściła się naruszenia swym zachowaniem zasad etyki.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
Biorąc powyższe pod uwagę Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak na wstępie.
(AG)