Orzeczenie z dnia 14 grudnia 2012 r., Sygn. akt: D 48/2012
Orzeczenie prawomocne

 Przewodniczący: r. pr. Hubert Terentiew
Członkowie: r. pr. Gerard Dźwigała
r. pr. Tomasz Kuśmierczyk
Protokolant: Karolina Izdebska

Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...]r. w W. sprawy przeciwko r. pr. P, [...], Obwinionemu o to, że:
1.    wbrew umowie z dnia [...] r. i pomimo wezwania wystosowanego w dniu
[...] r. w W przez adw. Z zaniechał zwrotu przyjętej do depozytu swojej kancelarii kwoty [...] zł ([...] złotych) przekazanej mu przez adw. Z, co stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
2.    w okresie od dnia [...] r. pomimo dwukrotnego wezwania na piśmie nie wywiązał się w wyznaczonym terminie z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień w terminie 14 dni, w sprawie skargi złożonej na niego przez adw. Z w sprawie o sygn. akt [...], co stanowi naruszenie art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
3.    nie stawił się w dniu [...] r. na wezwanie zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego na przesłuchanie w charakterze obwinionego i nie usprawiedliwił swojego niestawiennictwa, co stanowi naruszenie art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
które to zachowania stanowią czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych  oraz wyżej powołanym przepisem Kodeksu Etyki Radcy Prawnego,

orzeka:

1.    Uznaje r. pr. P, [...], winnym popełnienia czynu polegającego na tym, że począwszy od dnia [...] r. – wbrew umowie z dnia [...] r. i pomimo stosownego wezwania wystosowanego do niego przez adw. Z i odebranego przez niego osobiście w dniu [...] r. – zaniechał zwrotu przyjętej przez siebie na przechowanie w dniu [...] r. kwoty [...] zł ([...] złotych) przekazanej mu przez adw. Z, który to czyn kwalifikuje zgodnie z art. 64 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych jako czyn sprzeczny z zasadami etyki radcy prawnego wskazanymi w art. 6 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakazującymi zgodne z prawem i uczciwe wykonywanie czynności zawodowych oraz dbanie o godność zawodu oraz jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w ślubowaniu radcowskim nakazującymi godne oraz uczciwe postępowanie, i za czyn ten na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 4 ustawy o radcach prawnych wymierza karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.
2.    Uznaje r. pr. P, [...], winnym popełnienia czynu polegającego na tym, że w okresie od dnia [...] r., pomimo odebrania wezwania Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia [...] r., nie wywiązał się w wyznaczonym terminie z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień, w sprawie skargi złożonej na niego przez adw. Z w sprawie o sygn. akt [...], który to czyn kwalifikuje zgodnie z art. 64 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych jako czyn sprzeczny z zasadami etyki radcy prawnego wskazanymi w art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakazującymi złożenie wyjaśnień na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego lub jego Zastępcy i za czyn ten na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany z ostrzeżeniem.
3.    Uznaje r. pr. P, [...], winnym popełnienia czynu polegającego na tym, że nie stawił się w dniu [...] r. na wezwanie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego na przesłuchanie w charakterze obwinionego i nie usprawiedliwił swojego niestawiennictwa, który to czyn kwalifikuje zgodnie z art. 64 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych jako czyn sprzeczny z zasadami etyki radcy prawnego wskazanymi w art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakazującymi stawienie się na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego lub jego Zastępcy i za czyn ten na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany z ostrzeżeniem.
4.    W pozostałym zakresie uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów.
5.    Na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego r. pr. P na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę [...] ([...]) zł.

UZASADNIENIE
Dnia [...]r. do Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie wpłynęła skarga Pokrzywdzonej adwokat Z na radcę prawnego P. Pokrzywdzona wskazała, że w dniu [...] r. zawarła z Obwinionym umowę, na mocy której oddała mu na przechowanie [...] zł. Obwiniony – wbrew postanowieniom umowy – przyjętej kwoty nie zwrócił. Do swojej skargi załączyła kopie dokumentów potwierdzających prawdziwość swoich twierdzeń w postaci m.in. umowy przechowania, dowodu wpłaty kwoty [...] zł, a także dokumentów potwierdzających wymagalność wierzytelności o zwrot tej kwoty.
Zastępca rzecznika dyscyplinarnego wezwał obwinionego do złożenia pisemnych wyjaśnień, wysyłając wezwania pod adresem ul. W [...] w W, lecz pomimo osobistego odebrania wezwania przez obwinionego w dniu  [...]r. ([...]) Obwiniony wyjaśnień nie złożył. Kolejne wezwanie wysłane na ten sam adres wróciło z adnotacją poczty: zwrot nie podjęto w terminie ([...]).
Postanowieniem z dnia [...]r. zastępca rzecznika dyscyplinarnego wszczął dochodzenie w sprawie zaniechania zwrotu przyjętej na przechowanie kwoty [...] zł. Postanowienie to zostało wysłane na ten sam adres i wróciło z adnotacją poczty: zwrot nie podjęto w terminie ([...]). Pismem z dnia [...]r. zastępca rzecznika dyscyplinarnego wezwał obwinionego celem przesłuchania. Wezwanie to wróciło z adnotacją poczty: zwrot nie podjęto w terminie, a Obwiniony nie stawił się na przesłuchanie ([...]). W tej sytuacji zastępca rzecznika dyscyplinarnego wydał dnia [...] r. postanowienie o przedstawieniu radcy prawnemu P następujących zarzutów:
1.    Zarzutu, że wbrew umowie z dnia [...] r. i pomimo wezwania wystosowanego w dniu [...] r. przez adwokat Z zaniechał zwrotu przyjętej do depozytu swojej kancelarii kwoty [...] zł przekazanej mu przez adwokat Z, co stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
2.    Zarzutu, że w okresie od dnia [...] r. pomimo dwukrotnego wezwania na piśmie nie wywiązał się w wyznaczonym terminie 14 dni z obowiązku złożenia pisemnych wyjaśnień, w sprawie skargi złożonej na niego przez adwokat Z w sprawie o sygn. akt [...], co stanowi naruszenie art. 47 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
3.    Zarzutu, że nie stawił się w dniu [...] r. na wezwanie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego na przesłuchanie w charakterze obwinionego i nie usprawiedliwił swojego niestawiennictwa, co stanowi naruszenie art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
    Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zostało wysłane na adres obwinionego przy ul. W [...] i wróciło z adnotacją poczty: zwrot nie podjęto w terminie ([...]).
W dniu [...]r. zastępca rzecznika dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego OIRP w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu P, zarzucając mu popełnienie tych samych czynów co w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów.
Wykonując zarządzenie przewodniczącego Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego z dnia [...] r., sekretariat OSD doręczył Obwinionemu wezwanie na rozprawę wyznaczoną na dzień [...] r. wraz z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, pouczeniem o prawie wniesienia pisemnej odpowiedzi na wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i wezwaniem do składania wniosków dowodowych. Wezwanie to zostało osobiście odebrane przez obwinionego w dniu [...] r. ([...]). W wezwaniu tym wyznaczono terminy rozprawy na dni: [...] r., [...] r. i [...] r. Termin rozprawy wyznaczonej na [...] r. został zniesiony zarządzeniem przewodniczącego OSD z uwagi na wpłynięcie do akt w dniu [...] r. zwolnienia lekarskiego ([...]) potwierdzającego chorobę obwinionego.
W dniu [...] r. odbyła się rozprawa, na której Obwiniony, pomimo osobistego odebrania wezwania ([...]) nie stawił się i nie usprawiedliwił w sposób należyty swojego niestawiennictwa.
***
Rozpoznając sprawę na rozprawie w dniu [...] r., Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Pokrzywdzona wykonując zawód adwokata reprezentuje niektórych uczestników postępowania o podział majątku wspólnego i dział spadku po K (1) i K (2) toczącego się przed Sądem Rejonowym w W pod sygnaturą akt [...]. Postępowanie to toczy się z wniosku C, której pełnomocnikiem procesowym jest Obwiniony. Uczestnikami postępowania są K (3), K (4), K (5), J (dowody [...]). Postępowanie nie uległo jeszcze zakończeniu. W toku sprawy [...] pomiędzy stronami były prowadzone pertraktacje ugodowe. W pierwszej połowie [...] r. strony doszły do porozumienia co do kształtu ugody. Warunkiem jej zawarcia było wpłacenie do depozytu obwinionego kwoty [...] zł, która miała być przeznaczona na spłatę wnioskodawczyni – C. Obwiniony jako pełnomocnik C sporządził projekt umowy depozytowej, w której zostały opisane warunki ugody, która miała zostać zawarta w sprawie [...]. Powyższe okoliczności zostały ustalone na podstawie zeznań Pokrzywdzonej, które były spójne, logiczne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowy, zwłaszcza z dokumentami przedłożonymi przez nią na rozprawie przed sądem dyscyplinarnym.
W dniu [...] r. Obwiniony radca prawny P zawarł z Pokrzywdzoną adwokat Z umowę nazwaną przez strony „umową przechowania”. Zarówno Obwiniony, jak i Pokrzywdzona zawarli tę umowę w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu pomocy prawnej – odpowiednio w formie kancelarii radcy prawnego i adwokata. Na mocy jej postanowień Pokrzywdzona zobowiązana była do wpłaty Obwinionemu kwoty [...] zł, którą to kwotą Obwiniony nie mógł rozporządzać ani korzystać z niej lub oddawać osobom trzecim do korzystania. Kwota ta miała być przechowana w kancelarii obwinionego do dnia zawarcia prawomocnej ugody sądowej w sprawie o dział spadku zawisłej przed Sądem Rejonowym w W pod sygnaturą akt [...], przy czym warunki ugody zostały szczegółowo opisane w § 3 umowy. W przypadku niezawarcia ugody na opisanych w umowie warunkach kwota [...] zł miała być zwrócona Pokrzywdzonej w terminie 2 dni od zażądania zwrotu ([...]). Tak ukształtowana umowa zbliżona była swoim charakterem do umowy przechowania w ujęciu Kodeksu cywilnego, mimo że nie była z nią tożsama, gdyż przedmiotem jej były pieniądze uiszczone przelewem bankowym. Nie była to również umowa depozytu nieprawidłowego, gdyż Obwiniony nie miał prawa rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi.
W tym samym dniu, to jest [...] r., Pokrzywdzona dokonała przelewu na rachunek bankowy obwinionego kwoty [...] zł ([...]), wskazując w tytule przelewu, że jest to depozyt do sprawy [...].
Pomimo zawarcia umowy i wpłaty kwoty [...] zł ugoda opisana w umowie z dnia [...] r. nie doszła do skutku. W pierwszym terminie rozprawy wyznaczonym po zawarciu „umowy przechowania” Obwiniony nie stawił się, przysyłając zwolnienie lekarskie. Nie stawił się również w kolejnym terminie ([...]).  
W dniu [...]r. odbyła się rozprawa przed Sądem Rejonowym w W w sprawie pod sygnaturą akt [...]. Stawiła się na niej wnioskodawczyni C z Obwinionym jako swoim pełnomocnikiem oraz uczestnicy: K (3), K (4), K (5), J, dwie ostatnie uczestniczki reprezentowane przez Pokrzywdzoną. Były to wszystkie osoby wskazane w § 3 „umowy przechowania” z [...] r. Osoby te oświadczyły do protokołu, że do zawarcia ugody nie doszło ([...]).
W związku z niezawarciem ugody Pokrzywdzona wezwała obwinionego pismem z dnia [...] r. do zwrotu kwoty [...] zł ([...]). Wezwanie to zostało wysłane Obwinionemu przesyłka poleconą nr [...] i odebrane przez niego osobiście dnia [...] r. ([...]).
Jak zeznała Pokrzywdzona na rozprawie przed sądem dyscyplinarnym pomimo odebranie wezwania Obwiniony nie dokonał zwrotu ww. kwoty, ani w żaden inny sposób nie rozliczył się z niej z Pokrzywdzoną. Nie rozliczył się również z jej mocodawcami i osobą, która wpłaciła Pokrzywdzonej kwotę [...] zł – z przeznaczeniem dla Obwinionego. W [...] r. Pokrzywdzona kontaktowała się telefonicznie z Obwinionym, który powiedział jej, że kwoty [...] zł nie zwróci jej, bo to nie leży w interesie jego klientki. Kolejne spotkanie Pokrzywdzonej z Obwinionym miało miejsce kilka miesięcy później w sądzie i na nim również Obwiniony powiedział, że kwoty oddanej mu na przechowanie nie zwróci ([...]).      
Okoliczności powyższe zostały ustalone w oparciu o przedstawione przez Pokrzywdzoną na rozprawie oryginały dokumentów, z których na zarządzenie przewodniczącego sporządzono kserokopie, a także w oparciu o kopię pierwszej strony protokołu rozprawy z dnia [...] r. Prawdziwość tych dokumentów nie budziła wątpliwości, a okoliczności nimi dowodzone nie zostały zakwestionowane przez Obwinionego w postępowaniu przygotowawczym, gdy odebrał wezwanie do złożenia pisemnych wyjaśnień i ich nie złożył. Fakty dowodzone tymi dokumentami nie zostały zakwestionowane również i wtedy, gdy Obwiniony odebrał wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i zdecydował się nie wnosić odpowiedzi na niego. Złożone przez Pokrzywdzoną zeznania były spójne, logiczne i korespondowały z treścią dokumentów.
    W oparciu o tak ustalony stan faktyczny sąd zważył, co następuje:
Obwiniony wykonuje zawód zaufania publicznego. Pokrzywdzona również. Z tego właśnie względu ich mocodawcy i pozostali uczestnicy sprawy toczącej się pod sygnaturą akt [...] – nie mając zapewne wzajemnie do siebie zaufania – postanowili zaufać Obwinionemu i Pokrzywdzonej i uzależnili zawarcie wynegocjowanej ugody od wpłacania kwoty [...] zł przez przedstawiciela jednego zawodu zaufania publicznego przedstawicielowi drugiego zawodu zaufania publicznego do depozytu. Obaj przedstawiciele zawodów zaufania publicznego zawarli umowę. Abstrahując od drobiazgowej oceny charakteru prawnego tej umowy, świadczenia stron (Pokrzywdzonej i Obwinionego) były określone jednoznacznie. Jeżeli ugoda pomiędzy stronami sporu w sprawie [...] na opisanych w umowie warunkach zostanie zawarta, to wpłacona do depozytu obwinionego kwota [...] zł zostanie zaliczona na poczet należności mocodawcy obwinionego. Jeżeli ugoda nie zostanie zawarta, to kwota [...] zł zostanie zwrócona Pokrzywdzonej, która – jak można sądzić – zwróci ją pozostałym uczestnikom sporu. Wydawać by się mogło, że zaprezentowane rozwiązanie wolne jest od jakichkolwiek ryzyk, gdyż „przechowawcą” kwoty [...] zł będzie radca prawny wykonujący zawód zaufania publicznego, więc nawet gdyby do zawarcia ugody nie doszło kwota [...] zł z pewnością zostanie zwrócona.  
Tymczasem stało się inaczej. W ocenie sądu nie budzi najmniejszych wątpliwości, że z uwagi na niezawarcie ugody na opisanych w umowie warunkach Pokrzywdzona mogła żądać zwrotu wpłaconej pokrzywdzonemu kwoty. Na rozprawie w dniu [...] r. obecne były wszystkie strony sporu i zgodnie oświadczyły, że ugoda nie zostanie zawarta. Pokrzywdzona, czyniąc zadość wymaganiom formalnym, zażądała zwrotu wpłaconej Obwinionemu kwoty. Kwoty, którą zgodnie z zawartą umową Obwiniony nie mógł rozporządzać. Wezwanie do zwrotu ww. kwoty Obwiniony odebrał osobiście w dniu [...] r., jednak kwoty tej nie zwrócił. Takie zachowanie obwinionego – niezależnie od jego prawnokarnej kwalifikacji – w sposób rażący narusza wskazany w art. 6 ust. 1 i 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakaz zgodnego z prawem i uczciwego wykonywania czynności zawodowych oraz dbania o godność zawodu. Trudno wyobrazić sobie mniej godne radcy prawnego zachowanie niż zachowanie Obwinionego, polegające na przyjęciu do depozytu kwoty [...] zł i odmowie jej zwrotu, pomimo spełnienia się wszystkich przesłanek uprawniających do żądania zwrotu tej kwoty. W ocenie sądu dyscyplinarnego osoba, która postępuje w ten sposób – sposób nieuczciwy i haniebny – nie może pełnić funkcji radcy prawnego. Nie da się tego pogodzić z zasadami wyrażonymi w ślubowaniu radcowskim, zasadami nakazującymi godne i uczciwe postępowanie. Obwiniony jako profesjonalista w obrocie doskonale zdawał sobie sprawę z obowiązków, które na niego nakłada umowa z dnia [...] r. Przyjął kwotę [...] zł, o której mógł zasadnie przypuszczać, że pochodzi od drugiej strony postępowania i która została mu powierzona za pośrednictwem Pokrzywdzonej wyłącznie na skutek wiary w to, że jako radca prawny nie sprzeniewierzy jej i postąpi zgodnie z zawartą umową. Pomimo to Obwiniony, mając pełną świadomość ewentualnej konieczności zwrotu tej kwoty i pełną wiedzę o tym, że nie wolno mu rozporządzać powierzonymi pieniędzmi lub korzystać z nich, odmówił ich zwrotu. I to w sytuacji, gdy obowiązek zwrotu nie może budzić wątpliwości. W ocenie sadu dyscyplinarnego zachowanie obwinionego urąga podstawowym zasadom uczciwości i przyzwoitości. W konsekwencji musi powodować konieczność bezwzględnego wykluczenia obwinionego z grona osób wykonujących zawód zaufania publicznego jakim jest zawód radcy prawnego.
Orzekając najsurowszą karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego sąd wziął pod uwagę również dotychczasowe postępowanie obwinionego wskazujące na to, że ma on istotny problem ze zrozumieniem, na czym polega uczciwość i przyzwoitość bądź z zastosowaniem tych zasad do swojego postępowania. Wskazuje na to zapadłe przeciwko niemu prawomocne orzeczenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego OIRP w Warszawie uznające go winnym popełnienia czynu, polegającego na niezapłaceniu za wykonaną naprawę samochodu kwoty [...] zł (prawomocne orzeczenie OSD z dnia [...] r. wydane w sprawie [...]). Pomimo wydania tego orzeczenia i ukarania obwinionego karą pieniężną, Obwiniony nie zrozumiał, że należy zachowywać elementarną uczciwość w rozliczeniach pieniężnych i w niespełna miesiąc po ukaraniu go popełnił podobny delikt dyscyplinarny do tego, za który został ukarany – odmówił zwrotu Pokrzywdzonej kwoty [...] zł, mimo że wezwanie do zwrotu ww. kwoty odebrał osobiście w dniu [...] r. Również inne zapadłe przeciwko Obwinionemu przed popełnieniem przedmiotowego deliktu dyscyplinarnego prawomocne orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego pozwalają zasadnie twierdzić, że nie dysponuje on kwalifikacjami moralnymi umożliwiającymi mu wykonywanie zawodu radcy prawnego. Zwłaszcza  orzeczenie z dnia [...] r. wydane w sprawie [...] uznające go winnym czynu polegającego na tym, że przyjął od W kwotę [...] zł z tytułu wynagrodzenia za reprezentowanie jej w sprawie cywilnej, a następnie zaniechał świadczenia pomocy prawnej i nie dokonał zwrotu otrzymanego wynagrodzenia ([...]). Obie ww. sprawy dyscyplinarne wskazują, że już uprzednio Obwiniony miał problem z uczciwym i godnym zachowaniem i pomimo ukarania go nie wyciągnął żadnych wniosków ani nie zmienił swojego postępowania. W dalszym ciągu postępuje nieuczciwie.
Biorąc pod uwagę wyjątkowo nieuczciwy i godny potępienia charakter popełnionego przez obwinionego czynu, polegającego na uchybieniu obowiązkowi zwrotu kwoty [...] zł w sytuacji, gdy obowiązek zwrotu nie budzi najmniejszych wątpliwości, a przyjęcie do depozytu kwoty [...] zł nastąpiło wskutek wykorzystania zaufania kontrahentów obwinionego do siebie jako osoby wykonującej zawód radcy prawnego, a także biorąc pod uwagę fakt, że czyn ten rażąco narusza godność zawodu radcy prawnego i że Obwiniony już kilkakrotnie był skazany za czyny stanowiące delikty dyscyplinarne, sąd uznał, że jedyną adekwatną do popełnionego czynu karą będzie kara pozbawienia Obwinionego prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.
W zakresie czynów polegających na uchybieniu obowiązkowi złożenia pisemnych wyjaśnień i stawienia się na przesłuchanie zgodnie z wezwaniami zastępcy rzecznika dyscyplinarnego należy stwierdzić, że fakt popełnienia tych czynów nie budzi wątpliwości. Wezwania do złożenia wyjaśnień i stawienia się na przesłuchanie zostały wysłane na prawidłowy adres kancelarii obwinionego, gdzie Obwiniony odbierał i odbiera korespondencję. Wróciły one z adnotacją poczty: zwrot nie podjęto w terminie. Skoro Obwiniony wykonując zawód radcy prawnego, dopuszcza do tego, że wysyłana na adres jego kancelarii korespondencja urzędowa nie jest odbierana, to musi się liczyć z negatywnymi konsekwencjami takiego działania. Biorąc pod uwagę rangę naruszenia zasad etyki w obu tych przypadkach, sąd uznał, że kara nagany z ostrzeżeniem będzie adekwatna.  
Obwiniony został uznany winnym popełnienia czynu polegającego na tym, że od dnia [...] r. uchybił obowiązkowi złożenia wyjaśnień na żądanie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego, tymczasem w wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego zarzucany czyn dotyczył okresu od dnia [...] r. Z tego względu w orzeczeniu Obwiniony został uniewinniony w pozostałym zakresie (zakresie dotyczącym okresu [...] – [...] r. ) od popełnienia zarzucanego mu czynu.
(EM)