Orzeczenie z dnia 13 października 2022 r. sygn. akt: D 13/20
Orzeczenie jest prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 10.06.2021 r. sygn. WO-28/21
zmienił orzeczenie OSD i wymierzył kare pieniężną 13 500 zł.
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:      r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
PROTOKOLANT:              Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W., sprawy przeciwko radcy prawnemu B., ([…]) obwinionej o to, że:
 
mając świadomość, nie później niż od […] r., o sposobie działania firm: B. sp. z o.o., P. sp. z o.o., O. GmbH”, „E. GmbH” oraz F. SA UG, nieuczciwych praktykach przyjętych w tych firmach, w tym w szczególności w zakresie podstępnego pozyskania oświadczeń woli, zgłaszania przez pozwanych (pokrzywdzonych) okoliczności podstępnego działania wobec nich, wiedzy że zawierane umowy były wynikiem nieuczciwego zachowywania się pracowników ww. spółek, którzy w sposób podstępny wprowadzali klientów w błąd oraz wiedzy w zakresie stanowiska Sądów oceniających skuteczność zawartych w ten sposób umów – w dniu […] r., działając jako pełnomocnik „F.” SA UG (nabywcy wierzytelności od firmy P. sp. z o.o.) wystąpiła do Sądu Rejonowego L., Z., w L., VI Wydział Cywilny w elektronicznym postępowaniu upominawczym z pozwem przeciwko L1, L2 i L3, prowadzących działalność gospodarczą pod firma L. spółka cywilna – o zapłatę z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług internetowych, wynikających z umowy zawartej […] r. o nr […], w sytuacji gdy uprzednio reprezentowała P. spółkę z o.o. w sprawie przeciwko wspólnikom spółki cywilnej L., o zapłatę z tytułu niezapłaconego wynagrodzenia wynikającego z ww. umowy z dnia […] r. o nr […], w której to sprawie Sąd Rejonowy S., – C., w S., w dniu […] r. (sygn. akt […]) wydał wyrok (prawomocny) oddalający powództwo, w którym to wyroku Sąd stwierdził, że umowa o nr […] została zawarta pod wpływem błędu przez podstępne działanie pracowników powodowej spółki,
tj. popełnienia czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6, art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego
 

 

 
 

 
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., wniósł w dniu […] r. do tutejszego Sądu wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) B., (dalej: „Obwiniona”), wpisanej na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionej, że:
mając świadomość, nie później niż od […] r., o sposobie działania firm: B. spółki z o.o., P. sp. z o.o., O. GmbH”, „E. GmbH” oraz „F.” SA UG, nieuczciwych praktykach przyjętych w tych firmach, w tym w szczególności w zakresie podstępnego pozyskania oświadczeń woli, zgłaszania przez pozwanych (pokrzywdzonych) okoliczności podstępnego działania wobec nich, wiedzy że zawierane umowy były wynikiem nieuczciwego zachowywania się pracowników ww. spółek, którzy w sposób podstępny wprowadzali klientów w błąd oraz wiedzy w zakresie stanowiska Sądów oceniających skuteczność zawartych w ten sposób umów – w dniu […] r., działając jako pełnomocnik „F.” SA UG (nabywcy wierzytelności od firmy
 P. sp. z o.o.) wystąpiła do Sądu Rejonowego L., Z., w L., VI Wydział Cywilny w elektronicznym postępowaniu upominawczym z pozwem przeciwko L1, L2 i L3, prowadzących działalność gospodarczą pod firma L. spółka cywilna – o zapłatę z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług internetowych, wynikających z umowy zawartej […] r. o nr […], w sytuacji gdy uprzednio reprezentowała P. spółkę z o.o. w sprawie przeciwko wspólnikom spółki cywilnej L. o zapłatę z tytułu niezapłaconego wynagrodzenia wynikającego z ww. umowy z dnia […] r. o nr […], w której to sprawie Sąd Rejonowy S., – C., w S., w dniu […] r. (sygn. akt […]) wydał wyrok (prawomocny) oddalający powództwo, w którym to wyroku Sąd stwierdził, że umowa o nr […] została zawarta pod wpływem błędu przez podstępne działanie pracowników powodowej spółki,
tj. popełnienie czynu z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6, art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Obwiniona nie wniosła odpowiedzi na wniosek o ukaranie.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
W dniu […] r. został sporządzony dokument pełnomocnictwa umocowujący Obwinioną do występowania w imieniu P., sp. z o.o. z siedzibą w W., we wszystkich sprawach związanych z windykacją należności tejże spółki, w tym przed sądami, organami administracji rządowej oraz sądami polubownymi. Udzielone pełnomocnictwo nie zostało ograniczone do prowadzenia sprawy przeciwko oznaczonemu podmiotowi (k. […]).
 
W dniu […] r., Obwiniona sporządziła wezwanie do zapłaty kwoty […] zł skierowane do L. s.c. L1, L3, C., w imieniu P. sp. z o.o. z siedzibą w W., (k. […] i […]).
 
Następnie, w dniu […] r., Obwiniona, działając za spółkę P. sp. z o.o. z siedzibą w W., wytoczyła powództwo przeciwko C., L3 oraz L1 – wspólnikom spółki L. s.c. L1, L3, C., o zapłatę kwoty […] zł, wraz z odsetkami, objętej fakturą VAT nr […] wystawioną z tytułu wykonywania umowy na usługę rejestracji domen internetowych, zawartej między stronami sporu (k. […]).
 
W dniu […] r., Pokrzywdzeni wysłali wiadomość e-mail do Obwinionej na adres: […] w sprawie sporu z P. sp. z o.o. W kategorii tejże wiadomości wpisano: „oszuści”. Z treści wiadomości wynika, że wspólnicy L. s.c. zwrócili się do Obwinionej, jako pełnomocnika P. sp. z o.o., o ustosunkowanie się do pism kierowanych do tejże spółki, załączonych do wiadomości e-mail (k. […]).
 
W wiadomości e-mail z dnia […] r., wspólnicy L. s.c. ponowili prośbę skierowaną do Obwinionej o ustosunkowanie się do sprawy bądź wskazanie, że Obwiniona nie jest umocowana przez P. sp. z o.o. (k. […]).
 
W dniu […] r., S., posługując się adresem mailowym: […] wysłała wiadomość e-mail do Obwinionej, w której to wiadomości odwołała się do poprzedniej korespondencji elektronicznej (k. […] i […]) i tradycyjnej, wysłanej na adres skrzynki pocztowej wskazanej w podpisanym przez Obwinioną wezwaniu do zapłaty. Jednocześnie, S., wskazała, że w związku ze zbliżającym się terminem sądowym z udziałem P. sp. z o.o. zmierza do ustalenia udziału Obwinionej w sprawie, posiadania przez Obwinioną umocowania do reprezentowania P. sp. z o.o. Ponadto, w treści e-mail wskazano, że w P., nie ma innej osoby o takim samym imieniu i nazwisku, która byłaby radcą prawnym. Zarówno adres e-mail Obwinionej ([…]), jak i adres kancelarii (S., […], […] W.,) zostały potwierdzone w Izbie (k. […] – […]).
 
W dniu […] r., wspólnicy L. s.c. wysłali do Obwinionej kolejną wiadomość e-mail wzywając po raz kolejny do ustosunkowania się do ich stanowiska przedstawionego w załączonej korespondencji (k. […]).
 
W dniu […] r., Obwiniona sporządziła wezwanie do zapłaty kwoty […] zł objętej fakturą VAT nr […] z dnia […] r. Wezwanie zostało skierowane do L. s.c. L1, L3, C., w imieniu R. sp. z o.o. z siedzibą w W., nabywcy wierzytelności od E. GmbH w D. (k. […] i […]).
 
W dniu […] r. Obwiniona zawarła umowę z P. sp. z o.o. na świadczenie doraźnej pomocy prawnej polegającej na sporządzeniu i wniesieniu pozwu oraz popierania powództwa o zapłatę przeciwko P2 sp. z o.o., w oparciu o przedłożoną dokumentację (k. […]).
 
W dniu […] r., Sąd Rejonowy dla W.,-P. P., w W., wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt […]) na rzecz powodowej spółki P. sp. z o.o. nakazując nim, aby pozwani wspólnicy L. s.c. zapłacili solidarnie na rzecz powoda kwotę […] zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu (k. […]).
 
W dniu […] r. do Sądu Rejonowego dla W.-P. P., w W., wpłynął sprzeciw od powołanego wyżej nakazu zapłaty ([…]). W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwani wskazali m.in. na zawieranie przez stronę powodową umów poprzez wprowadzanie kontrahenta w błąd lub poprzez wykorzystanie przymusowego położenia. Taki sposób postępowania powódki miał być stosowany powszechnie. Z zawiadomienia ponad […] podmiotów gospodarczych zostało wszczęte postępowanie przygotowawcze przez Prokuraturę Okręgową w K., przeciwko osobom działającym w imieniu powódki (k. […]).
 
W dniu […] r., Obwiniona sporządziła zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. P.-P. w W. (sygn. akt […] upr) w  sprawie z powództwa P. sp. z o.o. przeciwko wspólnikom L. s.c., w przedmiocie stwierdzenia niewłaściwości miejscowej i przekazania sprawy do Sądu Rejonowego S., C., (k. […]).
 
Pismem z dnia […] r., Sąd Rejonowy dla W. P. – P. w W., wezwał Obwinioną do usunięcia braków formalnych zażalenia przez uiszczenie opłaty od zażalenia oraz złożenie odpisu zażalenia (k. […]).
 
Postanowieniem z dnia […] r., Sąd Rejonowy dla W. P. – P., w W., odrzucił zażalenie Obwinionej z […] r. z powodu nieusunięcia braków formalnych mimo doręczenia wezwania (k. […]).
 
Wyrokiem z dnia […] r. wydanym w sprawie z powództwa P. sp. z o.o. przeciwko wspólnicy L. s.c.o zapłatę (sygn. akt […]), Sąd Rejonowy S. – C., w S., oddalił powództwo zasądzając od powódki na rzecz pozwanych koszty procesu (k. […]).
 
Obwiniona wniosła o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia powołanego wyżej wyroku, pismem z dnia […] r. (k. […]). Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem został doręczony Obwinionej […] r. (k. […]).
 
W treści uzasadnienia wyroku, Sąd Rejonowy wskazał m.in., że całokształt materiału dowodowego wskazuje, iż intencją powódki (P. sp. z o.o.) nie było rzetelne świadczenie usług na rzecz partnerów biznesowych, ale raczej próba wykorzystania ich troski o własne interesy w celu uzyskania stawek, które jednocześnie nie przystają do rynkowych. Działanie ustalone w stanie faktycznym sprawy zostało określone przez Sąd jako podstępne wprowadzenie pozwanych w błąd. Sąd Rejonowy uznał, że między stronami procesu nie doszło do skutecznego zawarcia umowy. Przy hipotetycznym założeniu zawarcia umowy należało uznać za skuteczne oświadczenie złożone przez pozwanych o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli, które zostało złożone pod wpływem błędu wywołanego podstępnie przez stronę powodową (art. 84, 86 i 88 § 1 kc) (k. […]).
 
Od wyroku Sądu Rejonowego S. – C., w S., (sygn. akt […]) została wywiedziona apelacja (k. […]), która została następnie odrzucona z powodu nieusunięcia braków formalnych (k. […]), po uprzednim wezwaniu Obwinionej (k. […]).
 
W dniu […] r. zapadł wyrok przed Sądem Okręgowym w K., (sygn. akt […]) w sprawie z powództwa B. sp. z o.o. z siedzibą w W., przeciwko L4 na skutek apelacji pozwanej. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że oddalił powództwo i zasądził na rzecz pozwanej od powoda koszty postępowania apelacyjnego. Z uzasadnienia wyroku wynika, że dochodzone roszczenie wynikało z wierzytelności opartej na umowie na rejestrację domen internetowych zawartej między E. GmbH i pozwaną. Powodowa spółka nabyła powyższą wierzytelność od E. GmbH (następnie: O. GmbH). Sąd Okręgowy stwierdził, że poprzednik prawny powódki postępował nielojalnie wobec strony pozwanej, dla zawarcia umowy posługiwał się świadomym wprowadzaniem w błąd swojego kontrahenta z wykorzystaniem nieuczciwych praktyk. Osoby reprezentujące poprzednika powódki były przeszkolone w zakresie stosowania techniki prowadzenia rozmowy w sprawie zawarcia umowy. U podstaw rozmowy leżało przekazanie fałszywej informacji o rzekomym zamiarze wykupienia domeny o nazwie tożsamej do podmiotu, do którego dzwoniono z ofertą zawarcia umowy. Informacja przekazana pozwanej była nieprawdziwa, miała na celu wzbudzenie zaniepokojenia bądź nawet zagrożenia co do możliwości odebrania przedsiębiorcy potencjalnych klientów. Ponadto, poprzednik powódki przedstawiał się jako osoba lojalna wobec rozmówcy, czym ponownie wprowadzał w błąd. Na zamiar nieuczciwego zachowania poprzednika powódki wskazywał również fakt nieutrwalania pierwszej części rozmowy, w której była przedstawiana nieprawdziwa informacja dotycząca rzekomego występowania przedsiębiorstwa konkurencyjnego oraz inne informacje, które miały na celu skłonienie do zawarcia umowy. Świadomym zabiegiem poprzednika powódki było przedstawienie sytuacji w sposób zmuszający pozwaną do działania pod presją czasu, gdyż tylko w takich warunkach mogło dojść do zawarcia umowy. Sąd Okręgowy uznał, że roszczenie powoda jest zgodne z literą prawa. Jednakże, wywoływałoby ono skutki rażąco niesprawiedliwe, nie dające się pogodzić z zasadami uczciwości obrotu i wartościami powszechnie akceptowanymi w społeczeństwie – jako takie nie korzysta a ochrony zgodnie z art. 5 kc (k. […]). Strona pozwana była reprezentowana w postępowaniu przed Sądem Okręgowym przez Obwinioną (k. […]).
 
W dniu […] r. prokurator Prokuratury Okręgowej w K., dokonał oględzin płyty CD z zapisem audio rozprawy apelacyjnej przed Sądem Okręgowym w K.,  z dnia […] r. w sprawie o sygn. akt […]. Na powołanej rozprawie była obecna m.in. Obwiniona. W toku rozprawy, świadek S2 po odtworzeniu nagrania rozmowy telefonicznej stanowiącej odczytanie warunków umowy między E. GmbH i L4, złożyła zeznania, w których:

 
W dniu […] r., Obwiniona złożyła pozew o zapłatę w imieniu F. SA UG z siedzibą w N., przeciwko L1, L2 oraz L3 prowadzącym działalność jako L. s.c. w elektronicznym postepowaniu upominawczym. W uzasadnieniu pozwu, Obwiniona wskazała, że dochodzona wierzytelność obejmująca kwoty: […] zł (faktura nr […]) oraz […] zł (nota księgowa nr […]) wynika z umowy zawartej w dniu […] r. o świadczenie usług internetowych między L. s.c. i poprzednikiem prawnym powoda (k. […]). Obwiniona złożyła wniosek o umorzenie postępowania w przypadku uchylenia nakazu zapłaty (k. […]).
 
W dniu […] r., Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym L. – Z., w L., wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt […]), którym nakazał pozwanym L1, L2 oraz Ryszardowi Łęczyńskiemu zapłacić powodowi F. SA UG kwotę […] zł z odsetkami oraz kosztami procesu (k. […]).
 
Postanowieniem z dnia […] r., prokurator Prokuratury Rejonowej w P., postanowił umorzyć dochodzenie przeciwko Obwinionej podejrzanej o to, że w dniu […] r. w W., przy ul. B, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając świadomość, nie później niż od dnia […] r., o sposobie działania firm: B. spółki z o.o., P. sp. z o.o., O. GmbH, E. GmbH oraz F. S.A., nieuczciwych praktykach przyjętych w tych firmach, w tym w szczególności w zakresie podstępnego pozyskania oświadczeń woli, zgłaszania przez pozwanych (pokrzywdzonych) okoliczności podstępnego działania wobec nich, wiedzy że zawierane umowy były wynikiem nieuczciwego zachowywania się pracowników w/w spółek, którzy w sposób podstępny wprowadzali klientów w błąd oraz wiedzy w zakresie stanowiska Sądów oceniających skuteczność zawartych w ten sposób umów, działając jako pełnomocnik F. S.A. (nabywcy wierzytelności od E. GmbH sp. z o.o.) wystąpił do Sądu Rejonowego L. Z., w L., z pozwem przeciwko J., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Centrum P., J., w której to Sąd Rejonowy dla W., w W., XVI Wydział Gospodarczy sygn. akt […] wydał prawomocny wyrok oddalający powództwo, w wyniku czego mając pełną świadomość bezzasadności dochodzenia roszczeń udzieliła K., członkowi zarządu F. S.A. pomocy w doprowadzeniu J., do niekorzystnego doprowadzenia mieniem poprzez wprowadzenie w/w jak i Sądu w błąd co do obowiązku zapłaty należności wynikającej z faktur […], […], […] oraz noty księgowej nr […] i zasadności skierowanego pozwu. W uzasadnieniu postanowienia, Prokurator wskazał, opierając się na wyjaśnieniach złożonych przez Obwinioną, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie, iż Obwiniona miała wiedzę odnośnie nielegalnych praktyk F. S.A. w zakresie wprowadzania klientów w błąd podczas zawierania umów. Obwiniona nie uczestniczyła w bieżącej działalności powołanej spółki, a jedynie reprezentowała ją w zakresie powierzonych czynności polegających na sporządzaniu pozwów w oparciu o przekazaną dokumentację w postaci wezwań do zapłaty, faktur, wypisów z rejestrów, umowy itp. Dokumenty te nie budziły u Obwinionej podejrzeń i dlatego nie miała ona podstaw do odmowy skierowania pozwu (k. […]).
 
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Sąd dał wiarę wszystkim tym dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Strony  nie podważały wiarygodności dokumentów.
 
Pozostałe dowody z dokumentów potwierdzają powyższe okoliczności bądź są pozbawione znaczenia dla sprawy.
 
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom Obwinionej w zakresie, w jakim wskazywała na brak zaangażowania w proces zawierania umów o rejestrację domen oraz świadczenia pomocy prawnej związanej z bieżącą obsługą spółek wymienionych w zarzucie objętym wnioskiem o ukaranie. Wiarygodne były również wyjaśnienia w części, z której wynika, że informacje o osobach pozywanych Obwiniona otrzymywała od swojego mocodawcy, sposób postępowania w sprawach oraz treść ugody Obwiniona uzgadniała z mocodawcą, opłaty sądowe uiszczała strona.
 
Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień Obwinionej w części, w której zeznała o nieświadomości podstępnego działania wobec osób, które zawierały umowę o rezerwację domeny, a także nieotrzymania wiadomości e-mail na k. […], […], […], […] i […].
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniona dopuściła się czynu sprzecznego z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
 
Obwiniona świadczyła pomoc prawną na rzecz spółek B. spółki z o.o., P. sp. z o.o., O. GmbH, E. GmbH oraz F. SA UG w formie zastępstwa procesowego w sprawach cywilnych, w których te spółki występowały o zapłatę należności z umów o rejestrację domen internetowych, zawieranych na odległość za pomocą połączenia telefonicznego. Sprawy były powtarzalne, co do ich meritum, na co wskazuje również stosunkowo niskie wynagrodzenie w kwocie […] zł netto za zleconą sprawę powiększone o koszty zastępstwa procesowego (k. […]).
 
Powyższa okoliczność jest istotnie doniosła w niniejszej sprawie. Obwiniona bowiem zajmując się zawodowo dochodzeniem spraw o zbliżonym stanie faktycznym była z całą pewnością zainteresowana skutecznością roszczeń zgłaszanych przez jej klientów. Ta okoliczność skłaniała do analizy i wyciągania wniosków z kolejnych, zapadających orzeczeń. W ocenie Sądu, przejawem takiej refleksji był wniosek sformułowany przez Obwinioną w pozwie z dnia […] r. o umorzenie postępowania w przypadku uchylenia nakazu zapłaty (k. […]). Tak sformułowany wniosek stanowi przejaw dążenia do „automatycznego” zakończenia sprawy na wypadek uchylenia nakazu zapłaty, świadczy o niechęci strony powodowej do prowadzenia postępowania przed sądem właściwości ogólnej (zgodnie z treścią art. 505³⁴ obowiązującą w dniu wytoczenia powództwa przez Obwinioną, tj. w dniu […] r. – k. […]).
 
W ocenie tutejszego Sądu, źródłem powyższej niechęci było doświadczenie płynące z treści rozstrzygnięć Sądów powszechnych, zapadłych w sprawach poprzedzających wytoczenie powództwa w dniu […] r. – k. […].
 
Zważając na treść zarówno wyroku Sądu Rejonowego S. – C., w S., z dnia […] r.  (sygn. akt […]), jak i Sądu Okręgowego w K., z dnia […] r. (sygn. akt […]) należy zauważyć, że mimo niestwierdzenia nieważności umowy, która stanowiła źródło dochodzonej wierzytelności, obydwa Sądy zgodnie uznały praktykę co do sposobu zawierania umów o świadczenie usługi rejestracji domen za nieprawidłową, podstępną. Sąd Rejonowy S. – C., wskazał na zasadność uchylenia się od skutków oświadczenia woli w oparciu o wadę złożonego oświadczenia (w przypadku uznania, że doszło do zawarcia kwestionowanej umowy). Natomiast, Sąd Okręgowy w K., stwierdził, że pomimo poprawności formalnej umowy, doszło do nadużycia prawa podmiotowego w rozumieniu art. 5 kc.
 
W świetle powyższych orzeczeń, które zostały ujawnione w toku niniejszego postępowania, nie można twierdzić o uznaniu którejkolwiek z umów, w oparciu o które Obwiniona dochodziła zapłaty na rzecz klienta, za nieważne – jak wskazywał obrońca. Jednakże, powyższa okoliczność nie przesądza o prawidłowości postępowania Obwinionej na gruncie zasad wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
Niewątpliwie bowiem, stanowisko powoływanych wyżej Sądów powszechnych w zakresie nieprawidłowości zachodzących przy zawieraniu umów przez klientów Obwinionej jest jednoznaczne i stanowcze w swoim wyrazie. Co więcej, w postępowaniu prowadzonym przez Sąd Okręgowy w K., wziął udział prokurator (k. […]). Taki obraz rzeczy stanowił zapewne powód dla unikania postępowania w wypadku uchylenia nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym.
 
Refleksja nad oceną praktyki zawierania umów przez klientów Obwinionej powinna stać się również udziałem samej Obwinionej. Wbrew temu, co wyjaśniła Obwiniona, stan faktyczny ustalony w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy świadczy o świadomości Obwinionej o praktykach klientów. Podstawę takiego wniosku stanowi porównanie dat następujących zdarzeń.
 
Wyrok Sądu Rejonowego S. – C., w S., zapadł w dniu […] r.  (sygn. akt […]). Następnie, w dniu […] r., Obwiniona wzięła udział w rozprawie przez Sądem Okręgowym w K., w sprawie […], kiedy przesłuchiwany świadek wskazał wprost na oszukańczą praktykę zawierania umów (k. […]). W dniu […] r. zapadł wyrok Sądu Okręgowego w K., (sygn. akt […]). Wreszcie, wytoczenie kolejnego powództwa przeciwko wspólnikom spółki L. s.c. nastąpiło w dniu […] r. (k. […]).
 
Sekwencja wymienionych wyżej zdarzeń wskazuje niezbicie, że w dniu […] r., Obwiniona posiadała wiedzę o zapadłych rozstrzygnięciach, a także o ocenie dokonanej przez świadka przesłuchanego przez Sąd Okręgowy w K.
 
W powyższe wpisują się liczne próby podejmowane wyjaśnienia sprawy, które były kierowane bezpośrednio na adres obwinionej (k. […], […], […], […] i […]), z którego korzystała do końca […] r. (wyjaśnienia Obwinionej k. […]). Ponadto, przez pryzmat tejże wiedzy Obwinionej należało rozpatrywać jej postępowanie polegające na wytoczeniu powództwa w dniu […] r.
 
Z czysto formalnego punktu widzenia opartego wyłącznie na ocenie bazującej na przepisach prawa cywilnego materialnego i procesowego, Obwiniona nie mogła stać się adresatem  zarzutu. Powoływane judykaty nie stanowiły bowiem precedensu. Powyższe przesądzenie jest aktualne także w zakresie ponownego wytoczenia powództwa przeciwko wspólnikom L. s.c. Konsekwentnie, klient Obwinionej mógł dochodzić kolejnej wierzytelności z tego samego stosunku umownego z L. s.c. licząc na odmienną ocenę Sądu powszechnego.
 
W tym stanie rzeczy, możliwości postawienia Obwinionej zarzutu dyscyplinarnego wymagało rozstrzygnięcia: czy w okolicznościach sprawy, legitymacja formalna klienta do dochodzenia roszczenia przesądza o etycznie poprawnym postępowaniu Obwinionej. W ocenie Sądu, odpowiedź na tak postawione pytanie jest negatywna, z następujących powodów.
 
Powód wytaczając powództwo twierdzi, że żądanie pozwu jest uprawnione w stanie faktycznym, jak i w świetle prawa. Siłą rzeczy, takie jest również stanowisko pełnomocnika procesowego powoda.
 
W ustalonym stanie faktycznym sprawy, Obwiniona działając za swojego klienta wytoczyła powództwo w dniu […] r. wiedząc o wadliwości podstawy zgłoszonego żądania, przez co należy rozumieć brak skutecznie zawartej umowy, wadę oświadczenia woli pozwanych bądź nadużycie prawa podmiotowego. Bez względu na kwalifikację prawną tej wadliwości, jej źródła należało doszukiwać się w sposobie postępowania klienta Obwinionej.
 
W tym stanie rzeczy, Obwiniona wniosła pozew przeciwko wspólnikom spółki cywilnej w sposób sprowadzający się do próby uzyskania wyłącznie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Takie postępowanie w sposób czytelny sprowadza się do stanowiska strony powodowej, w którym dostrzega ona skuteczność jedynie argumentacji prezentowanej w pozwie, przy świadomości co najmniej wysokiego prawdopodobieństwa oddalenia powództwa w przypadku zajęcia stanowiska merytorycznego przez stronę pozwaną.
 
Obwiniona, wiedząc, że Sąd Rejonowy w Szczecinie oddalił powództwo wytoczone przeciwko wspólnikom L. s.c., a przede wszystkim znając uzasadnienie przyczyny oddalenia powództwa w tej sprawie, jak i w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w K., za sygn. akt […], powinna odmówić wniesienia pozwu z tego samego stosunku prawnego wobec wspólników tej samej spółki.
 
Odmienne postępowanie godzi w nakaz uczciwego wykonywania zawodu w sposób odpowiadający dobrym obyczajom, a w konsekwencji zasadom etyki zawodowej (art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego). Należy bowiem uznać, że w ocenie zarówno pozwanych, jak i osób trzecich lub organów wymiaru sprawiedliwości, które powezmą wiedzę o stanie sprawy, postępowanie klienta Obwinionej będzie uznawane za próbę uzyskania tytułu egzekucyjnego, a w konsekwencji zaspokojenia roszczenia, co najmniej wbrew zasadom współżycia społecznego. Taka, negatywna ocena klienta będzie utożsamiana z Obwinioną i z zawodem przez nią reprezentowanym.
 
W ocenie Sądu, Obwiniona zdecydowała się na kolejne wytoczenie powództwa w dniu […] r. wskutek takiej woli klienta. Brak jest podstaw dla przyjęcia, że powyższa czynność była przejawem inicjatywy samej Obwinionej.
 
Konsekwentnie, uznać należało, że Obwiniona nie oparła się wpływowi klienta wbrew dyspozycji art. 7 ust. 2 i 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Powyższe prowadzi także do wniosku, że Obwiniona pozwoliła na ograniczenie swojej niezależności w wykonywaniu czynności zawodowych w sposób, który podważa zaufanie do zawodu radcy prawnego i godzi w jego godność, co stanowi o naruszeniu art. 25 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Sąd uznał, że czyn został popełniony przez Obwinioną w sposób zawiniony, umyślny. Celem Obwinionej było wykonanie woli klienta obejmującej chęć podjęcia próby uzyskania tytułu do zaspokojenia roszczenia o zapłatę. Obwiniona rozpoznawała okoliczności sprawy, znała powiązane orzeczenie Sądu Okręgowego w K. Stąd, czyn został popełniony w zamiarze ewentualnym (art. 9 § 1 kk in fine).
 
Ujawnione postępowanie Obwinionej stanowi istotne sprzeniewierzenie jednym z podstawowych zasad, jakimi powinien kierować się radca prawny, tj. zasady uczciwości, niezależności i ochrony godności zawodu. Postępowanie Obwinionej jako radcy prawnego może być wiązane z tym aspektem działalności klienta, który został negatywnie oceniony przez Sądy powszechne. Ponadto, naraziło przeciwników procesowych na szkodę.
 
Powyższe okoliczności przemawiały za zaostrzeniem wymiaru kary.
 
Sąd nie dopatrzył się w sprawie szczególnych okoliczności, które przemawiałaby za złagodzeniem wymiaru kary.
 
W związku z powyższym, Sąd zważył w sposób szczególny na dyrektywę wychowawczą wymiaru kary. Kara zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego jest jedną z najsurowszych kar spośród kar dyscyplinarnych, o charakterze izolacyjnym. Dolegliwość tej kary polega na pozbawieniu możliwości prowadzenia działalności zarobkowej w obszarze świadczenia pomocy prawnej. Okres, na jaki orzeczono karę, stanowi o wymiernej dolegliwości dla Obwinionej. Złożenie przez Obwinioną wniosku o wydanie orzeczenia i wymierzenie nim określonej kary świadczy o refleksji Obwinionej nad popełnionym czynem. Powyższe okoliczności pozwalają zasadnie zakładać, że wymierzona kara spełni swój cel w postaci zniechęcenia Obwinionej do popełniania dalszych przewinień.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na jednym terminie. Postępowanie dowodowe obejmowało odebranie zeznań od jednego świadka oraz dowód z dokumentów.
 
GF