Orzeczenie z dnia 13 maja 2019 r. Sygn. akt: 200/18
Orzeczenie prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:   r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
CZŁONKOWIE:           r. pr. Bogdan Sanowski
r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S., […], obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i uzyskał […] z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się  do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku),  (t.j. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku,
 

 

 

 
Wnioskiem o ukaranie z dnia […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (zwany dalej „Rzecznikiem”) wniósł o uznanie winnym radcy prawnego S., wpisanego na listę radców prawnych pod numerem […] (zwanym dalej „Obwinionym”) popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (zwanego dalej „KERP”) w związku z art. 7 § 1 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dnia 11 grudnia 2015 roku w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (zwanym dalej „Regulaminem Doskonalenia”) przez to, że nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał […] z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku, czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych.
 
Sąd rozpoznał wniosek na rozprawie w dniu […] roku pod nieobecność Obwinionego, który nie usprawiedliwił swojej nieobecności, prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy. Obwiniony złożył jedynie pismo, w którym wskazał, że nigdy nie wykonywał zawodu radcy prawnego. Od końca […] roku mieszka na stałe w S., gdzie pracuje zawodowo jako naukowiec, zajmując się rozwojem nowych urządzeń i metod klinicznych w stonowanych chorobach neurologicznych. Na początku ubiegłego roku pisał do Działu Szkoleń pisma informujące ich, że nie pracuje w ogóle jako prawnik i od lat stale mieszka za granicą. Nie został zwolniony z ww. obowiązku, gdyż jego wyjaśnienia wpłynęły po terminie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
Obwiniony nie uzyskał ani jednego punktu z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od dnia […] roku do […] roku. W toku postępowania Obwiniony nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających odbycie szkoleń i uzyskanie jakiegokolwiek punktu.
 
Dowód: pismo Dziekana OIRP w W. k. […] i zestawienie k. […].
 
Dział Szkoleń pismem z dnia […] roku poinformował Obwinionego, że każdy radca prawny posiadający aktywne uprawnienia zawodowe zobowiązany jest do wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego w trzyletnich cyklach szkoleniowych. Wyjaśnienia Obwinionego wpłynęły zaś po […] roku, tym samym nie było możliwości zwolnienia go z ww. obowiązku.
 
Dowód: pismo Działu Szkoleń z dnia […] roku k. […].
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniony miał obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia w celu zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego nie wykonał w związku z czym nie wywiązał się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu wynika wprost z art. 61 ust. 2 KERP.
 
W związku z tym zaniechanie Obwinionego w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm.
 
Wskazać w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący […] lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku przez każdego radcę prawnego, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionego miało charakter zawiniony.
 
Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, że Obwinionemu należy przypisać odpowiedzialność za zarzucany przez Rzecznika delikt dyscyplinarny.
 
W ocenie Sądu adekwatną karą dyscyplinarną za tego typu naruszenie polegające na braku wypełnienia obowiązku dbania o rozwój zawodowy radcy prawnego poprzez kształcenie ustawiczne, a także nie stosowanie się do uchwał organów samorządu radców prawnych, jest kara pieniężna w dolnym przedziale przewidzianym przez ustawę o radcach prawnych ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy, ale może spowodować szkody po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu radcy prawnego.
 
Kara pieniężna jest adekwatna również z tego powodu, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionemu, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza lekceważenie i marnotrawienie przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku wspólnego wysiłku organizacyjnego i finansowego samorządu.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70 (6) ust. 1 i 2 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 roku, Dz. U. 1982 Nr 19 poz. 145 z póź. zm., zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.
 
(WK)