Orzeczenie z dnia 13 grudnia 2021 r. Sygn. akt: D 33/20
Orzeczenie nie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Krzysztof Jacek Woś
CZŁONKOWIE:                 r. pr. Anita Żołyniak - Piętka
r. pr. Piotr Staniec
PROTOKOLANT:              Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., po rozpoznaniu na rozprawach […] r. i […] r. w W., sprawy przeciwko radcy prawnemu B., ([…]) obwinionej o to, że:
1) W dniu […] r., w imieniu wierzyciela F. SA UG, złożyła do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., – S., datowany na dzień […] r. wniosek egzekucyjny przeciwko dłużnikowi O., wskazując jako jeden z adresów dłużnika ul. S. […], N., […] W., mający uzasadniać właściwość miejscową adresów dłużnika a ww. radca prawny miał wiedzę co do faktycznych adresów zamieszkania i prowadzenia działalności przez dłużnika – czym naruszyła obowiązek wykonywania czynności zawodowych w sposób rzetelny, sumienny oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania a także naruszając przepisy prawa dotyczące możliwości wyboru komornika przez wierzyciela,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. z 2020 poz. 121) w związku z art. 844 par. 1 k.p.c. i art. 895 par. 1 k.p.c.;
2) We wniosku egzekucyjnym datowanym na dzień […] r. złożonym do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w W[…] – S., przeciwko dłużnikowi O., – złożyła oświadczenie o wyborze komornika powołując się na nieobowiązujące od dnia […] r. przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. z 2020 poz. 121).
 

 

 

Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., wniósł o ukaranie radcy prawnego B.,(dalej zwana Obwinioną) ([…]) obwinionej o to, że:
1) w dniu […] r. w imieniu wierzyciela F. SA UG, złożyła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., – S., datowany na dzień […] r. wniosek egzekucyjny przeciwko dłużnikowi O., wskazując jako jeden z adresów dłużnika ul. S. […], N., […] W., mający uzasadniać właściwość miejscową komornika – w sytuacji gdy przedmiotowy adres nie jest i nigdy nie był jednym z adresów dłużnika, a ww. radca prawny miała wiedzę co do faktycznych adresów zamieszkania i prowadzenia działalności przez dłużnika -– czym naruszyła obowiązek wykonywania czynności zawodowych w sposób rzetelny, sumienny oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania, a także naruszając przepisy prawa dotyczące możliwości wyboru komornika przez wierzyciela,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771 z późn. zm.) w związku z art. 844 § 1 K.p.c., art. 889 § 1 K.p.c. i art. 895 § 1 K.p.c.
2) we wniosku egzekucyjnym datowanym na dzień […] r. złożonym do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W. – S., przeciwko dłużnikowi O., – złożyła oświadczenie o wyborze komornika powołując się na nieobowiązujące od dnia […] r. przepisy ustawy z dnia […] r. o komornikach sądowych i egzekucji,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 121).
 
W tej sprawie rzecznik dyscyplinarny, wskutek zawiadomienia pokrzywdzonego w tej sprawie O., z dnia […] r. dotyczące działań Obwinionej (k. […]) postanowieniem z dnia […] r. sygn. akt […] l. dz. […] wszczął dochodzenie w sprawie (k. […]).
 
W toku czynności sprawdzających poprzedzających wszczęcie dochodzenia, Obwiniona złożyła pisemne wyjaśnienia z dnia […] r. załączając do nich dokumenty z postępowania upominawczego oraz egzekucyjnego prowadzonego przeciwko pokrzywdzonemu (k. […]).
 
W dniu […] r. Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów Obwinionej o treści odpowiadającej ww. wnioskowi o ukaranie. Postanowienie doręczono Obwinionej w dniu […] r. (k. […]).
 
Rzecznik Dyscyplinarny postanowieniem z dnia […] r. sygn. akt […] zamknął dochodzenie (k. […]).
 
Wniosek rzecznika dyscyplinarnego z dnia […] r. sygn. akt […] o ukaranie Obwinionej został doręczony Obwinionej w dniu […] r. (k. […] i […]).
 
Obwiniona nie skorzystała z prawa do wniesienia pisemnej odpowiedzi na wniosek o ukaranie. Sprawa została rozpoznana na rozprawach w dniach […] r. oraz […] r. Obwiniona została prawidłowo wezwana na drugi termin rozprawy. Sąd dyscyplinarny stosownie do dyspozycji art. 68³ ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, rozpoznał sprawę na drugiej rozprawie pod nieobecność Obwinionej, uznając iż jej niestawiennictwo nie jest przeszkodą do prowadzenia postępowania, a stan faktyczny sprawy może być ustalony w oparciu o dowody przedstawione przez rzecznika dyscyplinarnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:

Obwiniona działając jako pełnomocnik procesowy F. SA UG z siedzibą w […] H., L. str., […] (N.,) wystąpiła do Sądu Rejonowego L. –Z.  w L., VI Wydziału Cywilnego z pozwem z dnia […] r. przeciwko pokrzywdzonemu wskazanemu jako: O., Wynajem Pokoi Gościnnych O., NIP […]  J. […], […] G., o zapłatę należności pieniężnych składających się na kwotę łączną  […] zł wraz z odsetkami i zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w wysokości […] zł oraz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
Dowód: pozew z dnia […] r. (k. […])
 
Sąd Rejonowy L., Z., w L., VI Wydział Cywilny w dniu […] r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym prowadzonym za sygn. akt […] którym zasądził od O., na rzecz F. SA UG z siedzibą L. […], […] H., N., dochodzoną kwotę […]  zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz kwotę  […] zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Nakaz zapłaty został wysłany na adres: J. […], […] G. Przesyłka sądowa została pod tym adresem podjęta w dniu […] r. przez pokrzywdzonego.
Dowód: nakaz zapłaty SR L. Z., […] z […] r. (k. […]), elektroniczne potwierdzenie odbioru (k. […]);
 
Sąd Rejonowy L. Z., w L., VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia […] r. sygn. akt […] nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia […] r. sygn. akt […] na rzecz F. SA UG z siedzibą L. […], […] H., N., przeciwko dłużnikowi O.
Dowód: postanowienie z […] r. (k. […])

Obwiniona działając jako pełnomocnik F. SA UG z siedzibą L. […], […] H., N., skierowała do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., S., wniosek egzekucyjny z dnia […] r. przeciwko O., w celu ściągnięcia należności wynikających z tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego L. Z. w L., z dnia […] r. sygn. akt […] zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia […] r. Egzekucję skierowano do: wierzytelności dłużnika należnych mu od Urzędu Skarbowego, pojazdów dłużnika na podstawie danych z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców, rachunków bankowych prowadzonych w bankach wskazanych przez Obwinioną.
 
Jako „adres dłużnika” Obwiniona wskazała: „ul. S. […] N., […] W.”.
 
We wniosku egzekucyjnym Obwiniona zawarła oświadczenie: „wierzyciel oświadcza, że dokonuje wyboru Komornika na podstawie przepisu art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 2016 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tj. Dz. U. z 2016 r. Poz. 1138)”.
Dowód: wniosek egzekucyjny z dnia […] r. (k. […])
 
Wskazany przez Obwinioną adres dłużnika – pokrzywdzonego w niniejszej sprawie dyscyplinarnej - był adresem nieprawdziwym. Pokrzywdzony nigdy nie mieszkał, ani nie prowadził działalności pod adresem wskazanym przez Obwinioną. Zarazem wszczęta egzekucja była prowadzona przez komornika w taki sposób, jakby to był prawdziwy adres pokrzywdzonego. Pokrzywdzony dowiedział się o prowadzonej egzekucji „przypadkiem”, to znaczy w ten sposób, że zajęto mu rachunek bankowy, na którym składał pieniądze na spłatę rat. Zajęcie tego rachunku groziło mu tym, że bank mógł mu wypowiedzieć kredyt. Ponadto, został wezwany do stawiennictwa w kancelarii komorniczej odległej o ok. […] km od miejsca jego zamieszkania. Wskazany przez Obwinioną adres: ul. S. […], N., Gmina W., jest adresem prowadzenia działalności gospodarczej przez Z., oraz Z2 pod firmą: „Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe Z.,” spółka cywilna. Z., nie jest znany pokrzywdzony O., jak również Obwiniona.
Dowody: zeznania świadka (pokrzywdzonego) na rozprawie w dniu […] r. (k. […]); zeznania świadka Z., na rozprawie w dniu […] r. (k. […]); wydruk z CEIDG dot. O., (k. […]); wydruk z CEIDG dot. Z., (k. […]); wydruk z CEIDG dot. Z2 (k. […]).
 
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W. S., wyegzekwował w całości roszczenie F. SA UG wobec pokrzywdzonego i postanowieniem z dnia […] r. sygn. akt […] postanowił przyznać wierzycielowi koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości […] zł i ustalić koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji na kwotę […] zł i w całości obciążyć nimi dłużnika.
Dowód: postanowienie komornika z dnia […] r. […] (k. […]); zeznania świadka (pokrzywdzonego) na rozprawie w dniu […] r. (k. […])
 
Obwiniona, przed skierowaniem sprawy do postępowania egzekucyjnego, nie sprawdzała informacji otrzymanych od klienta, tj. F. SA UG, a dotyczących dłużnika. Wszelkie dane otrzymywała od mocodawcy, zaś sama „nie miała czasu” na sprawdzenie wszystkich informacji otrzymanych od klienta.
Dowód: wyjaśnienia Obwinionej na rozprawie w dniu […] r. (k. […])
 
Konkludując: Obwiniona działając jako pełnomocnik wierzyciela F. SA UG wystąpiła z wnioskiem egzekucyjnym z dnia […] r. przeciwko dłużnikowi, do komornika sądowego, wskazując nieprawdziwy – fikcyjny adres dłużnika: ul. S. […], N., […] W.
 
Obwiniona wiedziała, że właściwy adres dłużnika to: J. nr […], G., […] B., co wynika z treści pozwu złożonego w postępowaniu upominawczym oraz z treści samego wniosku egzekucyjnego.
 
Jako podstawę wyboru komornika, Obwiniona wskazała we wniosku egzekucyjnym: art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 2016 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tj. Dz. U. z 2016 r. Poz. 1138).
 
Opisany powyżej stan faktyczny został ustalony na podstawie nie budzących wątpliwości dowodów w postaci dokumentów, których kopie zgromadzono w sprawie i które szczegółowo zostały wymienione powyżej. Sąd dyscyplinarny dał wiarę treści tych dokumentów, które zostały dodatkowo potwierdzone zeznaniami świadków: O., i Z.
 
Okoliczności faktyczne, dotyczące czynności podejmowanych przez Obwinioną wobec pokrzywdzonego najpierw w postępowaniu rozpoznawczym (elektronicznym postępowaniu upominawczym), a następnie w postępowaniu egzekucyjnym nie były przez Obwinioną kwestionowane.
 
Obwiniona w wyjaśnieniach na rozprawie przed sądem dyscyplinarnym w dniu […] r. (k. […]) na swoją obronę podniosła, że działała w oparciu o informacje uzyskane od klienta – zleceniodawcy.
 
W rozpoznawanej sprawie twierdzenia Obwinionej dotyczące tego, że polegała wyłącznie na informacjach od klienta informacji o adresach pozywanych i egzekwowanych kontrahentów tegoż klienta, są irrelewantne z punktu widzenia odpowiedzialności dyscyplinarnej Obwinionej, w zakresie postawionych jej zarzutów, objętych wnioskiem o ukaranie.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych przewinieniem dyscyplinarnym jest: 1) postępowanie sprzeczne z prawem; 2) postępowanie sprzeczne z zasadami etyki; 3) postępowanie sprzeczne z godnością zawodu; 4) naruszenie obowiązków zawodowych.
 
W rozpoznawanej sprawie czyn Obwinionej – wymieniony w pkt 1 wniosku o ukaranie - polegający na złożeniu do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., wniosku egzekucyjnego przeciwko pokrzywdzonemu, wskazujący na nieprawdziwy adres pokrzywdzonego jako dłużnika jest sprzeczny z art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (KERP). Zgodnie z art. 6 KERP, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 KERP, radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania. W związku z treścią art. 6 KERP należy przypomnieć, że treść roty ślubowania radcy prawnego określa art. 27 ust. 1 ustawy z dnia […] r. Zgodnie z jej brzmieniem, radca prawny przyjmuje na siebie zobowiązanie: „przyczyniać się do ochrony i umacniania porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązki zawodowe wypełniać sumiennie i zgodnie z przepisami prawa, zachować tajemnicę zawodową, postępować godnie i uczciwie, kierując się zasadami etyki radcy prawnego i sprawiedliwości”. Zestawienie przywołanych przepisów, w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy unaocznia, że od radcy prawnego wymaga się, przy wykonywaniu czynności zawodowych, postępowania rzetelnego, sumiennego, zgodnego z prawem oraz należytej staranności uwzględniającej profesjonalny charakter działania. W tej sprawie Obwiniona tych wymagań nie spełniła. Zgodnie z art. 844 § 1 K.p.c., art. 889 § 1 K.p.c. i art. 895 § 1 K.p.c. egzekucja z ruchomości, egzekucja z wierzytelności z rachunku bankowego i egzekucja z innych wierzytelności należy do komornika ogólnej właściwości dłużnika. Stosownie do art. 27 § 1 K.p.c. lub art. 30 K.p.c. stosowanych w postępowaniu egzekucyjnym poprzez art. 13 § 2 K.p.c., komornikiem właściwym dla pokrzywdzonego w sprawie egzekucyjnej prowadzonej przez Obwinioną, powinien być komornik właściwy dla jego miejsca zamieszkania W realiach sprawy egzekucyjnej prowadzonej przez Obwinioną powinien to być komornik, którego rewir obejmuje obszar właściwości Sądu Rejonowego w Z.
 
Wprawdzie wierzyciel może dokonać wyboru komornika, na co w pisemnych wyjaśnieniach powoływała się Obwiniona, jednakowoż może tego dokonać wyłącznie w granicach określonych w art. 10 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771). Zgodnie z tym przepisem, wybór komornika ograniczony jest obszarem właściwości sądu apelacyjnego, na którym znajduje się siedziba kancelarii komornika właściwego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. Oznacza to, że jeżeli w sprawie egzekucyjnej prowadzonej przez Obwinioną, jej klient – wierzyciel chciał dokonać wyboru komornika, to powinien był wybrać komornika mającego kancelarię na obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w K., a nie komornika prowadzącego kancelarię na obszarze Sądu Apelacyjnego w W. Wybór ten, tzn. skierowanie wniosku egzekucyjnego do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w W., nie był niczym uzasadniony. Jak wynika to z ustaleń poczynionych przez sąd dyscyplinarny w tej sprawie, adres pokrzywdzonego wskazany przez Obwinioną we wniosku egzekucyjnym był adresem nieprawidłowym i nieprawdziwym. Obwiniona miała tego świadomość, gdyż wcześniej w sprawie zawisłej przed Sądem Rejonowym L.-Z., w L., sygn. akt […], wskazała prawidłowy adres pozwanego, będącego pokrzywdzonym w niniejszej sprawie..
 
Nie zasługuje przy tym na uwzględnienie argument podnoszony w celu obrony Obwinionej, że adres dłużnika został ustalony przez jej klienta (zleceniodawcę), a ona „nie ponosi odpowiedzialności za dane przekazywane przez spółkę”. W tym aspekcie, przekonanie Obwinionej jest błędne, w świetle zasad wykonywania zawodu radcy prawnego. Zgodnie z nimi, za treść pism procesowych, w tym za treść wniosku egzekucyjnego i jego prawidłowe sporządzenie, spełniające wymogi formalne (obejmujące m. in. prawidłowy adres dłużnika) odpowiada Obwiniona jako radca prawny. Wynika to z art. 38 KERP, zgodnie z którym radca prawny odpowiada za formę i treść pism procesowych i innych dokumentów przez siebie sporządzonych w związku ze świadczoną pomocą prawną. Do wymogów formalnych wniosku o wszczęcie egzekucji, jako pierwszego pisma w sprawie w rozumieniu art. 126 § 2 K.p.c. w zw. z art. 13 § 2 K.p.c. należy podanie adresu dłużnika egzekwowanego, a w przypadku gdy strona (tu: dłużnik) jest przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – adres wpisany do CEIDG. Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy, domniemywa się, że dane wpisane do CEIDG są prawdziwe. Nawet, gdyby na moment przyjąć, że w okresie niespełna […] dzielących wniesienie pozwu od złożenia wniosku egzekucyjnego adres dłużnika uległ zmianie, to w chwili sporządzenia wniosku egzekucyjnego Obwiniona mogła, a nawet powinna to zweryfikować. W konsekwencji, z uwagi na specyfikę CEIDG i jej powszechną dostępność, twierdzenie Obwinionej, że „nie miała czasu” na zweryfikowanie adresu, należy uznać za nieodpowiadające wymogom, jakie stawia się radcy prawnemu. W związku z tym, podanie we wniosku egzekucyjnym innego, nieprawidłowego adresu dłużnika dokonane zostało przez Obwinioną z naruszeniem wymogów rzetelności, sumienności i należytej staranności, o których mówią art. 6 i art. 12 ust. 1 KERP.
 
Powyższe rozważania sądu dyscyplinarnego, co do naruszenia art. 6 i art. 12 ust. 1 KERP poprzez brak należytej staranności i sumienności zawodowej odnoszą się także do czynu opisanego w pkt 2 wniosku o ukaranie, polegającego na powołaniu się na nieobowiązujące od dnia 1 stycznia 2019 r. przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. Zgodnie z art. 305 i 306 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771), ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1277, 1343, 1452 i 1910), utraciła moc z dniem 31 grudnia 2018 r. Nie mogła więc stanowić podstawy wyboru komornika w dniu […] r.
 
Działanie Obwinionej w tej sprawie było zawinione.
 
Jeżeli idzie, o zarzut objęty pkt 1 wniosku o ukaranie, Obwiniona miała wpływ na treść sporządzonego przez siebie wniosku egzekucyjnego. Mogła uniknąć zachowania nagannego z punktu widzenia zasad etyki radcy prawnego, wybierając zachowanie zgodne z prawem – w tym wypadku z przywołanymi wyżej przepisami K.p.c. regulującymi treść i formę pisma, jakim jest wniosek egzekucyjny. Przeświadczenie Obwinionej o tym, że była związana treścią ustaleń poczynionych przez klienta, było nie tylko błędne ale także nieprawidłowe w świetle zasad regulujących zawód radcy prawnego jako zawodu o charakterze niezależnym, przy wykonywaniu którego sugestie, czy wskazówki wyrażane przez kogokolwiek nie mogą wpływać na stanowisko w sprawie prezentowane przez radcę prawnego.
 
Uznając Obwinioną winną zarzucanego czynu, sąd dyscyplinarny wymierzył za ten czyn karę pieniężną w wysokości […] zł, uznając że w tej sprawie, będzie to kara współmierna do rodzaju i wagi popełnionego przewinienia dyscyplinarnego. Kara pieniężna w wysokości […] zł mieści się w granicach wyznaczonych przez art. 65 ust. 2ba ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. W roku […] minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło […] zł, tak więc została orzeczona kara pieniężna w wysokości bliskiej dolnej granicy wymiaru kary wskazanego ustawą, gdyż sąd dyscyplinarny był uprawniony do orzeczenia kary w wysokości od […] zł do […] zł.
 
Jeżeli idzie o zarzut objęty pkt 2 wniosku o ukaranie, Obwiniona kierując się zasadami staranności zawodowej mogła przewidzieć, że przepisy regulujące postępowanie egzekucyjne ulegną zmianie. Od radcy prawnego należy po prostu wymagać znajomości obowiązującego prawa, w szczególności tych przepisów, które stanowią podstawę podejmowanych przez niego czynności procesowych. Uznając Obwinioną winną zarzucanego czynu, sąd dyscyplinarny wymierzył za ten czyn karę upomnienia.
 
W ocenie sądu dyscyplinarnego wymierzone kary powinny zapewnić, że Obwiniona w przyszłości powstrzyma się od podejmowania działań sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego, które zostały przez nią naruszone w tej sprawie.
 
O kosztach postępowania w wysokości […] zł, orzeczono uwzględniając liczbę i czasochłonność czynności procesowych oraz rodzaj i stopień zawiłości sprawy.
 
Mając to wszystko na uwadze, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł, jak w części dyspozytywnej orzeczenia.
 
GF