Przewodniczący: radca prawny Andrzeja Szmigiel
Członkowie: radca prawny Marzena Okła-Anuszewska,
radca prawny Mirosław Drzewicki

Protokolant: Anna Gabrysiak

 
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie [...] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu B., [...], obwinionej o to, że:
w dniu [...] r. na rozprawie zawisłej przed Sądem Okręgowym w W., [...] Wydział Cywilny, sygn. akt [...] posłużyła się dokumentem z akt postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. sygn. akt [...], tj. postanowieniem z dnia [...] r. o przedstawieniu zarzutów radcy prawnemu K.,
tj. co stanowi naruszenie art. 6 ust. 2 w związku z art. 32 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego,
które to zachowanie stanowi czyn sprzeczny z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późn. zm.) oraz wyżej powołanym przepisem Kodeksu Etyki Radcy Prawnego

 
Uznaje radcę prawnego B., [...], winną popełnienia zarzucanego jej czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art.
6 ust. 2 w zw. z art. 32 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art.
64 ust. 1 pkt 2 i art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych wymierza karę upomnienia; 
Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionej radcy prawnej B., [...], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę [...] zł ([...] złotych). 
 

Uzasadnienie

 

Dnia [...] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., wniósł o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu B., nr wpisu: [...], obwiniając ją o to, że:
 
w dniu [...] r. na rozprawie zawisłej przed Sądem Okręgowym w W., [...] Wydział Cywilny, sygn. akt: [...] posłużyła się dokumentem z akt postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. sygn. akt: [...], tj. postanowieniem z dnia [...] r. o przedstawieniu zarzutów radcy prawnemu K., co stanowi naruszenie art. 6 ust. 2 w związku z art. 32 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, 
które to zachowanie stanowi czyn sprzeczny z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późn. zm) oraz wyżej powołanym przepisem Kodeksu Etyki Radcy Prawnego – załącznik do uchwały nr 5 VIII Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 10 listopada 2007 r.
 
Radca prawny B. (dalej jako: „Obwiniona”),  nie przyznała się do zarzucanego jej czynu, wyjaśniając między innymi:
 
sprawa tocząca się przez Sądem Okręgowym w W., [...] Wydział Cywilny, sygn. akt: [...], była pierwszą sprawą wytoczoną Wspólnocie Mieszkaniowej G..  (dalej jako: „Wspólnota Mieszkaniowa”) przez r.pr. K.. Jak wskazała, w chwili obecnej toczy się osiem tego typu postępowań;
mecenas K., żądała od Wspólnoty Mieszkaniowej wydawania praktycznie całości dokumentów Wspólnoty Mieszkaniowej i wyjaśnień w tak szczegółowych sprawach, jak np. żarówki w garażu, czy zamknięcie komórki;
zdaniem Obwinionej wytoczenie powództwa spowodowane było narastającym między stronami konfliktem. Jak wskazała Obwiniona, zdaniem członków Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej, prawdziwym powodem wytoczenia powództwa był zamiar r.pr. K. utrudnienia bądź uniemożliwienia normalnych czynności związanych z zarządzaniem nieruchomością, spowodowany istniejącym długotrwałym konfliktem pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową i jej poszczególnymi członkami a r.pr. K..
Obwiniona wskazała, iż faktycznie złożyła dokument z akt postępowania przygotowawczego na rozprawie toczącej się przed sądem powszechnym, jednakże z innych pobudek niż wskazał Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego. Celem nadrzędnym jej działania było wykazanie konfliktu pomiędzy Skarżącą a Wspólnotą Mieszkaniową. Zdaniem Obwinionej nie byłoby bowiem możliwe zrozumienie toczącego się procesu bez zrozumienia kontekstu całej sprawy i przebiegu wcześniejszych relacji. Złożony dokument miał być dokumentacją istnienia konfliktu i jego przebiegu;
Obwiniona wskazała, że r.pr. K. kwestionowała wiele wniosków dowodowych składanych przez Obwinioną, jednakże nie zakwestionowała złożenia dokumentu z postępowania przygotowawczego. Dowód ten nie został także zakwestionowany przez Sąd;
Obwiniona wskazała także, że w toku procesu r.pr. K. zaprzeczała istnieniu jakiegokolwiek konfliktu pomiędzy nią a Wspólnotą Mieszkaniową. Zdaniem Obwinionej udowodnienie kwestii konfliktu było dla jej klienta kluczowe – stąd zdecydowała się na złożenie spornego dokumentu; Obwiniona obawiała się, iż w sytuacji tak odmiennego poglądu na istnienie konfliktu, niezłożenie spornego dokumentu mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której słowo świadczy przeciwko słowu, a interes jej klienta nie zostałby wówczas należycie obroniony;
Obwiniona nadmieniła, iż Sąd I instancji w toczącym się postępowaniu nie uznał za nieistotne dla sprawy istnienie konfliktu pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową a r.pr. K.. Ponadto Sąd Okręgowy w W., uznał za stosowne powołanie się w rzeczonej sprawie na tekst glosy do orzeczenia Sądu Najwyższego, odnoszący się do pieniactwa;
dla Obwinionej nie bez znaczenia był również fakt, że r.pr. K. pozycjonując się w przedmiotowym postępowaniu jako pokrzywdzona, sama wnosiła o to, aby sąd zobowiązał organy dyscyplinarne do złożenia takich dokumentów w sprawach cywilnych.
Obwiniona wskazała także, iż nie wiedziała o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego wobec radcy prawnego K.;
zaznaczyła, że radca prawny K. nie wniosła do organów korporacji radcowskiej o pomoc w ugodowym rozwiązaniu zaistniałego konfliktu. 
Wyjaśnienia Obwinionej (k. [...],[...],[...],[...]).
W toku postępowania przed Sądem przesłuchana została radca prawny K., która zeznała w szczególności:
składając pozew o wydanie dokumentów w [...] r. i o udzielenie wyjaśnień, skorzystała ze swych uprawnień przysługujących jej na podstawie ustawy o własności lokali;
faktem jest, że żądała od Wspólnoty Mieszkaniowej udostępniania różnego rodzaju dokumentów, jednakże nieprawdą jest, iż żądała prawie wszystkich;
pozew został przez nią złożony dlatego, że miała wątpliwości co do zasad rozliczeń kosztów zarządu nieruchomością wspólną;
wskazała, iż była oburzona faktem przedstawienia przed Sądem przez Obwinioną postanowienia o przedstawieniu jej zarzutów. Poprosiła wówczas Sąd o wyznaczenie terminu na ustosunkowanie się, co uczyniła;
po złożeniu dokumentu przez Obwinioną odczuwała negatywne nastawienie Sądu do jej osoby;
wskazała także, iż ostatecznie została uniewinniona, jednakże ta informacja nie została już przez Obwinioną Sądowi przekazana;
odnosząc się do zarzutu składania wniosków dowodowych z akt sprawy dyscyplinarnej, wskazała iż czyniła to dlatego, aby udowodnić błędne rozliczenie kosztów usuwania śmieci przez Wspólnotę Mieszkaniową;
wskazała, że nie występowała do organów korporacji radcowskiej o pomoc w polubownym rozstrzygnięciu zaistniałego konfliktu. 
Zeznania świadka r.pr. K. (k. [...],[...]).
 
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
 
Pomiędzy pokrzywdzoną K., a Wspólnotą Mieszkaniową toczyła się przed Sądem Okręgowym w W., [...] Wydział Cywilny, sygn. akt: [...], sprawa o nakazanie wydania dokumentów. W dniu [...] r. na rozprawie  toczącej się w przedmiotowej sprawie Obwiniona B. złożyła dokument z akt postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. sygn. akt: [...], tj. postanowienie z dnia [...] r. o przedstawieniu zarzutów radcy prawnemu K. i zawnioskowała o przeprowadzenie dowodu z tego dokumentu na okoliczność istnienia pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową a pokrzywdzoną konfliktu. 
 
Dowód: zeznania pokrzywdzonej, wyjaśnienia Obwinionej.
 
Pokrzywdzona poczuła się bardzo oburzona taką postawą Obwinionej. Po złożeniu spornego dokumentu czuła negatywne nastawienie sądu wobec niej.
 
Dowód: zeznania pokrzywdzonej.
 
Sąd zważył co następuje:
 
Stan faktyczny niniejszej sprawy jest w zasadzie bezsporny, w szczególności nie ma sporu pomiędzy Obwinioną i pokrzywdzoną, że radca prawny B. reprezentując Wspólnotę Mieszkaniową, której członkiem jest pokrzywdzona, złożyła w postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym w W., [...] Wydział Cywilny, sygn. akt: [...] w sprawie o nakazanie wydania dokumentów, postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. z dnia [...] r., sygn. akt: [...] o przedstawieniu zarzutów radcy prawnemu K. oraz zawnioskowała o przeprowadzenie z niego dowodu na okoliczność istnienia konfliktu pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową a pokrzywdzoną. Sporna natomiast w niniejszej sprawie jest wyłącznie ocena takiego działania  Obwinionej.
 
W ocenie Sądu Dyscyplinarnego w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podzielić należy zapatrywanie prezentowane przez pokrzywdzoną. W tym zakresie po pierwsze zauważyć należy, że postanowienie o przedstawieniu pokrzywdzonej zarzutów w postępowaniu prowadzonym przez Rzecznika Dyscyplinarnego w sprawie o sygn. akt: [...] nie znajdowało uzasadnienia procesowego, które przypisywała mu Obwiniona. Nie ulega żadnej wątpliwości, że samo w sobie postanowienie o przedstawieniu zarzutów pokrzywdzonej w takim czy innym zakresie może stanowić jedynie dowód tego, że takie postanowienie zostało wydane. Treść tego postanowienia sama w sobie w żadnym razie nie przesądza natomiast tego, że okoliczności faktyczne w nim opisane (a w tym objęte zarzutem) rzeczywiście miały miejsce. Mając na względzie, że stronami niniejszego postępowania są osoby będące radcami prawnymi, doskonale orientującymi się w podstawowych kwestiach procesowych, dalsze rozwijanie tej kwestii wydaje się być zbędne. Już zatem z tego względu nie można zgodzić się z Obwinioną, że przedmiotowe postanowienie było przydatne na okoliczność dowiedzenia tezy objętej wnioskiem dowodowym Obwinionej. Nie wdając się w tym miejscu w rozważania, czy okoliczność ewentualnego istnienia konfliktu pomiędzy pokrzywdzoną a Wspólnotą, reprezentowaną przez Obwinioną, miała znaczenie dla rozstrzygnięcia całej sprawy lub jakiejś kwestii incydentalnej w tym postępowaniu (np. co do kosztów procesu), wskazać należy, że jeśli Obwiniona chciała taką okoliczność – konfliktu pomiędzy pokrzywdzoną a Wspólnotą – wykazywać w procesie, to powinna sformułować na tę okoliczność zupełnie inne wnioski dowodowe, a mianowicie wnioski obejmujące dowody źródłowe, takie jak na przykład dowód z zeznań świadków lub stron, czy bezpośrednią korespondencję pomiędzy skonfliktowanymi stronami.
 
Jednocześnie nie sposób zaprzeczyć tezie, że składanie w postępowaniu sądowym postanowienia w przedmiocie postawienia zarzutów stronie tego procesu, pokrzywdzoną  mogło narazić na znaczący dyskomfort psychiczny. W ocenie Sądu, postanowienie o przedstawieniu radcy prawnemu zarzutów może dezawuować go w oczach sądu, tak samo jak dezawuowałoby go w  opinii publicznej.
 
Mając zatem na względzie, że składanie omawianego postanowienia Rzecznika Dyscyplinarnego nie miało należytego uzasadnienia procesowego, które błędnie przypisywała mu Obwiniona, a jednocześnie ważąc, iż przedmiotowe postanowienie mogło dezawuować pokrzywdzoną w oczach sądu a zarazem wywoływać u pokrzywdzonej głębokie poczucie dyskomfortu, działanie Obwinionej uznać należało za tyleż nieuzasadnione, co po prostu niekoleżeńskie. Sięganie po tego rodzaju argumenty w walce procesowej, z innym radcą prawnym, koleżanką z korporacji, w której winny być respektowane dobrze pojęte zasady koleżeństwa, nie może spotkać się z akceptacją Sądu.
 
W świetle powyższego, czyn którego dopuściła się Obwiniona zakwalifikować należało jako godzący w zasady opisane w art. 6 ust. 2 w związku z art. 32 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Wymierzając Obwinionej karę upomnienia, tj. karę w najniższym wymiarze, Sąd Dyscyplinarny miał w szczególności na względzie okoliczność, iż – co jest wiadome Sądowi z urzędu (z innych postępowań) –  radczynie prawne  będące stronami niniejszego sporu są ze sobą [...] i [...]. Nawet w niniejszym postępowaniu „czystych rąk” nie ma pokrzywdzona albowiem przed złożeniem doniesienia na Obwinioną nie dochowała trybu polubownego rozwiązania sporu regulowanego art. 40 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Trudno zatem winą za eskalację sporu  pomiędzy nimi  obwiniać tylko jedną z nich. Ponadto, Sąd wziął również pod uwagę, że Obwiniona nie była dotychczas karana dyscyplinarnie. Powyższe nie zmienia jednak  faktu, że za czyn którego dopuściła się Obwiniona, należało wymierzyć karę dyscyplinarną. Jednocześnie Sąd wyraża przekonanie, że kara w postaci upomnienia  będzie wystarczająca, aby wzbudzić w Obwinionej refleksję i wpłynąć na zmianę jej postępowania w przyszłości.
Mając powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji.
(AG)