Orzeczenie z dnia 11 października 2019 r. Sygn. akt: D 87/19
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:    r. pr. Igor Bąkowski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Michał Rajski
r. pr. Bogdan Sanowski
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu K., […], obwinionemu o to, że
1) w Warszawie w dniu […] r. działając jako pełnomocnik W. Sp. z o.o. z/s w W. skierował do sądu Rejonowego dla […] W. uzupełnienie subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt […] pomawiając adw. G. o to, że poprzez udzielanie rad i informacji C., K., W. i K.(2) dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu przez nich przestępstw polegających na:
nieopuszczeniu przez te osoby pomieszczeń należących do W. Sp. z o.o. z/s w W. oraz na przywłaszczaniu sobie czynszów pobranych za okres, w którym właściciele mieszkań byli pozbawieni ich posiadania
tj. od […] r. do co najmniej […] r. co stanowi naruszenia art. 6, art. 11 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 38 ust. 5 i 7 i art. 48 Kodeksu etyki radcy prawnego
2) w W. w dniu […] r. działając jako pełnomocnik W. Sp. z o.o. z/s w W. skierował do sądu Rejonowego dla […] W. rozszerzenie subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt […] pomawiając adw. G. o to, że poprzez udzielanie rad i informacji C., K., W. i K.(2) dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu przez nich przestępstwa polegającego na:
doprowadzeniu właścicieli lokali mieszkalnych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem polegającego na przeniesieniu na w/w osoby własności lokali wraz z udziałem w części wspólnej nieruchomości za około […] proc. ich realnej wartości,
co stanowi naruszenia art. 6, art. 11 ust. 1, art. 25  ust. 1, art. 38 ust. 5 i 7 i art. 48 Kodeksu etyki radcy prawnego oraz czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późn.zm.) oraz wyżej powołanymi przepisami Kodeksu etyki radcy prawnego przyjętymi uchwałą nr. 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
 

 

 

 
Pismem z dnia […] r. radca prawny J. (zwany dalej także „skarżącym”) złożył skargę na działanie radcy prawnego K. (zwanego dalej także „obwinionym”) w której wskazał, że obwiniony dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego na szkodę K.(1), C., W., P. „B.” sp. j. z/s w M. (dalej jako „B.”), K.(2), C.(1) oraz adw. G.
 
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, […] roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko obwinionemu, w sprawie czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego poprzez to, że obwiniony:
1) w W. w dniu […] r działając jako pełnomocnik W. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej zwanej także „W.”) skierował do sądu Rejonowego dla […] W. uzupełnienie subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt […] pomawiając adw. G. o to, że poprzez udzielanie rad i informacji C., K.(1), W. i K.(2) dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu przez nich przestępstw polegających na: nieopuszczeniu przez te osoby pomieszczeń należących do W. Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz na przywłaszczaniu sobie czynszów pobranych za okres, w którym właściciele mieszkań byli pozbawieni ich posiadania tj. od […] r. do co najmniej […] r. co stanowi naruszenia art. 6, art. 11 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 38 ust. 5 i 7 i art. 48 Kodeksu etyki radcy prawnego;
2) w W. w dniu […] r. działając jako pełnomocnik W. skierował do sądu Rejonowego dla […] W. rozszerzenie subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt […] pomawiając adw.  G. o to, że poprzez udzielanie rad i informacji C., K.(1), W. i K.(2) dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu przez nich przestępstwa polegającego na: doprowadzeniu właścicieli lokali mieszkalnych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem polegającego na przeniesieniu na w/w osoby własności lokali wraz z udziałem w części wspólnej nieruchomości za około […] proc. ich realnej wartości, co stanowi naruszenia art. 6, art. 11 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 38 ust. 5 i 7 i art 48 Kodeksu etyki radcy prawnego;
 
oraz czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej w rozumieniu art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123. poz. 1059 z póżn.zm.) oraz wyżej powołanymi przepisami Kodeksu etyki radcy prawnego (dalej także jako „KERP”) przyjętymi uchwałą nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
 
Obwiniony w dniu […] r. złożył odpowiedź na wniosek o ukaranie, wnosząc o umorzenie postępowania, a alternatywnie o zwrot akt do Rzecznika Dyscyplinarnego, uzasadniając to m.in. wskazywanymi przez niego okolicznościami iż postępowanie dotyczące subsydiarnego aktu oskarżenia (rozszerzenie II) z […] r. wciąż się toczy przed Sądem Rejonowym dla […] W. pod sygn. akt […], a w postępowaniu „głównym” pod sygn. akt […], zostało wydane postanowienie w postępowaniu wpadkowym prawomocnie uchylające postanowienie Sądu Rejonowego z dnia […] r. w przedmiocie wniosku o dopuszczenie do działania w charakterze oskarżyciela posiłkowego na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. jednego ze współwłaścicieli nieruchomości (jak wskazał obwiniony ze względu na błąd Sądu polegający na wysłaniu korespondencji na zły adres oskarżyciel posiłkowy nie mógł uczestniczyć w postępowaniu).
 
Sąd uznał, iż okoliczności wskazywane w odpowiedzi na wniosek o ukaranie nie stoją na przeszkodzie rozpoznaniu sprawy zainicjowanej wniesieniem wniosku do Sądu wniosku o ukaranie.
 
Jak wskazał obwiniony w wyjaśnieniach złożonych podczas rozprawy przed Sądem postępowanie w sprawie o sygn. akt […] zostało już prawomocnie umorzone (k. […]).
 
Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie w tym dowody z dokumentów wskazanych we wniosku o ukaranie oraz dopuszczone na rozprawie.
 
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił i zważył, co następuje:
 
Obwiniony świadczył pomoc prawną na rzecz spółki W. Sp. z o.o. w W. („W.”), która była w sporze ze spółką B. i jej wspólnikami, w związku ze zdarzeniami które rozpoczęły się w […] r.
 
W. złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa które miało polegać na przywłaszczeniu czynszów najmu, tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k. (dalej jako „Czyn 1”) oraz na naruszeniu miru domowego, tj. o czyn z art. 193 k.k. (dalej jako „Czyn 2”). […] r. wydano postanowienie w przedmiocie umorzenia dochodzenia (k. […]-[…]) , które zostało w zakresie Czynu 1 utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Rejonowego dla […] W. z dnia […] r. w sprawie o sygn. akt […] (k. […]-[…]). Co do Czynu 2 sprawę przekazano organowi dochodzenia celem kontynuowania postępowania przygotowawczego (k. […]-[…]). Następnie Prokurator Prokuratury Rejonowej W. O. w W. postanowieniem z dnia […] r. wydanym w sprawie o sygn. akt […] ponownie umorzył dochodzenie w sprawie dotyczącej Czynu 2 (k. […]-[…]).
 
W związku z powyższym, W. reprezentowany przez obwinionego w dniu […] r. wniósł subsydiarny akt oskarżenia przeciwko K.(1), C., W., K.(2) i C.(1) zarzucając im popełnienie Czynu 2 (k. […]-[…]) – której to sprawie tej nadano sygn. akt […]. Postanowieniem z dnia […] r. Sąd Rejonowy dla […] W. umorzył postępowanie w sprawie o sygn. akt […] (k. […]-[…]), które to postanowienie zostało uchylone postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia […] r. wydanym pod sygn. akt […] (k. […]-[…]).
 
Pismem z dnia […] r. zatytułowanym „uzupełnienie subsydiarnego aktu oskarżenia” W. reprezentowana przez obwinionego r. pr. K. wniosła do Sądu Rejonowego dla […] W. dodatkowy subsydiarny akt oskarżenia do sprawy o sygn. akt […], oskarżając: K.(1), C., W. i K.(2) o popełnienie Czynu 1 oraz adw. G. o popełnienie Czynu 1 i Czynu 2 (k. […]-[…]). Pismo to zostało przesłane pocztą elektroniczną do adw. G. w dniu […] r. (k. […]) zanim dotarło do Sądu Rejonowego dla […] W. Dodatkowo zostało ono złożone na rozprawie w dniu […] r. w sprawie przed Sądem Okręgowym w W. prowadzonej pod sygn. akt […] w przedmiocie przywrócenia posiadania. W trakcie posiedzenia Sadu Rejonowego dla […] W. w dniu […] r. w sprawie o sygn. akt […] r. pr. K. podtrzymał wnioski zawarte w piśmie z dnia […] r. (k. […]-[…]), pomimo umorzenia postępowania co do Czynu 1 postanowieniem Sądu Rejonowego dla […] W. z dnia […] r., a także tego, że „uzupełniany” subsydiarny akt oskarżenia dotyczył tylko Czynu 2 (tj. o czyn z art 193 k.k.).
 
Następnie w/w Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia […] r. wydanym  w sprawie o sygn. akt […] umorzył postępowanie w zakresie dotyczącym pisma z dnia […] r. wobec braku przesłanek formalnych wniesienia aktu oskarżenia objętego tym pismem oraz uchybienia terminowi do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia (k. […]-[…]).
 
Postanowienia Sądu Rejonowego z dnia […] r.  zostały utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w W. […] Wydział Odwoławczy z dnia […] r. (k. […]).
 
Wskazywany Czyn 2 dotyczył zdarzeń z dnia […] r., podczas gdy adw. G. reprezentował B. od […] r., w tym od […] r. występował jako obrońca wspólników tej spółki oskarżonych o Czyn 2 w postępowaniu pod sygn. akt […] wszczętym subsydiarnym aktem oskarżenia z dnia […] r. (k. […]-[…]). Zarzut stawiany przez obwinionego adw. G. polegał tymczasem na ułatwianiu oskarżonym nieopuszczania przez nich pomieszczeń poprzez udzielanie bliżej nieokreślonych rad i przekazywaniu informacji.
 
W dalszej kolejności r. pr. K. pismem z dnia […] r. zatytułowanym „uzupełnienie II subsydiarnego aktu oskarżenia” i wniesionym w imieniu W. oskarżył ponownie K.(1), C., W. i K.(2) o popełnienie przestępstwa z art. 282 k.k. (dalej jako „Czyn 3”). Pomocnictwo w tym przestępstwie zostało zarzucone również adw. G. Pismo to zostało złożone na dwa dni przed posiedzeniem Sądu wyznaczonym na […] r. Po zapoznaniu się z tym pismem Sąd ogłosił postanowienie o umorzeniu postępowania wobec oskarżonych K.(1), C., W. i K.(2) wszczętego na podstawie subsydiarnego aktu oskarżenia z dnia […] r z uwagi na brak znamion czynu zabronionego. Ponadto Sąd uznał pismo z dnia […] r. za nowy akt oskarżenia i zarządził przedstawienie go Przewodniczącej […] Wydziału Karnego celem rozważenia rejestracji nowej sprawy.
 
Postępowanie karne w zakresie złożonego przez obwinionego w dniu […] r. „uzupełnienia subsydiarnego aktu oskarżenia” zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. (k. […]).
 
Po przeprowadzeniu rozprawy, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinionego winnym popełnienia obu czynów zarzucanych mu we wniosku o ukaranie.
 
Sąd uznał iż obwiniony dopuścił się czynu wskazanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie, t.j. w […] r. działając jako pełnomocnik W. skierował do sądu Rejonowego dla […] W. uzupełnienie subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt […] pomawiając adw. G. o to, że poprzez udzielanie rad i informacji C., K.(1), W. i K.(2) dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu przez nich przestępstw polegających na: nieopuszczeniu przez te osoby pomieszczeń należących do W. Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz na przywłaszczaniu sobie czynszów pobranych za okres, w którym właściciele mieszkań byli pozbawieni ich posiadania tj. od […] r. do co najmniej […] r.
 
Obwiniony złożył subsydiarny akt oskarżenia, w którym przypisuje adw. G. popełnianie przestępstw „poprzez udzielanie rad i informacji” C., K.(1), W. i K.(2), a zatem pomocnictwo w popełnieniu przez nich przestępstw m.in. na szkodę W. Obwiniony potraktował tym samym jako czyn kryminalny czynności zawodowe adwokata (udzielanie porad prawnych i informacji), co jest niedopuszczalne.
 
Obwinionemu nie była znana treść jakiejkolwiek rozmowy czy korespondencji pomiędzy adw. G. a jego klientami która mogła by mu służyć za źródło informacji odnośnie tego jakich porad prawnych pokrzywdzony udzielał swoim klientom. Także klienci obwinionego nie byli świadkami ich udzielania. Obwiniony wywiódł treść inkryminowanych przez siebie „porad prawnych i informacji” z treści przekazanych mu przez klientów wystąpień zawodowych adw. G. Dokładna treść wypowiedzi przypisywanych przez obwinionego adw. G. w ogóle nie jest znana i nie potwierdzają ich żadne dowody. Trzeba także podkreślić, że niesporne jest, że miały to być jego wystąpienia w imieniu klientów. Pokrzywdzony w rozmowie z W. czy komunikując się ze współwłaścicielami spornej nieruchomości nie działał we własnym imieniu ale jako przedstawiciel swoich klientów.
 
Prezentowanie przez pełnomocnika (w rozmowie nie z klientem a osobą trzecią) stanowiska co do prawnej oceny posiadania nieruchomości nie jest wystarczające do przyjęcia że jedynym albo choćby współistniejącym źródłem motywacji do podjęcia decyzji o odmowie wydania lokali przez klienta była porada prawna udzielona przez adw. G. - zwłaszcza że ocena taka miała być wyrażona przez adw. G. już post factum. Brak jest dowodów co do tego, że decyzje C., K.(1), W. i K.(2) były inspirowane przez adw. G. i nie były ich samodzielnymi decyzjami. Okoliczność, że adw. G. podjął się świadczenia pomocy prawnej na rzecz tych klientów nie jest wystarczająca do wykazania związku przyczynowego pomiędzy działaniami jego klientów a faktycznie udzielanymi im poradami prawnymi czy informacjami - zwłaszcza, że treść tych ostatnich nie jest obwinionemu w ogóle znana. Tym samym decyzja o skierowaniu przeciwko adw. G. subsydiarnych aktów oskarżenia musi być oceniania jako naruszająca zasady etyki zawodowej.
 
Takie działanie obwinionego ocenić należy jako mające na celu wywieranie presji i mogące prowadzić do utraty zaufania wobec adw. G. potrzebnego do wykonywania zawodu adwokata.
 
Sąd uznał iż czyn ten stanowi naruszenie art. 6, art. 11 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 38 ust. 5 i 7 i art. 48 KERP w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r o radcach prawnych.
 
Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 KERP). Art. 11 ust. 1 KERP nakazuje radcy prawnemu dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Zgodnie z Art. 25 ust. 1 KERP radca prawny nie może zajmować się sprawami ani w jakikolwiek sposób uczestniczyć w czynnościach, które ograniczałyby jego niezależność, uwłaczały godności zawodu, podważały do niego zaufanie albo groziły naruszeniem tajemnicy zawodowej. Art. 38 ust. 5 KERP nakazuje radcy prawnemu zachowywanie w swoich wystąpieniach umiaru i taktu, a jego ust. 7 wskazuje, że negatywne nastawienie klienta do strony przeciwnej nie powinno mieć wpływu na postawę radcy prawnego, który powinien działać taktownie i bez uprzedzeń do strony przeciwnej, nie podejmując działań zmierzających do zaostrzenia konfliktu. Z kolei Art. 48 KERP wskazuje, iż radca prawny powinien dbać o to, aby jego zachowanie nie naruszyło powagi sądu, urzędu lub innych instytucji, przed którymi występuje, a także, by jego wystąpienia nie naruszały godności osób uczestniczących w postępowaniu.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie, Sąd, mając na uwadze zawiniony i poważny charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego uznał, że adekwatne i wystarczające dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest najbardziej adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego i uzasadniony okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
Sąd uznał iż obwiniony dopuścił się czynu wskazanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie, t.j. w dniu […] r. działając jako pełnomocnik W. skierował do sądu Rejonowego dla […] W. rozszerzenie subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt […] pomawiając adw. G. o to, że poprzez udzielanie rad i informacji C., K.(1), W. i K.(2) dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu przez nich przestępstwa polegającego na: doprowadzeniu właścicieli lokali mieszkalnych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem polegającego na przeniesieniu na w/w osoby własności lokali wraz z udziałem w części wspólnej nieruchomości za około […] proc. ich realnej wartości.
 
Obwiniony złożył subsydiarny akt oskarżenia, w którym przypisuje adw. G. popełnianie przestępstw „poprzez udzielanie rad i informacji” C., K.(1), W. i K.(2), a zatem pomocnictwo w popełnieniu przez nich przestępstw m.in. na szkodę W. Obwiniony potraktował tym samym jako czyn kryminalny czynności zawodowe adwokata (udzielanie porad prawnych i informacji), co jest niedopuszczalne.
 
Składanie w imieniu klienta oferty nabycia nieruchomości w żaden sposób nie świadczy. o tym, że pełnomocnik (radca prawny czy adwokat) skłonił swojego klienta do podjęcia decyzji o jej zakupie oraz brał udział w określeniu ceny ofertowej. Bez wątpienia są to decyzje o charakterze stricte gospodarczym a nie prawnym i mogły zostać podjęte bez jakiegokolwiek udziału pełnomocnika będącego adwokatem.
 
Brak jest dowodów co do tego, że decyzje C., K.(1), W. i K.(2) były inspirowane przez adw. G. i nie były ich samodzielnymi decyzjami. Okoliczność, że adw. G. podjął się świadczenia pomocy prawnej na rzecz tych klientów nie jest wystarczająca do wykazania związku przyczynowego pomiędzy działaniami jego klientów a faktycznie udzielanymi im poradami prawnymi czy informacjami - zwłaszcza, że treść tych ostatnich nie jest obwinionemu w ogóle znana. Tym samym decyzja o skierowaniu przeciwko adw. G. subsydiarnych aktów oskarżenia musi być oceniania jako naruszająca zasady etyki zawodowej.
 
Takie działanie obwinionego ocenić należy jako mające na celu wywieranie presji i mogące prowadzić do utraty zaufania wobec adw. G. potrzebnego do wykonywania zawodu adwokata.
 
Sąd uznał iż czyn ten stanowi naruszenie art. 6, art. 11 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 38 ust. 5 i 7 i art 48 KERP w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r o radcach prawnych.
 
Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami (art. 6 KERP). Art. 11 ust. 1 KERP nakazuje radcy prawnemu dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Zgodnie z Art. 25 ust. 1 KERP radca prawny nie może zajmować się sprawami ani w jakikolwiek sposób uczestniczyć w czynnościach, które ograniczałyby jego niezależność, uwłaczały godności zawodu, podważały do niego zaufanie albo groziły naruszeniem tajemnicy zawodowej. Art. 38 ust. 5 KERP nakazuje radcy prawnemu zachowywanie w swoich wystąpieniach umiaru i taktu, a jego ust. 7 wskazuje, że negatywne nastawienie klienta do strony przeciwnej nie powinno mieć wpływu na postawę radcy prawnego, który powinien działać taktownie i bez uprzedzeń do strony przeciwnej, nie podejmując działań zmierzających do zaostrzenia konfliktu. Z kolei Art. 48 KERP wskazuje, iż radca prawny powinien dbać o to, aby jego zachowanie nie naruszyło powagi sądu, urzędu lub innych instytucji, przed którymi występuje, a także, by jego wystąpienia nie naruszały godności osób uczestniczących w postępowaniu.
 
Uznając winę obwinionego w powyższym zakresie, Sąd, mając na uwadze zawiniony i poważny charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego uznał, że adekwatne i wystarczające dla osiągnięcia celów będzie orzeczenie wobec obwinionego na podstawie art. 65 ust. 1 pkt. 3 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) kary pieniężnej w wysokości […] złotych.
 
Rodzaj kary w ocenie Sądu jest najbardziej adekwatny do charakteru przewinienia obwinionego i uzasadniony okolicznościami sprawy.
 
Wysokość wymierzonej kary jest uzasadniona stopniem winy i wyważona biorąc pod uwagę charakter naruszenia i postawę obwinionego.
 
Wymierzone kary pieniężne Sąd połączył orzekając jako karę łączną karę pieniężną w wysokości […] złotych.
 
Trzeba podkreślić, że zawód radcy prawnego jest zawodem zaufania publicznego i radca prawny winien świadczyć pomoc prawną mając na uwadze godność zawodu i szacunek do pełnomocników strony przeciwnej.
 
O kosztach postępowania OSD orzekł na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
 
(WK)