21.11.2024

Orzeczenie z dnia 11 czerwca 2021 r., Sygn. akt: D 35/20

opublikowano: 2021-10-27 przez: Więckowska Milena

Orzeczenie z dnia 11 czerwca 2021 r., Sygn. akt: D 35/20
Orzeczenie jest prawomocne.
                                                                                                       
 
PRZEWODNICZĄCY:          r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE:        r. pr. Artur Złuski
r. pr. Paulina Sibilska
PROTOKOLANT:         Ewelina Raczko
           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu B(1) ([…]), obwinionemu o to, że
  1. W okresie od lutego […] r. do […] r. ujawnił swojej żonie W(1) informacje dotyczące sytuacji prawnej i faktycznej obligatariuszy spółki A. S.A. pana B(2), pana L., pani K(1), pana Ć., pani M., pana F(1), pana R., pana K(2), pani H., pana S. uzyskane w związku z pełnieniem przez Kancelarię B(1) funkcji administratora zastawu rejestrowego wpisanego do rejestru zastawów wprowadzonego przez Sąd Rejonowy w W., […] Wydział Gospodarczy, pod pozycją […];
    tj. w sprawie popełnienia czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 15 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego  Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w  związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.)
  2. W okresie od […] r. do […] r. ujawnił swojej żonie W(1) posiadane przez siebie informacje dotyczące sytuacji prawnej i faktycznej obligatariuszy spółki A. S.A. pana B(2), pana L., pani K(1), pana Ć., pani M., pana F(1), pana R., pana K(2), pani H., pana S. uzyskane w związku z pełnieniem przez Kancelarię B(1) funkcji administratora zastawu rejestrowego wpisanego do rejestru zastawów wprowadzonego przez Sąd Rejonowy w W., […] Wydział Gospodarczy, pod pozycją […], z których to informacji skorzystała pani W(1) w celu zawarcia umowy komisu z dnia […] r. dotyczącej rzeczy ruchomych, będących wcześniej przedmiotem zastawu rejestrowego, o którym mowa powyżej;
    tj. w sprawie popełnienia czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 16 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.)
  3. W okresie od […] r. do […] r. świadczył pomoc prawną panu B(2), panu L, pani K(1), panu Ć., pani M., panu F(1), panu R., panu K(2), pani H., panu S., podczas gdy wykonywanie przez niego czynności zawodowych na rzecz powyższych osób stwarzało znaczne zagrożenie naruszenia tajemnicy zawodowej oraz ograniczenia niezależności radcy prawnego;
    tj. w sprawie popełnienia czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 26 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego  Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w  związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.).
  4. W okresie od […] r. do […] r. świadczył pomoc prawną panu B(2), panu L., pani K(1), panu Ć., pani M., panu F(1), panu R., panu K(2), pani H., panu S., która polegała na doradztwie prawnym po zaspokojeniu przez obligatariuszy z roszczeń Przedmiotu Zastawu Rejestrowego i przejęciu na własność przedmiotu zastawu rejestrowego, a w szczególności na doradztwie związanym z zawarciem umowy komisu ze spółką J. sp. z o.o. O. S.K.A. podczas gdy w danej sprawie czynności zawodowe wykonywane przez radcę prawnego B(1) dotyczyły majątku osoby mu najbliższej, a mianowicie jego żony, a zatem doradzał w sytuacji w której sprawa dotyczyła jego żony co mogło oddziaływać na jej wynik;
    tj. w sprawie popełnienia czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 30 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.).
  5. W okresie od […] r. do […] r. doradził obligatariuszom panu B(2), panu L., pani K(1), panu Ć., pani M., panu F(1), panu R., panu K(2), pani H., panu S. podpisane umowy komisu ze spółką J. sp. z o.o. O. S.K.A.  w którym wspólnikiem i członkiem zarządu była jego żona W(1), o treści w sposób wyraźmy naruszający ich interesy, a mianowicie zawierające postanowienie, zgodnie z którym (paragraf […] Umowy) wynagrodzenie Komisanta stanowi dowolnie ustalony przez Komisanta procent osiągniętej marży ze sprzedanych rzeczy ruchomych, a zatem pozostawiającej kwestie wynagrodzenia Komisanta do jego dowolnego uznania, co sprzeczne jest z podstawowymi zasadami prawa cywilnego i współżycia społecznego;
    tj. w sprawie popełnienia czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych ( Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 ze zm.) oraz w związku z artykułem 15 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych ( Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.)
 
orzeka:
 
  1. Uznaje radcę prawnego B(1) ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 1 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w  zw. z art. 6, art. 8, art. 11, art. 15 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w kwocie […] zł ( […] złotych);
  2. Uznaje radcę prawnego B(1) ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 2 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w  zw. z art. 6, art. 8, art. 11, art. 16 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w kwocie […] zł ( […] złotych);
  3. Uznaje radcę prawnego B(1) ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 3 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w  zw. z art. 6, art. 8, art. 11, art. 26 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w kwocie […] zł ( […] złotych);
  4. Uznaje radcę prawnego B(1) ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 4 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w zw. z art. 6, art. 8, art. 11, art. 30 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w kwocie […] zł ( […] złotych);
  5. Uznaje radcę prawnego B(1) ([…]) winnym zarzucanego w punkcie 5 wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w zw. z art. 6, art. 8, art. 11, Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3) ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w kwocie […] zł ([…] złotych);
  6. Na podstawie art. 651 ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w pkt 1-5 łączy w ten sposób, że orzeka jako karę łączną karę pieniężną w kwocie […] zł ([…] złotych);
  7. Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego B(1), ([…]), na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] zł ( […] złotych)
 
Uzasadnienie

Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: „Rzecznik”) wniósł do tutejszego Sądu w dniu […] r., wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. B(1) (dalej: „Obwiniony”), wpisanego na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionemu, że:
  1. w okresie od […] r. do […] r. ujawnił swojej żonie W(1) informacje dotyczące sytuacji prawnej i faktycznej obligatariuszy spółki A. S.A. pana B(2), pana L., pani K(1), pana Ć., pani M., pana F(1), pana R., pana K(2), pani H., pana S. uzyskane w związku z pełnieniem przez Kancelarię B(1) funkcji administratora zastawu rejestrowego wpisanego do rejestru zastawów wprowadzonego przez Sąd Rejonowy w W., […] Wydział Gospodarczy, pod pozycją […];
    tj. popełnienie czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 15 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego  Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w  związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.)
  2. w okresie od […] r. do […] r. ujawnił swojej żonie W(1) posiadane przez siebie informacje dotyczące sytuacji prawnej i faktycznej obligatariuszy spółki A. S.A. pana B(2), pana L., pani K(1), pana Ć., pani M., pana F(1), pana R., pana K(2), pani H., pana S. uzyskane w związku z pełnieniem przez Kancelarię B(1) funkcji administratora zastawu rejestrowego wpisanego do rejestru zastawów wprowadzonego przez Sąd Rejonowy w W., […] Wydział Gospodarczy, pod pozycją […], z których to informacji skorzystała pani W(1) w celu zawarcia umowy komisu z dnia […] r. dotyczącej rzeczy ruchomych, będących wcześniej przedmiotem zastawu rejestrowego, o którym mowa powyżej;
    tj. popełnienie czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 16 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego  Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w  związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.)
  3. w okresie od […] r. do […] r. świadczył pomoc prawną panu B(2), panu L., pani K(1), panu Ć., pani M., panu F(1), panu R., panu K(2), pani H., panu S., podczas gdy wykonywanie przez niego czynności zawodowych na rzecz powyższych osób stwarzało znaczne zagrożenie naruszenia tajemnicy zawodowej oraz ograniczenia niezależności radcy prawnego;
    tj. popełnienie czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 26 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.).
  4. w okresie od […] r. do […] r. świadczył pomoc prawną panu B(2), panu L., pani K(1), panu Ć., pani M., panu F(1), panu R., panu K(2), pani H., panu S., która polegała na doradztwie prawnym po zaspokojeniu przez obligatariuszy z roszczeń Przedmiotu Zastawu Rejestrowego i przejęciu na własność przedmiotu zastawu rejestrowego, a w szczególności na doradztwie związanym z zawarciem umowy komisu ze spółką J. sp. z o.o. O. S.K.A. podczas gdy w danej sprawie czynności zawodowe wykonywane przez radcę prawnego B(1) dotyczyły majątku osoby mu najbliższej, a mianowicie jego żony, a zatem doradzał w sytuacji w której sprawa dotyczyła jego żony co mogło oddziaływać na jej wynik;
    tj. popełnienie czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, art. 30 ust. 1 Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.).
  5. w okresie od […] r. do […] r. doradził obligatariuszom panu B(2), panu L., pani K(1), panu Ć., pani M., panu F(1), panu R., panu K(2), pani H., panu S. podpisane umowy komisu ze spółką J. sp. z o.o. O. S.K.A.,  w którym wspólnikiem i członkiem zarządu była jego żona W(1), o treści w sposób wyraźmy naruszający ich interesy, a mianowicie zawierające postanowienie, zgodnie z którym (paragraf […] Umowy) wynagrodzenie Komisanta stanowi dowolnie ustalony przez Komisanta procent osiągniętej marży ze sprzedanych rzeczy ruchomych, a zatem pozostawiającej kwestie wynagrodzenia Komisanta do jego dowolnego uznania, co sprzeczne jest z podstawowymi zasadami prawa cywilnego i współżycia społecznego;
    tj. popełnienie czynu sprzecznego z zasadami etyki radcy prawnego, a mianowicie art. 6, art. 8, art. 11, Kodeksu Etyki Radców Prawnych przyjętego uchwałą numer 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w związku z artykułem 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2115 ze zm.) oraz w związku z artykułem 15 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych ( Dz. U. z 2020 r., poz. 75 ze zm.)
 
Obwiniony złożył odpowiedź na wniosek o ukaranie, w której to odpowiedzi oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzuconych przewinień, podtrzymał wyjaśnienia oraz wnioski dowodowe sformułowane w piśmie z dnia […] r. Wskazując na oddalenie przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego wniosków dowodowych, sformułowanych w piśmie z dnia […] r., Obwiniony wniósł o zwrot wniosku o ukaranie celem uzupełnienia postępowania dowodowego. W treści pisma powołanego w zdaniu poprzedzającym, do którego odwołuje się odpowiedź na wniosek o ukaranie, Obwiniony wskazał, że między spółką A. S.A. z siedzibą w W. a Kancelarią C(2) B(1) i Wspólnicy z siedzibą w W. (dalej: „Kancelaria”) została zawarta umowa o pełnienie funkcji administratora zastawu rejestrowego. W ramach obowiązków wynikających z powołanej umowy, Kancelaria była zobowiązana m.in. do kontroli nad zachowaniem przedmiotu zastawu rejestrowego. Kancelaria powiadomiła I. S.A. w dniu […] r. o powziętej informacji dotyczącej złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki A. S.A., z prośbą o zorganizowanie spotkania z posiadaczami obligacji, których danych osobowych, jak i teleadresowych, Kancelaria nie posiadała na chwilę ówczesną. Spotkanie odbyło się w dniu […] r. w siedzibie I. S.A. W spotkaniu uczestniczyli: obligatariusze, przedstawiciele biura maklerskiego oraz Kancelarii – w szczególności Obwiniony. W trakcie spotkania, Kancelaria poinformowała o złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości A. S.A. oraz o możliwych konsekwencjach związanych z ogłoszeniem upadłości. Dyskutowano również o możliwych scenariuszach zaspokojenia obligatariuszy z przedmiotu zastawu. Przedstawiciele Kancelarii, w trakcie powyższego spotkania, działali wyłącznie jako administrator zastawu. Posiadacze obligacji opowiedzieli się za zaspokojeniem w drodze przejęcia własności przedmiotu zastawu. W związku z tym, Kancelaria podjęła czynności zmierzające do ustalenia, czy […] % obligatariuszy opowiada się za postawieniem obligacji w stan wymagalności. Ponadto, podczas spotkania z obligatariuszami, przedstawiciel biura maklerskiego przedstawił propozycję, na podstawie informacji uzyskanych od C(3), przekazania przedmiotu zastawu spółce J.(1) sp. z o.o. na zasadzie komisu. Przedmiot zastawu obejmował dużą ilość rzeczy ruchomych. Obligatariusze obecni na spotkaniu przyjęli zaproponowane rozwiązanie. W związku z powyższym, Kancelaria przygotowała dokumenty związane z realizacją zaspokojenia z przedmiotu zastawu, tj. w szczególności: żądanie postawienia obligacji w stan wymagalności, projekt porozumienia z A. S.A. dotyczącego odbioru przedmiotu zastawu oraz umowa komisu. Dokumenty te zostały przekazane do I. S.A. w celu wysłania do obligatariuszy. W okresie od […] do […] r., Kancelaria pośredniczyła między spółką J(3) sp. z o.o. sp.k. a obligatariuszami w wyjaśnieniu stanu faktycznego toczącej się sprzedaży. Następnie, Kancelaria udostępniła salę dla odbycia spotkania między obligatariuszami oraz spółką J(3) sp. z o.o. sp.k., które to spotkanie odbyło się w dniu […] r. Pracownik Kancelarii sporządził notatkę z przebiegu tego spotkania oraz aneks do umowy komisu przewidujący obniżenie ceny. W dniu […] r. Obwiniony poinformował L. wiadomością e-mail, że Kancelaria świadczyła na rzecz obligatariuszy jedynie usługi w zakresie administratora zastawu, nie posiadała umocowania do podejmowania innych czynności.
 
Przedmiot zastawu, w zakresie niesprzedanym, pozostaje w magazynie zarządzanym przez J(3) sp. z o.o. sp.k.
 
Ponadto, Obwiniony zaprzeczył twierdzeniu, że w dniu […] r. pojawił się na spotkaniu z propozycją zawarcia umowy komisu. Nieprawdziwe jest również twierdzenie, że w dniu […] r. odbyło się drugie spotkanie, na którym miało dojść do podpisania umowy komisu i porozumienia. Z faktu nieposiadania danych kontaktowych do obligatariuszy, Obwiniony wywodzi, że Kancelaria nie proponowała im zawarcia umów. Obwiniony zaprzeczył również, żeby był autorem umowy, zaproponował jej podpisanie. Obwiniony zaprzeczył także świadczeniu pomocy prawnej w zakresie wskazanym we wniosku o ukaranie. Czynności podjęte w dniu […] r. zostały wykonane w ramach wykonywania obowiązków administratora zastawu, a nie świadczenia pomocy prawnej. Dowodem na świadczenie takiej pomocy nie może być korespondencja elektroniczna prowadzona przez pracowników Kancelarii, która nie pochodziła i nie była przesłana do wiadomości Obwinionego. W dalszych wyjaśnieniach, Obwiniony wskazał, że odpowiedzialność dyscyplinarną może ponosić wyłącznie zindywidualizowany radca prawny, a nie kancelaria działająca w formie spółki. Z tego punktu widzenia należy odróżnić działanie radcy prawnego na rzecz swojego mocodawcy od wykonywania praw wspólnika przez radcę. Ewentualne wywołanie szkody przez spółkę podlega reżimowi odpowiedzialności odrębnemu od przepisów ustawy o radcach prawnych przewidujących odpowiedzialność dyscyplinarną radców prawnych. W dniu […] r., po wywołaniu sprawy, obrońca Obwinionego wniósł o wydanie orzeczenia skazującego i wymierzenie Obwinionemu kary pieniężnej za każdy z czynów objętych wnioskiem o ukaranie w kwocie […] zł oraz kary łącznej w kwocie […] zł. Obecna Pokrzywdzona, a także Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego nie sprzeciwili się uwzględnieniu wniosku.
 
Wobec powyższego, Sąd uwzględnił wniosek Obwinionego, mając na uwadze również, że okoliczności popełnienia przewinień i wina Obwinionego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy (art. 387 § 2 kpk stosowany odpowiednio).
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
Spółka A. S.A. z siedzibą w W. dokonała emisji obligacji zwykłych na okaziciela o wartości nominalnej jednej obligacji […] zł oraz maksymalnej łącznej wartości nominalnej obligacji […] zł. Dniem emisji był […] r. Organizatorem emisji był I. S.A. Obligacje zostały zabezpieczone zastawem rejestrowym na zbiorze rzeczy ruchomych o wartości […] zł. Administratorem zastawu została, na podstawie umowy zawartej w dniu […] r., Kancelaria (k. […] oraz […]).
 
W dniu […] r., B(3), Asystent ds. Administracyjnych w Departamencie Sprzedaży I. S.A. wysłała wiadomość e-mail do K(2), którym poinformowała, że na prośbę Kancelarii przesyła pismo dotyczące upadłości A. S.A. (pismo Kancelarii z dnia […] r. na k. […]) oraz, że w dniu […] r. odbędzie się spotkanie w siedzibie I. S.A. w przedmiocie ustalenia dalszych działań mających na celu ochronę interesów obligatariuszy (k. […]).
 
W dniu […] r., W(1) podpisała dokument: spis nabywców akcji spółki pod firmą: „J(2) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” O. s.k.a. z siedzibą w W. Z treści tego dokumentu wynika, że m.in. W(1) oraz C(1) były nabywcami pakietów po […] akcji spółki wskazanej w zdaniu poprzedzającym (k. […]).
 
W tym samym dniu, […] r. odbyło się spotkanie w siedzibie I. S.A. z udziałem obligatariuszy, Obwinionego oraz innych przedstawicieli Kancelarii. Obwiniony przedstawił zgromadzonym informację o złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości emitenta obligacji, a także o możliwości postawienia obligacji w stan wymagalności oraz oddania rzeczy objętych zastawem w komis celem ich sprzedaży i uzyskania w ten sposób zaspokojenia roszczeń związanych z obligacjami (k. […]).
 
W dniu […] r. B(3) wysłała kolejną wiadomość e-mail do K(2), którą to wiadomością przekazała wiadomość Z. stanowiącą prośbę o podpisanie dokumentów: żądanie rozpoczęcia procedury zaspokajania roszczeń obligatariuszy z przedmiotu zastawu rejestrowego (k. […]) oraz żądanie spłaty obligacji (k. […]). Podpisane dokumenty miały zostać przekazane do Kancelarii (k. […]).
 
Wiadomością e-mail z dnia […] r., B(3) zwróciła się do K(2) z pytaniem, czy wyraża zgodę na przekazanie danych kontaktowych do Kancelarii (k. […]).
 
W dniu […] r. odbyło się kolejne spotkanie obligatariuszy w sprawie zaspokojenia roszczeń z obligacji, które miało miejsce w siedzibie I. S.A. Na powyższe spotkanie zostały przygotowane przez Kancelarię dokumenty w postaci projektu umowy komisu z J(2) sp. z o.o. O. s.k.a. z siedzibą w W. oraz porozumienia z A. S.A. z siedzibą w W(2). W spotkaniu wzięli udział obligatariusze oraz przedstawiciel I. S.A. (k. […]).
 
W dniu […] r. została zawarta umowa komisu między spółką J(2) sp. z o.o. O. s.k.a. z siedzibą w W(2) (komisant), reprezentowaną przez W(1), a następującymi osobami: F(1), K(2), R., F(2), Ć. oraz B(4). Przedmiot powyższej umowy stanowiło zobowiązanie komisanta do sprzedaży rzeczy przejętych na własność przez komitentów na skutek postawienia w stan wymagalności […] obligacji wyemitowanych przez spółkę A. S.A. w W(2). Na wypadek pełnego zaspokojenia roszczeń komitentów wobec spółki A. S.A., komitenci upoważnili komisanta do zwrotu pozostałych rzeczy A. S.A. bądź zapłaty na rzecz tej spółki kwoty stanowiącej nadwyżkę uzyskaną ze sprzedaży rzeczy. Wynagrodzenie komisanta stanowił dowolnie ustalony przez komisanta procent osiągniętej marży ze sprzedaży rzeczy (k. […]).
 
We wskazanej wyżej dacie doszło również do zawarcia porozumienia między A. S.A. z siedzibą w W(2), reprezentowaną przez C(3), a następującymi osobami: F(1), K(2), R., F(2), Ć. oraz B(4). Z treści porozumienia wynika, że:
  1. A. S.A. dokonała emisji […] obligacji na okaziciela o wartości […] zł każda, na łączną kwotę […] zł,
  2. w celu zabezpieczenia wierzytelności obligatariuszy, A. S.A. ustanowiła zastaw rejestrowy na zbiorze rzeczy ruchomych o zmiennym składzie i wartości […] zł,
  3. administratorem zastawu była Kancelaria, która otrzymała od obligatariuszy reprezentujących […]% wartości obligacji żądanie rozpoczęcia procedury zaspokajania roszczeń z przedmiotu zastawu rejestrowego ustanowionego na zbiorze rzeczy stanowiących własność A. S.A.,
  4. A. S.A. zobowiązała się do wydania obligatariuszom rzeczy ruchomych obejmujących przedmiot zastawu, przy czym do odbioru rzeczy została upoważniona Kancelaria jako administrator zastawu,
  5. zaspokojenie roszczeń obligatariuszy nastąpi poprzez sprzedaż rzeczy objętych zastawem (k. […]).
 
Następnie, N. oraz P., obydwie związane z Kancelarią, prowadziły w okresie od […] do […] r., korespondencję elektroniczną z K(2), w której to korespondencji poinformowano o tym, że:
  1. roszczenia obligatariuszy wygasły wskutek ich zaspokojenia poprzez przejęcie na własność towaru,
  2. rozliczenie umowy komisu będzie następować kwartalnie, w zależności od sprzedaży towaru stanowiącego własność obligatariuszy – płatności powinny zostać zrealizowane w najbliższym czasie, przy czym kwota będzie zależna od ilości sprzedanych towarów,
  3. wiadomość K(2) z […] r. zostanie przekazana komisantowi w celu przyspieszenia sprawy,
  4. Kancelaria zwróciła się o ustalenie, w jakiej części towar został sprzedany i kiedy zostaną dokonane płatności,
  5. zostało zorganizowane spotkanie w dniu […] r. w siedzibie Kancelarii w celu przekazania informacji w zakresie rozliczenia wierzytelności wynikających z umowy komisu zawartej z komisantem (k. […]).
 
W dniu […] r. w siedzibie Kancelarii odbyło się kolejne spotkanie z obligatariuszami, na którym był obecny W(3) oraz Obwiniony. Spotkanie to zostało wywołane licznymi zapytaniami obligatariuszy o przebieg sprawy związanej z zaspokojeniem ich roszczeń. Obecni zostali poinformowani o sprzedaży rzeczy za kwotę […] zł. Ponadto, wobec małego postępu sprzedaży, zasugerowano obniżenie ceny. Obligatariusze wyrazili ustnie zgodę na takie rozwiązanie. Kancelaria miała przygotować projekt stosownego aneksu (k. […]).
 
W wiadomości e-mail z dnia […] r. adresowanej m.in. do K(2), K(1), Ć., F(1) M., S. oraz R., P. poinformowała, podsumowując ustalenia ze spotkania w dniu […] r., że towar został zdeponowany w trzech lokalizacjach (W(2), K(3) i W(4)), do dnia […] r. sprzedano towar za około […] zł, rozliczenie z tego tytułu nastąpi najpóźniej w […] r. W celu przyśpieszenia sprzedaży towarów i rozliczenia wierzytelności, komisant obniży cenę towarów oraz marżę na podstawie aneksów, które zostaną przekazane pocztą (k. […]).
 
W piśmie z dnia […] r. W(3) zwrócił się do obligatariuszy, którzy zawarli umowę komisu, o podpisanie dokumentu stanowiącego aneks do umowy komisu, który to aneks umożliwi sprzedaż rzeczy przejętych przez obligatariuszy po niższej cenie. Podpisany aneks powinien zostać przekazany do Kancelarii (k. […]).
 
Aneks, o którym mowa w akapicie poprzedzającym, został zawarty przez K(2) w dniu […] r. (k. […]).
 
W wiadomości z dnia […] r., P. sformułowała prośbę do K(2) o kierowanie wszelkich zapytań związanych z rozliczeniem umowy komisu do prezesa zarządu spółki J(1) sp. z o.o. sp.k. (k. […]).
 
W(3) poinformował K(2), wiadomością e-mail z dnia [...] r., o tym że kwota […] zł wskazana podczas spotkania została spożytkowana na zabezpieczenie towaru, jego transport i składowanie. Na chwilę ówczesną, spółka J(1) sp. z o.o.  sp.k. nie posiadała możliwości przeprowadzenia sprzedaży towaru powierzonego przez obligatariuszy. W związku z powyższym, W(3) sformułował wezwanie do odebrania towaru (k. […]).
 
Z informacji odpowiadających odpisom pełnym z rejestru przedsiębiorców KRS według stanu na dzień […] r. (dla spółki J(2) sp. z o.o. z siedzibą w W(2)) oraz […] r. (dla spółki J(1) sp. z o.o. s.k.a. z siedzibą w W(2) – według ostatniego wpisu przed wykreśleniem z rejestru) wynika, że komplementariuszem spółki J(1) sp. z o.o. s.k.a. z siedzibą w W(2) była do […] r. (data zmiany wpisu w rejestrze) spółka J(2) sp. z o.o. z siedzibą w W(2), której z kolei wspólnikami byli: Obwiniony (data wykreślenia z rejestru: […] r.), I. (data wykreślenia z rejestru: […] r.), C(2) (data wykreślenia z rejestru: […] r.), W(1) oraz C(1). Członkami zarządu J(2) sp. z o.o. byli: Obwiniony (data wykreślenia z rejestru: […] r.), W(1) (data wykreślenia z rejestru: […] r.) oraz W(3) (k. […]). Zgodnie ze skróconym odpisem aktu małżeństwa sporządzonym w dniu […] r., Obwiniony oraz Kamila W(1) pozostawali w związku małżeńskim od dnia […] r. (k. […]).
 
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Dowody z dokumentów, które nie zostały w powołane akapitach poprzedzających, potwierdzają okoliczności objęte ustaleniami Sądu bądź są pozbawione doniosłości dla sprawy.
 
Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom, z których przeprowadził dowód, ponieważ nie znalazł podstawy dla ich kwestionowania.
 
Sąd dał wiarę również zeznaniom złożonym przez świadków na etapie dochodzenia (k. […] oraz […]). Zeznania złożone przez świadków były logiczne oraz wzajemnie spójne.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniony dopuścił się czynów sprzecznych z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego. U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody.
 
W stanie faktycznym sprawy niewątpliwe było zaangażowanie Kancelarii, a w szczególności Obwinionego, w pomoc obligatariuszom w uzyskaniu zaspokojenia roszczeń związanych z posiadanymi obligacjami. Zakres czynności wykonanych w sprawie oraz sposób zaangażowana w sprawę (tj. sporządzanie projektów dokumentów, organizowanie spotkań z udziałem stron oraz prezentowanie dostępnych prawnie sposobów postępowania) wywołało u obligatariuszy uzasadnione poczucie pomocy świadczonej przez Kancelarię na ich rzecz w celu zaspokojenia roszczeń. Czynności wykonane na rzecz obligatariuszy wpisują się w pełni w pojęcie świadczenia pomocy prawnej.
 
Konsekwencję powyższego przesądzenia powinno stanowić zachowanie wszelkich standardów wykonywania zawodu radcy prawnego przez Obwinionego wobec obligatariuszy. W szczególności, Obwiniony był zobowiązany do działania w interesie obligatariuszy, zachowania tajemnicy zawodowej oraz lojalności. Przy tym, pozbawione doniosłości jest działanie Obwinionego w formie kancelarii. Powyższe stanowi jedynie o formie wykonywania zawodu. Ponadto, nie mogło uwolnić Obwinionego od odpowiedzialności posługiwanie się w sprawie innymi prawnikami. Obwiniony będąc wspólnikiem Kancelarii osobiście zaangażowanym w sprawę z pewnością doskonale zdawał sobie sprawę z przebiegu wykonywanych czynności, miał decydujący wpływ na ich podejmowanie przez Kancelarię oraz treść.
 
W przedstawionym wyżej kontekście należało odczytywać udział w sprawie żony Obwinionego, która w chwili zawarcia umowy komisu z obligatariuszami była wspólnikiem oraz członkiem zarządu spółki J(2) sp. z o.o. będącej komplementariuszem uprawnionym do samodzielnego reprezentowania spółki, z którą obligatariusze zawarli umowę komisu. W tej sytuacji należało dojść do przekonania, że Obwiniony ujawnił żonie W(1) informacje dotyczące sprawy obligatariuszy A. S.A., co posłużyło do zawarcia umowy komisu. W ten sposób, W(1), a pośrednio również sam Obwiniony, zmierzali do osiągnięcia korzyści majątkowej z wykonania umowy komisu.
 
Powyższe postępowanie Obwinionego godziło w następujące zasady wykonywania zawodu: uczciwość, przestrzeganie dobrych obyczajów, lojalność, ochrona dobra klienta i jego praw, dbałość o godność zawodu, nakaz dochowania tajemnicy zawodowej w tym w wymiarze korzystania z informacji objętych tajemnicą zawodową w interesie własnym oraz żony. Przesądzenie to świadczy o naruszeniu art. 6, 8, 11, 15 ust. 1 oraz 16 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Ponadto, podejmując świadczenie pomocy na rzecz obligatariuszy, Obwiniony wykonywał czynności w sytuacji znacznego zagrożenia naruszenia tajemnicy zawodowej oraz ograniczenia własnej niezależności wobec faktu, iż czynności te dotyczyły majątku własnego oraz osoby najbliższej – żony. Powyższe świadczyło o naruszeniu art. 6, 8, 11, 26 ust. 1 oraz 30 ust. 1  Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Wreszcie, udzielenie porady w zakresie zawarcia umowy komisu przewidującej wynagrodzenie komisanta w wysokości dowolnie przez niego ustalonej godziło w zasady wynikające z art. 6, 8 i 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
W świetle powyższego, okoliczności popełnienia przewinień i wina Obwinionego nie budziły wątpliwości Sądu. Obwiniony, będąc doświadczonym radcą prawnym, partnerem Kancelarii, powinien należycie odczytywać znaczenie ujawnionych zdarzeń, szczególnie wobec zaangażowania w sprawę żony.
 
Orzekając karę pieniężną, Sąd miał na względzie, że Obwiniony naruszył swoim postępowaniem jedne z najistotniejszych zasad wykonywania zawodu, jakim jest troska o dobro klienta, lojalność wobec klienta oraz dochowanie tajemnicy informacji dotyczących spraw klienta.
 
Biorąc powyższe pod rozwagę, Sąd wymierzył Obwinionemu karę pieniężną, która jest karą średniej dolegliwości na gruncie katalogu kar dyscyplinarnych. Tym niemniej, wymiar kary łącznej jest istotnie dolegliwy, stanowi prawie dwukrotność miesięcznego wynagrodzenia w przedsiębiorstwach w dacie orzekania. Ujawniony stan faktyczny nie wskazuje na odniesienie przez Obwinionego, również pośrednio, korzyści majątkowej w wysokości porównywalnej z orzeczoną karą. Również sam fakt wymierzenia kary dyscyplinarnej stanowi represję i motywację dla radcy prawnego do unikania przewinień w przyszłości. Orzeczenie kary surowszej byłoby niewspółmierne wobec konsekwencji czynu, których to konsekwencji nie można utożsamiać ze szkodą majątkową, poniesioną przez ujawnionych Pokrzywdzonych wskutek nieudanej inwestycji w obligacje.
 
Ponadto, należało zważyć na postawę Obwinionego, który ostatecznie przyznał się do popełnienia przewinień, a także składając wniosek w trybie art. 387 kpk doprowadził do znacznego skrócenia postępowania w sprawie, które wobec licznych osobowych środków dowodowych zapewne byłoby czasochłonne.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 706 ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na dwóch terminach. Postępowanie dowodowe obejmowało odebranie wyjaśnień Obwinionego. Rozpoznanie sprawy wymagało przeprowadzenia dowodu z dokumentów zgromadzonych w dwóch tomach akt, sporządzonych w języku polskim.
 
E.R.

Prawo i praktyka

Przygody Radcy Antoniego

Odwiedź także

Nasze inicjatywy